Generatie 21 (edelbetovergrootouders)
Kind van Adelijse uit onbekende relatie:
I. Beatrix van der Stoct, geboren in 1319 (zie 524289).
Hij trouwde met
1573246 Jan Evermoets, geboren in 1367.
Notitie bij Jan: Cijnsboeken:
6122 EVERMOETS (Evermoets), Jan (code: CYNS).# (code: CYNS) Melsele, Sint-Amelberga-Temse, Paragraaf-4 Echtgenote is HAUWE (Uten houwe), Elisabeth (code: CYNS).
6122 EVERMOETS (Evermoets), Jan (code: CYNS).# (code: CYNS) Melsele, Sint-Amelberga-Temse, Paragraaf-4 Echtgenote is HAUWE (Uten houwe), Elisabeth (code: CYNS).
Hij trouwde met
Kind uit dit huwelijk:
I. Lijsbette Evermoets, geboren in 1399 (zie 786623).
1573256 Joannes Sprute, geboren omstreeks 1330.
Notitie bij Joannes: Simon Jans, bezit te Bazel cijnsgoed van de grafelijkheid na
1398, ca 1429/30 werden Pieter Herweijere en zijn zoon Thomas
slachtoffer van een manslag door (deze) Symon Spruyte
1398, ca 1429/30 werden Pieter Herweijere en zijn zoon Thomas
slachtoffer van een manslag door (deze) Symon Spruyte
Hij trouwde met
1573257 Catharina Van der Borsen, geboren omstreeks 1336.
Notitie bij Catharina: jonkvrouw, bezit te Bazel cijnsgoed
van de grafelijkheid 1398; zij huwde 1e Daniel ser Sanders
van de grafelijkheid 1398; zij huwde 1e Daniel ser Sanders
Kinderen uit dit huwelijk:
I. Aegidius Sprute, geboren omstreeks 1362. Aegidius trouwde met Catharina Van Der Haghe. Catharina is geboren omstreeks 1390, dochter van Jan Van Der Haghe en Amelberge Freets. Catharina is overleden in 1458, ongeveer 68 jaar oud.
Notitie bij Catharina: jonkvrouwe
II. Simon Sprute, geboren omstreeks 1362 (zie 786628).
Hij trouwde met
Hij trouwde met
Kind uit dit huwelijk:
I. Gertrud s Brunen, geboren omstreeks 1420 (zie 786647).
Hij trouwde met
Hij trouwde met
Kind uit dit huwelijk:
I. Katchelijne Van Lijckbroec, geboren in 1398 (zie 786657).
Hij trouwde met
Hij trouwde met
Kind uit dit huwelijk:
I. Amelbergha Haghelgans, geboren omstreeks 1435 in Temse (zie 786947).
Hij trouwde met
Kind uit dit huwelijk:
I. Catelijne Volckerick, geboren omstreeks 1475 in Bazel (zie 787005).
1574192 Jan Van Den Woude
Hij trouwde met
1574193 Heylwijf Van de Velde
Hij trouwde met
Kind uit dit huwelijk:
I. Margriete Duerincs, geboren op vrijdag 11 november 1412 in Sint Niklaas (zie 787099).
1574844 Philippus Toen (Thoen), geboren omstreeks 1420.
Notitie bij Philippus: gebeurtenis: schepen te Temse functie 1433
Hij trouwde met
Hij begon een relatie met
Hij trouwde met
Kind uit dit huwelijk:
I. Joos Van Nuffele (zie 790820).
Kind van Lodewijk uit onbekende relatie:
I. Gillis VAN Damme, geboren omstreeks 1440 (zie 790842).
Kinderen van Aert uit onbekende relatie:
V. Aert Van Langenhove, geboren vóór 1478 (zie 790844).
Hij trouwde met
Kind uit dit huwelijk:
I. Michel Van Schooten (zie 858372).
1811228 Jan Iii t’Kint, geboren omstreeks 1435. Jan is overleden vóór 1489 in Baardegem, ten hoogste 54 jaar oud.
Notitie bij Jan: Hij wordt in 1479 vermeld in Brussel, maar vestigt zich met zijn familie te Baardegem waar hij in 1481 land koopt en eigenaar van een hofstede blijkt te zijn. Hij huwde met de dochter van Gielis Van der Meeren en Kathelijne Van der Bruggen.
Zij woonden in ’t Schaeck, een herberg met afspanning voor paarden en koetsen met aanpalend een brouwerij, gelegen nabij de kerk en het kruispunt Dendermonde - Brussel en Aalst - Mechelen. Een ontmoetingsplaats voor handelaars, kunstenaars en ambtenaren.
Baardegem is een dorp in de Belgische provincie Oost Vlaanderen en een deelgemeente van Aalst.
De naam Baardegem komt van het Germaanse Bardingaheim, wat staat voor de woonplaats van de lieden van Bardo. Baardegem en Meldert waren in de Karolingische tijden gesitueerd in de Brabantgouw en later, tot het einde van de 18e eeuw in het kwartier Brussel in het hertogdom Brabant. Baardegem werd in 1977 samen met Meldert bij de stad Aalst gevoegd.
Baardegem noemt men samen met Herdersem, Meldert en Moorsel de "faluintjesgemeenten"
Zij woonden in ’t Schaeck, een herberg met afspanning voor paarden en koetsen met aanpalend een brouwerij, gelegen nabij de kerk en het kruispunt Dendermonde - Brussel en Aalst - Mechelen. Een ontmoetingsplaats voor handelaars, kunstenaars en ambtenaren.
Baardegem is een dorp in de Belgische provincie Oost Vlaanderen en een deelgemeente van Aalst.
De naam Baardegem komt van het Germaanse Bardingaheim, wat staat voor de woonplaats van de lieden van Bardo. Baardegem en Meldert waren in de Karolingische tijden gesitueerd in de Brabantgouw en later, tot het einde van de 18e eeuw in het kwartier Brussel in het hertogdom Brabant. Baardegem werd in 1977 samen met Meldert bij de stad Aalst gevoegd.
Baardegem noemt men samen met Herdersem, Meldert en Moorsel de "faluintjesgemeenten"
Hij trouwde, ongeveer 15 jaar oud, omstreeks 1450 met de ongeveer 25-jarige
Kinderen uit dit huwelijk:
I. Catherina t’Kint. Catherina trouwde met Jan Arijs.
Notitie bij het huwelijk van Catherina en Jan: zij hadden 5 kinderen
II. Christina t’Kint.
Notitie bij Christina: Jong gestorven zonder nakomelingen.
Haar vader kocht in mei 1482 een lijfrente voor haar.
Haar vader kocht in mei 1482 een lijfrente voor haar.
III. Gertrude t’Kint.
Notitie bij Gertrude: Volgens LeoLindemans zijn genealogisch onderzoek zou Gertrude eerst met Jan vanden Bossche gehuwd zijn en later met Wijnant vanden Bossche, volgens andere bronnen zou ze ongehuwd zijn gebleven.
IV. Gillis t’Kint. Gillis is overleden in 1524 in Antwerpen.
Notitie bij Gillis: Gillis werd aanvaard in het Geslacht van Roodenbeke in 1502
Het gezin vestigde zich in Antwerpen en kregen vermoedelijk 6 of 7 kinderen.
Gillis trouwde op donderdag 7 oktober 1501 in Antwerpen met Elisabeth Smits. Het gezin vestigde zich in Antwerpen en kregen vermoedelijk 6 of 7 kinderen.
VII. Jan t’Kint, geboren omstreeks 1460. Jan is overleden op zondag 18 augustus 1538, ongeveer 78 jaar oud.
Notitie bij Jan: Erflaat van Pitsemburg in Baardegem vanaf 1504
Woonden in ’t Schaaeck naast jan zijn ouders
Jan trouwde met Aversoete Van der Doort. Zie 441408,II voor persoonsgegevens van Aversoete.Woonden in ’t Schaaeck naast jan zijn ouders
VIII. Arnoud (Aert) t’Kint, geboren op woensdag 17 oktober 1464 in Baardegem (zie 905614).
1811230 Gillis VAN Damme.
Hij trouwde met
1811231 Elisabeth Henderickx
Hij trouwde (1) met
Kind uit dit huwelijk:
I. Willem Van der Specht (zie 905616).
Hij trouwde met
Kind uit dit huwelijk:
I. Marguerite Van Remoortere (Morters) (zie 907831).
Hij trouwde met Katharina Gabrieels.
Notitie bij het huwelijk van Gillis en Katharina: BRONNEN: Hoofdcijns Waasmunster, Sint-Baafs-Gent, Paragraaf-7 (CD-2 #6048 en #3767).
1837308 Gillis Stuer, geboren omstreeks 1400 in Haasdonk. Gillis is overleden in 1470, ongeveer 70 jaar oud.
Hij trouwde met Margriete van Gavere.
Notitie bij het huwelijk van Gillis en Margriete: hij bezat de Neckersmorter
1837309 Margriete van Gavere, geboren omstreeks 1400. Margriete is overleden in 1463, ongeveer 63 jaar oud.
Kinderen uit dit huwelijk:
II. Joos Stuer, geboren omstreeks 1420 (zie 918654).
Hij trouwde met
Kind uit dit huwelijk:
I. Katelijne Ghijsele, geboren omstreeks 1410 (zie 937583).
Kind van Willem uit onbekende relatie:
I. Pieter Scoemakers, geboren omstreeks 1435 (zie 937604).
1875210 Jan Van Roeden, geboren omstreeks 1410.
Notitie bij Jan: nazien : familie van -
o Pieter Van Roeden 1392 Haasdonk -1439 & Kathelijne Van Lijckbroec 1398-1438 ??
o Pieter Van Roeden 1392 Haasdonk -1439 & Kathelijne Van Lijckbroec 1398-1438 ??
Hij trouwde met
Kind uit dit huwelijk:
I. Barbele Van Roeden (zie 937605).
Hij trouwde met
Kind uit dit huwelijk:
I. Magriete Andries (zie 937663).
1911104 Ghiselbrecht Van Nedervelde, geboren omstreeks 1350.
Notitie bij Ghiselbrecht: leenman te Nedervelde
De familie van Nedervelde mag beschouwd worden als één van de oergeslachten van
Opwijk. Zij dankt haar naam aan het Hof te Neervelde, waarvan enkele gebouwen nog
bestaan in de buurt van de Neerveldestraat tussen het station van Opwijk en het Eeksken.
De familie blijkt te Opwijk zelf uitgestorven te zijn sinds het begin van de 17e eeuw, maar
heel wat takken zijn nog terug te vinden in de omgevende dorpen en zelfs te Zegelsem (1).
Zij voerde in haar wapenschild: van keel met 5 besanten van zilver (2).
HOF TE NEERVELDE (F 3). Belangrijke hoeve, wieg van een geslacht van
Nedervelde. Ghiselbrecht van Nedervelde houdt in 1365 het leen van
Nedervelde
De familie van Nedervelde mag beschouwd worden als één van de oergeslachten van
Opwijk. Zij dankt haar naam aan het Hof te Neervelde, waarvan enkele gebouwen nog
bestaan in de buurt van de Neerveldestraat tussen het station van Opwijk en het Eeksken.
De familie blijkt te Opwijk zelf uitgestorven te zijn sinds het begin van de 17e eeuw, maar
heel wat takken zijn nog terug te vinden in de omgevende dorpen en zelfs te Zegelsem (1).
Zij voerde in haar wapenschild: van keel met 5 besanten van zilver (2).
HOF TE NEERVELDE (F 3). Belangrijke hoeve, wieg van een geslacht van
Nedervelde. Ghiselbrecht van Nedervelde houdt in 1365 het leen van
Nedervelde
Kind van Ghiselbrecht uit onbekende relatie:
I. Daneel Van Nedervelde (zie 955552).
Hij trouwde met
Hij trouwde met
Kind uit dit huwelijk:
I. Willem Colaeys (zie 955566).
Hij trouwde met
Kind uit dit huwelijk:
I. Joff. Margriet Wassart (Kunne) (zie 955567).
1925186 Alexander van Bordebure, geboren omstreeks 1268. Alexander is overleden vóór 1310, ten hoogste 42 jaar oud.
Notitie bij Alexander: •Hoogbaljuw van Waas
Kind van Alexander uit onbekende relatie:
I. Margareta van Bordebure, geboren omstreeks 1300 (zie 962593).
Kind van Judocus uit onbekende relatie:
I. Elisabeth Verstraten Meulebeke, geboren omstreeks 1300 (zie 962601).
1925232 Pieter Bertram. Pieter is overleden vóór 1350.
Notitie bij Pieter: In de grafelijke cijns te Bazel a° 1350 vinden we van hem de volgende kinderen:
1) Maria f. Petri Bertrams: betaalt te Bazel in 1350 op 1 bunder min 50 roeden: 22½ d. cijns
2) Margareta f. Petri Bertrams: betaalt te Bazel in 1350 vijf schellingen cijns op 2½ bunder; ook zo nog in 1376 en in 1398/99
3) Johannes f. Petri Bertrams: volgt onder IIa.
4) Petrus f. Petri Bertrams: volgt onder IIb.
1) Maria f. Petri Bertrams: betaalt te Bazel in 1350 op 1 bunder min 50 roeden: 22½ d. cijns
2) Margareta f. Petri Bertrams: betaalt te Bazel in 1350 vijf schellingen cijns op 2½ bunder; ook zo nog in 1376 en in 1398/99
3) Johannes f. Petri Bertrams: volgt onder IIa.
4) Petrus f. Petri Bertrams: volgt onder IIb.
1925388 Johannes Pieters Cappe, geboren omstreeks 1330.
Notitie bij Johannes: hij bezat in 1398 cijnsgoed te Sinaai van de grafelijkheid
Kind van Johannes uit onbekende relatie:
I. Adam Caps (Cappe), geboren omstreeks 1361 (zie 962694).
Hij trouwde met Amelberghe VAN den Damme.
Notitie bij het huwelijk van Pieter en Amelberghe: hij werd vermeld met zijn vrouw in de hoofdcijns te Sint-Niklaas van Sint-Baafs
2072958 Willem Tonijssoens.
Notitie bij Willem: Hoofdcijnsboek St.Baafsabdij Gent : Melsele boek I p.181 (cijns 1462 en 1475), Annalen A.O.K.W. deel 67 p.181 en 182, Vlaamse Stam 19 84 p.1 (nota 3)
Hij trouwde met
Kind uit dit huwelijk:
I. Aversoete Tonijssoens, geboren omstreeks 1350 (zie 1036479).
Hij trouwde met
Hij trouwde met
Kind uit dit huwelijk:
I. Beatrix Hutsers, geboren in 1367 (zie 1036535).
Hij trouwde met
Kind uit dit huwelijk:
I. Elisabeth Scousele, geboren in 1388 (zie 1036539).
2073080 Jan Van Den Woude
Hij trouwde met
2073081 Beatrix van der Stoct
Hij trouwde met
2073601 Katherine Van der Leede, geboren omstreeks 1321 in Bazel.
Notitie bij Katherine: alias VAN DER DRIESSCHE, Katharina
geb. na 1295, vermeld in hoofdcijns Daknam van de Sint-Baafsabdij
te Gent
geb. na 1295, vermeld in hoofdcijns Daknam van de Sint-Baafsabdij
te Gent
Kind uit dit huwelijk:
I. Jan Van Rooden (zie 1036800).
Hij trouwde met
Kind van Gillis uit onbekende relatie:
I. Pieter Stuer, geboren in 1360 in Haasdonk (zie 1036806).
Hij trouwde met
Kind van Amelberga uit onbekende relatie:
I. Elisabeth van Bolsele, geboren omstreeks 1346 (zie 1037055).
Hij trouwde met
Kind uit dit huwelijk:
I. Joanna Vrooden (zie 1037279).
Generatie 22 (edeloudouders)
3146512 Jan Sprute, geboren omstreeks 1298.
Notitie bij Jan: alias SPRUTAERT, Jan, houder van de Pieter Mazieres
tienden uit Scouselbrouc te Bazel 1362, bezit moeren van het domein
Beveren te Verrebroeck 1389 en cijnsgoed van de grafelijkheid te
Bazel 1376-1398, hij is tot 1407 tiendplichtig te Waasmunster aan de
abdij van Boudelo, tr. 1e of 2e Clementine NN,
tienden uit Scouselbrouc te Bazel 1362, bezit moeren van het domein
Beveren te Verrebroeck 1389 en cijnsgoed van de grafelijkheid te
Bazel 1376-1398, hij is tot 1407 tiendplichtig te Waasmunster aan de
abdij van Boudelo, tr. 1e of 2e Clementine NN,
Hij trouwde met Katelijne Clemencie.
Notitie bij het huwelijk van Jan en Katelijne: Jan Sprute werd ook "Sprutaert" genoemd. Hij hield in 1362 te Bazel de Pieter Mazieres tienden uit Scouselbrouc. Hij "verdinght sine have" in 1367. In 1380 voldeed hij drie pond boete vanwege verwonding van Jan van Schaverbeke te Sint Niklaas. Hij huwde tweemaal, waarbij de volgorde onbekend is: met Clementine, bij wie geen kinderen en met Kathelijne. Hij bezat moeren van het domein Beveren te Verrebroeck in 1389, verkreeg tussen 1376 en 1398 cijnsgoed van de grafelijkheid te Bazel. Hijschonk in 1400 aan de kerk te Haasdonk en was tot 1407 tiendplichtig te Waasmunster aan de abdij van Boudeloo.
Hij trouwde met
Kind uit dit huwelijk:
I. Margriet Kerrebeke (zie 1573263).
Hij trouwde met
3146630 Michiel Hildegheers
Hij trouwde met
3146631 Elisabeth van Bolsele
Hij trouwde met
Kind uit dit huwelijk:
I. Amelberga Vrient, geboren omstreeks 1410 (zie 1573891).
Hij trouwde met
Kind uit dit huwelijk:
I. Michiel Haghelgans, geboren omstreeks 1400 (zie 1573894).
Hij trouwde met
Kind uit dit huwelijk:
I. Elisabeth Volckerick, geboren omstreeks 1405 (zie 1573895).
Hij trouwde met
Kind uit dit huwelijk:
I. Lijsbette van Bolsele, geboren omstreeks 1445 in Bazel (zie 1574011).
Hij trouwde met
Kind uit dit huwelijk:
I. Katerina Gijsels, geboren in 1392 in Belsele (zie 1574199).
Hij trouwde met
Kind uit dit huwelijk:
I. Philippus Toen (Thoen), geboren omstreeks 1420 (zie 1574844).
Hij trouwde met
Kind uit dit huwelijk:
I. Lijsbette Polfliet (zie 1574845).
3149694 Jan Vaerlaers
Hij trouwde met
3149695 Amelberga Caps
Hij trouwde met
Hij trouwde met
Kind uit dit huwelijk:
I. Jean Van Schooten (zie 1716744).
3433490 Lambert Belle, geboren in 1287. Lambert is overleden op maandag 14 december 1349 in Belle-Godshuis, Ieper, 61 of 62 jaar oud.
Hij trouwde met
3433491 Margueritte Barcdonc, geboren omstreeks 1274. Margueritte is overleden in 1349, ongeveer 75 jaar oud.
Notitie bij Margueritte: Wapen (Armes)in zilver een keper van keel, drie disselbijlen van keel, 2 en 1 (Corpus) Rietstap donne pour Bardonc: de gueules á trois doloires (Disselbijlen), dór les deuz en chef affrontés. Mention dún Jean Bardonc :Homme du comte de Flandre 1312, a Ypres, avec trois haches (doloires)les 2 premiéres adosées. De Raadt, vol 1. p 204. La famille Badonc contributue en 1273 á la création du Béguinage de St. Thomas á Ypres.
Hij trouwde met
3622458 Gielis Van Der Meeren, geboren omstreeks 1395.
Notitie bij Gielis: Gielis was Heer Van Wezembeek en werd aanvaard in het geslacht Roodenbeke, één van de zeven geslachten van Brussel.
De zeven geslachten van Brussel met de namen Coudenberg, Roodenbeke, Serhuyghs, Serroelofs, Sleeus, Steenweeghs en Sweerts vormden sinds de middeleeuwen en tot de aanvang van de nieuwste tijd patriciërsfamilies die waren voorbestemd om de stad met wijsheid te leiden, met kracht te verdedigen en haar aantrekkelijker en welvarender te maken
Geschiedenis
In een oorkonde van 1306 met het zegel van hertog Jan II van Brabant, waarin voor het eerst de namen van de zeven geslachten vermeld staan, worden de voorrechten bevestigd die al onder hun voorouders golden. In dit document werd de macht van de zeven geslachten hersteld door de hertog van Brabant. Ze hadden die van 1303 tot 1306 moeten delen met het volk, dat zijn rechten met geweld had opgeëist.
Tot het einde van de Oostenrijkse tijd waren de voorzittende burgemeester, de zeven schepenen, de eerste gildedeken van de Lakengilde, de kapiteins van de burgerwacht, de penningmeesters of schatbewaarders van de stad en de opperopzichters van de Sermenten (schuttersverenigingen) uitsluitend samengesteld uit leden van de zeven geslachten.
Nogal wat edellieden behoorden op den duur eveneens tot deze geslachten. In de ledenlijsten van 1376 zijn een aantal ridders en dorpsheren uit het Brusselse ommeland opgenomen. Doordat het recht tot opname in deze lijsten ook door erfenis langs moederszijde bestond, werden er regelmatig nieuwe namen aan de registers toegevoegd.
Sinds de bloedige burgeroorlog van 1421 tussen enerzijds de zeven geslachten en anderzijds de gegoeden uit de burgerklasse van ambachtslui, verenigd in gilden, konden die laatsten zich verenigen in negen naties van 49 corporaties. Het is verkeerd deopstand van 1421 tot een democratische omwenteling uit te roepen, aangezien het hier een machtsstrijd betrof tussen aan de ene kant de zeven geslachten van landeigenaars en aan de andere de rijke leden van de gilden die de nieuwe stedelijke economische macht vertegenwoordigden.
Deze naties, zo geheten omdat ze uit inheemse burgers waren samengesteld, deden ook dienst als instanties van gemeen recht uit wier kringen verkozen werden: de tweede burgemeester, de tweede deken van het Lakengilde, de zes raadsleden met uitvoerende macht. Zoals de schepenen van de zeven geslachten (en dus niet te verwarren met de huidige gemeenteraadsleden) maakten zij deel uit van de wetgevende gemeentelijke macht.
Toch bleef het aantal mandaten voor leden van de zeven geslachten altijd groter dan dat wat aan leden van de Naties was voorbehouden, waardoor de geslachten hun voorstellen bij stemming altijd met een meerderheid konden doordrukken.
Onder de Franse bezetting verdween de macht van de zeven geslachten niet zomaar: de afstammelingen van de zeven Brusselse geslachten bleven nog lang burgerlijke en politieke stedelijke ambten uitoefenen.Deze drievoudige taak stemt overeen met de drie functies waarover de zeven Brusselse geslachten het allenrecht hadden:
1. De eerste functie is die van schepen, dus van rechters en bestuurders van de stad, en heeft als voorbeeldfiguur de legendarische, onkreukbare rechter en schepen Herkenbald, de peijsmaker.
2. De tweede functie is, naast die van kapitein van de burgerwachten, die van hoofd van de (bereden) stadswacht en heeft als voorbeeldfiguur de heldhaftige Everaard t’Serclaes.
3. De derde functie is die van hoofd van de stedelijke economie, via de dekens en de achtmannen (of octovirs) van het Lakengilde, als opperopzichters van de Brusselse vaart of als toezichthouders over openbare en verfraaiingswerken, en heeft als voorbeeldfiguur Jan van Locquenghien, de burgemeester wien de aanleg van de vaart - het kanaal van Brussel - te danken is.
De instelling van de zeven Brusselse geslachten, waarvan de juridische basis in de gemeentewet was vervat, vertoonde een opmerkelijk overlevingsvermogen. Zij kan worden vergeleken met soortgelijke stedelijke of maatschappelijke structuren, zoals de phratriai in het oude Griekenland, de Romeinse curiæ, de stammen van Galway (Treibheanna na Gaillimhe) of de Schotse, Poolse en in mindere mate, de Japanse clans. Die kenden ook vormen van maatschappelijke organisatie, gegroeid vanuit maagschappen, waarin via vrouwelijke afstamming verschillende gezinnen of gentes verenigd waren. Dit betekent niet dat zij onderlinge verwantschap zouden vertonen op grond van meer dan enkele aspecten. Ditzelfde stelsel van maagschappen (Caballeros villanos) bestond ook in de Spaanse stad Soria, al was de macht van de geslachten daar nooit zo uitgesproken groot als in Brussel, id est met een zodanige nadruk op burgerlijke, militaire en economische voorrechten.
Opmerkelijk is dat Thomas More een soortgelijke staatsinrichting als die van de zeven Brusselse geslachten aan de stad Amaurote, hoofdstad van Utopia, toekent: "Dertig families kiezen jaarlijks een magistraat, die men syphogrant noemde in de oude taal en phylarch in de nieuwe".
Jaarlijkse verkiezing of Keuse
Elf dagen voor de viering op de Iden van juni - ofwel de 13e van die maand - vergaderden de leden van de geslachten om tot de stemming over te gaan en aan de feestdis aan te schuiven.
Een verordening uit 1375 bepaalt:
Onder elk geslacht worden evenveel wassen ballen verdeeld als er leden van aanwezig zijn.
Binnenin vier van de ballen wordt een wit streepje aangebracht en op één een zwart streepje.
De vier leden van een der geslachten die in het bezit komen van een bal met een wit streepje zijn onmiddellijk kiesgerechtigd in de tweede graad. Ze vergaderen afzonderlijk en kiezen bij meerderheid een kandidaat-schepen.
Bij staking van stemmen bemiddelt degene met de bal met het zwarte streepje en hij hakt de knoop door.
Deze vijf kiezers kunnen echter niet een onder hen aanwijzen.
De bewerking en verdeling van de ballen wordt drie keer herhaald, teneinde de verkiezing te verkrijgen van elk van de drie personen die de hertog op 19 juni ter keuze worden voorgelegd - één voor elk der zeven geslachten - met het oog op hun plechtige aanstelling op 24 juni, feestdag van Johannes de Doper. De nieuw verkozen schepenen oefenden vanaf die dag ook werkelijk hun ambt uit.
In de loop der tijden is dit kiessysteem gewijzigd, maar de stemgerechtigden hoorden onverminderd plechtig te beloven de keuze te maken voor de beste (om de stad te verdedigen), de verstandigste (om haar te leiden) en de nuttigste (om haar welvarendte maken).
Voorwaarden toelating
Om tot de oligarchie te worden toegelaten, diende de kandidaat aan de hand van zijn stamboom aan te tonen van een dezer bevoorrechte families af te stammen. Die voorwaarde alleen volstond echter niet. Men hoorde bovendien het bewijs te leveren burger van de stad Brussel te zijn, geen enkel ambacht uit te oefenen en uitsluitend van rentes te leven. Voorts moest men van het mannelijke geslacht zijn, volwassen en katholiek. Onechte kinderen nam men niet in de geslachten op; wel hun wettige kinderen. Van de huidige nazaten zijn er dan ook verscheidene die bastaardkinderen van edellieden en andere voorname lui onder hun voorouders tellen. Ofschoon zij van de zeven geslachten afstamden, waren vele families die ook lid waren van de Naties niet gerechtigd van dit uitgelezen gezelschap deel uit te maken doordat hun leden burgerlijke ambachten uitoefenden of bedrijvig waren in handel of nijverheid. Kinderen of nazaten van zulke ambachtslui konden echter eerherstel krijgen. De Brusselse families die van de zeven geslachten afstamden, bewaarden zorgvuldig en tot vandaag hun stamboom zodat diegenen onder hen die geen beroep uitoefenen (advocaten, leenheren, enz.) te zijner tijd in staat zouden zijn tot het gezelschap toe te treden. In de 17e eeuw diende men, om in de geslachten te worden opgenomen, een dossier aan te leggen met een preuve van afkomst en een stamboom op te stellen teneinde zijn aanspraken te rechtvaardigen. Twee commissarissen uit alle zeven stammen onderzochten dan deze stukken.
In die periode werd een betrekking in dienst van de vorst niet verenigbaar geacht met op winst gerichte belangen. Zo gold het ook voor de adel die een klasse ten dienste van de vorst vormde: zodra een van zijn leden in handel of nijverheid bedrijvigwas, werd hij van adeldom uitgesloten. Dit voorschrift beoogde de vermenging van private en openbare belangen te voorkomen.
Overleving van de Geslachten in Brussel
De zeven geslachten behielden op onopvallende wijze invloed op het Brusselse leven. Tegenwoordig zijn ze verenigd in de Association des descendants des Lignages de Bruxelles, onder het beschermheerschap van Albert II, Koning der Belgen, die zelf eenband zou hebben met elk van de zeven geslachten en wiens stamboom in het tijdschrift Les Lignages de Bruxelles is opgenomen.
De zeven geslachten leggen zich vandaag hoofdzakelijk toe op de verdediging van het culturele en geschiedkundige Brusselse erfgoed. L’Association des Descendants des Lignages de Bruxelles, waarvan de geschiedenis teruggaat tot de oorsprong van de stad, geniet nog steeds een groot aanzien bij wie aan het verleden van zijn stad gehecht bleef. Olivier de Trazegnies beschreef het zo: "haar levensvatbaarheid wijst ook op een voorbestaan: dat van de palimpsest van een middeleeuwse stad in de hoofdstad van Europa".
De zeven Brusselse geslachten verdwenen tijdens de Franse bezetting; ze zijn, anders dan de adel die dat lot met hen had gedeeld, na de Belgische omwenteling van 1830 niet opnieuw erkend.
Toch bleef hun aanzien bij de Brusselse bevolking gehandhaafd. Hun geschiedenis wordt levend gehouden door hun afstammelingen die tegenwoordig verenigd zijn in de Association des Descendants des Lignages de Bruxelles die de herinnering aan de voorouders bewaart in een ritueel dat tot de middeleeuwen teruggaat. Zo beantwoordt elk mandaat in de raad van bestuur aan een vroegere taakverdeling bij de zeven geslachten; waar mogelijk wordt één bestuursfunctie per geslacht toegekend.
Elk lid dat van de zeven geslachten afstamt, kan in overeenstemming met het gebruik op zijn visitekaartje de initialen PB (Patricius Bruxellensis) op zijn naam laten volgen, of - als hij van adel is - NPB (Nobilis Patricius Bruxellensis), zoals aangetroffen in de geschriften van Jan-Baptist Hauwaert.
Over de stichting van de Stad Brussel en de 7 nobele families.
De naam van de Stad Brussel is samengesteld uit 7 letters.
De stad werd gebouwd op 7 heuvels (de St.Michielsberg, Koudenberg, Warmoesberg, Kruidtuin, Kunstberg, de Zavel en St.Pietersberg).
De belangrijkste rivier van Brussel, de Zenne, heeft 7 armen.
Naar de grote markt leiden 7 straten.
Er waren 7 hoofdkerken: de kerk van Sint-Jacob op Koudenberg, Onze-Lieve-Vrouw-ter-Zavelkerk, de Sint Pieterskerk, de Kapel van Nassau op Kunstberg, Kathedraal van Sint-Michiel en Sint-Goedele, de Sint Niklaaskerk, Onze-Lieve-Vrouw van Finisterraekerk en de basiliek van Koekelberg.
De stad had 7 stadspoorten (de St.Katelijnepoort, Zwarte Poort, Sint-Goedele, Koudenberg, Sint-Jacobs, Warmoespoort en de Steenpoort).
In het "boec metden seven sloten" zou het perkament over de stichting bewaard zijn geweest.
De 7 geslachten bewaakten elk één der 7 stadspoorten van Brussel en hadden het recht om leden van hun eigen geslacht te vonnissen en op te sluiten in de gevangenis van de stadspoort waarvan de bewaking aan hen was toevertrouwd.
Na de voltooiing van de wallen in 1377 heeft Brussel 7 stadspoorten.In 1383 krijgt elk geslacht een poort met een deel der verdedigingswerken toegewezen.Elk geslacht stelt de wachter aan van “zijn” poort.Het geslacht kan die poort ook gebruiken om leden die zich misdragen op te sluiten.De patriciërs worden vanaf 1306 samengebracht in zeven geslachten en de ambachten vanaf 1421 in negen naties.In 1422 wordt de bewaking van elke poort netjes verdeeld tussen een geslacht en een natie.Omdat er negen naties zijn en maar zeven poorten krijgen twee naties de twee grote verdedigingstorens op de oostelijke wal toegewezen.
Volgens Pythagoroas stond het getal 7 voor volmaaktheid en het getal 7 is ook gebonden aan de alchemie, aangezien er 7 stappen zouden zijn om tot de Steen der Wijzen te komen.
Belangrijk echter is dat niemand een openbaar ambt mocht uitoefenen in Brussel tenzij hij tot één der 7 geslachten behoorde.
Men moest dus zijn afkomst bewijzen.Maar er werden nog bijkomende en strenge voorwaarden gesteld.Diegene die in aanmerking kwam, mocht bijvoorbeeld geen handarbeider zijn.Men moest een bepaalde leeftijd hebben, enz.......
Daarenboven diende men nog een grote toetredingssom te betalen.
Maar het belangrijkste was, men moest zijn afstamming van een bepaalde voorouder bewijzen wilde men tot één der geslachten opgenomen te worden.Met andere woorden, men moest een stamboom opstellen.En vermoedelijk hadden de toenmalige genealogen "veelwerk" !
Een van de oudste werken over Brussel, E. Puteanus "Bruxella" noemt als de 7 belangrijkste Patriciërfamilies de "Tserhuyghs, Sweerts, Tserroelofs, Roodenbeecks, Sleeuws, Steenweeghs en Coudenberghs". De "Tserhuyghs" (Sieur Huygh of de Heeren "Hugonianae", dus van het geslacht Hugo), de "Sweerts" (van de familie "Sweertianae", zwaarddragers, "gladiï"), de "Tserroelofs" (Sieur Roelof, Heeren Roelof of Rudolf). De Tserhuyghs hebben de lelie in het wapen, de Sweerts de punt van het zwaard, de Tserroelofs, blokjes. De "Coudenberghs" zijn die graven van Leuven, die later Hertogen van Brabant werden en op den nog bestaanden Coudenberg zich vestigden.
Bron : Désiré Van der Meulen, Liste des personnes et des familles admises aux lignages de Bruxelles depuis le XIVième siècle jusqu’au 1793, Antwerpen 1869
Bibliografie, Jacops Roel, Een geschiedenis van Brussel, Lannoo, 2006
De zeven geslachten van Brussel met de namen Coudenberg, Roodenbeke, Serhuyghs, Serroelofs, Sleeus, Steenweeghs en Sweerts vormden sinds de middeleeuwen en tot de aanvang van de nieuwste tijd patriciërsfamilies die waren voorbestemd om de stad met wijsheid te leiden, met kracht te verdedigen en haar aantrekkelijker en welvarender te maken
Geschiedenis
In een oorkonde van 1306 met het zegel van hertog Jan II van Brabant, waarin voor het eerst de namen van de zeven geslachten vermeld staan, worden de voorrechten bevestigd die al onder hun voorouders golden. In dit document werd de macht van de zeven geslachten hersteld door de hertog van Brabant. Ze hadden die van 1303 tot 1306 moeten delen met het volk, dat zijn rechten met geweld had opgeëist.
Tot het einde van de Oostenrijkse tijd waren de voorzittende burgemeester, de zeven schepenen, de eerste gildedeken van de Lakengilde, de kapiteins van de burgerwacht, de penningmeesters of schatbewaarders van de stad en de opperopzichters van de Sermenten (schuttersverenigingen) uitsluitend samengesteld uit leden van de zeven geslachten.
Nogal wat edellieden behoorden op den duur eveneens tot deze geslachten. In de ledenlijsten van 1376 zijn een aantal ridders en dorpsheren uit het Brusselse ommeland opgenomen. Doordat het recht tot opname in deze lijsten ook door erfenis langs moederszijde bestond, werden er regelmatig nieuwe namen aan de registers toegevoegd.
Sinds de bloedige burgeroorlog van 1421 tussen enerzijds de zeven geslachten en anderzijds de gegoeden uit de burgerklasse van ambachtslui, verenigd in gilden, konden die laatsten zich verenigen in negen naties van 49 corporaties. Het is verkeerd deopstand van 1421 tot een democratische omwenteling uit te roepen, aangezien het hier een machtsstrijd betrof tussen aan de ene kant de zeven geslachten van landeigenaars en aan de andere de rijke leden van de gilden die de nieuwe stedelijke economische macht vertegenwoordigden.
Deze naties, zo geheten omdat ze uit inheemse burgers waren samengesteld, deden ook dienst als instanties van gemeen recht uit wier kringen verkozen werden: de tweede burgemeester, de tweede deken van het Lakengilde, de zes raadsleden met uitvoerende macht. Zoals de schepenen van de zeven geslachten (en dus niet te verwarren met de huidige gemeenteraadsleden) maakten zij deel uit van de wetgevende gemeentelijke macht.
Toch bleef het aantal mandaten voor leden van de zeven geslachten altijd groter dan dat wat aan leden van de Naties was voorbehouden, waardoor de geslachten hun voorstellen bij stemming altijd met een meerderheid konden doordrukken.
Onder de Franse bezetting verdween de macht van de zeven geslachten niet zomaar: de afstammelingen van de zeven Brusselse geslachten bleven nog lang burgerlijke en politieke stedelijke ambten uitoefenen.Deze drievoudige taak stemt overeen met de drie functies waarover de zeven Brusselse geslachten het allenrecht hadden:
1. De eerste functie is die van schepen, dus van rechters en bestuurders van de stad, en heeft als voorbeeldfiguur de legendarische, onkreukbare rechter en schepen Herkenbald, de peijsmaker.
2. De tweede functie is, naast die van kapitein van de burgerwachten, die van hoofd van de (bereden) stadswacht en heeft als voorbeeldfiguur de heldhaftige Everaard t’Serclaes.
3. De derde functie is die van hoofd van de stedelijke economie, via de dekens en de achtmannen (of octovirs) van het Lakengilde, als opperopzichters van de Brusselse vaart of als toezichthouders over openbare en verfraaiingswerken, en heeft als voorbeeldfiguur Jan van Locquenghien, de burgemeester wien de aanleg van de vaart - het kanaal van Brussel - te danken is.
De instelling van de zeven Brusselse geslachten, waarvan de juridische basis in de gemeentewet was vervat, vertoonde een opmerkelijk overlevingsvermogen. Zij kan worden vergeleken met soortgelijke stedelijke of maatschappelijke structuren, zoals de phratriai in het oude Griekenland, de Romeinse curiæ, de stammen van Galway (Treibheanna na Gaillimhe) of de Schotse, Poolse en in mindere mate, de Japanse clans. Die kenden ook vormen van maatschappelijke organisatie, gegroeid vanuit maagschappen, waarin via vrouwelijke afstamming verschillende gezinnen of gentes verenigd waren. Dit betekent niet dat zij onderlinge verwantschap zouden vertonen op grond van meer dan enkele aspecten. Ditzelfde stelsel van maagschappen (Caballeros villanos) bestond ook in de Spaanse stad Soria, al was de macht van de geslachten daar nooit zo uitgesproken groot als in Brussel, id est met een zodanige nadruk op burgerlijke, militaire en economische voorrechten.
Opmerkelijk is dat Thomas More een soortgelijke staatsinrichting als die van de zeven Brusselse geslachten aan de stad Amaurote, hoofdstad van Utopia, toekent: "Dertig families kiezen jaarlijks een magistraat, die men syphogrant noemde in de oude taal en phylarch in de nieuwe".
Jaarlijkse verkiezing of Keuse
Elf dagen voor de viering op de Iden van juni - ofwel de 13e van die maand - vergaderden de leden van de geslachten om tot de stemming over te gaan en aan de feestdis aan te schuiven.
Een verordening uit 1375 bepaalt:
Onder elk geslacht worden evenveel wassen ballen verdeeld als er leden van aanwezig zijn.
Binnenin vier van de ballen wordt een wit streepje aangebracht en op één een zwart streepje.
De vier leden van een der geslachten die in het bezit komen van een bal met een wit streepje zijn onmiddellijk kiesgerechtigd in de tweede graad. Ze vergaderen afzonderlijk en kiezen bij meerderheid een kandidaat-schepen.
Bij staking van stemmen bemiddelt degene met de bal met het zwarte streepje en hij hakt de knoop door.
Deze vijf kiezers kunnen echter niet een onder hen aanwijzen.
De bewerking en verdeling van de ballen wordt drie keer herhaald, teneinde de verkiezing te verkrijgen van elk van de drie personen die de hertog op 19 juni ter keuze worden voorgelegd - één voor elk der zeven geslachten - met het oog op hun plechtige aanstelling op 24 juni, feestdag van Johannes de Doper. De nieuw verkozen schepenen oefenden vanaf die dag ook werkelijk hun ambt uit.
In de loop der tijden is dit kiessysteem gewijzigd, maar de stemgerechtigden hoorden onverminderd plechtig te beloven de keuze te maken voor de beste (om de stad te verdedigen), de verstandigste (om haar te leiden) en de nuttigste (om haar welvarendte maken).
Voorwaarden toelating
Om tot de oligarchie te worden toegelaten, diende de kandidaat aan de hand van zijn stamboom aan te tonen van een dezer bevoorrechte families af te stammen. Die voorwaarde alleen volstond echter niet. Men hoorde bovendien het bewijs te leveren burger van de stad Brussel te zijn, geen enkel ambacht uit te oefenen en uitsluitend van rentes te leven. Voorts moest men van het mannelijke geslacht zijn, volwassen en katholiek. Onechte kinderen nam men niet in de geslachten op; wel hun wettige kinderen. Van de huidige nazaten zijn er dan ook verscheidene die bastaardkinderen van edellieden en andere voorname lui onder hun voorouders tellen. Ofschoon zij van de zeven geslachten afstamden, waren vele families die ook lid waren van de Naties niet gerechtigd van dit uitgelezen gezelschap deel uit te maken doordat hun leden burgerlijke ambachten uitoefenden of bedrijvig waren in handel of nijverheid. Kinderen of nazaten van zulke ambachtslui konden echter eerherstel krijgen. De Brusselse families die van de zeven geslachten afstamden, bewaarden zorgvuldig en tot vandaag hun stamboom zodat diegenen onder hen die geen beroep uitoefenen (advocaten, leenheren, enz.) te zijner tijd in staat zouden zijn tot het gezelschap toe te treden. In de 17e eeuw diende men, om in de geslachten te worden opgenomen, een dossier aan te leggen met een preuve van afkomst en een stamboom op te stellen teneinde zijn aanspraken te rechtvaardigen. Twee commissarissen uit alle zeven stammen onderzochten dan deze stukken.
In die periode werd een betrekking in dienst van de vorst niet verenigbaar geacht met op winst gerichte belangen. Zo gold het ook voor de adel die een klasse ten dienste van de vorst vormde: zodra een van zijn leden in handel of nijverheid bedrijvigwas, werd hij van adeldom uitgesloten. Dit voorschrift beoogde de vermenging van private en openbare belangen te voorkomen.
Overleving van de Geslachten in Brussel
De zeven geslachten behielden op onopvallende wijze invloed op het Brusselse leven. Tegenwoordig zijn ze verenigd in de Association des descendants des Lignages de Bruxelles, onder het beschermheerschap van Albert II, Koning der Belgen, die zelf eenband zou hebben met elk van de zeven geslachten en wiens stamboom in het tijdschrift Les Lignages de Bruxelles is opgenomen.
De zeven geslachten leggen zich vandaag hoofdzakelijk toe op de verdediging van het culturele en geschiedkundige Brusselse erfgoed. L’Association des Descendants des Lignages de Bruxelles, waarvan de geschiedenis teruggaat tot de oorsprong van de stad, geniet nog steeds een groot aanzien bij wie aan het verleden van zijn stad gehecht bleef. Olivier de Trazegnies beschreef het zo: "haar levensvatbaarheid wijst ook op een voorbestaan: dat van de palimpsest van een middeleeuwse stad in de hoofdstad van Europa".
De zeven Brusselse geslachten verdwenen tijdens de Franse bezetting; ze zijn, anders dan de adel die dat lot met hen had gedeeld, na de Belgische omwenteling van 1830 niet opnieuw erkend.
Toch bleef hun aanzien bij de Brusselse bevolking gehandhaafd. Hun geschiedenis wordt levend gehouden door hun afstammelingen die tegenwoordig verenigd zijn in de Association des Descendants des Lignages de Bruxelles die de herinnering aan de voorouders bewaart in een ritueel dat tot de middeleeuwen teruggaat. Zo beantwoordt elk mandaat in de raad van bestuur aan een vroegere taakverdeling bij de zeven geslachten; waar mogelijk wordt één bestuursfunctie per geslacht toegekend.
Elk lid dat van de zeven geslachten afstamt, kan in overeenstemming met het gebruik op zijn visitekaartje de initialen PB (Patricius Bruxellensis) op zijn naam laten volgen, of - als hij van adel is - NPB (Nobilis Patricius Bruxellensis), zoals aangetroffen in de geschriften van Jan-Baptist Hauwaert.
Over de stichting van de Stad Brussel en de 7 nobele families.
De naam van de Stad Brussel is samengesteld uit 7 letters.
De stad werd gebouwd op 7 heuvels (de St.Michielsberg, Koudenberg, Warmoesberg, Kruidtuin, Kunstberg, de Zavel en St.Pietersberg).
De belangrijkste rivier van Brussel, de Zenne, heeft 7 armen.
Naar de grote markt leiden 7 straten.
Er waren 7 hoofdkerken: de kerk van Sint-Jacob op Koudenberg, Onze-Lieve-Vrouw-ter-Zavelkerk, de Sint Pieterskerk, de Kapel van Nassau op Kunstberg, Kathedraal van Sint-Michiel en Sint-Goedele, de Sint Niklaaskerk, Onze-Lieve-Vrouw van Finisterraekerk en de basiliek van Koekelberg.
De stad had 7 stadspoorten (de St.Katelijnepoort, Zwarte Poort, Sint-Goedele, Koudenberg, Sint-Jacobs, Warmoespoort en de Steenpoort).
In het "boec metden seven sloten" zou het perkament over de stichting bewaard zijn geweest.
De 7 geslachten bewaakten elk één der 7 stadspoorten van Brussel en hadden het recht om leden van hun eigen geslacht te vonnissen en op te sluiten in de gevangenis van de stadspoort waarvan de bewaking aan hen was toevertrouwd.
Na de voltooiing van de wallen in 1377 heeft Brussel 7 stadspoorten.In 1383 krijgt elk geslacht een poort met een deel der verdedigingswerken toegewezen.Elk geslacht stelt de wachter aan van “zijn” poort.Het geslacht kan die poort ook gebruiken om leden die zich misdragen op te sluiten.De patriciërs worden vanaf 1306 samengebracht in zeven geslachten en de ambachten vanaf 1421 in negen naties.In 1422 wordt de bewaking van elke poort netjes verdeeld tussen een geslacht en een natie.Omdat er negen naties zijn en maar zeven poorten krijgen twee naties de twee grote verdedigingstorens op de oostelijke wal toegewezen.
Volgens Pythagoroas stond het getal 7 voor volmaaktheid en het getal 7 is ook gebonden aan de alchemie, aangezien er 7 stappen zouden zijn om tot de Steen der Wijzen te komen.
Belangrijk echter is dat niemand een openbaar ambt mocht uitoefenen in Brussel tenzij hij tot één der 7 geslachten behoorde.
Men moest dus zijn afkomst bewijzen.Maar er werden nog bijkomende en strenge voorwaarden gesteld.Diegene die in aanmerking kwam, mocht bijvoorbeeld geen handarbeider zijn.Men moest een bepaalde leeftijd hebben, enz.......
Daarenboven diende men nog een grote toetredingssom te betalen.
Maar het belangrijkste was, men moest zijn afstamming van een bepaalde voorouder bewijzen wilde men tot één der geslachten opgenomen te worden.Met andere woorden, men moest een stamboom opstellen.En vermoedelijk hadden de toenmalige genealogen "veelwerk" !
Een van de oudste werken over Brussel, E. Puteanus "Bruxella" noemt als de 7 belangrijkste Patriciërfamilies de "Tserhuyghs, Sweerts, Tserroelofs, Roodenbeecks, Sleeuws, Steenweeghs en Coudenberghs". De "Tserhuyghs" (Sieur Huygh of de Heeren "Hugonianae", dus van het geslacht Hugo), de "Sweerts" (van de familie "Sweertianae", zwaarddragers, "gladiï"), de "Tserroelofs" (Sieur Roelof, Heeren Roelof of Rudolf). De Tserhuyghs hebben de lelie in het wapen, de Sweerts de punt van het zwaard, de Tserroelofs, blokjes. De "Coudenberghs" zijn die graven van Leuven, die later Hertogen van Brabant werden en op den nog bestaanden Coudenberg zich vestigden.
Bron : Désiré Van der Meulen, Liste des personnes et des familles admises aux lignages de Bruxelles depuis le XIVième siècle jusqu’au 1793, Antwerpen 1869
Bibliografie, Jacops Roel, Een geschiedenis van Brussel, Lannoo, 2006
Heerlijkheid:
| Heer van Wezenbeek |
Hij trouwde met
Kind uit dit huwelijk:
I. Kathelijne Van Der Meeren, geboren omstreeks 1425 (zie 1811229).
Hij trouwde met
Kind uit dit huwelijk:
I. Katelijne VAN Grembergen (Van Gremberghen) (zie 1815663).
Hij trouwde omstreeks 1390 met Margriet van Weere.
Notitie bij het huwelijk van Niklaas en Margriet: bron : van de cnocke
3674618 Wouter van Gavere, geboren omstreeks 1365.
Notitie bij Wouter: FAMILIECONNECTIE
Wouter en Lijsbet zijn familie van elkaar. De grootvader van Lijsbet via haar moeder is Willem (II) van Gavere, een kleinzoon van Jan van Gavere en Elisbeth van Axel. De grootvader van Wouter is Zeger van Gavere, een zoon van Jan van Gavere en Elisabeth van Axel. Dus een oom van de grootvader van Lijsbet.
Wouter en Lijsbet zijn familie van elkaar. De grootvader van Lijsbet via haar moeder is Willem (II) van Gavere, een kleinzoon van Jan van Gavere en Elisbeth van Axel. De grootvader van Wouter is Zeger van Gavere, een zoon van Jan van Gavere en Elisabeth van Axel. Dus een oom van de grootvader van Lijsbet.
Hij trouwde met
Hij trouwde met
Hij trouwde met
Kind uit dit huwelijk:
I. Willem Scoemakers (zie 1875208).
Hij trouwde met
Kind uit dit huwelijk:
I. Lijsbette De Haghe (zie 1875211).
Hij trouwde met
Kind uit dit huwelijk:
I. Margriet Van Hecke (zie 1875327).
3822208 Daneel Of Jan De Niedervieille.
Notitie bij Daneel: leenman van robrecht de bethune 1297
= graaf van vlaanderen, bijgenaamd "de leeuw van vlaanderen"
= graaf van vlaanderen, bijgenaamd "de leeuw van vlaanderen"
Kind van Daneel uit onbekende relatie:
I. Ghiselbrecht Van Nedervelde, geboren omstreeks 1350 (zie 1911104).
3822256 Heinric VAN DER Erdbrugghen, geboren omstreeks 1300. Heinric is overleden omstreeks 1362, ongeveer 62 jaar oud.
Functie:
| schepen van Opwijk in 1340-’42, |
Hij trouwde met
3822257 Joff. Sapienta Poije Vele. Joff. is overleden na 1411.
Notitie bij Joff.: Joffr. Sapientia alia Poije, † na 1411.- x Heinric van der EERTBRUGGEN, zoon
van Goossin en Adela, schepen van Opwijk in 1340-’42, † ca. 1362. xx Ridder Reijnier van URSENE, zoon van Godevaart en Joff.
Marie van der Noot, Heer van Asschreijhane te Londerzeel en amman van
Brussel 1350, (De amman is de opperrechter die de hertog van Brabant vervangt bij de uitvoering van de hoogste jurisdictie. Het ambt bestond meer bepaald in de stad Brussel.) † 3 maart 1370, begraven in de kerk van Londerzeel.- - xxx Ridder Willem van BERCHEM, zoon van Willem en
Isabelle van Haemstede, Heer van Berchem 1406 en Schilde 1395 (13),
† ca. 1409.
Zij woonde op het kasteel van Groot Bijgaarden.
Geschiedenis van het kasteel:
Het kasteel werd gebouwd door de heren van Bijgaarden. De eerste wiens naam we kennen, een Amelricus die opduikt in 1110, verkreeg het domein van de Sint-Baafsabdij. Een opvolger Arnulfus III gaf waarschijnlijk opdracht om de eerste burcht te bouwen, een mottekasteel dat de zuidelijke landerijen moest beschermen (in Kobbegem bezaten ze een tweede gebied en kasteel). Begin veertiende eeuw stierf het geslacht uit met een dubbel gekruist huwelijk: Floris en Katharina van Bijgaarden trouwden met Katharina en Willem II Veele, genaamd Rongman.
Met hun kinderen, die in 1347 de bezittingen verdeelden, kwam de heerlijkheid in handen van een nieuw huis. Een nakomeling, Willem IV Rongman, was schepen van Brussel (1418) en werd kapitein van de stad om de ambachtenopstand van 1421-22 neer te slaan. Hij legde op april 1422 de eed af en kreeg de beschikking over het Huis Ostrevant op het Muntplein. Op 21 december 1423 werd Willem van zijn taak ontheven door hertog Jan IV en enkele dagen later moest hij de sleutels van de stadspoorten, zijn benoemingsakte en de schenkingsakte van het hotel Ostrevant teruggeven aan de stadsmagistraat.
In 1486 verwierf Willem Estor het kasteel en de Bijgaardse heerlijkheid. Hij kwam uit een oude Brusselse familie (schepen in 1475) en voerde het wapen van de Berthouts. Jan Estor en zijn moeder Margriete van Baenst flirtten met het protestantisme onder invloed van hun vertrouweling Antonio de Laymant. Nadat ze in het voorjaar van 1546 in het vizier van de autoriteiten waren gekomen, escaleerde de situatie met Kerstdag door onbehoorlijk gedrag in de parochiekerk. Baljuw Guillaume le Tourneur kwam moeder en zoon met 30 soldaten belegeren in hun kasteel. Na 36 uur stond de donjon in brand en gaven beiden zich over. Er volgde een lang proces waarin hun verdediging niet mocht baten: ze werden in januari 1548 onthoofd op de binnenplaats van het Kasteel van Vilvoorde en hun goederen werden verbeurd verklaard. Gaspard II Schetz, de machtige financier en heer van Grobbendonk, kocht Groot-Bijgaarden in 1549 voor 17.800 pond en verkocht het zes jaar later door aan Laurens Longin van Lembeek.
Ferdinand van Booischot kocht het kasteel in 1634 en transformeerde het op vijftien jaar tijd tot zijn huidige aanzicht. Hij liet onder meer de kapel aanbouwen. In de 18e eeuw viel het kasteel toe aan Helena van Booischot. Ze huwde met Karel Ferdinand, graaf van Königsegg-Rothenfels en regent-interimair der Nederlanden. Ter gelegenheid van dit huwelijk verhief keizerin Maria-Theresia de heerlijkheid Groot-Bijgaarden tot markiezaat onder de naam Booischot.
Gebouwen
Het kasteel is omgeven door een slotgracht, die wordt overspannen door een brug met 5 bogen tot aan de ophaalbrug. Het centrale gedeelte van het poortgebouw dateert uit de 14e eeuw. Een toren van vier verdiepingen, 30 meter hoog, uit 1347 staat naast dit poortgebouw.
Het kasteel is opgetrokken in Vlaamse renaissancestijl, in baksteen met een leien dak.
Nadat het kasteel sterk was vervallen, begon men in 1902 met een dertig jaar durende renovatie. Het was Raymond Pelgrims de Bigard die het kasteel van de ondergang redde, zijn nakomelingen zetten zijn werk verder.
Park en tuinen
Tuinarchitect Louis Fuchs legde het 14 ha grote park naast het kasteel aan in het begin van de 20e eeuw. Elke lente wordt het park opengesteld voor een internationale bloemenexpositie waarbij tulpen centraal staan.
Joff. trouwde (2) met Reijnier Van Ursene (ovl. 1370). Joff. trouwde (3) met Willem van Berchem (ovl. ±1409).
van Goossin en Adela, schepen van Opwijk in 1340-’42, † ca. 1362. xx Ridder Reijnier van URSENE, zoon van Godevaart en Joff.
Marie van der Noot, Heer van Asschreijhane te Londerzeel en amman van
Brussel 1350, (De amman is de opperrechter die de hertog van Brabant vervangt bij de uitvoering van de hoogste jurisdictie. Het ambt bestond meer bepaald in de stad Brussel.) † 3 maart 1370, begraven in de kerk van Londerzeel.- - xxx Ridder Willem van BERCHEM, zoon van Willem en
Isabelle van Haemstede, Heer van Berchem 1406 en Schilde 1395 (13),
† ca. 1409.
Zij woonde op het kasteel van Groot Bijgaarden.
Geschiedenis van het kasteel:
Het kasteel werd gebouwd door de heren van Bijgaarden. De eerste wiens naam we kennen, een Amelricus die opduikt in 1110, verkreeg het domein van de Sint-Baafsabdij. Een opvolger Arnulfus III gaf waarschijnlijk opdracht om de eerste burcht te bouwen, een mottekasteel dat de zuidelijke landerijen moest beschermen (in Kobbegem bezaten ze een tweede gebied en kasteel). Begin veertiende eeuw stierf het geslacht uit met een dubbel gekruist huwelijk: Floris en Katharina van Bijgaarden trouwden met Katharina en Willem II Veele, genaamd Rongman.
Met hun kinderen, die in 1347 de bezittingen verdeelden, kwam de heerlijkheid in handen van een nieuw huis. Een nakomeling, Willem IV Rongman, was schepen van Brussel (1418) en werd kapitein van de stad om de ambachtenopstand van 1421-22 neer te slaan. Hij legde op april 1422 de eed af en kreeg de beschikking over het Huis Ostrevant op het Muntplein. Op 21 december 1423 werd Willem van zijn taak ontheven door hertog Jan IV en enkele dagen later moest hij de sleutels van de stadspoorten, zijn benoemingsakte en de schenkingsakte van het hotel Ostrevant teruggeven aan de stadsmagistraat.
In 1486 verwierf Willem Estor het kasteel en de Bijgaardse heerlijkheid. Hij kwam uit een oude Brusselse familie (schepen in 1475) en voerde het wapen van de Berthouts. Jan Estor en zijn moeder Margriete van Baenst flirtten met het protestantisme onder invloed van hun vertrouweling Antonio de Laymant. Nadat ze in het voorjaar van 1546 in het vizier van de autoriteiten waren gekomen, escaleerde de situatie met Kerstdag door onbehoorlijk gedrag in de parochiekerk. Baljuw Guillaume le Tourneur kwam moeder en zoon met 30 soldaten belegeren in hun kasteel. Na 36 uur stond de donjon in brand en gaven beiden zich over. Er volgde een lang proces waarin hun verdediging niet mocht baten: ze werden in januari 1548 onthoofd op de binnenplaats van het Kasteel van Vilvoorde en hun goederen werden verbeurd verklaard. Gaspard II Schetz, de machtige financier en heer van Grobbendonk, kocht Groot-Bijgaarden in 1549 voor 17.800 pond en verkocht het zes jaar later door aan Laurens Longin van Lembeek.
Ferdinand van Booischot kocht het kasteel in 1634 en transformeerde het op vijftien jaar tijd tot zijn huidige aanzicht. Hij liet onder meer de kapel aanbouwen. In de 18e eeuw viel het kasteel toe aan Helena van Booischot. Ze huwde met Karel Ferdinand, graaf van Königsegg-Rothenfels en regent-interimair der Nederlanden. Ter gelegenheid van dit huwelijk verhief keizerin Maria-Theresia de heerlijkheid Groot-Bijgaarden tot markiezaat onder de naam Booischot.
Gebouwen
Het kasteel is omgeven door een slotgracht, die wordt overspannen door een brug met 5 bogen tot aan de ophaalbrug. Het centrale gedeelte van het poortgebouw dateert uit de 14e eeuw. Een toren van vier verdiepingen, 30 meter hoog, uit 1347 staat naast dit poortgebouw.
Het kasteel is opgetrokken in Vlaamse renaissancestijl, in baksteen met een leien dak.
Nadat het kasteel sterk was vervallen, begon men in 1902 met een dertig jaar durende renovatie. Het was Raymond Pelgrims de Bigard die het kasteel van de ondergang redde, zijn nakomelingen zetten zijn werk verder.
Park en tuinen
Tuinarchitect Louis Fuchs legde het 14 ha grote park naast het kasteel aan in het begin van de 20e eeuw. Elke lente wordt het park opengesteld voor een internationale bloemenexpositie waarbij tulpen centraal staan.
Kinderen uit dit huwelijk:
I. Joos Van der Eerdbrugghen, geboren omstreeks 1325.
Notitie bij Joos: Joos van der ERDBRUGGHEN, ’s graven leenman in „de riddertiende” (9) en twee
kleinere lenen, op het Hof ter Eerdbrugge te Opwijk 1365 (10), † ca. 1412.
Joos trouwde met ??. kleinere lenen, op het Hof ter Eerdbrugge te Opwijk 1365 (10), † ca. 1412.
II. Willem Van der Eertbrugghen, geboren omstreeks 1325 (zie 1911128).
Hij trouwde met
Kind uit dit huwelijk:
I. Joanna Ansems, gedoopt omstreeks 1370 (zie 1911133).
Kind van Bertram uit onbekende relatie:
I. Alexander van Bordebure, geboren omstreeks 1268 (zie 1925186).
Kind van Kateline uit onbekende relatie:
I. Amelberghe VAN den Damme, geboren omstreeks 1320 (zie 1925391).
Hij trouwde met
Kind uit dit huwelijk:
I. Katelijne Bertram, geboren omstreeks 1344 (zie 2073067).
4147200 Joannes De Roda, geboren omstreeks 1260 in Bazel.
Notitie bij Joannes: Wordt in 1281 vermeld (met zijn vader) bij de Novale Tienden van de Sint Pietersabdij in Gent (België)
Hij trouwde met
Kind uit dit huwelijk:
I. Jan Van Rooden, geboren omstreeks 1300 (zie 2073600).
Hij trouwde met
Kind uit dit huwelijk:
I. Katherine Van der Leede, geboren omstreeks 1321 in Bazel (zie 2073601).
4147231 Elisabeth van Bolsele (De Bolsele).
Notitie bij Elisabeth: "De naam Van Bolsele, de Bolsele, Bolsels komt al aan het einde van de 12e eeuw voor. In 1196 vermelden de charters met lijsten van hoofdcijnsbetalers van het St-Pietersdorp te Temse Ingelbertus de Bolsele. De plaatsnaam "Bulsele" staat al in 941 en 966 in het Liber Traditionum St-Petri Blandiniensis te boek als gelegen onder Temse. (lit. kwst Rottier)."
Kind van Elisabeth uit onbekende relatie:
I. Margriete (Margaretha) van Bolsele, geboren omstreeks 1342 (zie 2073615).
4148222 ??? van Bolsele, geboren omstreeks 1310 in Haasdonk.
Notitie bij overlijden van ???: DE BOLSELE. De naam Van Bolsele, de Bolsele, Bolsels komt al aan het einde van de 12e eeuw voor. In 1196 vermelden de charters met lijsten van hoofdcijnsbetalers van het St-Pietersdorp te Temse Ingelbertus de Bolsele. De plaatsnaam "Bulsele" staat al in 941 en 966 in het Liber Traditionum St-Petri Blandiniensis te boek als gelegen onder Temse. (lit. kwst Rottier).
Hij trouwde met
Kind uit dit huwelijk:
I. Amelberga van Bolsele, geboren omstreeks 1320 (zie 2074111).
Hij trouwde met
Kind uit dit huwelijk:
I. Joannes Vroeden (zie 2074558).
Hij trouwde met
Kind uit dit huwelijk:
I. Catharina Zeghers (zie 2074559).
Kinderen van Arnaud uit onbekende relatie:
III. Gilles Van Eesbeek,dit Vander Haeghen (zie 2085120).
Generatie 23 (edeloudgrootouders)
Kind van Gerard uit onbekende relatie:
I. Margriet Verelst, geboren omstreeks 1351 (zie 3146527).
Hij trouwde (1) met
Kind uit dit huwelijk:
I. Kathelijne Velde (Van De Velde), geboren omstreeks 1385 (zie 3146623).
Hij trouwde met
Kind uit dit huwelijk:
I. Gertrud Lyssens (zie 3148023).
Hij trouwde met
Kind uit dit huwelijk:
I. Margriete van den Bossche, geboren in 1366 in Belsele (zie 3148399).
6299378 Jan VAN Ackere, geboren omstreeks 1345. Jan is overleden na 1406, minstens 61 jaar oud.
Notitie bij Jan: gebeurtenis: schepen te Temse functie 1370 en 1390
Hij trouwde met
Kinderen uit dit huwelijk:
I. Amelberga VAN Ackere, geboren in 1375. Amelberga trouwde met Jan Van Havere. Jan is geboren in 1385.
II. Lijsbette VAN Ackere, geboren omstreeks 1378. Lijsbette trouwde met Frans Brisinc. Frans is geboren omstreeks 1370, zoon van Jan Brisinc en Katelijne??. Frans is overleden in 1461 in Temse, ongeveer 91 jaar oud.
Notitie bij Frans: baljuw
VIII. Margriete VAN Ackere, geboren omstreeks 1385 (zie 3149689).
Hij trouwde met
Kind uit dit huwelijk:
I. Margriete Dullaert (zie 3149691).
6866980 Francois van Belle, geboren in 1244. Francois is overleden op donderdag 3 september 1299 in Ieper, 54 of 55 jaar oud.
Notitie bij Francois: schepen
Hij trouwde met
6866981 Claire de Maldeghem,tourhout, geboren in 1242. Claire is overleden op woensdag 30 januari 1331, 88 of 89 jaar oud.
Kind uit dit huwelijk:
I. Lambert Belle, geboren in 1287 (zie 3433490).
Kind van Jean uit onbekende relatie:
I. Margueritte Barcdonc, geboren omstreeks 1274 (zie 3433491).
Hij trouwde met
Hij trouwde, ongeveer 25 jaar oud, omstreeks 1390 met de ongeveer 25-jarige
Kind uit dit huwelijk:
I. Gielis Van Der Meeren, geboren omstreeks 1395 (zie 3622458).
Hij trouwde met
Kind uit dit huwelijk:
I. Amelbergha Van Lokeren (Lookeren) (zie 3631327).
Hij trouwde omstreeks 1360 met
Kind uit dit huwelijk:
I. Margriet van Weere (zie 3643399).
Hij trouwde met
Kind uit dit huwelijk:
I. Wouter van Gavere, geboren omstreeks 1365 (zie 3674618).
7349238 Marten Couwers, geboren omstreeks 1335. Marten trouwde (2) met Margriete van Gavere, zie 3750334,I.
Hij trouwde (1) met
Kind uit dit huwelijk:
I. Lijsbette Couwers (zie 3674619).
7500668 Willem van Gavere, geboren omstreeks 1285. Willem is overleden vóór 1354, ten hoogste 69 jaar oud.
Hij trouwde met
Hij trouwde met
Kind uit dit huwelijk:
I. Katelijne Hutsers (zie 3750417).
Kind van Elisabeth uit onbekende relatie:
I. Yda s’Clercs (zie 3750423).
Kind van Beatrix uit onbekende relatie:
I. Amelberga Mattheeus, geboren omstreeks 1375 (zie 3750655).
7644512 Goossin VAN DER Herdbrugghe (Eertbruggen), geboren omstreeks 1275.
Notitie bij Goossin: Dit oeroude bodemvast Opwijks geslacht dankt zijn naam aan een Hof ter Eerdbrugge
(=brug aan de rand van een meers) in Mansteen aan de brug over de Molenbeek op de
heerbaan van Opwijk naar Mollem ( ). De bewoners van dit hof 1 waren aanvankelijk
leenmannen van de Heer van Dendermonde. Het hof bleef in het bezit van de familie van
der Eertbrugghe tot in de 16e eeuw, zoals zal blijken uit de hierna besproken hoofdstam.
Geleidelijk in verval geraakt, blijft van het hof niets meer over tenzij de wallingen.
Uiteindelijk werd de hofstede herbouwd tot een viltfabriek ter plekke Luidas (2).
Het geslacht voerde als wapenschild: van (keel ?) met een dwarsbalk (van goud ?) en
3 rozen (van zilver ?), 2 in het hoofd en 1 in de voet (3).
(=brug aan de rand van een meers) in Mansteen aan de brug over de Molenbeek op de
heerbaan van Opwijk naar Mollem ( ). De bewoners van dit hof 1 waren aanvankelijk
leenmannen van de Heer van Dendermonde. Het hof bleef in het bezit van de familie van
der Eertbrugghe tot in de 16e eeuw, zoals zal blijken uit de hierna besproken hoofdstam.
Geleidelijk in verval geraakt, blijft van het hof niets meer over tenzij de wallingen.
Uiteindelijk werd de hofstede herbouwd tot een viltfabriek ter plekke Luidas (2).
Het geslacht voerde als wapenschild: van (keel ?) met een dwarsbalk (van goud ?) en
3 rozen (van zilver ?), 2 in het hoofd en 1 in de voet (3).
Hij trouwde met
7644514 Willem Ii Vele (Geheten Rongman).
Notitie bij Willem: Hij droeg de wapens van Serhuyghs, maar zijn nakomelingen droegen het wapen van de heren van Bijgaarden.
Sindsdien verblijven de heren van den Eecke meestal in
hun burcht te Groot-Bijgaarden of in hun „Steen” aan de markt te Dendermonde. In
het Hof ten Eeeken behouden ze wel hun „huis van plaisantie” of „casteel”
deken van het lakenweversgild
Sindsdien verblijven de heren van den Eecke meestal in
hun burcht te Groot-Bijgaarden of in hun „Steen” aan de markt te Dendermonde. In
het Hof ten Eeeken behouden ze wel hun „huis van plaisantie” of „casteel”
deken van het lakenweversgild
Functie:
| schepen van Brussel in 1341, 1346 en 1366, deken van het lakenweversgild |
Heerlijkheid:
| Heer van den EECKE 1365 |
Hij trouwde met
7644515 Joff. Cathelijne VAN Bijgaarde.
Notitie bij Joff.: Uit het huwelijk van Willem II en Katarina van Bijgaarden zijn drie kinderen bekend: Floris, Willem en Sapientia, vrouwe van Hendrik van Heysbrugghen. De zoon van Willem II, Floris I van den Eecken, ridder, werd heer van Bijgaarden vanaf 1375en schepen van Brussel, 1391-1397. Zijn zoon Floris II schonk op 12 september 1404 aan de kerk van Bijgaarden voor de verjaardag van zijn vader en moeder, Margaretha van Berchem, een rente van 4 gulden. Op 1 januari 1407 volgde hij zijn vader op maar hijzelf stierf kinderloos.
Kinderen uit dit huwelijk:
I. Floris Vele. Floris is overleden omstreeks 1407.
Notitie bij Floris: ontvoogd in 1362, ridder in 1390, achtman van de gilde 1386, schepen van Brussel 1391 en 97, Heer van Bijgaarden 1364 en den Eecke 1372,
† ca. 1407.- schenkt een jaarrente van 10 stuivers aan de kerk van Opwijk,bezet op ter Straten.- x Vrouwe Margriet van BERCHEM, dochter van Costen
en N... van Hovorst.- Van wie, naast enkele bastaards:- Floris, heer van Bijgaarden en den Eecke 1407, † 1411.- x Vrouwe Catharina SERSANDERS, dochter van Simon, ridder uit Gent, en Vrouwe Marie van den Heetvelde, Vrouwe van Koekelberg, (zij xx Hendrick vanGavere, Heer van Liedekerke en Ressegem, en xxx Henrick van Rotselaer,
ruwaerd van het Land van Mechelen), † na 1451. Hij liet enkel bastaards na.
Floris trouwde met Margriet van Berchem. † ca. 1407.- schenkt een jaarrente van 10 stuivers aan de kerk van Opwijk,bezet op ter Straten.- x Vrouwe Margriet van BERCHEM, dochter van Costen
en N... van Hovorst.- Van wie, naast enkele bastaards:- Floris, heer van Bijgaarden en den Eecke 1407, † 1411.- x Vrouwe Catharina SERSANDERS, dochter van Simon, ridder uit Gent, en Vrouwe Marie van den Heetvelde, Vrouwe van Koekelberg, (zij xx Hendrick vanGavere, Heer van Liedekerke en Ressegem, en xxx Henrick van Rotselaer,
ruwaerd van het Land van Mechelen), † na 1451. Hij liet enkel bastaards na.
II. Joff. Sapienta Poije Vele (zie 3822257).
IV. Willem Iii Vele. Willem is overleden vóór 1403. Willem is de biologische vader van kinderen van Lijsbeth Utensteenweghe (Geheten) Van Der Noot. Lijsbeth is geboren vóór 1376, dochter van Jan Utensteenweghe (Geheten) Van Der Noot en Margriet DE Leeuw. Lijsbeth is overleden in Brussel.
Hij begon een relatie met
Kind uit deze relatie:
I. Elisabeth Ghents, geboren omstreeks 1318 (zie 4146135).
Kind van Joannes uit onbekende relatie:
I. Joannes De Roda, geboren omstreeks 1260 in Bazel (zie 4147200).
Hij trouwde met
Kind uit dit huwelijk:
I. Margriete Soykant Van Der Leeden, geboren omstreeks 1295 in Bazel (zie 4147203).
Hij trouwde met
Kind uit dit huwelijk:
I. Elisabeth Verhulst (zie 4149117).
Generatie 24 (edeloudovergrootouders)
12598756 Dieric Van den Ackere, geboren omstreeks 1315.
Notitie bij Dieric: Bronnen
1.Puysseleir Web Site, Tony De Puysseleir
1.Puysseleir Web Site, Tony De Puysseleir
Kind van Dieric uit onbekende relatie:
I. Jan VAN Ackere, geboren omstreeks 1345 (zie 6299378).
Hij trouwde met
Kind uit dit huwelijk:
I. Amelberga Boytas, geboren omstreeks 1352 (zie 6299379).
13733960 Salomon van Belle, geboren in 1222 in Ieper. Salomon is overleden op dinsdag 13 september 1272 in Ieper, 49 of 50 jaar oud.
Notitie bij Salomon: Sa seconde femme était Christine de GHINES (GHINE GHYME ou GHIME), fille de Wautier (Gauthier) ou Wouter.
Hij trouwde met
13733961 Christine de Guines, geboren in 1240. Christine is overleden op zondag 8 december 1297 in Ieper, 56 of 57 jaar oud.
Notitie bij Christine: elle y fut inhumée devant le grand autel avec son mari Salomon. L’hospice devient le « Saint-Denis » de la famille BELLE, alliée aux maisons les plus puissantes.
"Sepulture van Vrouw de Ghijnes fa Woutre Ghijnens Weduwe vanden zeer Belue Salomon Belle, erste stichtende vandesen godshuyse ten jaere 1297. Ende fe overste alhier begraven voor dese hoogaltaar 1272 en begenst te bouwen 24 july 1276 door haer lastdie alhier alte haere tyd ende weduwschap overgebracht heeft.
Armes: photo de Mme L. Kropff prise en juin 2007 à Ypres à l’Hospice Belle , Belle et de Ghines ( sabel met zwaan van zilver, gehalsband en geketend van goud)
"Sepulture van Vrouw de Ghijnes fa Woutre Ghijnens Weduwe vanden zeer Belue Salomon Belle, erste stichtende vandesen godshuyse ten jaere 1297. Ende fe overste alhier begraven voor dese hoogaltaar 1272 en begenst te bouwen 24 july 1276 door haer lastdie alhier alte haere tyd ende weduwschap overgebracht heeft.
Armes: photo de Mme L. Kropff prise en juin 2007 à Ypres à l’Hospice Belle , Belle et de Ghines ( sabel met zwaan van zilver, gehalsband en geketend van goud)
Kind uit dit huwelijk:
I. Francois van Belle, geboren in 1244 (zie 6866980).
13733962 Willem VAN Maldegem.
Notitie bij Willem: Cheval chatelain et ecoutete de maldeghem
=Philippe III de Maldeghem
=Philippe III de Maldeghem
Hij ging een geregistreerd partnerschap aan met
Hij trouwde met
Hij trouwde, ongeveer 25 jaar oud, omstreeks 1360 met de ongeveer 25-jarige
Hij trouwde met
Kind uit dit huwelijk:
I. Kathelijne Van Opstalle t’ Smeets, geboren omstreeks 1365 (zie 7244917).
Hij trouwde met
Kind uit dit huwelijk:
I. Jan van Gavere, geboren omstreeks 1330 (zie 7349236).
Hij trouwde met
Kind uit dit huwelijk:
I. Amelberga s’Riken (zie 7349237).
Hij trouwde met
Kind uit dit huwelijk:
I. Margriete Volckericx, geboren omstreeks 1335 (zie 7349239).
15001336 Joannes (Mulaert) Jan van Gavere, geboren omstreeks 1220. Joannes is overleden in 1288, ongeveer 68 jaar oud. Hij is begraven in Sinaai abdij van Baudeloo.
Joannes trouwde (2) met Isabella Van de Moere (geb. ±1240).
Notitie bij Joannes: Hoogschepen van het Land van Waas (externe) Grondeigenaar in Vrasenen en Haasdonk
FAMILIECONNECTIE : Deze zoons van Jan en Elisabeth zullen weer samen komen bij Margriete van Gavere (de jonge), de dochter van Wouter van Gavere en Lijsbeth Couwers. Willem is de grootvader van de grootmoeder van Margriete, Margriete van Gavere (de oudere). Zeger is de overgrootvader van Margriete.
begraven in 1288 - Sinaai-Abdij Van Baudelo , Heer van Eksaarde - Ridder
FAMILIECONNECTIE : Deze zoons van Jan en Elisabeth zullen weer samen komen bij Margriete van Gavere (de jonge), de dochter van Wouter van Gavere en Lijsbeth Couwers. Willem is de grootvader van de grootmoeder van Margriete, Margriete van Gavere (de oudere). Zeger is de overgrootvader van Margriete.
begraven in 1288 - Sinaai-Abdij Van Baudelo , Heer van Eksaarde - Ridder
Heerlijkheid:
| Heer van Gavere en Exaarde, ridder |
Hij trouwde (1) met
15001670 Willem van Gavere
Hij trouwde met
15001671 Clemencie Van Bogaerde
15289028 Willem I Vele (Geheten Rongman). Willem is overleden vóór 1346.
Heerlijkheid:
| •Seigneur de Eecke in 1341 |
Hij trouwde met
Kinderen uit dit huwelijk:
I. Catharina Vele. Catharina is overleden na 1368. Catharina trouwde met Floris VAN Bijgaarde. Zie 15289030,I voor persoonsgegevens van Floris.
IV. Henrick Vele.
Notitie bij Henrick: schenkt aan de kerk van Opwijk een rente van 4 vaten rogs bezet op zijn land te Berchem onder Opwijk.- x Jenne. Van wie enkel bastaards.
Henrick trouwde met Jenne??.
V. Willem Ii Vele (Geheten Rongman) (zie 7644514).
Hij trouwde met
Hij trouwde met
Kind uit dit huwelijk:
I. Elisabeth Van der Brugghen (zie 8298235).
Generatie 25 (edeloudbetovergrootouders)
25197512 Egidius VAN Acker, geboren in 1320 in Temse. Egidius is overleden omstreeks 1395, ongeveer 75 jaar oud.
Notitie bij Egidius: Pachter ’Hannemansgoed’ of ’Tiendeschuur’ van de Sint-Pietersabdij Gent in Temse
gebeurtenis: Leenhouder
’De Velde’ te Temse 1375
gebeurtenis: schepen te Temse functie FROM 1348 TO 1376
ref : Bruno PEETERS op geneanet
Gillis VAN ACKER, schepen te Temse (1348-76), leenhouder van "De Velde" te Temse (1375) en pachter van "Hannemansgoed" (1350-1391), overleden 1391/1400.
Uit : Repertorium Temse, J. Smet, p.24.
fs Wouter x Mabelie Van de Velde.
3.9.1350 pachter van Hannemansgoed (arch St-Pietersabdij, RAGent, reeks I), charter op datum 1375 leenhouder heerlijkheid De Velde (arch St- Pietersabdij, RAGent, reeks 1 462/40).
1348-6.8.1376 schepen te Temse (arch St-Pietersabdij Gent, RAGent, reeks I Da9).
Uit: J. Smet, "Hannemansgoed" of de "Tiendeschuur" van de Sint- Pietersabdij van Gent in Temse, in Annalen vd Oudheidkundige Kring Waas (AOKW) 1984. p 77 e.v.:
Hij volgde zijn vader op op het Hannemansgoed. Hij gaat op 3.9.1350 het contract aan met de abt van St-Pieters. Hij was getrouwd met Marie, dochter van Kateline Verhulst a. Volckericx (hfdcijns St-baafs Temse par.14). Zijn broer Niklaas van de Ackere, had 2 jaar voordien, nl in 1348 het andere pachthof van St-Pietersabdij gehuurd, het welbekende Vroonhof. De gebroeders Van den Ackere waren samen de tiendeheffers in naam van het Blandinusklooster te Gent.
Gillis Van den Ackere kennen we eveneens als leenhouder van de heerlijkheid "De Velde", een leen van 14 bunders, leenroerig onder de hoofdheerlijkheid van de Royere. Dit heerlijke leen lag tussen de Steendonck- en de Veldstraat nabij de hoek van Velle. Vandaar ook de benaming "de Velde". Hij was ook schepen van de kerke van Sinte-Pieters in haar heerlijkheid van Temse tussen 1348 en 1376. Hij moet tussen 1391 en 1400 overleden zijn. Rond de eeuwwisseling was hij in al zijn bezittingen reeds opgevolgd. (In 1391 reeds was hij op het Hannemansgoed opgevolgd door zijn neef (oomzegger) Boudin De Smet, zoon van Jan en Amelbergha Van Acker, zuster van deze Gillis).
Dit Hannemansgoed blijft nog eeuwenlang en generatieslang bij de verdere afstammelingen van Wouter Van den Ackere, vader van Gillis.
Over het Hannemansgoed : zie Annalen vd Oudheidkundige Kring van Waas, 1984, p. 77 e.v.
gebeurtenis: Leenhouder
’De Velde’ te Temse 1375
gebeurtenis: schepen te Temse functie FROM 1348 TO 1376
ref : Bruno PEETERS op geneanet
Gillis VAN ACKER, schepen te Temse (1348-76), leenhouder van "De Velde" te Temse (1375) en pachter van "Hannemansgoed" (1350-1391), overleden 1391/1400.
Uit : Repertorium Temse, J. Smet, p.24.
fs Wouter x Mabelie Van de Velde.
3.9.1350 pachter van Hannemansgoed (arch St-Pietersabdij, RAGent, reeks I), charter op datum 1375 leenhouder heerlijkheid De Velde (arch St- Pietersabdij, RAGent, reeks 1 462/40).
1348-6.8.1376 schepen te Temse (arch St-Pietersabdij Gent, RAGent, reeks I Da9).
Uit: J. Smet, "Hannemansgoed" of de "Tiendeschuur" van de Sint- Pietersabdij van Gent in Temse, in Annalen vd Oudheidkundige Kring Waas (AOKW) 1984. p 77 e.v.:
Hij volgde zijn vader op op het Hannemansgoed. Hij gaat op 3.9.1350 het contract aan met de abt van St-Pieters. Hij was getrouwd met Marie, dochter van Kateline Verhulst a. Volckericx (hfdcijns St-baafs Temse par.14). Zijn broer Niklaas van de Ackere, had 2 jaar voordien, nl in 1348 het andere pachthof van St-Pietersabdij gehuurd, het welbekende Vroonhof. De gebroeders Van den Ackere waren samen de tiendeheffers in naam van het Blandinusklooster te Gent.
Gillis Van den Ackere kennen we eveneens als leenhouder van de heerlijkheid "De Velde", een leen van 14 bunders, leenroerig onder de hoofdheerlijkheid van de Royere. Dit heerlijke leen lag tussen de Steendonck- en de Veldstraat nabij de hoek van Velle. Vandaar ook de benaming "de Velde". Hij was ook schepen van de kerke van Sinte-Pieters in haar heerlijkheid van Temse tussen 1348 en 1376. Hij moet tussen 1391 en 1400 overleden zijn. Rond de eeuwwisseling was hij in al zijn bezittingen reeds opgevolgd. (In 1391 reeds was hij op het Hannemansgoed opgevolgd door zijn neef (oomzegger) Boudin De Smet, zoon van Jan en Amelbergha Van Acker, zuster van deze Gillis).
Dit Hannemansgoed blijft nog eeuwenlang en generatieslang bij de verdere afstammelingen van Wouter Van den Ackere, vader van Gillis.
Over het Hannemansgoed : zie Annalen vd Oudheidkundige Kring van Waas, 1984, p. 77 e.v.
Hij trouwde met
27467922 Arnoul Ii de Guines, geboren omstreeks 1170. Arnoul is overleden in 1120, ongeveer 50 jaar oud.
Notitie bij Arnoul: ook Waltherus genaamd
Comte de Guines et d’Ardres (1174) ; Wautier : échevin d’Ypres en 1230, 1238, 1243, 1245 et vers 1250
juli 1214 - Bataille de Bouvines, 59830, Nord, Nord-Pas-de-Calais, FRANCE
Comte de Guines et d’Ardres (1174) ; Wautier : échevin d’Ypres en 1230, 1238, 1243, 1245 et vers 1250
juli 1214 - Bataille de Bouvines, 59830, Nord, Nord-Pas-de-Calais, FRANCE
Hij trouwde met
27467923 Beatrix de Bourbourg, geboren omstreeks 1170. Beatrix is overleden in juli 1214, ongeveer 44 jaar oud.
Notitie bij Beatrix: Dame de Bourbourg, Aalst et Brédenarde
Ouders
Gauthier (Henri, Wautier) Dit le Jeune de BOURBOURG
Mathilde de BÉTHUNE
Ouders
Gauthier (Henri, Wautier) Dit le Jeune de BOURBOURG
Mathilde de BÉTHUNE
Kind uit dit huwelijk:
I. Christine de Guines, geboren in 1240 (zie 13733961).
27467924 Philippe Ii VAN Maldegem.
Notitie bij Philippe: Phelips II Van Maldeghem was ridder; kastelein en heer van Maldegem; men sprak van het ’heerscip’ of meer nog ’ambacht’ Maldeghem, vallend onder de costume van het Brugse Vrijë.
Hij trouwde met
Hij trouwde met
Kind uit dit huwelijk:
I. Marguerite De Rode, geboren omstreeks 1215 (zie 13733963).
Hij trouwde met
29396944 Joannes (Mulaert) Jan van Gavere
Hij trouwde (1) met
29396945 Elisabeth van Axel
30002672 Raas Vi van Gavere, geboren in 1190 in Gavere. Raas is overleden in 1241 in Bouvine, 50 of 51 jaar oud (oorzaak: Gesneuveld in de slag van Bouvines; vermeld Warlop (1207-1241))).
Raas trouwde (1), ongeveer 17 jaar oud, omstreeks 1207 met Alix VAN Boelaere (vóór 1181-vóór 1240), minstens 26 jaar oud.
Heerlijkheid:
| •Heer van Chievres, Liedekerke etc en ridder |
Hij trouwde (2), minstens 17 jaar oud, na 1207 met de minstens 17-jarige
Kinderen uit dit huwelijk:
I. Maria van Gavere, geboren na 1210. Maria trouwde met Hugo Iii van Gent. Hugo is geboren in 1234, zoon van Hugo Ii van Gent en Oda (Odette) de Champagne. Hugo is overleden in 1264, 29 of 30 jaar oud.
Heerlijkheid:
| Heer van Heusden |
II. Sophia van Gavere, geboren omstreeks 1215.
Sophia trouwde met Louis I (Bertoud) van Berlaer.
Heerlijkheid:
| heer van Berlaer |
III. Joannes (Mulaert) Jan van Gavere, geboren omstreeks 1220 (zie 15001336).
30002674 Olivier van Axel, geboren in 1238. Olivier is overleden in 1271, 32 of 33 jaar oud.
Notitie bij Olivier: Heer van Axel
Hij trouwde met
30002675 Katelijne VAN DE Putte, geboren in 1238. Katelijne is overleden in 1322, 83 of 84 jaar oud.
Kind uit dit huwelijk:
I. Elisabeth van Axel, geboren omstreeks 1260 (zie 15001337).
Hij trouwde met
Kinderen uit dit huwelijk:
III. Maria Vele. Maria trouwde met Imbrecht (Ingelbrecht) van der Noot. Imbrecht is een zoon van Willem van der Noot en Lijsbeth Monaert. Imbrecht is overleden vóór 1348.
Notitie bij Imbrecht: 1320, 1322, 1324, schepen van Brussel uit Steenweghs-geslacht
Functie:
| schepen van Brussel uit Steenweghs-geslacht |
IV. Willem I Vele (Geheten Rongman) (zie 15289028).
Hij trouwde met
Kind uit dit huwelijk:
I. Jan Ii Van Bijgaarden VAN Bijgaarde, geboren omstreeks 1250 (zie 15289030).
Generatie 26 (edelstamouders)
50395024 Wouter VAN Ackere, geboren omstreeks 1307. Wouter is overleden in 1351, ongeveer 44 jaar oud.
Notitie bij Wouter: Ambtenaar van ridder Simoen van Desseldonc, toenmalig voogd van Temse
Hij trouwde, ongeveer 33 jaar oud, omstreeks 1340 in Temse met de ongeveer 28-jarige
Kind van Katerine uit onbekende relatie:
I. Marie van der Hulst (zie 25197513).
54935846 Gaultier Ier de Bourbourg, geboren in 1140 in Bourbourg. Gaultier is overleden in 1213 in Bourbourg, 59630, Nord, Nord-Pas-de-Calais, FRANCE, 72 of 73 jaar oud.
Notitie bij Gaultier: seigneur et châtelain de Bourbourg
Hij trouwde met
54935847 Mathilde de BÉthune, geboren in 1155. Mathilde is overleden in 1199 in Bourbourg, 59630, Nord, Nord-Pas-de-Calais, FRANCE, 43 of 44 jaar oud.
Kind uit dit huwelijk:
I. Beatrix de Bourbourg, geboren omstreeks 1170 (zie 27467923).
Hij trouwde met
Kind uit dit huwelijk:
I. Elisabeth de Bailleul (zie 27467925).
Hij trouwde met
Kind uit dit huwelijk:
I. Henric t’Kint (zie 28979648).
57959328 Jan Ii Van Sterbeke Van Der Meeren, geboren omstreeks 1260 in Sterrebeek. Jan is overleden in 1288 in Sterrebeek, ongeveer 28 jaar oud.
Notitie bij Jan: ridder, dominus Johannes miles de Stertbeke, dictus de Mera, ridder, sterft te Sterrebeek vóór 1288
Heerlijkheid:
| Ridder en Grand Veneur (chef jager) van hertog Jan II van Brabant |
Hij trouwde met
Kinderen uit dit huwelijk:
II. Jan Iii Van Der Meeren. Jan is overleden in 1313 in Sterrebeek.
Jan trouwde in 1310 met Ida VAN DEN Bergh.
Notitie bij Jan: Hij bezat enorme gebieden te Sterrebeek, Wezembeek zoals het hof ter Gracht en het hof ter Borgt, Neerijse en Zaventem.
Hij sterft in 1313 waardoor Ter Meeren in eigendom komt van zijn zoon, Jan IV van der Meeren, leenman van de Brabantse hertogen die huwde met Lysbeth van der Borcht. Hun dochter zou trouwen met Everard t’ Serclaes (+1389), bevrijder van Brussel.
Hij sterft in 1313 waardoor Ter Meeren in eigendom komt van zijn zoon, Jan IV van der Meeren, leenman van de Brabantse hertogen die huwde met Lysbeth van der Borcht. Hun dochter zou trouwen met Everard t’ Serclaes (+1389), bevrijder van Brussel.
Notitie bij publiceren van Jan: Everaard t’Serclaes, voornaam ook gespeld als Everard of Everhard en achternaam ook als Tserclaes, (overleden Brussel, 31 maart 1388) was een Brusselse patriciër die vooral bekend is geworden door de herovering van Brussel op de Vlaamse graaf Lodewijk van Male tijdens de Brabantse Successieoorlog.
In de nacht van 24 oktober 1356 klom hij met een kleine groep volgelingen over de Brusselse wallen, verjoeg met de hulp van de ambachtslieden het Vlaamse garnizoen en opende de poorten voor het hertogelijke leger.
Tussen 1360 en 1388 was hij herhaaldelijk schepen van Brussel, en kwam als zodanig in conflict met Sweder van Abcoude, kasteelheer van Gaasbeek. Hij werd door diens bastaardzoon verraderlijk overvallen en bezweek aan de daarbij opgelopen verwondingen.
Everaard t’Serclaes werd als heer van Ternat en Kruikenburg aldaar in de kerk tegenover het kasteel begraven.
In het gebouw De Sterre bij de Brusselse Grote Markt is een monument van de stervende Everard t’Serclaes verwerkt. Wrijven over zijn rechterarm zou een jaar lang geluk in de liefde brengen.
In de nacht van 24 oktober 1356 klom hij met een kleine groep volgelingen over de Brusselse wallen, verjoeg met de hulp van de ambachtslieden het Vlaamse garnizoen en opende de poorten voor het hertogelijke leger.
Tussen 1360 en 1388 was hij herhaaldelijk schepen van Brussel, en kwam als zodanig in conflict met Sweder van Abcoude, kasteelheer van Gaasbeek. Hij werd door diens bastaardzoon verraderlijk overvallen en bezweek aan de daarbij opgelopen verwondingen.
Everaard t’Serclaes werd als heer van Ternat en Kruikenburg aldaar in de kerk tegenover het kasteel begraven.
In het gebouw De Sterre bij de Brusselse Grote Markt is een monument van de stervende Everard t’Serclaes verwerkt. Wrijven over zijn rechterarm zou een jaar lang geluk in de liefde brengen.
Heerlijkheid:
| Ridder |
Notitie bij het huwelijk van Jan en Ida: Jan III van der Meeren, Ridder, sterft te Sterrebeek vóór 1313. Hij bezat enorme gebieden te Sterrebeek, Wezembeek zoals het hof ter Gracht en het hof ter Borgt, Neerijse en Zaventem; hij trouwt in 1310 met Ida, dochter van Hendrik van den Berghe.
Ida is een dochter van Hendrik VAN DE Berghe. Ida is overleden in 1339.
IV. Willem Van Der Meeren (zie 28979664).
Hij trouwde met
60005345 Carla Liedekerke Van Herzele, geboren omstreeks 1170 in Eksaarde. Carla is overleden omstreeks 1224, ongeveer 54 jaar oud.
Notitie bij Carla: Vrouwe van Eksaarde (Exaerde)
Erfgename van Eksaarde (1220) Noemt zichzelf in 1226: Domina de Gavre et advocata de Sualma
(Vrouwe van Gavere en vertegenwoordigster/verdedigster van Zwalme)
Erfgename van Eksaarde (1220) Noemt zichzelf in 1226: Domina de Gavre et advocata de Sualma
(Vrouwe van Gavere en vertegenwoordigster/verdedigster van Zwalme)
Kind uit dit huwelijk:
I. Raas Vi van Gavere, geboren in 1190 in Gavere (zie 30002672).
Hij trouwde met
Kind uit dit huwelijk:
I. Sophie Van Breda, geboren in 1190 (zie 30002673).
Hij trouwde met
Kind uit dit huwelijk:
I. Olivier van Axel, geboren in 1238 (zie 30002674).
Kind van Guillam uit onbekende relatie:
I. Hendrick Vele (zie 30578056).
Hij trouwde met
Kind uit dit huwelijk:
I. Arnulf Vi Van Bijgaarden VAN Bijgaarde, geboren omstreeks 1220 (zie 30578060).
Generatie 27 (edelstamgrootouders)
100790048 Niklaas Van den Ackere, geboren in 1250 in Temse. Niklaas is overleden op zaterdag 12 september 1349 in Temse, 98 of 99 jaar oud.
Notitie bij Niklaas: Schilddrager van de voogd van Temse, Simon van Desseldonck, schepen te temse 1348-1376
Hij trouwde, ongeveer 30 jaar oud, omstreeks 1280 in Temse met de ongeveer 26-jarige
109871692 Henri de Bourbourg, geboren omstreeks 1115 in Bourboucy, France. Henri is overleden in 1168 in Bourboucy, France, ongeveer 53 jaar oud.
Notitie bij Henri: "Castellan of Bourbourg Castle", "Henry castallan of Bourbourg"
Châtelain, 1?, Baron, de Bourbourg, Connétable, de Flandre
Châtelain, 1?, Baron, de Bourbourg, Connétable, de Flandre
Hij trouwde met
Kind uit dit huwelijk:
I. Gaultier Ier de Bourbourg, geboren in 1140 in Bourbourg (zie 54935846).
109871694 Robert V de BÉthune, geboren in 1130 in Béthune, 62400, Pas-de-Calais, Nord-Pas-de-Calais, FRANCE,. Robert is overleden op donderdag 17 januari 1191 in Saint-Jean-d’Acre, PALESTINE, 60 of 61 jaar oud.
Notitie bij Robert: Avoué à Arras pour l’abbaye St Waast, chevalier croisé 1187
Hij trouwde met
109871695 Adelaide de Saint-Pol De Campdavène, geboren in 1130 in Saint-Pol-sur-Ternoise, 62130, Pas-de-Calais, Nord-Pas-de-Calais, FRANCE,. Adelaide is overleden in 1188 in Béthune, 62400, Pas-de-Calais, Nord-Pas-de-Calais, FRANCE,, 57 of 58 jaar oud.
Kinderen uit dit huwelijk:
I. Mathilde de BÉthune, geboren in 1155 (zie 54935847).
II. Guillaume Ii de BÉthune, geboren in 1160 in Bethune Fr. Guillaume is overleden op vrijdag 19 april 1213, 52 of 53 jaar oud. Guillaume trouwde met Mathilde Van Dendermonde. Mathilde is geboren in 1185 in Dendermonde. Mathilde is overleden op donderdag 25 april 1224, 38 of 39 jaar oud.
Notitie bij Mathilde: dame de Meulbeecke Dame héritière de Tenremonde
109871700 Jourdain Van Belle De Bailleul, geboren in 1206 in Bailleul-sur-Escaut, Nord, France, , , ,.
Notitie bij Jourdain: Geboorte, overleden: familles souches du Nord, du Hainaut, de Flandre Gallicane Félix Stiévenaer 1938
Hij trouwde met
Kind uit dit huwelijk:
I. Salomon de Bailleul (zie 54935850).
115918656 Hendrik Iv Van Stertbeke Van Der Meeren (Vandermere), geboren omstreeks 1235.
Functie:
| schepen van de Hoofdbank van Appel te Ukkel in 1248 |
Heerlijkheid:
| Ridder (1247) |
Hij trouwde met
120010688 Raas Iv van Gavere, geboren in 1140. Raas is overleden in 1190, 49 of 50 jaar oud.
Notitie bij Raas: Heer van Gavere en Chièvres
Ridder
Boutelgier / Grand Bouteillers van Vlaanderen,
= opperschenker van de graven van Vlaanderen
Ridder
Boutelgier / Grand Bouteillers van Vlaanderen,
= opperschenker van de graven van Vlaanderen
Heerlijkheden:
| boutelgier van Vlaanderen en ridder | ||||
| Ridder |
Hij trouwde met
120010689 Machteld Van Liedekerke, geboren omstreeks 1129. Machteld is overleden in 1206, ongeveer 77 jaar oud.
Notitie bij Machteld: Erfgename van Liedekerke
Heerlijkheid:
| vrouwe van Groot-Aalst |
Kinderen uit dit huwelijk:
I. Bertha van Gavere (zie 240021399).
II. Raas V van Gavere, geboren in 1165 (zie 60005344).
Hij trouwde met
Kind uit dit huwelijk:
I. Carla Liedekerke Van Herzele, geboren omstreeks 1170 in Eksaarde (zie 60005345).
Hij trouwde met
Kind uit dit huwelijk:
I. Godevaert Van Schoten Heer Van Breda (zie 60005346).
Kind van Olivier uit onbekende relatie:
I. Jan van Axel, geboren in 1200 (zie 60005348).
120010698 Dirk VAN Maldeghem, geboren in 1183. Dirk is overleden in 1227, 43 of 44 jaar oud.
Notitie bij Dirk: kastelein en schout van Maldeghem
Hij trouwde met
120010699 Elisabeth Van Vlaanderen, geboren in 1185. Elisabeth is overleden in 1227, 41 of 42 jaar oud.
Kind uit dit huwelijk:
I. Beatrijs VAN Maldeghem, geboren in 1210 (zie 60005349).
Hij trouwde met
Kind uit dit huwelijk:
I. Jan VAN Bijgaarden, geboren omstreeks 1200 (zie 61156120).
Generatie 28 (edelstamovergrootouders)
Kind van Wouter uit onbekende relatie:
I. Niklaas Van den Ackere, geboren in 1250 in Temse (zie 100790048).
Kind van Jan uit onbekende relatie:
I. Clementie Van Gheent, geboren in 1254 (zie 100790049).
219743384 Thankmar de Bourbourg, geboren omstreeks 1108. Thankmar is overleden in 1138, ongeveer 30 jaar oud.
Notitie bij Thankmar: comte de Bourbourg
Hij trouwde met
Kind uit dit huwelijk:
I. Henri de Bourbourg, geboren omstreeks 1115 in Bourboucy, France (zie 109871692).
219743386 Boudewijn Iii van Aalst, geboren omstreeks 1090. Boudewijn is overleden op maandag 24 oktober 1127, ongeveer 37 jaar oud.
Hij trouwde met
219743387 Luitgardis van Berthout, geboren omstreeks 1090. Luitgardis is overleden in 1130, ongeveer 40 jaar oud.
Kind uit dit huwelijk:
I. Beatrix van Gent (zie 109871693).
219743388 Guillaume I de BÉthune, geboren in 1100 in Béthune, Pas-de-Calais, Nord-Pas-de-Calais, France. Guillaume is overleden in 1144, 43 of 44 jaar oud.
Hij trouwde met
219743389 Clemence d’Oisy, geboren in 1110 in Artois, Arras Fr. Clemence is overleden in 1165, 54 of 55 jaar oud.
Kind uit dit huwelijk:
I. Robert V de BÉthune, geboren in 1130 in Béthune, 62400, Pas-de-Calais, Nord-Pas-de-Calais, FRANCE, (zie 109871694).
219743400 Gerard Van Belle De Bailleul, geboren in 1187 in Bailleul-sur-Escaut, Nord, France, , , ,. Gerard is overleden in 1216, 28 of 29 jaar oud.
Notitie bij Gerard: Chevalier, seigneur et chatelain d’Oldebourg
Hij trouwde, 17 of 18 jaar oud, in 1205 met
Kind uit dit huwelijk:
I. Jourdain Van Belle De Bailleul, geboren in 1206 in Bailleul-sur-Escaut, Nord, France, , , , (zie 109871700).
231837312 Henri Iii (Hendrik De Stertebeke) Van Der Meeren (Vandermere), geboren omstreeks 1221 in Suetbeke.
Notitie bij Henri: komt voor in aktes te Vorst 1221, Duisburg 1226 en Overijse in 1234.
Kind van Henri uit onbekende relatie:
I. Hendrik Iv Van Stertbeke Van Der Meeren (Vandermere), geboren omstreeks 1235 (zie 115918656).
240021376 Raas Iii van Gavere, geboren omstreeks 1112. Raas is overleden in 1150, ongeveer 38 jaar oud.
Notitie bij Raas: Gedood in de slag bij Roucourt
Hij trouwde, ongeveer 26 jaar oud, in 1138 met
Hij trouwde met
Kind uit dit huwelijk:
I. Machteld Van Liedekerke, geboren omstreeks 1129 (zie 120010689).
Hij trouwde in 1120 met
Kind uit dit huwelijk:
I. Henricus Van Schoten Heer Van Breda (zie 120010692).
240021398 Eustache Ii Van Roeulx (Van Vlaanderen - Le Valet), geboren in 1168. Eustache is overleden in 1186, 17 of 18 jaar oud.
Hij trouwde met
Kind uit dit huwelijk:
I. Elisabeth Van Vlaanderen, geboren in 1185 (zie 120010699).
244624480 Arnulf Iv Van Bijgaarden VAN Bijgaarden, geboren omstreeks 1150. Arnulf is overleden in 1203, ongeveer 53 jaar oud.
Hij trouwde met
Kind uit dit huwelijk:
I. Arnulf V Van Bijgaarden VAN Bijgaarden, geboren omstreeks 1175 (zie 122312240).
Generatie 29 (edelstambetovergrootouders)
439486774 Walter van Berthout, geboren omstreeks 1060. Walter is overleden omstreeks 1120, ongeveer 60 jaar oud.
Hij trouwde met
439486775 Adeline van Bocholt?, geboren omstreeks 1060. Adeline is overleden omstreeks 1120, ongeveer 60 jaar oud.
Kinderen uit dit huwelijk:
II. Arnold van Berthout, geboren omstreeks 1090. Arnold is overleden omstreeks 1147, ongeveer 57 jaar oud. Arnold trouwde, ongeveer 20 jaar oud, omstreeks 1110 met Guida van Guînes?, ongeveer 20 jaar oud. Guida is geboren omstreeks 1090. Guida is overleden omstreeks 1140, ongeveer 50 jaar oud.
III. Luitgardis van Berthout, geboren omstreeks 1090 (zie 219743387).
439486800 Baudouin Van Belle De Bailleul, geboren omstreeks 1147 in Bailleul-sur-Escaut, Nord, France, , , ,. Baudouin is overleden in 1209, ongeveer 62 jaar oud.
Hij trouwde met
439486801 Agnes De Wavrin, geboren in 1165 in Wavrin, Nord Pas de Calais, France,. Agnes is overleden in 1219 in - Bailleul-sur-Escaut, Nord, France, 53 of 54 jaar oud.
Notitie bij Agnes: dame de Fenaing
Kind uit dit huwelijk:
I. Gerard Van Belle De Bailleul, geboren in 1187 in Bailleul-sur-Escaut, Nord, France, , , , (zie 219743400).
463674624 Hendrik.. Henri I I De Stertebeke Van Der Meeren, geboren in 1192. Hendrik is overleden omstreeks 1227, ongeveer 35 jaar oud.
Notitie bij Hendrik: komt voor als getuige in een geschrift te Vilvoorde, donateur van de Abdij van Affligem en Vorst.
In 1192 woont Henricus Villicus de Stertebeke (Hendrik II van Stertbeke) in de donjon. Waarschijnlijk moest hij de strategische wegen beschermen voor de graaf Henri I. Later wordt Henricus burgemeester van Brussel (1201-1213). Hij wordt vermeld als getuige in een geschrift te Vilvoorde, donateur van de Abdij van Affligem. Zijn broer Grégoire de Stertebeke is burgemeester van Vilvoorde en wordt later ook burgemeester van Brussel (1224-1226). De heer van Ter Meeren was de heer van Sterrebeek en de heer benoemde de burgemeester, in de meeste gevallen, zichzelf.
Na zijn dood wonen zijn zonen in het kasteel : Hendrik III, Hendrik IV en Jan II (Magister Johannes de Stertbeke, notarii).
bron: Voorouderlijst Van Stertbeke Hendrik I
In 1192 woont Henricus Villicus de Stertebeke (Hendrik II van Stertbeke) in de donjon. Waarschijnlijk moest hij de strategische wegen beschermen voor de graaf Henri I. Later wordt Henricus burgemeester van Brussel (1201-1213). Hij wordt vermeld als getuige in een geschrift te Vilvoorde, donateur van de Abdij van Affligem. Zijn broer Grégoire de Stertebeke is burgemeester van Vilvoorde en wordt later ook burgemeester van Brussel (1224-1226). De heer van Ter Meeren was de heer van Sterrebeek en de heer benoemde de burgemeester, in de meeste gevallen, zichzelf.
Na zijn dood wonen zijn zonen in het kasteel : Hendrik III, Hendrik IV en Jan II (Magister Johannes de Stertbeke, notarii).
bron: Voorouderlijst Van Stertbeke Hendrik I
Functie:
| •Meier van Sterrebeek - Amman de Bruxelles |
Kinderen van Hendrik uit onbekende relatie:
480042752 Raas Ii van Gavere, geboren omstreeks 1100. Raas is overleden op maandag 27 juni 1149, ongeveer 49 jaar oud (oorzaak: Gedood tijdens gevecht tussen Vlamingen en Henegouwers).
Heerlijkheid:
| Ridder |
Hij trouwde met
Kind uit dit huwelijk:
I. Raas Iii van Gavere, geboren omstreeks 1112 (zie 240021376).
480042755 Ida van Ath (Van Cysoing), geboren in 1072. Ida is overleden in 1135, 62 of 63 jaar oud.
Notitie bij Ida: Stichtster van het klooster van Ghislenghien (Gellingen) (Henegouwen | Wallonië - België)
Kind van Ida uit onbekende relatie:
I. Eva Van Chiévres (zie 240021377).
Hij trouwde met
Kind uit dit huwelijk:
I. Beatrijs van Laroche (zie 240021385).
Hij trouwde met
Kind uit dit huwelijk:
I. Eustache Ii Van Roeulx (Van Vlaanderen - Le Valet), geboren in 1168 (zie 240021398).
480042798 Raas Iv van Gavere
Hij trouwde met
480042799 Machteld Van Liedekerke
489248960 Arnulf Iii Van Bijgaarden VAN Bijgaarden, geboren omstreeks 1125. Arnulf is overleden in 1190, ongeveer 65 jaar oud.
Notitie bij Arnulf: •Sire De Bijgaerden
Hij trouwde met
Kinderen uit dit huwelijk:
I. Katharina VAN Bijgaarden. Katharina trouwde met Nicolaus t’Serclaes. Nicolaus is geboren in 1215. Nicolaus is overleden omstreeks 1290 in Brussel, ongeveer 75 jaar oud.
II. Wouter VAN Bijgaerden.
Notitie bij Wouter: Nota’s over de persoon : aartsdiaken
Veuf, il est entre dans les ordres et est devenu Archidiacre de Flandre a l’Eveche de Tournai
(Ancetres de Frederic Collin - page 134 - 26 Nov 2006)
Wouter trouwde omstreeks 1190 in Brussel met ???. Veuf, il est entre dans les ordres et est devenu Archidiacre de Flandre a l’Eveche de Tournai
(Ancetres de Frederic Collin - page 134 - 26 Nov 2006)
III. Arnulf Iv Van Bijgaarden VAN Bijgaarden, geboren omstreeks 1150 (zie 244624480).
Generatie 30 (edelstamoudouders)
878973602 Hellin 1er De Wavrin, geboren in 1143. Hellin is overleden na 1191 in Akko, Acre, Israel,, minstens 48 jaar oud.
Notitie bij Hellin: Seigneur de Saint-Venant, Bauffremez et Haubourdin, sénéchal de Flandre en 1169.
Roger de Wavrin diende als aartsdiaken in Cambrai tot 1177 als kandidaat van graaf Boudewijn V van Henegouwen aan de bisschop van Cambrai werd gekozen. [1] Hij nam deel aan de Derde Kruistocht in deel en stierf in 1191 aan de belegering van Acre , evenals zijn broer, de Seneschal Hellin de Wavrin
Roger de Wavrin diende als aartsdiaken in Cambrai tot 1177 als kandidaat van graaf Boudewijn V van Henegouwen aan de bisschop van Cambrai werd gekozen. [1] Hij nam deel aan de Derde Kruistocht in deel en stierf in 1191 aan de belegering van Acre , evenals zijn broer, de Seneschal Hellin de Wavrin
Hij trouwde met
878973603 Torsella d’Arras, geboren na 1148 in Arras, Nord, France, , ,. Torsella is overleden na 1177.
Kind uit dit huwelijk:
I. Agnes De Wavrin, geboren in 1165 in Wavrin, Nord Pas de Calais, France, (zie 439486801).
927349248 Hendrik ( Henri I ) Van Der Meeren, geboren omstreeks 1155.
Notitie bij Hendrik: leenman van Godefroid de Hertog van Brabant tegen het einde van de 12e eeuw
Notitie bij publiceren van Hendrik: Familienaam afgeleid van de plaatsnaam ’meer/mere’ = grote plas, stilstaand water.
Zeer verspreid over ons taalgebied.
De naam de Sterbeke is afgeleid van Sterrebeek
Meer Van (der), Termeer, Van (der) Meeren, Van (der) Meir(en), Van der Mairen, Van der Mer(en), Vermeer, Vermeere(n), Vermeir, Vermeire(n), Vermeirre, Vermaire, Vermer, Vermerre(n), Vermeren, Veermeer
Zeer verspreid over ons taalgebied.
De naam de Sterbeke is afgeleid van Sterrebeek
Meer Van (der), Termeer, Van (der) Meeren, Van (der) Meir(en), Van der Mairen, Van der Mer(en), Vermeer, Vermeere(n), Vermeir, Vermeire(n), Vermeirre, Vermaire, Vermer, Vermerre(n), Vermeren, Veermeer
Heerlijkheid:
| Vazal van Godfried, hertog van Brabant |
960085504 Raas I van Gavere, geboren omstreeks 1068. Raas is overleden na 1092, minstens 24 jaar oud.
Notitie bij Raas: Gestorven tijden de Eerste Kruistocht (1096 - 1100) - ook wel Raas III genoemd
Heerlijkheid:
| schenker (boutelgier) van Vlaanderen en Heer van Gavere 1073 - 1093 |
Hij trouwde met
Kind uit dit huwelijk:
I. Raas Ii van Gavere, geboren omstreeks 1100 (zie 480042752).
960085506 Boudewijn van Gent-Aalst, geboren omstreeks 1040. Boudewijn is overleden op donderdag 24 februari 1082, ongeveer 42 jaar oud.
Heerlijkheid:
| Heer van Aalst, Waas, Drongen en Ruiselede, ridder en voogd van St. Pieters. |
Hij trouwde met
Kind uit dit huwelijk:
I. Elisabeth van Gent (zie 480042753).
960085510 Wouter van Ath (Van Cysoing), geboren omstreeks 1038.
Notitie bij Wouter: Heer van Ath (Henegouwen | Wallonië - België)
Hij trouwde met
Kinderen uit dit huwelijk:
I. Katharina van Ath (Van Cysoing), geboren omstreeks 1071 (zie 960085505).
II. Ida van Ath (Van Cysoing), geboren in 1072 (zie 480042755).
960085540 Albert Iii Van Namen, geboren in 1035. Albert is overleden op zondag 22 juni 1102, 66 of 67 jaar oud.
Notitie bij Albert: Albert III van Namen (1035 - 22 juni 1102) was een zoon van Albert II van Namen en Regelindis van Lotharingen.
Albert werd na de dood van zijn neef, hertog Godfried met de Bult, (1076) aangesteld tot voogd van de abdij van Stavelot-Malmédy. In Neder-Lotharingen werd hij tot vicehertog benoemd als waarnemer voor Hendrik IV’s - dan pas tweejarige - zoontje Koenraad.
Albert raakte evenwel met andere Lotharingse krijgsheren in een jarenlange strijd verwikkeld. Met Godfried van Bouillon, erfgenaam van Godfried III, twistte Albert van Namen om zekere erfrechten van zijn moeder Regelindis.
Albert werd door de Duitse koning beleend als graaf van Verdun, maar wist Godfried van Bouillon niet te verdrijven uit Stenay van waaruit deze het gebied van Verdun telkens bedreigde. Albert staakte uiteindelijk de vijandelijkheden en sloot zich aanbij de Godsvrede van Luik (1082).
Na in 1085 de keizerlijke veldheer, paltsgraaf Herman II van Lotharingen te hebben gedood tijdens een dispuut omtrent het oprichten van een burcht te Dalhem, viel Albert in ongenade bij de Duitse keizer Hendrik IV. Weldra werd hij ontheven uit zijn hertogelijke functies ten gunste van Godfried van Bouillon. Hij verwierf later nog het graafschap Château- Porcien bij het huwelijk van zijn zoon Godfried in 1087. Een andere zoon van hem, Frederik van Luik, werd bisschop van Luik.
Albert werd na de dood van zijn neef, hertog Godfried met de Bult, (1076) aangesteld tot voogd van de abdij van Stavelot-Malmédy. In Neder-Lotharingen werd hij tot vicehertog benoemd als waarnemer voor Hendrik IV’s - dan pas tweejarige - zoontje Koenraad.
Albert raakte evenwel met andere Lotharingse krijgsheren in een jarenlange strijd verwikkeld. Met Godfried van Bouillon, erfgenaam van Godfried III, twistte Albert van Namen om zekere erfrechten van zijn moeder Regelindis.
Albert werd door de Duitse koning beleend als graaf van Verdun, maar wist Godfried van Bouillon niet te verdrijven uit Stenay van waaruit deze het gebied van Verdun telkens bedreigde. Albert staakte uiteindelijk de vijandelijkheden en sloot zich aanbij de Godsvrede van Luik (1082).
Na in 1085 de keizerlijke veldheer, paltsgraaf Herman II van Lotharingen te hebben gedood tijdens een dispuut omtrent het oprichten van een burcht te Dalhem, viel Albert in ongenade bij de Duitse keizer Hendrik IV. Weldra werd hij ontheven uit zijn hertogelijke functies ten gunste van Godfried van Bouillon. Hij verwierf later nog het graafschap Château- Porcien bij het huwelijk van zijn zoon Godfried in 1087. Een andere zoon van hem, Frederik van Luik, werd bisschop van Luik.
Heerlijkheid:
| Graaf van Namen, voogd van Stavelot Malmedy |
Hij trouwde, ongeveer 32 jaar oud, omstreeks 1067 met
Heerlijkheid:
| erfdochter van Laroche |
Kinderen uit dit huwelijk:
I. Hendrik van Laroche (zie 480042770).
II. Frederik Van Namen. Frederik is overleden op maandag 2 mei 1121.
Notitie bij Frederik: De heilige Frederik (- 2 mei 1121), eig. Frederik van Namen, was een zoon van de graaf Albert III van Namen en werd in 1119 bisschop van Luik als opvolger van Otbertus.
Wanneer Frederik tot bisschop benoemd wordt, wordt hij verkozen boven aartsdiaken Alexander, de zoon van de graaf Gerard III van Gulik. Deze brengt een leger op de been om Frederik te stoppen, maar Frederik overwint hem en laat hem toezeggen nooit bisschop van Luik te worden. Wanneer Frederik overlijdt in 1121, sterft hij met een blauwe lichaamskleur en uitpuilende ogen. Velen denken dat hij vergiftigd is en dus een martelaarsdood gestorven is. Hij werd begraven voor het Heilig Kruisaltaar in de Sint-Lambertuskathedraal in Luik.
Zijn feestdag is op 2 en 27 mei.
Wanneer Frederik tot bisschop benoemd wordt, wordt hij verkozen boven aartsdiaken Alexander, de zoon van de graaf Gerard III van Gulik. Deze brengt een leger op de been om Frederik te stoppen, maar Frederik overwint hem en laat hem toezeggen nooit bisschop van Luik te worden. Wanneer Frederik overlijdt in 1121, sterft hij met een blauwe lichaamskleur en uitpuilende ogen. Velen denken dat hij vergiftigd is en dus een martelaarsdood gestorven is. Hij werd begraven voor het Heilig Kruisaltaar in de Sint-Lambertuskathedraal in Luik.
Zijn feestdag is op 2 en 27 mei.
III. Godfried Van Namen, geboren in 1067. Godfried is overleden in 1139 in Floreffe, 71 of 72 jaar oud.
Notitie bij Godfried: Godfried van Namen (1067-Floreffe, 1139) was een zoon van graaf Albert III van Namen en Ida van Saksen. Hij was graaf van Namen van 1102 tot 1139 in opvolging van zijn vader Albert III, maar was al voordien medegraaf.
Godfried was een trouw aanhanger van Hendrik IV en leverde aan deze troepen toen hij door zijn zoon verdreven werd naar Luik. Hij verdedigde ook zijn broer Frederik, tot bisschop van Luik verkozen in 1119 , tegen zijn tegenstrever Alexander. In 1121stichtte hij de abdij van Floreffe. In 1136 raakte hij in onmin met zijn schoonbroer Godfried met de Baard over de aanduiding van een abt in Gembloers. Godfried trok zelfs ten strijde tegen zijn schoonbroer en stak Gembloers in brand, zonder daarbij de stad te kunnen innemen. Korte tijd nadien overweldigde hij wel de stad, met de hulp van zijn schoonzoon, graaf Boudewijn IV van Henegouwen. Godfried trok zich tenslotte terug in de abdij van Floreffe en overleed er in 1139.
Huwelijken en kinderen
Hij huwde in 1087 Sibylle, de dochter van Roger, graaf van Château-Porcien, maar verstootte haar toen hij graaf van Namen werd.
Elisabeth (1087-), gehuwd met Gervais van Rethel
In 1109 huwde hij met Ermesinde van Luxemburg, dochter van graaf Koenraad I van Luxemburg en van Clementia van Poitiers. Godfried werd de vader van de volgende kinderen:
Flandrina, moeder van heer Hugo van Antoing
Beatrix (1115-), gehuwd met Ithier van Rethel
Adelheid (1124-), gehuwd met Boudewijn IV van Henegouwen
Hendrik de Blinde (1115-1196)
Albert
Clemencia, gehuwd met Koenraad van Zähringen.
Zijn losbandige eerste echtgenote hertrouwde nadien met Engelram van Boves, graaf van Amiens en heer van Coucy. Godfried voerde jarenlang strijd met hem.
Godfried:
Godfried was een trouw aanhanger van Hendrik IV en leverde aan deze troepen toen hij door zijn zoon verdreven werd naar Luik. Hij verdedigde ook zijn broer Frederik, tot bisschop van Luik verkozen in 1119 , tegen zijn tegenstrever Alexander. In 1121stichtte hij de abdij van Floreffe. In 1136 raakte hij in onmin met zijn schoonbroer Godfried met de Baard over de aanduiding van een abt in Gembloers. Godfried trok zelfs ten strijde tegen zijn schoonbroer en stak Gembloers in brand, zonder daarbij de stad te kunnen innemen. Korte tijd nadien overweldigde hij wel de stad, met de hulp van zijn schoonzoon, graaf Boudewijn IV van Henegouwen. Godfried trok zich tenslotte terug in de abdij van Floreffe en overleed er in 1139.
Huwelijken en kinderen
Hij huwde in 1087 Sibylle, de dochter van Roger, graaf van Château-Porcien, maar verstootte haar toen hij graaf van Namen werd.
Elisabeth (1087-), gehuwd met Gervais van Rethel
In 1109 huwde hij met Ermesinde van Luxemburg, dochter van graaf Koenraad I van Luxemburg en van Clementia van Poitiers. Godfried werd de vader van de volgende kinderen:
Flandrina, moeder van heer Hugo van Antoing
Beatrix (1115-), gehuwd met Ithier van Rethel
Adelheid (1124-), gehuwd met Boudewijn IV van Henegouwen
Hendrik de Blinde (1115-1196)
Albert
Clemencia, gehuwd met Koenraad van Zähringen.
Zijn losbandige eerste echtgenote hertrouwde nadien met Engelram van Boves, graaf van Amiens en heer van Coucy. Godfried voerde jarenlang strijd met hem.
Heerlijkheid:
| graaf van Namen van 1102 tot 1139 in opvolging van zijn vader Albert III, maar was al voordien medegraaf. |
(2) trouwde, 41 of 42 jaar oud, in 1109 met Ermesinde I van Luxemburg, 28 of 29 jaar oud. Ermesinde is geboren in 1080, dochter van Koenraad I van Luxemburg en Clementia van Poitiers. Ermesinde is overleden in 1141, 60 of 61 jaar oud.
Notitie bij Ermesinde: Ermesinde I van Namen (1080-1141) was de dochter van Koenraad I van Luxemburg. Zij was eerst(1096-1098) gehuwd met Albert van Moha-Dasburg en daarna(1101) met Godfried van Namen. Toen zij na het overlijden van haar neef Koenraad II het graafschap Luxemburg erfde, schonk zij dit vrijwel meteen aan haar zoon Hendrik. Ermesinde I heeft zodoende nooit daadwerkelijk geregeerd. Na het overlijden van haar tweede man op 19 augustus 1139, trok zij zich in een klooster terug.
Zij was de moeder van:
Mathildis van Egisheim (1095-), gehuwd met Folmar V van Metz (1095-)
Beatrix (1115-), gehuwd met Ithier van Rethel
Adelheid (1124-), gehuwd met Boudewijn IV van Henegouwen
Hendrik (1112-1196).
Zij was de moeder van:
Mathildis van Egisheim (1095-), gehuwd met Folmar V van Metz (1095-)
Beatrix (1115-), gehuwd met Ithier van Rethel
Adelheid (1124-), gehuwd met Boudewijn IV van Henegouwen
Hendrik (1112-1196).
Hij trouwde met
Kind uit dit huwelijk:
I. Eustache I Le Vieil Van Roeulx (Van Vlaanderen - Le Valet) (zie 480042796).
978497920 Arnulf Ii Van Bijgaarden VAN Bijgaarden, geboren omstreeks 1100. Arnulf is overleden in 1157, ongeveer 57 jaar oud.
Notitie bij Arnulf: Hij vertrok op kruistocht in 1168 te Saint Gilles bij Arles.
Hij trouwde met
Kind uit dit huwelijk:
I. Arnulf Iii Van Bijgaarden VAN Bijgaarden, geboren omstreeks 1125 (zie 489248960).
Generatie 31 (edelstamoudgrootouders)
1757947204 Roger Iii De Wavrin, geboren in 1115. Roger is overleden vóór 1168, ten hoogste 53 jaar oud. Roger is weduwnaar van Mathilde De Lens (ovl. ±1153).
Hij trouwde (2) met
1757947205 Yolande de Tournai Van Peteghem, geboren in 1127. Yolande is overleden in 1168, 40 of 41 jaar oud.
Kind uit dit huwelijk:
I. Hellin 1er De Wavrin, geboren in 1143 (zie 878973602).
1757947206 Aléaume Ii d’Arras, geboren in 1126. Aléaume is overleden in 1177, 50 of 51 jaar oud.
Notitie bij Aléaume: Chevalier, seigneur de Mercatel, Agny, Achicourt, fieffé en Angleterre; seigneur d’Achiet et de Sinancourt du chef de son épouse
Hij trouwde met
1757947207 Marguerite d’Achiet, geboren in 1131 in Achiet, Nord, France, ,.
Notitie bij Marguerite: Dame d’Achiet et de Sinancourt
o sosa wauthier, Gauthier d’ACHIET 1030-1113 & sosa ? ?
o sosa Godefroy d’ACHIET 1062-1121 & sosa Havoïse de FREMICOURT 1079-1124
o sosa Grégoire 1er d’ACHIET 1096-1154 &1120 sosa Berthe de BOISLEUX 1099-1155
o Grégoire II d’ACHIET 1125-1183 &1153 Blanche de HAMELINCOURT 1137-1183/
o sosa Marguerite d’ACHIET 1131-1179 &1450 sosa Aléaume II d’ARRAS 1126-1177
o sosa wauthier, Gauthier d’ACHIET 1030-1113 & sosa ? ?
o sosa Godefroy d’ACHIET 1062-1121 & sosa Havoïse de FREMICOURT 1079-1124
o sosa Grégoire 1er d’ACHIET 1096-1154 &1120 sosa Berthe de BOISLEUX 1099-1155
o Grégoire II d’ACHIET 1125-1183 &1153 Blanche de HAMELINCOURT 1137-1183/
o sosa Marguerite d’ACHIET 1131-1179 &1450 sosa Aléaume II d’ARRAS 1126-1177
Kind uit dit huwelijk:
I. Torsella d’Arras, geboren na 1148 in Arras, Nord, France, , , (zie 878973603).
Hij trouwde met
Kind uit dit huwelijk:
I. Raas I van Gavere, geboren omstreeks 1068 (zie 960085504).
1920171010 Wouter van Ath (Van Cysoing)
Hij trouwde met
1920171011 Ada??
1920171012 Radolf Ii ( Fs Radolf ) van Gent-Aalst. Radolf is overleden vóór 1052.
Functie:
| Voogd St. Pietersabdy te Gent |
Heerlijkheid:
| Ridder |
Hij trouwde met
1920171013 Gisela van Luxemburg, geboren omstreeks 1015. Gisela is overleden na 1056, minstens 41 jaar oud.
Kind uit dit huwelijk:
I. Boudewijn van Gent-Aalst, geboren omstreeks 1040 (zie 960085506).
1920171080 Albert Ii Van Namen, geboren omstreeks 1000. Albert is overleden omstreeks 1063, ongeveer 63 jaar oud.
Hij trouwde, ongeveer 35 jaar oud, in 1035 met
Kind uit dit huwelijk:
I. Albert Iii Van Namen, geboren in 1035 (zie 960085540).
1920171184 Boudewijn Ii van Henegouwen, geboren in 1056. Boudewijn is overleden in 1098 in Syrie, 41 of 42 jaar oud.
Notitie bij Boudewijn: Hij was de tweede zoon van Boudewijn VI van Vlaanderen en Richilde van Henegouwen, en volgde zijn oudere broer Arnulf op, die sneuvelde in de Slag bij Kassel op (22 februari 1071). Als gevolg van deze slag moest Boudewijn Vlaanderen afstaan aan Robrecht I de Fries. Hij slaagde erin Henegouwen te behouden voor zichzelf en zijn moeder Richildis, dankzij de steun van de Luikse prins-bisschop Theoduinus (1048-1075), van wie zij voortaan Henegouwen in leen hielden.
Tot 1076 regeerde Boudewijn II onder het regentschap van zijn moeder, daarna steeds meer zelfstandig. Zijn pogingen om het graafschap Vlaanderen te heroveren mislukten bij herhaling. In 1096 vertrok Boudewijn naar de Eerste Kruistocht, tijdens dewelke hij in Syrië werd vermoord, kort na de inname van Antiochië. Zijn zoon Boudewijn volgde hem op.
Huwelijk en kinderen
Hij huwde in 1084 met Ida van Leuven (1077-1139), dochter van Hendrik II en Adele van de Betuwe, hun kinderen waren:
Boudewijn (III)
Lodewijk
Simon
Hendrik
Willem
Arnold, gehuwd met Beatrix van Ath
Ida, eerst gehuwd met Guy, heer van Chièvres, vervolgens met Thomas van Marle
Richilde, gehuwd met (1115-1118) met Amaury IV van Montfort, graaf van Évreux
Aleida, gehuwd met Nicolaas II van Rumigny
Tot 1076 regeerde Boudewijn II onder het regentschap van zijn moeder, daarna steeds meer zelfstandig. Zijn pogingen om het graafschap Vlaanderen te heroveren mislukten bij herhaling. In 1096 vertrok Boudewijn naar de Eerste Kruistocht, tijdens dewelke hij in Syrië werd vermoord, kort na de inname van Antiochië. Zijn zoon Boudewijn volgde hem op.
Huwelijk en kinderen
Hij huwde in 1084 met Ida van Leuven (1077-1139), dochter van Hendrik II en Adele van de Betuwe, hun kinderen waren:
Boudewijn (III)
Lodewijk
Simon
Hendrik
Willem
Arnold, gehuwd met Beatrix van Ath
Ida, eerst gehuwd met Guy, heer van Chièvres, vervolgens met Thomas van Marle
Richilde, gehuwd met (1115-1118) met Amaury IV van Montfort, graaf van Évreux
Aleida, gehuwd met Nicolaas II van Rumigny
Heerlijkheid:
| graaf van Henegouwen van 1071 tot aan zijn dood |
Hij trouwde, 27 of 28 jaar oud, in 1084 met de 6 of 7-jarige
Kinderen uit dit huwelijk:
II. Arnold van Henegouwen (zie 960085592).
VI. Richilde van Henegouwen. Richilde trouwde met Amaury Iv (Almarik) van Montfort. Amaury is overleden in 1137.
Notitie bij Amaury: graaf van Evreux
Heerlijkheid:
| graaf van Évreux |
IX. Boudewijn Iii van Henegouwen, geboren in 1087 (zie 7031788822).
1956995840 Arnulf I Van Bijgaarden VAN Bijgaarden, geboren in 1075. Arnulf is overleden in 1138, 62 of 63 jaar oud.
Wapen Almarik Van Bijgaarden
Notitie bij Arnulf: De eerste Heer van Bijgaarden, Almaric de Bigard, leefde hier rond 1110.
Sindsdien volgden 40 eigenaars elkaar op. Onder hen ook grote namen uit onze nationale geschiedenis. Guillaume Rongman, Heer van Bijgaarden, treedt speciaal op de voorgrond. Als ‘Kapitein van de Stad Brussel onderdrukte hij in 1422, op bevel van Filips de Goede, de onlusten die de stad teisterden. Als belonging voor zijn diensten kreeg hij het vruchtgebruik van Huize Ostrevant dat later de Munt van Brabant werd. Deze herenwoning stond op het terrein dat nu door het Muntplein wordt ingenomen. Na de voltooiing van zijn opdracht overhandigde de Heer van Bijgaarden op 25 december 1424 de sleutels van de stad aan de magistraten.
Ook de veertiende Heer van Bijgaarden, Guillaume Estor, kende een schitterende militaire loopbaan. Zijn leven was één lange reeks van gevechten en oorlogen. Bij patentbrief van Karel de Stoute, Hertog van Boergondië en Graaf van Charolais, tot Broodmeester van Brabant benoemd, werd Guillaume Estor in 1471 bij het beleg van Amiens door een serpentijnkogel gewond. Hij werd schepen van de Hertog van Brabant, daarna, in 1475, schepen van Brussel en ten slotte, van 1477 tot 1480 - het jaar waarin Brussel zich onderwierp aan Keizer Maximiliaan - ambtman of schout van deze stad.
Op 6 januari 1548 werden zijn kleinzoon Jean Estor en zijn moeder in de gevangenis te Vilvoorde wegens ketterij terechtgesteld. Hun goederen werden verbeurd verklaard en Karel de Vijfde verkocht de Heerlijkheid van Bijgaarden bij patentbrief gedateerd te Brussel op 14 februari 1549, aan Gaspard Schetz, Heer van Grobbendonck, voor 17 800 ponden ter waarde van veertig Vlaamse groten per pond.
De Heer van Grobbendonck nam, bij zijn tweede huwelijk, Katharina d’Ursel, afstammelinge van Rongman en Katharina van Bijgaarden, tot vrouw.
Katharina d’Ursel was de laatste telg uit haar geslacht en Gaspard Schetz kreeg de toelating haar naam te dragen om deze te bestendigen.
Laurent Longin, Heer van Lembeek en thesaurier-generaal van Karel de Vijfde, daarna, in 1630, Graaf Clarisse, ambtman van Antwerpen en ten slotte Graaf Filips van Boisschot, grondlegger van een groot geslacht, waren waardige dragers van deze adellijke titel. Op zijn beurt werd Ferdinand van Boisschot, Ridder van de militaire orde van Sint Jacob, Graaf van Erps, Baron van Saventhem, Kanselier van Brabant, machtiging verleend om zijn goederen met een altijddurende erfstelling over de hand te belasten.
Hij overleed op 24 november 1649 en werd begraven in de kerk van de Zavel, vóór het Onze-Lieve-Vrouwealtaar.
Zijn achterkleindochter, Helena van Boisschot, trad in het huwelijk met Karel Ferdinand, Graaf van Königsegg-Rothenfels, Regent-interimair der Nederlanden.
Ter gelegenheid van dit huwelijksfeest verhief Keizerin Maria-Theresia de Heerlijkheid Groot-Bijgaarden en al de gronden behorend tot de erfstelling, onder de naam Boisschot, en ten voordele van de bruidegom, tot Markiezaat. Karel Ferdinand regeerdetweemaal over België, in 1716 en in 1743. In 1744 ontving hij de Keten van het Gulden Vlies uit de handen van Karel van Lotharingen. Zijn dochter Maria trouwde met de Graaf van Zierotin, kamerheer van de Keizer van Oostenrijk. In 1797 werd zijn kleindochter, Maria van Zierotin, gravin van Thurn en Taxis.
Het was echter Graaf Ferdinand van Boisschot die het duidelijkst zijn stempel op het domein zou drukken door het vergroten van de bestaande en het optrekken van nieuwe gebouwen. In 1640 bouwde hij de kapel tegen het kasteel aan. Zijn sterfjaar, 1649, staat er nog op te lezen. Ook het sterfjaar van Karel Ferdinand van Königsegg-Rothenfels, Graaf van Het Heilige Roomse Rijk, Ridder van het Gulden Vlies, is er terug te vinden: Wenen, 19 december 1759. Na Graaf Ferdinand van Boisschot werd het domein geleidelijk verdeeld en verkaveld.
In 1902 werd Raymond Pelgrims de Bigard geconfronteerd met gebouwen die volledig vervallen en geschonden waren. De toegang tot het kasteel was ontsierd door een groep boerderijen en de grachten waren gedempt. Uit deze overblijfselen van een groot verleden zou Raymond Pelgrims de Bigard na een inspanning van dertig jaar, één der indrukwekkendste herengoederen van ons land doen herrijzen.
Sindsdien volgden 40 eigenaars elkaar op. Onder hen ook grote namen uit onze nationale geschiedenis. Guillaume Rongman, Heer van Bijgaarden, treedt speciaal op de voorgrond. Als ‘Kapitein van de Stad Brussel onderdrukte hij in 1422, op bevel van Filips de Goede, de onlusten die de stad teisterden. Als belonging voor zijn diensten kreeg hij het vruchtgebruik van Huize Ostrevant dat later de Munt van Brabant werd. Deze herenwoning stond op het terrein dat nu door het Muntplein wordt ingenomen. Na de voltooiing van zijn opdracht overhandigde de Heer van Bijgaarden op 25 december 1424 de sleutels van de stad aan de magistraten.
Filips de Goede
Ook de veertiende Heer van Bijgaarden, Guillaume Estor, kende een schitterende militaire loopbaan. Zijn leven was één lange reeks van gevechten en oorlogen. Bij patentbrief van Karel de Stoute, Hertog van Boergondië en Graaf van Charolais, tot Broodmeester van Brabant benoemd, werd Guillaume Estor in 1471 bij het beleg van Amiens door een serpentijnkogel gewond. Hij werd schepen van de Hertog van Brabant, daarna, in 1475, schepen van Brussel en ten slotte, van 1477 tot 1480 - het jaar waarin Brussel zich onderwierp aan Keizer Maximiliaan - ambtman of schout van deze stad.
Op 6 januari 1548 werden zijn kleinzoon Jean Estor en zijn moeder in de gevangenis te Vilvoorde wegens ketterij terechtgesteld. Hun goederen werden verbeurd verklaard en Karel de Vijfde verkocht de Heerlijkheid van Bijgaarden bij patentbrief gedateerd te Brussel op 14 februari 1549, aan Gaspard Schetz, Heer van Grobbendonck, voor 17 800 ponden ter waarde van veertig Vlaamse groten per pond.
De Heer van Grobbendonck nam, bij zijn tweede huwelijk, Katharina d’Ursel, afstammelinge van Rongman en Katharina van Bijgaarden, tot vrouw.
Katharina d’Ursel was de laatste telg uit haar geslacht en Gaspard Schetz kreeg de toelating haar naam te dragen om deze te bestendigen.
Laurent Longin, Heer van Lembeek en thesaurier-generaal van Karel de Vijfde, daarna, in 1630, Graaf Clarisse, ambtman van Antwerpen en ten slotte Graaf Filips van Boisschot, grondlegger van een groot geslacht, waren waardige dragers van deze adellijke titel. Op zijn beurt werd Ferdinand van Boisschot, Ridder van de militaire orde van Sint Jacob, Graaf van Erps, Baron van Saventhem, Kanselier van Brabant, machtiging verleend om zijn goederen met een altijddurende erfstelling over de hand te belasten.
Hij overleed op 24 november 1649 en werd begraven in de kerk van de Zavel, vóór het Onze-Lieve-Vrouwealtaar.
Zijn achterkleindochter, Helena van Boisschot, trad in het huwelijk met Karel Ferdinand, Graaf van Königsegg-Rothenfels, Regent-interimair der Nederlanden.
Ter gelegenheid van dit huwelijksfeest verhief Keizerin Maria-Theresia de Heerlijkheid Groot-Bijgaarden en al de gronden behorend tot de erfstelling, onder de naam Boisschot, en ten voordele van de bruidegom, tot Markiezaat. Karel Ferdinand regeerdetweemaal over België, in 1716 en in 1743. In 1744 ontving hij de Keten van het Gulden Vlies uit de handen van Karel van Lotharingen. Zijn dochter Maria trouwde met de Graaf van Zierotin, kamerheer van de Keizer van Oostenrijk. In 1797 werd zijn kleindochter, Maria van Zierotin, gravin van Thurn en Taxis.
Het was echter Graaf Ferdinand van Boisschot die het duidelijkst zijn stempel op het domein zou drukken door het vergroten van de bestaande en het optrekken van nieuwe gebouwen. In 1640 bouwde hij de kapel tegen het kasteel aan. Zijn sterfjaar, 1649, staat er nog op te lezen. Ook het sterfjaar van Karel Ferdinand van Königsegg-Rothenfels, Graaf van Het Heilige Roomse Rijk, Ridder van het Gulden Vlies, is er terug te vinden: Wenen, 19 december 1759. Na Graaf Ferdinand van Boisschot werd het domein geleidelijk verdeeld en verkaveld.
In 1902 werd Raymond Pelgrims de Bigard geconfronteerd met gebouwen die volledig vervallen en geschonden waren. De toegang tot het kasteel was ontsierd door een groep boerderijen en de grachten waren gedempt. Uit deze overblijfselen van een groot verleden zou Raymond Pelgrims de Bigard na een inspanning van dertig jaar, één der indrukwekkendste herengoederen van ons land doen herrijzen.
Hij trouwde met
Kind uit dit huwelijk:
I. Arnulf Ii Van Bijgaarden VAN Bijgaarden, geboren omstreeks 1100 (zie 978497920).
Generatie 32 (edelstamoudovergrootouders)
3515894410 Evrard Ii Radulf Van Peteghem, geboren in 1110 in Mortagne. Evrard is overleden in 1159 in Doornik, 48 of 49 jaar oud.
Notitie bij Evrard: seigneur de Mortagne, avoué de Tournai
Hij trouwde met
3515894411 Richilde de Hainaut, geboren in 1115 in Mons. Richilde is overleden in 1179 in Doornik, 63 of 64 jaar oud.
Kind uit dit huwelijk:
I. Yolande de Tournai Van Peteghem, geboren in 1127 (zie 1757947205).
3515894412 Aléaume I d’Arras, geboren omstreeks 1095. Aléaume is overleden in 1146, ongeveer 51 jaar oud.
Notitie bij Aléaume: Chevalier, seigneur de Mercatel et d’Agny, fieffé en Angleterre, seigneur d’Achicourt du chef de son épouse
Hij trouwde met
3515894413 Sainte de Achicourt, geboren in 1108 in - Achicourt, Nord, France, ,. Sainte is overleden in 1161 in Arras, Nord, France, 52 of 53 jaar oud.
Kind uit dit huwelijk:
I. Aléaume Ii d’Arras, geboren in 1126 (zie 1757947206).
3840342026 Friedrich Graaf Van Luxemburg, geboren omstreeks 965. Friedrich is overleden op dinsdag 6 oktober 1019, ongeveer 54 jaar oud.
Heerlijkheid:
| erfdochter |
Hij trouwde met
3840342027 Irmentrud van Gleiberg ( Wetterau ), geboren omstreeks 970. Irmentrud is overleden omstreeks 1020, ongeveer 50 jaar oud.
Kind uit dit huwelijk:
I. Gisela van Luxemburg, geboren omstreeks 1015 (zie 1920171013).
3840342160 Albert I Van Namen. Albert is overleden vóór 1011.
wapen Albert I Van Namen
Notitie bij Albert: Albert I van Namen (ca. 950 - ca. 1010) was een zoon van graaf Robert I van Namen. In 973 steunde hij Reinier IV van Henegouwen en Lambert I van Leuven in hun poging om het erfdeel van hun vader terug te veroveren. Van 981 tot 992 was hij graaf van de Lommegouw in opvolging van zijn vader. In dat jaar werd de Lommegouw omgevormd tot het Graafschap Namen met Albert als eerste graaf tot zijn dood in 1011. Albert werd in 992 voogd van de abdj van Brogne.
Heerlijkheid:
| Graaf van Namen |
Hij trouwde met
Kinderen uit dit huwelijk:
I. Robrecht Ii (Radboud) Van Namen. Robrecht is overleden in 1031.
Notitie bij Robrecht: Robert II van Namen, of Radboud, (-1031) was de oudste zoon van graaf Albert I van Namen en van Ermengarde van Lotharingen. Hij volgde zijn vader op als graaf van Namen in 1011. Robert verleende hulp aan Lambert van Leuven, schoonbroer van zijn moeder, in zijn strijd tegen Balderik van Loon, bisschop van Luik, en stond hem bij in de slag bij Hoegaarden van 1013. Robert nam daarbij graaf Herman van Verdun, broer van Godfried III van Lotharingen, gevangen. Dit riep de toorn op van keizer Hendrik II. Door tussenkomst van zijn moeder, Ermengarde, werd de gevangene vrijgelaten en herwon Robrecht het vertrouwen van de keizer.
3840342368 Boudewijn Vi Van Hasnon Van Vlaanderen, geboren in 1030. Boudewijn is overleden op zaterdag 17 juli 1070, 39 of 40 jaar oud. Hij is begraven in abdij van Hasnon..
Notitie bij Boudewijn: Hij was de zoon van graaf Boudewijn V en van Adela van Mesen. In 1051 ging hij onder druk van zijn vader (en in strijd met het canonieke recht) het huwelijk aan met zijn achternicht (5e graad), gravin Richilde van Henegouwen, weduwe van graafHerman van Bergen (overleden 1050 of 1051). Dit huwelijk gaf hem greep op het graafschap Henegouwen, vooral nadat de twee kinderen uit het eerste huwelijk van Richilde in de geestelijke stand werden ondergebracht. In de chronologie van de graven van Henegouwen wordt hij daarom aangeduid als Boudewijn I van Henegouwen.
Toen Boudewijn bij de dood van zijn vader in 1067 hem in Vlaanderen kon opvolgen, werd het graafschap Henegouwen in een personele unie met Vlaanderen verenigd. Deze unie was slechts van korte duur, daar ze, met de overwinning van Robrecht de Fries in de Slag van Kassel (1071), ongedaan werd gemaakt.
Boudewijn overleed in 1070 en werd begraven in de abdij van Hasnon. Omdat hij tevens de aanzet gaf tot de restauratie van deze abdij (1064), draagt hij ook de toenaam "van Hasnon".
Toen Boudewijn bij de dood van zijn vader in 1067 hem in Vlaanderen kon opvolgen, werd het graafschap Henegouwen in een personele unie met Vlaanderen verenigd. Deze unie was slechts van korte duur, daar ze, met de overwinning van Robrecht de Fries in de Slag van Kassel (1071), ongedaan werd gemaakt.
Boudewijn overleed in 1070 en werd begraven in de abdij van Hasnon. Omdat hij tevens de aanzet gaf tot de restauratie van deze abdij (1064), draagt hij ook de toenaam "van Hasnon".
Heerlijkheid:
| graaf van Vlaanderen vanaf 1067 en (als Boudewijn I) ook graaf van Henegouwen vanaf 1051 tot aan zijn dood. |
Hij trouwde met
3840342369 Richilde van Henegouwen, geboren in 1020. Richilde is overleden op woensdag 18 maart 1086, 65 of 66 jaar oud. Zij is begraven in abdij van Hasnon.
Notitie bij Richilde: Richilde van Egisheim genoemd. De toenaam "van Egisheim" verwijst naar haar moederlijke afstamming (van Dagsburg-Egisheim). Haar vermoedelijke vader is Reinier van Hasnon, die afstamt uit het geslacht der Reiniers (kleinzoon van Reinier III van Henegouwen).
Richilde mag beschouwd worden als de grondlegster van het graafschap Henegouwen. Zij trouwde eerst omstreeks 1040 met Herman van Bergen, graaf van Bergen en graaf in het zuidelijke deel van de Brabantgouw. Kinderen:
Rogier († 1093)
Gertrude, trad toe tot de Orde van Sint-Benedictus
Omwille van Richilde’s erfrechten werd deze ca. 1049 door de Duitse keizer Hendrik III ook het bestuur van het markgraafschap Valenciennes toevertrouwd.
Na Hermans voortijdige dood (1051) hertrouwde zij, in strijd met de voorschriften van het canonieke recht, in 1051 met haar neef Boudewijn VI van Vlaanderen (5e graad bloedverwantschap). Kinderen:
Arnulf III van Vlaanderen
Boudewijn II van Henegouwen
Het is de eerste Boudewijn uit een lange rij gelijknamige graven van Henegouwen. Zijn toenaam luidt "van Hasnon", verwijzend naar de aanzet die hij gaf tot restauratie van de abdij van Hasnon in 1064. Richilde huwde nog een derde maal (1070/1071), namelijk met de Engelse edelman, William Fitzosbern, graaf van Hereford (±1020-1071).
Toen Boudewijn VI van Vlaanderen in (1070) overleed, regeerde Richilde korte tijd over de graafschappen Vlaanderen en Henegouwen, namelijk als voogdes over Arnulf III, oudste zoon uit haar tweede huwelijk. Haar zwager, Robrecht de Fries, maakte evenwel aanspraak op het graafschap Vlaanderen. De familietwist werd beslecht in de Slag bij Kassel (1071), waar Richilde en haar bondgenoten een verpletterende nederlaag leden. Haar zoon Arnulf en haar echtgenoot William Fitzosbern sneuvelden te Kassel.
Na deze rampzalige afloop probeerde Richilde haar graafschappen en allodia ten gelde te maken bij de Duitse keizer. De feodia werden aangekocht door Theoduinus, bisschop van Luik. Deze gaf ze vervolgens in leen aan de hertog van Neder-Lotharingen, die op zijn beurt de graafschappen opnieuw in leen gaf aan Richilde. Via deze leenroerige constructie kwam het eigenlijke graafschap Henegouwen tot stand en kon het gevrijwaard worden voor Richilde’s jongste zoon, Boudewijn II.
Richilde werd evenals haar tweede echtgenoot Boudewijn I van Henegouwen, begraven in de door hun rijk begunstigde abdij van Hasnon.
Richilde mag beschouwd worden als de grondlegster van het graafschap Henegouwen. Zij trouwde eerst omstreeks 1040 met Herman van Bergen, graaf van Bergen en graaf in het zuidelijke deel van de Brabantgouw. Kinderen:
Rogier († 1093)
Gertrude, trad toe tot de Orde van Sint-Benedictus
Omwille van Richilde’s erfrechten werd deze ca. 1049 door de Duitse keizer Hendrik III ook het bestuur van het markgraafschap Valenciennes toevertrouwd.
Na Hermans voortijdige dood (1051) hertrouwde zij, in strijd met de voorschriften van het canonieke recht, in 1051 met haar neef Boudewijn VI van Vlaanderen (5e graad bloedverwantschap). Kinderen:
Arnulf III van Vlaanderen
Boudewijn II van Henegouwen
Het is de eerste Boudewijn uit een lange rij gelijknamige graven van Henegouwen. Zijn toenaam luidt "van Hasnon", verwijzend naar de aanzet die hij gaf tot restauratie van de abdij van Hasnon in 1064. Richilde huwde nog een derde maal (1070/1071), namelijk met de Engelse edelman, William Fitzosbern, graaf van Hereford (±1020-1071).
Toen Boudewijn VI van Vlaanderen in (1070) overleed, regeerde Richilde korte tijd over de graafschappen Vlaanderen en Henegouwen, namelijk als voogdes over Arnulf III, oudste zoon uit haar tweede huwelijk. Haar zwager, Robrecht de Fries, maakte evenwel aanspraak op het graafschap Vlaanderen. De familietwist werd beslecht in de Slag bij Kassel (1071), waar Richilde en haar bondgenoten een verpletterende nederlaag leden. Haar zoon Arnulf en haar echtgenoot William Fitzosbern sneuvelden te Kassel.
Na deze rampzalige afloop probeerde Richilde haar graafschappen en allodia ten gelde te maken bij de Duitse keizer. De feodia werden aangekocht door Theoduinus, bisschop van Luik. Deze gaf ze vervolgens in leen aan de hertog van Neder-Lotharingen, die op zijn beurt de graafschappen opnieuw in leen gaf aan Richilde. Via deze leenroerige constructie kwam het eigenlijke graafschap Henegouwen tot stand en kon het gevrijwaard worden voor Richilde’s jongste zoon, Boudewijn II.
Richilde werd evenals haar tweede echtgenoot Boudewijn I van Henegouwen, begraven in de door hun rijk begunstigde abdij van Hasnon.
Heerlijkheid:
| gravin van Henegouwen tussen 1051 en 1076 |
Kinderen uit dit huwelijk:
I. Arnulf Iii De Ongelukkige Van Vlaanderen, geboren in 1055. Arnulf is overleden in 1071, 15 of 16 jaar oud.
Arnulf III De Ongelukkige Van Vlaanderen
Notitie bij Arnulf: Hij was de oudste zoon van Graaf Boudewijn VI van Vlaanderen. Tijdens zijn minderjarigheid stond hij onder de voogdij van zijn moeder Richildis van Henegouwen. Zijn oom, Robrecht de Fries, zo genoemd wegens zijn huwelijk met Geertrui van Holland, de weduwe van graaf Floris I van Holland, betichtte Arnulf ervan tiranniek over Vlaanderen te regeren.
Het kwam in 1071 tot een confrontatie in Kassel - zie Slag bij Kassel (1071) - waarbij Arnulf sneuvelde. Robrecht werd vervolgens als graaf van Vlaanderen erkend door de Franse koning.
Arnulf trouwde met Geertrui Van Holland. Het kwam in 1071 tot een confrontatie in Kassel - zie Slag bij Kassel (1071) - waarbij Arnulf sneuvelde. Robrecht werd vervolgens als graaf van Vlaanderen erkend door de Franse koning.
II. Boudewijn II van Henegouwen, geboren in 1056 (zie 1920171184).
3840342370 Hendrik II van Leuven, geboren omstreeks 1020. Hendrik is overleden, ongeveer 58 jaar oud. Hij is begraven in 1078 in Nijvel.
Notitie bij Hendrik: Zijn naam verschijnt naast die van zijn broer Reinier in een akte van 1078 voor het kapittel van Brussel.
Er is weinig bekend over zijn heerschappij, maar men weet dat hij in 1071 steun verleende aan Richilde van Henegouwen tegen haar schoonbroer Robrecht I de Fries in het geschil om het graafschap Vlaanderen. Zijn dochter is nadien dan ook uitgehuwelijkt aan de tweede zoon van Richilde.
Er is weinig bekend over zijn heerschappij, maar men weet dat hij in 1071 steun verleende aan Richilde van Henegouwen tegen haar schoonbroer Robrecht I de Fries in het geschil om het graafschap Vlaanderen. Zijn dochter is nadien dan ook uitgehuwelijkt aan de tweede zoon van Richilde.
Heerlijkheid:
| graaf van Leuven en Brussel van 1054 tot 1078 |
Hij trouwde met
Kinderen uit dit huwelijk:
I. Hendrik III van Leuven. Hendrik is overleden in 1095 in Doornik.
Hendrik trouwde met Gertrudis Van Vlaanderen. Gertrudis is geboren in 1080, dochter van Robrecht I De Fries Van Vlaanderen (zie 7680684736,I) en Geertruida Van Saksen. Gertrudis is overleden in 1117, 36 of 37 jaar oud. Gertrudis trouwde later na 1099 met Diederik II Van Lotharingen (ovl. 1115).
Notitie bij Hendrik: gestorven te Doornik in februari of maart 1095, begraven in de abdij van Nijvel, was graaf van Leuven en Brussel tussen 1078 en 1095. Hij was de zoon van Hendrik II van Leuven, graaf van Leuven en Brussel, landgraaf van Brabant vanaf 1085. Zijn moeder was Adela van de Betuwe, dochter van graaf Eberhard van de Betuwe.
Hendrik III is vooral bekend voor zijn bijdrage tot de inwijding van de abdij van Affligem. In juli 1086, kort voor de eigenlijke inwijding op 24 augustus 1086, schonk hij haar een uitgestrekt allodium van 20 mansi (ongeveer 300 hectare) te Asse.
Na de dood van paltsgraaf Herman II van Lotharingen (Dalhem, 20 september 1085), kreeg hij het Landgraafschap Brabant in leen van de Duitse keizer Hendrik IV. Dit rijksleen was gesitueerd tussen de rivieren de Dender en de Zenne en vormde de institutionele basis voor de oprichting van het hertogdom Brabant in 1183. Als landgraaf werd hij bovendien een rechtstreeks leenman van de Duitse keizer en had de hertog van Neder-Lotharingen geen gezag over zijn Brabants graafschap. Omstreeks 1091 werd Hendrik III van Leuven beschouwd als de machtigste graaf in Neder-Lotharingen (MGH, Scriptores X, Rodulfi Gesta abbatis Trudonensis, 250: Heynricus tunc potentior habebatur in nostris partibus).
Volgens Herman van Doornik (ca.1140) genoot graaf Hendrik III grote faam en bekendheid in zijn tijd. Hij verdreef rovers en dieven uit zijn gebied, zodat er in geen enkel graafschap meer vrede en veiligheid heerste dan in het zijne (MGH, Scriptores XIV, Hermanni liber de restauratione S.Martini Tornacensis, 282).
In februari of maart 1095 nam hij deel aan een riddertornooi op uitnodiging van Everard, burchtheer van Doornik. Hij werd dodelijk gewond in een steekspel met ridder Goswin de Forest.
Hij werd als graaf van Leuven en Brussel en als landgraaf van Brabant opgevolgd door zijn broer, Godfried.
Hendrik III is vooral bekend voor zijn bijdrage tot de inwijding van de abdij van Affligem. In juli 1086, kort voor de eigenlijke inwijding op 24 augustus 1086, schonk hij haar een uitgestrekt allodium van 20 mansi (ongeveer 300 hectare) te Asse.
Na de dood van paltsgraaf Herman II van Lotharingen (Dalhem, 20 september 1085), kreeg hij het Landgraafschap Brabant in leen van de Duitse keizer Hendrik IV. Dit rijksleen was gesitueerd tussen de rivieren de Dender en de Zenne en vormde de institutionele basis voor de oprichting van het hertogdom Brabant in 1183. Als landgraaf werd hij bovendien een rechtstreeks leenman van de Duitse keizer en had de hertog van Neder-Lotharingen geen gezag over zijn Brabants graafschap. Omstreeks 1091 werd Hendrik III van Leuven beschouwd als de machtigste graaf in Neder-Lotharingen (MGH, Scriptores X, Rodulfi Gesta abbatis Trudonensis, 250: Heynricus tunc potentior habebatur in nostris partibus).
Volgens Herman van Doornik (ca.1140) genoot graaf Hendrik III grote faam en bekendheid in zijn tijd. Hij verdreef rovers en dieven uit zijn gebied, zodat er in geen enkel graafschap meer vrede en veiligheid heerste dan in het zijne (MGH, Scriptores XIV, Hermanni liber de restauratione S.Martini Tornacensis, 282).
In februari of maart 1095 nam hij deel aan een riddertornooi op uitnodiging van Everard, burchtheer van Doornik. Hij werd dodelijk gewond in een steekspel met ridder Goswin de Forest.
Hij werd als graaf van Leuven en Brussel en als landgraaf van Brabant opgevolgd door zijn broer, Godfried.
Heerlijkheid:
| graaf van Leuven en Brussel en landgraaf van Brabant |
Notitie bij Gertrudis: In een eigentijdse genealogie worden Hendrik III vier (naamloze) dochters toegeschreven. Twee van hen werden historiografisch geïdentificeerd met:
Adelheid, gehuwd met hertog Simon I van Lotharingen,
Gertrudis, mogelijk gehuwd met Lambert, graaf van Montaigu en Clermont.
Adelheid, gehuwd met hertog Simon I van Lotharingen,
Gertrudis, mogelijk gehuwd met Lambert, graaf van Montaigu en Clermont.
II. Godfried I Met Den Baard van Leuven, geboren omstreeks 1063 in Leuven. Godfried is overleden op woensdag 25 januari 1139 in nabij Leuven?, ongeveer 76 jaar oud. Hij is begraven in Affligem in de abdij.
Godfried:
Notitie bij Godfried: In 1078 werd hij op aanbeveling van de (aanverwante) markgraaf van Thuringen, Egbert II van Braunschweig, voor een ridderopleiding naar het keizerlijk hof gestuurd. Hieruit wordt afgeleid dat Godfried omstreeks 1063 moet geboren zijn (meerderjarigheid naar Ripuarisch gewoonterecht op 15 jaar).
Bij de dood van zijn broer Hendrik III van Leuven, in februari/maart 1095, volgde hij deze op als graaf van Leuven en landgraaf van Brabant. Op 13 mei 1106 werd hij ook aangesteld tot hertog van Neder-Lotharingen (=Godfried V) en markgraaf van het markgraafschap Antwerpen, maar in 1128 werd hij uit het hertogelijk ambt ontheven ten voordele van Walram II van Limburg. Niettemin bleef hij zich hertog van Lotharingen noemen.
Hij trad in het huwelijk met Ida, dochter van Otto II van Chiny, maar na haar dood (1117?) huwde hij opnieuw met Clementia, dochter van graaf Willem I van Bourgondië, en weduwe van graaf Robrecht II van Vlaanderen.
Bij de dood van zijn broer Hendrik III van Leuven, in februari/maart 1095, volgde hij deze op als graaf van Leuven en landgraaf van Brabant. Op 13 mei 1106 werd hij ook aangesteld tot hertog van Neder-Lotharingen (=Godfried V) en markgraaf van het markgraafschap Antwerpen, maar in 1128 werd hij uit het hertogelijk ambt ontheven ten voordele van Walram II van Limburg. Niettemin bleef hij zich hertog van Lotharingen noemen.
Hij trad in het huwelijk met Ida, dochter van Otto II van Chiny, maar na haar dood (1117?) huwde hij opnieuw met Clementia, dochter van graaf Willem I van Bourgondië, en weduwe van graaf Robrecht II van Vlaanderen.
Heerlijkheid:
| graaf van Leuven en Brussel, landgraaf van Brabant, markgraaf van Antwerpen en hertog van Neder-Lotharingen |
(1) trouwde, ongeveer 36 jaar oud, in 1099 met Ida van Chiny, 20 of 21 jaar oud. Ida is geboren in 1078. Ida is overleden in 1117, 38 of 39 jaar oud.
Notitie bij Ida: Zij was een dochter van graaf Otto II van Chiny en van Adelheid van Namen
(2) trouwde, minstens 36 jaar oud, na 1099 met Clementia van Bourgondië, minstens 29 jaar oud. Clementia is geboren in 1070. Clementia is overleden in 1129, 58 of 59 jaar oud. Clementia trouwde voorheen met Robrecht Ii van Jeruzalem (±1065-1111).
Notitie bij Clementia: Na de dood van Robrecht in 1111, regeerde hun zoon Boudewijn met de Bijl aanvankelijk met zijn moeder. Maar reeds in 1113 kwam hij in conflict met haar om haar weduwengoed. Boudewijn aanzag dit als een ernstige aantasting van zijn gezag en zijn financiële middelen. Clementia dreigde, met behulp van bisschop Lambert van Atrecht, de zaak aan te spannen voor de Vlaamse edellieden in de Vlaamse curia of zelfs voor de Franse koning, als opperrechter. Later is echter alles in der minne geregeld met de graaf als hoeder van de gronden van zijn moeder.
Later zou Clementia nog hertrouwen met graaf Godfried I van Brabant (1060-1139). Uit dit huwelijk werd een zoon, Goswinus, geboren, die zijn zuster zou vergezellen naar Engeland en daar zou trouwen met Agnes van Percy.
Later zou Clementia nog hertrouwen met graaf Godfried I van Brabant (1060-1139). Uit dit huwelijk werd een zoon, Goswinus, geboren, die zijn zuster zou vergezellen naar Engeland en daar zou trouwen met Agnes van Percy.
III. Ida van Leuven, geboren in 1077 (zie 1920171185).
3913991680 Almarik VAN Bijgaarden, geboren omstreeks 1050. Almarik is overleden in 1133, ongeveer 83 jaar oud.
Notitie bij Almarik: Oorsprong en betekenis van de naam Groot-Bijgaarden
Groot-Bijgaarden wordt voor het eerst vermeld als ‘Bigardis’ (1110), dat. van bigarda-
(Germ., = omheining). ‘Groot’ voegde men er later aan toe om het te onderscheiden van
Klein-Bijgaarden. Bijgaarden behoorde tot het domein dat de Sint-Baafsabdij (Gent) in West-
Brabant bezat (9de eeuw). De graven van Leuven verwierven een allodium (= eigengoed).
Bij het begin van de 12de eeuw verscheen het geslacht Van Bijgaarden (de Bigardis).
De eerst bekende heer uit dit geslacht was Almarik van Bijgaarden (vermeld in 1110-1133)
Verschillende heren van Bijgaarden droegen de naam Arnulf. Zij deden schenkingen aan de
abdijen van Affligem en Groot-Bijgaarden. Door de huwelijken van Florens van Bijgaarden
met Catharina Veele en van Catharina van Bijgaarden met Willem Veele kwam de
heerlijkheid Bijgaarden in het bezit van het vooraanstaande Brusselse geslacht Veele alias
Rongman (2de helft 14de eeuw). Willem II Rongman, heer van Bijgaarden, werd kapitein van
de Brusselse stadsmilitie (1422-1424). Jan van Ranst werd heer van Bijgaarden door zijn
huwelijk met Johanna Rongman (1444). Deze laatste liet in 1486 de heerlijkheid over aan
haar neef Willem Estor, amman van Brussel (1477). Nadat Jan Estor in 1547 werd
terechtgesteld (als ketter) werd de heerlijkheid Bijgaarden openbaar verkocht. In 1741 tot
markiezaat verheven, kwam ten slotte in het bezit van de graven van Königsegg-Erps.
De rechtspraak te Groot-Bijgaarden werd uitgeoefend door een leenhof met een meier.
De inwoners van Groot-Bijgaarden waren vrij van tollen over het hele hertogdom Brabant.
Het Hof ten Bosse was een leengoed dat afhankelijk was van de heerlijkheid Bijgaarden.
De tienden werden voor het grootste deel geïnd door de Sint-Baafsabdij (later kapittel), een
kleiner gedeelte door de priorij (abdij) van Groot-Bijgaarden. Bestuurlijk behoorde Groot-
Bijgaarden tot de hofmeierij Rode, kwartier Brussel. Het grondgebied van Bijgaarden
behoorde aanvankelijk tot drie parochies, nl. Bekkerzeel, Zellik en Anderlecht. Circa 1200
werd Groot-Bijgaarden een parochie met eigen kerk, toegewijd aan Sint-Gillis. Deze maakte
vóór 1570 deel uit van het bisdom Kamerijk, aartsdekenij en dekenij Brussel, nadien van het
aartsbisdom Mechelen. Circa 1125 vestigden zich in de bossen van Groot-Bijgaarden enkele
religieuzen o.l.v.de later heilig verklaarde Wivina. Ze richtten er een oratorium (= bidplaats)
en enkele wooncellen op. Deze kleine kloostergemeenschap, toegewijd aan Onze-Lieve-
Vrouw, volgde de regel van Sint-Benedictus en stond onder het gezag en de bescherming van
de Abdij van Affligem. Door talrijke schenkingen o.a. van de hertogen van Brabant en de
plaatselijke heren, breidden het klooster en zijn bezittingen zich aanzienlijk uit. De priorij van
Groot-Bijgaarden werd autonoom in 1245 en tot abdij verheven in 1548. Tijdens de
godsdiensttroebelen vluchtten de zusters, eerst naar Dendermonde (1578), vervolgens naar
Brussel. Ze keerden pas 20 jaar later naar hun totaal verwoeste abdij terug (1598). Deze werd
onder het Franse bewind opgeheven, de gebouwen werden openbaar verkocht en gedeeltelijk
gesloopt. Zowel het dorp als de priorij van Groot-Bijgaarden leden zware verliezen tijdens de
Vlaams-Brabantse oorlog (midden 14de eeuw) en de oorlog van Maximiliaan van Oosternijk
(1488-1491). Ook tijdens de godsdienstberoerten had de streek van Groot-Bijgaarden zwaar te
lijden.
Bronnen:
“Groot-Bijgaarden geschiedenis” in Winkler Prins Encyclopedie van Vlaanderen, Brussel
Elsevier, 1957, pp. 204-205-206.
Groot-Bijgaarden wordt voor het eerst vermeld als ‘Bigardis’ (1110), dat. van bigarda-
(Germ., = omheining). ‘Groot’ voegde men er later aan toe om het te onderscheiden van
Klein-Bijgaarden. Bijgaarden behoorde tot het domein dat de Sint-Baafsabdij (Gent) in West-
Brabant bezat (9de eeuw). De graven van Leuven verwierven een allodium (= eigengoed).
Bij het begin van de 12de eeuw verscheen het geslacht Van Bijgaarden (de Bigardis).
De eerst bekende heer uit dit geslacht was Almarik van Bijgaarden (vermeld in 1110-1133)
Verschillende heren van Bijgaarden droegen de naam Arnulf. Zij deden schenkingen aan de
abdijen van Affligem en Groot-Bijgaarden. Door de huwelijken van Florens van Bijgaarden
met Catharina Veele en van Catharina van Bijgaarden met Willem Veele kwam de
heerlijkheid Bijgaarden in het bezit van het vooraanstaande Brusselse geslacht Veele alias
Rongman (2de helft 14de eeuw). Willem II Rongman, heer van Bijgaarden, werd kapitein van
de Brusselse stadsmilitie (1422-1424). Jan van Ranst werd heer van Bijgaarden door zijn
huwelijk met Johanna Rongman (1444). Deze laatste liet in 1486 de heerlijkheid over aan
haar neef Willem Estor, amman van Brussel (1477). Nadat Jan Estor in 1547 werd
terechtgesteld (als ketter) werd de heerlijkheid Bijgaarden openbaar verkocht. In 1741 tot
markiezaat verheven, kwam ten slotte in het bezit van de graven van Königsegg-Erps.
De rechtspraak te Groot-Bijgaarden werd uitgeoefend door een leenhof met een meier.
De inwoners van Groot-Bijgaarden waren vrij van tollen over het hele hertogdom Brabant.
Het Hof ten Bosse was een leengoed dat afhankelijk was van de heerlijkheid Bijgaarden.
De tienden werden voor het grootste deel geïnd door de Sint-Baafsabdij (later kapittel), een
kleiner gedeelte door de priorij (abdij) van Groot-Bijgaarden. Bestuurlijk behoorde Groot-
Bijgaarden tot de hofmeierij Rode, kwartier Brussel. Het grondgebied van Bijgaarden
behoorde aanvankelijk tot drie parochies, nl. Bekkerzeel, Zellik en Anderlecht. Circa 1200
werd Groot-Bijgaarden een parochie met eigen kerk, toegewijd aan Sint-Gillis. Deze maakte
vóór 1570 deel uit van het bisdom Kamerijk, aartsdekenij en dekenij Brussel, nadien van het
aartsbisdom Mechelen. Circa 1125 vestigden zich in de bossen van Groot-Bijgaarden enkele
religieuzen o.l.v.de later heilig verklaarde Wivina. Ze richtten er een oratorium (= bidplaats)
en enkele wooncellen op. Deze kleine kloostergemeenschap, toegewijd aan Onze-Lieve-
Vrouw, volgde de regel van Sint-Benedictus en stond onder het gezag en de bescherming van
de Abdij van Affligem. Door talrijke schenkingen o.a. van de hertogen van Brabant en de
plaatselijke heren, breidden het klooster en zijn bezittingen zich aanzienlijk uit. De priorij van
Groot-Bijgaarden werd autonoom in 1245 en tot abdij verheven in 1548. Tijdens de
godsdiensttroebelen vluchtten de zusters, eerst naar Dendermonde (1578), vervolgens naar
Brussel. Ze keerden pas 20 jaar later naar hun totaal verwoeste abdij terug (1598). Deze werd
onder het Franse bewind opgeheven, de gebouwen werden openbaar verkocht en gedeeltelijk
gesloopt. Zowel het dorp als de priorij van Groot-Bijgaarden leden zware verliezen tijdens de
Vlaams-Brabantse oorlog (midden 14de eeuw) en de oorlog van Maximiliaan van Oosternijk
(1488-1491). Ook tijdens de godsdienstberoerten had de streek van Groot-Bijgaarden zwaar te
lijden.
Bronnen:
“Groot-Bijgaarden geschiedenis” in Winkler Prins Encyclopedie van Vlaanderen, Brussel
Elsevier, 1957, pp. 204-205-206.
Kind van Almarik uit onbekende relatie:
I. Arnulf I Van Bijgaarden VAN Bijgaarden, geboren in 1075 (zie 1956995840).
Generatie 33 (edelstamoudbetovergrootouders)
7031788822 Boudewijn Iii van Henegouwen, geboren in 1087. Boudewijn is overleden in 1120, 32 of 33 jaar oud.
Notitie bij Boudewijn: Als zoon van Boudewijn II van Henegouwen en van Ida van Leuven, volgde hij in 1098 zijn vader op, aanvankelijk onder het regentschap van zijn moeder (tot ± 1103). Net als zijn vader poogde hij het graafschap Vlaanderen te heroveren. Daartoe trachtte hij onder meer, zij het vergeefs, het conflict om Kamerijk tussen de Vlaamse graaf Robrecht II en de Duitse keizer Hendrik IV uit te buiten.
Hij trouwde rond 1107 met Yolanda van Gelre (overleden 1131), dochter van Gerard I van Gelre. Toen Boudewijn VII van Vlaanderen in 1119 kinderloos overleed, probeerde Boudewijn III andermaal zijn rechten op de Vlaamse troon te laten gelden, maar konniet beletten dat deze toekwam aan Karel de Goede, een kleinzoon van Robrecht I. Bij zijn dood liet hij zijn weduwe met vier minderjarige kinderen achter. Zijn oudste zoon Boudewijn volgde hem op.
Hij trouwde rond 1107 met Yolanda van Gelre (overleden 1131), dochter van Gerard I van Gelre. Toen Boudewijn VII van Vlaanderen in 1119 kinderloos overleed, probeerde Boudewijn III andermaal zijn rechten op de Vlaamse troon te laten gelden, maar konniet beletten dat deze toekwam aan Karel de Goede, een kleinzoon van Robrecht I. Bij zijn dood liet hij zijn weduwe met vier minderjarige kinderen achter. Zijn oudste zoon Boudewijn volgde hem op.
Heerlijkheid:
| graaf van Henegouwen van 1098 tot aan zijn dood |
Hij trouwde, ongeveer 20 jaar oud, omstreeks 1107 met de ongeveer 18-jarige
7031788823 Yolanda van Gelre, geboren in 1089 in Wassemberg, Rhenanie-Westphalie, Allemagne. Yolanda is overleden in 1127 in Mons, 37 of 38 jaar oud.
Notitie bij Yolanda: Yolande de Gueldre de WASSEMBERG
comtesse régente du Hainaut, dame de Dahlem
comtesse régente du Hainaut, dame de Dahlem
Kinderen uit dit huwelijk:
I. Boudewijn Iv De Bouwer van Henegouwen, geboren in 1109. Boudewijn is overleden op dinsdag 2 november 1171, 61 of 62 jaar oud.
Notitie bij Boudewijn: Als minderjarige zoon van Boudewijn III regeerde hij aanvankelijk (tot 1125?) onder het regentschap van zijn moeder, Yolanda van Gelre. Rond 1130 trouwde hij met Aleidis van Namen, dochter van graaf Godfried van Namen en van Ermesinde van Luxemburg.
Van de moord op de Vlaamse graaf Karel de Goede (1127) maakte hij gebruik om, net als zijn voorgangers en ook ditmaal tevergeefs, zijn aanspraken op Vlaanderen te laten gelden. Hoewel hij tijdelijk Oudenaarde en Ninove kon bezetten, moest hij toezien hoe Willem Clito graaf van Vlaanderen werd. Ook tegenover Clito’s opvolger, Diederik van de Elzas, heeft Boudewijn herhaaldelijk het onderspit moeten delven. Door een huwelijk (1169) van zijn zoon en erfgenaam, Boudewijn V, met Margaretha, zuster en erfgename van de regerende Vlaamse graaf Filips van de Elzas, kwam er een eind aan het bijna 100 jaar aanslepende conflict tussen Henegouwen en Vlaanderen.
Zijn bijnaam kreeg Boudewijn IV vanwege de versterkingen die hij langs de grens van Henegouwen met Brabant en Vlaanderen liet aanbrengen.
Boudewijn trouwde, ongeveer 21 jaar oud, omstreeks 1130 met Adelheid Van Namen. Adelheid is een dochter van Godfried Van Namen (zie 960085540,III) en Ermesinde I van Luxemburg. Van de moord op de Vlaamse graaf Karel de Goede (1127) maakte hij gebruik om, net als zijn voorgangers en ook ditmaal tevergeefs, zijn aanspraken op Vlaanderen te laten gelden. Hoewel hij tijdelijk Oudenaarde en Ninove kon bezetten, moest hij toezien hoe Willem Clito graaf van Vlaanderen werd. Ook tegenover Clito’s opvolger, Diederik van de Elzas, heeft Boudewijn herhaaldelijk het onderspit moeten delven. Door een huwelijk (1169) van zijn zoon en erfgenaam, Boudewijn V, met Margaretha, zuster en erfgename van de regerende Vlaamse graaf Filips van de Elzas, kwam er een eind aan het bijna 100 jaar aanslepende conflict tussen Henegouwen en Vlaanderen.
Zijn bijnaam kreeg Boudewijn IV vanwege de versterkingen die hij langs de grens van Henegouwen met Brabant en Vlaanderen liet aanbrengen.
II. Richilde de Hainaut, geboren in 1115 in Mons (zie 3515894411).
7031788824 Simon 1er d’Arras, geboren in 1072. Simon is overleden na 1106, minstens 34 jaar oud.
Notitie bij Simon: Chevalier, seigneur et chatelain d’Arras, seigneur de mercatel
Hij trouwde met
Kind uit dit huwelijk:
I. Aléaume I d’Arras, geboren omstreeks 1095 (zie 3515894412).
7680684052 Siegfried van Luxemburg, geboren omstreeks 916. Siegfried is overleden op maandag 15 augustus 998, ongeveer 82 jaar oud.
Hij trouwde met
Kinderen uit dit huwelijk:
I. Lutgardis van Luxemburg, geboren omstreeks 960. Lutgardis is overleden na vrijdag 14 september 1005, minstens 45 jaar oud.
Notitie bij Lutgardis: Liutgard trad na de dood van haar man op als regent voor haar minderjarige kinderen. Zij schonk voor het zielenheil van haar gemaal het bezit Rugge aan de Sint Pietersabdij te Gent op 20 september 993. Zij riep de hulp van in van haar zwager,koning Hendrik II, die in het voorjaar van 1005 de West-Friezen met een vloot aanviel (“om haar woede te kalmeren” zoals Thietmar van Merseburg vermeldt). In juni 1005 verzoende zij zich vervolgens met de opstandige West-Friezen door toedoen van Hendrik. Liutgard is begraven in de Sint-Adelbertabdij te Egmond.
Lutgardis trouwde met Aarnout Of Arnulf van Gent. Aarnout is geboren omstreeks 951 in Gent, zoon van Dirk Ii Van Holland en Hildegard Van Vlaanderen (zie 122890955776,I). Aarnout is overleden op maandag 18 september 993 in bij Winkel, ongeveer 42 jaar oud.
Notitie bij Aarnout: Omdat Arnulf in Gent geboren was, werd hij ook wel Arnulf van Gent (Gandensis) genoemd. Arnulf wordt voor het eerst (samen met zijn ouders) vermeld op 26 oktober 970. Aarnout komt evenals zijn vader en aanvankelijk met hem in tal van Vlaamse oorkonden voor. Arnulf was de eerste die oorlogen voerde tegen de opstandige West-Friezen. Hij schonk een deel van zijn bezit in het Schieland aan de kloosterkerk te Egmond, waaronder Bergan (thans Hillegersberg) en Schie (thans Overschie), mogelijkin verband met de ontginningen van de Egmonder monniken van het Hollandse veengebied. Hij vergezelde keizer Otto II van Duitsland naar Rome in 983 en breidde zijn gebied naar het zuiden uit.
In 993 viel hij met zijn leger, het gebied van de West-Friezen binnen. Bij Winkel werd hij op 18 september verslagen en sneuvelde hij in de strijd. Zijn vrouw Liutgard kon alleen met hulp van koning Otto III het graafschap voor haar zoontje bewaren.Arnulf is met diverse andere familieleden begraven in de toenmalige Abdij van Egmond en werd later heilig verklaard.
In 993 viel hij met zijn leger, het gebied van de West-Friezen binnen. Bij Winkel werd hij op 18 september verslagen en sneuvelde hij in de strijd. Zijn vrouw Liutgard kon alleen met hulp van koning Otto III het graafschap voor haar zoontje bewaren.Arnulf is met diverse andere familieleden begraven in de toenmalige Abdij van Egmond en werd later heilig verklaard.
II. Friedrich Graaf Van Luxemburg, geboren omstreeks 965 (zie 3840342026).
III. Kunigonde van Luxemburg, geboren in 980 in Luxemburg. Kunigonde is overleden op zaterdag 3 maart 1033 in Kaufungen, 52 of 53 jaar oud.
Notitie bij Kunigonde: Na de dood van haar man, trok zij zich terug in de abdij Kaufungen, die zij zelf gesticht had.
Kundigonde werd in 1200 heilig verklaard door paus Innocentius III. Zij is beschermheilige van Luxemburg, Litouwen en Polen. Haar feestdag is op 3 maart.
Kunigonde trouwde met Hendrik Ii De Heilige van het Heilige Roomse Rijk. Hendrik is geboren op maandag 6 mei 972 in Bad Abbach of Hildesheim, zoon van Hendrik Ii De Ruziezoeker van Beieren en Gisela van Bourgondië. Hendrik is overleden op maandag 13 juli 1024 in Grone (Göttingen), 52 jaar oud. Kundigonde werd in 1200 heilig verklaard door paus Innocentius III. Zij is beschermheilige van Luxemburg, Litouwen en Polen. Haar feestdag is op 3 maart.
Notitie bij Hendrik: Hij werd in 995 (als Hendrik IV) hertog van Beieren, na de dood van zijn vader, en beklom de troon van Duitsland in 1002. Hij huwde met de H. Cunegonde, maar het paar bleef - al dan niet gewild - kinderloos.
In 1010 schonk hij Silva Fulnaho (het woud van Vollenhove) aan het bisdom Utrecht. Dit was feitelijk het begin van het Oversticht.
Paus Benedictus VIII kroonde hem tot keizer in 1014. Hij richtte vele scholen op, verdedigde de rijksgrenzen, en beijverde zich om vrede te stichten en de kerk tot ontwikkeling te brengen. Hendrik II startte de bouw van de kathedraal van Bazel. Op latere leeftijd kreeg hij een verlamming. Alhoewel hij graag monnik was geworden, bleef hij zijn taak van heerser volbrengen.
Hendrik werd, als enige Duitse keizer, in 1146 heilig verklaard door paus Eugenius III. Zijn feestdag is op 13 juli. Hendrik is beschermheilige van de bisdommen Bamberg en Bazel, van de kinderloze paren, van de koningen en hertogen en van de gehandicapten.
In 1010 schonk hij Silva Fulnaho (het woud van Vollenhove) aan het bisdom Utrecht. Dit was feitelijk het begin van het Oversticht.
Paus Benedictus VIII kroonde hem tot keizer in 1014. Hij richtte vele scholen op, verdedigde de rijksgrenzen, en beijverde zich om vrede te stichten en de kerk tot ontwikkeling te brengen. Hendrik II startte de bouw van de kathedraal van Bazel. Op latere leeftijd kreeg hij een verlamming. Alhoewel hij graag monnik was geworden, bleef hij zijn taak van heerser volbrengen.
Hendrik werd, als enige Duitse keizer, in 1146 heilig verklaard door paus Eugenius III. Zijn feestdag is op 13 juli. Hendrik is beschermheilige van de bisdommen Bamberg en Bazel, van de kinderloze paren, van de koningen en hertogen en van de gehandicapten.
Heerlijkheid:
| hertog van Beieren |
Hij trouwde met
Kind uit dit huwelijk:
I. Irmentrud van Gleiberg ( Wetterau ), geboren omstreeks 970 (zie 3840342027).
Hij trouwde met
Kind uit dit huwelijk:
I. Albert I Van Namen (zie 3840342160).
7680684322 Karel Van Lotharingen, geboren in 953. Karel is overleden op woensdag 22 juni 992 in Orléans (F), 38 of 39 jaar oud.
Notitie bij Karel: Karel van Neder-Lotharingen (953 - Orléans, 22 juni 992) was de jongste zoon van koning Lodewijk IV van Frankrijk en van Gerberga van Saksen en werd uitgesloten van de troonopvolging om partijstrijd te voorkomen. Zijn leven stond in het tekenvan pogingen om toch koning van Frankrijk te worden.
Karel werd als jonge man benoemd tot graaf van Laon. In 975 probeerde hij om een eigen koninkrijk te vormen in de gebieden rond Laon en in Lotharingen. Hij steunde daarom de pogingen van Reinier III van Henegouwen en Lambert I van Leuven om hun familiegoederen terug te winnen. Kort na het huwelijk van zijn broer Lotharius van Frankrijk met Emma van Italië beschuldigde hij zijn schoonzuster van overspel met de bisschop van Laon, maar een synode verklaarde Emma onschuldig. Uit vrees dat Karel detroon zou bemachtigen wanneer haar zoon Lodewijk als bastaard bestempeld zou worden, bewerkstelligde Emma dat Lodewijk al tijdens het leven van zijn vader geassocieerd medekoning werd. Karel werd in 977 verbannen en zocht zijn toevlucht bij zijn neef, keizer Otto II. Die benoemde Karel in mei 977 tot hertog van Neder-Lotharingen en beloofde hem ook te steunen om koning van Frankrijk te worden. Lotharius viel in reactie daarop Aken aan maar werd teruggedreven. In 979 vielen Karel en Otto Frankrijk binnen. Karel riep zichzelf in Laon uit tot koning maar kreeg nauwelijks steun van de adel. Daarna belegerden Otto en Karel Parijs maar werden teruggedreven door Hugo Capet.
Na de dood van Lodewijk V werd Hugo Capet tot koning gekozen maar Karel riep zichzelf uit tot koning en veroverde Laon. In 989 kreeg hij ook de stad Reims in handen toen de bisschop van Reims, Karels neef Arnulf, naar hem overliep. In 991 werden Karel en zijn gezin gevangengenomen door verraad van de bisschop van Laon. Ze werden opgesloten in Orléans en Karel stierf daar een jaar later. In 1001 werd hij herbegraven in de Sint-Servaasbasiliek te Maastricht.
Karel was getrouwd met Adelheid van Troyes, dochter van Robert I van Meaux en Adelheid (ca. 928 - na augustus 987, dochter van Giselbert van Chalon en Ermengarde van Bourgondië). Karel en Adelheid kregen de volgende kinderen:
Otto II van Neder-Lotharingen
Ermengarde van Lotharingen
Gerberga van Neder-Lotharingen
Adelheid (ovl. na 1012)
Lodewijk (geb. na 990), door Hugo Capet eerst toevertrouwd aan de bisschop van Laon maar in 993 toch opgesloten in Orléans
Karel (geb. na 990), zou uit gevangenschap zijn ontsnapt en toevlucht hebben gevonden bij zijn broer Otto maar er is verder niets over hem bekend
Volgens sommige bronnen zou Karel ook een huwelijk hebben gesloten met een dochter van een ministeriaal van Hugo Capet, wat hem zoveel status kostte dat hij in 979 geen steun van de adel kreeg. Hiertegen pleit dat Karel zich de gevolgen van zo’n huwelijk vooraf zou hebben gerealiseerd en dat een dergelijk huwelijk daarom gewoon ondenkbaar was, als we bedenken dat Karel zijn leven lang heeft geprobeerd om koning te worden.
Karel werd als jonge man benoemd tot graaf van Laon. In 975 probeerde hij om een eigen koninkrijk te vormen in de gebieden rond Laon en in Lotharingen. Hij steunde daarom de pogingen van Reinier III van Henegouwen en Lambert I van Leuven om hun familiegoederen terug te winnen. Kort na het huwelijk van zijn broer Lotharius van Frankrijk met Emma van Italië beschuldigde hij zijn schoonzuster van overspel met de bisschop van Laon, maar een synode verklaarde Emma onschuldig. Uit vrees dat Karel detroon zou bemachtigen wanneer haar zoon Lodewijk als bastaard bestempeld zou worden, bewerkstelligde Emma dat Lodewijk al tijdens het leven van zijn vader geassocieerd medekoning werd. Karel werd in 977 verbannen en zocht zijn toevlucht bij zijn neef, keizer Otto II. Die benoemde Karel in mei 977 tot hertog van Neder-Lotharingen en beloofde hem ook te steunen om koning van Frankrijk te worden. Lotharius viel in reactie daarop Aken aan maar werd teruggedreven. In 979 vielen Karel en Otto Frankrijk binnen. Karel riep zichzelf in Laon uit tot koning maar kreeg nauwelijks steun van de adel. Daarna belegerden Otto en Karel Parijs maar werden teruggedreven door Hugo Capet.
Na de dood van Lodewijk V werd Hugo Capet tot koning gekozen maar Karel riep zichzelf uit tot koning en veroverde Laon. In 989 kreeg hij ook de stad Reims in handen toen de bisschop van Reims, Karels neef Arnulf, naar hem overliep. In 991 werden Karel en zijn gezin gevangengenomen door verraad van de bisschop van Laon. Ze werden opgesloten in Orléans en Karel stierf daar een jaar later. In 1001 werd hij herbegraven in de Sint-Servaasbasiliek te Maastricht.
Karel was getrouwd met Adelheid van Troyes, dochter van Robert I van Meaux en Adelheid (ca. 928 - na augustus 987, dochter van Giselbert van Chalon en Ermengarde van Bourgondië). Karel en Adelheid kregen de volgende kinderen:
Otto II van Neder-Lotharingen
Ermengarde van Lotharingen
Gerberga van Neder-Lotharingen
Adelheid (ovl. na 1012)
Lodewijk (geb. na 990), door Hugo Capet eerst toevertrouwd aan de bisschop van Laon maar in 993 toch opgesloten in Orléans
Karel (geb. na 990), zou uit gevangenschap zijn ontsnapt en toevlucht hebben gevonden bij zijn broer Otto maar er is verder niets over hem bekend
Volgens sommige bronnen zou Karel ook een huwelijk hebben gesloten met een dochter van een ministeriaal van Hugo Capet, wat hem zoveel status kostte dat hij in 979 geen steun van de adel kreeg. Hiertegen pleit dat Karel zich de gevolgen van zo’n huwelijk vooraf zou hebben gerealiseerd en dat een dergelijk huwelijk daarom gewoon ondenkbaar was, als we bedenken dat Karel zijn leven lang heeft geprobeerd om koning te worden.
Heerlijkheid:
| Hertog van Neder Lotharingen, Koning van Frankrijk |
Hij trouwde met
Kind uit dit huwelijk:
I. Ermengard Van Lotharingen (zie 3840342161).
7680684736 Boudewijn V De Grote Van Vlaanderen (Van Rijsel), geboren in 1013. Boudewijn is overleden op zaterdag 1 september 1067 in Rijsel?, 53 of 54 jaar oud.
Notitie bij Boudewijn: Boudewijn V van Rijsel, ook bijgenaamd de Grote (1013 - Rijsel?, 1 september 1067) was graaf van Vlaanderen van 1035 tot aan zijn dood.
Als zoon en erfgenaam van Boudewijn IV en van Otgiva van Luxemburg volgde hij zijn vader op bij diens dood. In 1028 huwde hij met Adela van Frankrijk (1009 - Mesen, 8 januari 1079), weduwe van hertog Richard III van Normandië (?-1027) en een dochtervan koning Robert II van Frankrijk en Constance van Arles.
Wegens zijn aansluiting bij de rebellie van hertog Godfried II van Lotharingen werden hem zijn Duitse rijkslenen in 1046 ontnomen, meer bepaald de mark Valenciennes. Na zijn verzoening met de Duitse keizer kwam hij in 1056/1059 definitief in het bezit van Ename. Dit was een belangrijk Lotharings bolwerk (ten oosten van de Schelde, van oudsher de scheidingslijn tussen Frankrijk en het Duitse rijk). Hij consolideerde aldus met succes de door zijn vader begonnen politiek om ook Duitse rijkslenen te verwerven. Zijn opvolgers werden aldus leenmannen van de Duitse keizer. Het betrokken gebied wordt daarom ook Rijks-Vlaanderen genoemd.
Zijn oudste zoon Boudewijn werd door de Duitse keizer eveneens beleend met een markgraafschap (wellicht Ename), maar dit belette Boudewijn V niet zich een jaar later toch aan te sluiten bij hertog Godfried met de Baard in diens opstand tegen de keizer. In het kader van deze politiek dwong hij Richilde van Henegouwen, weduwe van Herman van Bergen (overleden 1051), tot een huwelijk met zijn zoon Boudewijn (VI). Door zijn toedoen werden de kinderen uit Richildis’ eerste huwelijk van hun erfrechten beroofd en lijfde hij de facto Henegouwen bij Vlaanderen in. Na het plotseling overlijden van de Duitse keizer Hendrik III (1056) en de minderjarigheid van diens zoon Hendrik IV werden door de Lotharingse rijksedelen, aartsbisschop Anno II van Keulen en paltsgraaf Hendrik I van Lotharingen, de vredesbesprekingen van Andernach (1056 en 1059) met Boudewijn gevoerd. Ook het wegens bloedverwantschap canoniek ongeldige huwelijk van zijn zoon Boudewijn met Richilde van Henegouwen werd door de pauskort nadien gelegitimeerd.
Door het huwelijk van Boudewijns tweede zoon, Robrecht de Fries, met Geertrui, weduwe van de graaf van Holland, strekte de Vlaamse invloedssfeer zich over een groot deel van de Nederlanden uit. Zo groot was Boudewijns aanzien, dat hij bij de dood van de Franse koning Hendrik I (1060) voogd werd over diens minderjarige troonopvolger Filips I.
Op het binnenlandse vlak heeft Boudewijn het grafelijke gezag verstevigd door het territoriale bestuur te reorganiseren (kasselrijen in plaats van gouwen) en de bevoegdheden van de kloostervoogden in te krimpen (mede door de invloed van de kerkelijke hervormingsbeweging van Richard van Saint-Vanne). Om het dunbevolkte en ongecultiveerde centrale gedeelte van zijn graafschap beter te verbinden met de rijke steden, die zich aan de kust en de Schelde ontwikkelden, legde hij een gordel van nieuwe steden aan in Binnen-Vlaanderen: Torhout, Ieper, Mesen, Rijsel, Kassel en Ariën. Deze nieuwe stichtingen werden hoofdplaats van een kasselrij en kregen een jaarmarkt om de kooplieden aan te trekken.
Kort voor zijn dood steunde Boudewijn V nog de expeditie naar Engeland (1066) van zijn schoonzoon Willem de Veroveraar, die gehuwd was met zijn dochter Mathilda van Vlaanderen. Deze stellingname was echter niet zonder risico’s: de opkomst van het Anglo-Normandisch blok, dat voor Vlaanderen gevaarlijk kon worden, werd er niet door tegengewerkt. Een van de redenen van Boudewijns keuze was waarschijnlijk dat hij op die manier de kans zag om een deel van de dissidente adel die Willem op zijn tochtvergezelde, onschadelijk te maken.
Boudewijn V overleed op 1 september 1067. Na zijn dood trok zijn weduwe Adela zich als non terug in een klooster te Mesen, waar zij in 1079 overleed.
Als zoon en erfgenaam van Boudewijn IV en van Otgiva van Luxemburg volgde hij zijn vader op bij diens dood. In 1028 huwde hij met Adela van Frankrijk (1009 - Mesen, 8 januari 1079), weduwe van hertog Richard III van Normandië (?-1027) en een dochtervan koning Robert II van Frankrijk en Constance van Arles.
Wegens zijn aansluiting bij de rebellie van hertog Godfried II van Lotharingen werden hem zijn Duitse rijkslenen in 1046 ontnomen, meer bepaald de mark Valenciennes. Na zijn verzoening met de Duitse keizer kwam hij in 1056/1059 definitief in het bezit van Ename. Dit was een belangrijk Lotharings bolwerk (ten oosten van de Schelde, van oudsher de scheidingslijn tussen Frankrijk en het Duitse rijk). Hij consolideerde aldus met succes de door zijn vader begonnen politiek om ook Duitse rijkslenen te verwerven. Zijn opvolgers werden aldus leenmannen van de Duitse keizer. Het betrokken gebied wordt daarom ook Rijks-Vlaanderen genoemd.
Zijn oudste zoon Boudewijn werd door de Duitse keizer eveneens beleend met een markgraafschap (wellicht Ename), maar dit belette Boudewijn V niet zich een jaar later toch aan te sluiten bij hertog Godfried met de Baard in diens opstand tegen de keizer. In het kader van deze politiek dwong hij Richilde van Henegouwen, weduwe van Herman van Bergen (overleden 1051), tot een huwelijk met zijn zoon Boudewijn (VI). Door zijn toedoen werden de kinderen uit Richildis’ eerste huwelijk van hun erfrechten beroofd en lijfde hij de facto Henegouwen bij Vlaanderen in. Na het plotseling overlijden van de Duitse keizer Hendrik III (1056) en de minderjarigheid van diens zoon Hendrik IV werden door de Lotharingse rijksedelen, aartsbisschop Anno II van Keulen en paltsgraaf Hendrik I van Lotharingen, de vredesbesprekingen van Andernach (1056 en 1059) met Boudewijn gevoerd. Ook het wegens bloedverwantschap canoniek ongeldige huwelijk van zijn zoon Boudewijn met Richilde van Henegouwen werd door de pauskort nadien gelegitimeerd.
Door het huwelijk van Boudewijns tweede zoon, Robrecht de Fries, met Geertrui, weduwe van de graaf van Holland, strekte de Vlaamse invloedssfeer zich over een groot deel van de Nederlanden uit. Zo groot was Boudewijns aanzien, dat hij bij de dood van de Franse koning Hendrik I (1060) voogd werd over diens minderjarige troonopvolger Filips I.
Op het binnenlandse vlak heeft Boudewijn het grafelijke gezag verstevigd door het territoriale bestuur te reorganiseren (kasselrijen in plaats van gouwen) en de bevoegdheden van de kloostervoogden in te krimpen (mede door de invloed van de kerkelijke hervormingsbeweging van Richard van Saint-Vanne). Om het dunbevolkte en ongecultiveerde centrale gedeelte van zijn graafschap beter te verbinden met de rijke steden, die zich aan de kust en de Schelde ontwikkelden, legde hij een gordel van nieuwe steden aan in Binnen-Vlaanderen: Torhout, Ieper, Mesen, Rijsel, Kassel en Ariën. Deze nieuwe stichtingen werden hoofdplaats van een kasselrij en kregen een jaarmarkt om de kooplieden aan te trekken.
Kort voor zijn dood steunde Boudewijn V nog de expeditie naar Engeland (1066) van zijn schoonzoon Willem de Veroveraar, die gehuwd was met zijn dochter Mathilda van Vlaanderen. Deze stellingname was echter niet zonder risico’s: de opkomst van het Anglo-Normandisch blok, dat voor Vlaanderen gevaarlijk kon worden, werd er niet door tegengewerkt. Een van de redenen van Boudewijns keuze was waarschijnlijk dat hij op die manier de kans zag om een deel van de dissidente adel die Willem op zijn tochtvergezelde, onschadelijk te maken.
Boudewijn V overleed op 1 september 1067. Na zijn dood trok zijn weduwe Adela zich als non terug in een klooster te Mesen, waar zij in 1079 overleed.
Heerlijkheid:
| graaf van Vlaanderen van 1035 tot aan zijn dood. |
Hij trouwde met
7680684737 Adela van Mesen, geboren omstreeks 1010. Adela is overleden op dinsdag 8 januari 1079 in Mesen, ongeveer 69 jaar oud.
Notitie bij Adela: De Zalige Adela van Mesen, geschiedkundig bekend als Adela van Frankrijk, (1009 of 1014 - Mesen, 8 januari 1079) was een dochter van koning Robert II van Frankrijk en van Constance Taillefer d’Arles.
Als weduwe van hertog Richard III van Normandië huwde zij in 1028 met graaf Boudewijn V van Vlaanderen. Hun kinderen waren:
1.Boudewijn VI van Vlaanderen
2.Mathilda (1032 - Caen, 2 november 1083), gehuwd in 1053 met Willem I de Veroveraar, hertog van Normandië en koning van Engeland
3.Robrecht I van Vlaanderen, vader van Adela, gehuwd met Knoet IV van Denemarken.
Na Boudewijns (V) overlijden in 1067 trok zij zich terug in de abdij van Mesen.
Haar feestdag valt op 8 september. In de oude crypte onder de kerk van Mesen bevindt zich een gedenkteken ter harer ere.
Als weduwe van hertog Richard III van Normandië huwde zij in 1028 met graaf Boudewijn V van Vlaanderen. Hun kinderen waren:
1.Boudewijn VI van Vlaanderen
2.Mathilda (1032 - Caen, 2 november 1083), gehuwd in 1053 met Willem I de Veroveraar, hertog van Normandië en koning van Engeland
3.Robrecht I van Vlaanderen, vader van Adela, gehuwd met Knoet IV van Denemarken.
Na Boudewijns (V) overlijden in 1067 trok zij zich terug in de abdij van Mesen.
Haar feestdag valt op 8 september. In de oude crypte onder de kerk van Mesen bevindt zich een gedenkteken ter harer ere.
Kinderen uit dit huwelijk:
I. Robrecht I De Fries Van Vlaanderen, geboren omstreeks 1029. Robrecht is overleden op donderdag 13 oktober 1093 in Kassel, ongeveer 64 jaar oud.
Notitie bij Robrecht: Na zijn huwelijk in 1063 met Geertrui van Holland, weduwe van graaf Floris I van Holland, vestigde hij zich in Holland (vanouds een deel van Frisia, vandaar "de Fries"). Van zijn aanspraken op Vlaanderen had hij afstand gedaan ten gunste van de zoon van zijn oudere broer Boudewijn VI, Arnulf III de Ongelukkige.
Strijd met Richilde om Vlaanderen
Na het overlijden van Boudewijn VI kwam het tot een gewapend treffen met de gravin-weduwe Richilde van Henegouwen en haar twee zonen Arnulf en Boudewijn. De familietwist, met als inzet het graafschap Vlaanderen, werd beslecht in de Slag bij Kassel op 22 februari 1071. Robrecht de Fries zegevierde en Arnulf III sneuvelde.
Richilde en haar zoon Boudewijn moesten zich, na deze nederlaag, tevreden stellen met het graafschap Henegouwen.
Nochtans was Arnulf III voordien reeds erkend als Graaf van Vlaanderen door zijn leenheer, de Franse koning Filips I, en had hij de steun gekregen van Willem de Veroveraar, die intussen koning van Engeland was geworden. De dood van Arnulf zette kwaad bloed bij de Franse koning en ook bij de paus.
Richilde kon zich bij deze nederlaag niet neerleggen. Het testament van haar man had bepaald dat bij het overlijden van één van zijn zonen, de overlevende zoon, het graafschap van de overledene zou erven. Dus Boudewijn was volgens het testament graaf van Vlaanderen. Richilde kreeg hierbij in eerste instantie de steun van Filips I, die Boudewijn erkende als de rechtmatige graaf van Vlaanderen. Nauwelijks een maand na de nederlaag bij Kassel trok Richilde met een gezamenlijk Henegouws en Frans leger ten strijde tegen Robrecht de Fries. Sint-Omaars werd geplunderd en platgebrand. Robrecht was in het defensief, maar haalde toen een slimme diplomatieke zet uit. Hij had voordien in Kassel Eustachius, graaf van Boulogne, gevangengenomen. Deze was tevens de broer van Godfried, bisschop van Parijs en kanselier van Filips I. Door een goed woord van laatstgenoemde bij de Franse koning en de vrijlating van Eustachius, zag Filips I af van zijn steun aan Richilde. Robrecht de Fries verzoende zich met de Franse koning en gaf hem in 1073 zijn stiefdochter Bertha tot vrouw.
Hij herstelde tevens zijn blazoen bij de paus door het bouwen (of vernieuwen) van een dertigtal kerken of kapellen, allen toegewijd aan de heilige Petrus, zoals te Oostende en te Brugge.
Richilde gaf echter niet op. Zij slaagde erin een verbond te vormen met gezworen vijanden van Robrecht de Fries : de bisschop van Luik, Godfried III met de Bult, hertog van Neder-Lotharingen, Willem I, bisschop van Utrecht, en de bisschoppen van Verdun en Cambrai en ook de aartsbisschop van Keulen. Zij was zelfs hiervoor bereid vazal te worden van de bisschop van Luik. De anderen hadden rijkelijke geschenken bekomen.
Robrecht de Fries kon opnieuw een veldslag voorkomen door een gezant te sturen naar de Duitse koning Hendrik IV. Deze gaf de koning de boodschap dat Robrecht de investituur van Rijks-Vlaanderen, bestaande uit gedeelten van Vlaanderen die op de rechteroever van de Schelde gelegen waren, wilde bevestigen en desnoods de koning militair zou bijstaan. Op dat ogenblik zat Hendrik IV zelf in een investituurstrijd gewikkeld met Paus Gregorius VII en kon dus alle hulp goed gebruiken. Hij aanvaardde hetaanbod en erkende Robrecht de Fries als graaf van Vlaanderen. Zo kwam er zonder slag of stoot een einde aan het verbond van Richilde met haar bondgenoten.
Richilde bleef zinnen op wraak en viel met een Henegouws leger Vlaanderen binnen. Robrecht trok in de tegenaanval en viel plunderend Henegouwen binnen. Tenslotte verpletterde hij het kleine leger van Richilde. Na een vredespakt, dat later verbroken werd, kwam Dowaai bij het graafschap Vlaanderen.
Strijd tegen de bisschop van Utrecht
Samen met zijn stiefzoon Dirk V van Holland streed hij met succes tegen het gezag van de bisschop van Utrecht. Volgens onbevestigde bronnen zouden zij beiden zelfs de hand hebben gehad in de moord (1076) op Godfried met de Bult, gespietst op een ijzeren staaf. Uiteindelijk slaagden zij erin de vroeger verloren gebieden van het graafschap Holland te heroveren.
Betrokkenheid bij de Engelse troon
De betrekkingen met de Engelse koning Willem de Veroveraar waren verre van vriendschappelijk. Deze had indertijd zelfs een contingent Normandiërs gestuurd om Richilde te steunen in haar strijd tegen Robrecht. Robrecht steunde de aanspraken van zijn schoonzoon Knoet IV van Denemarken op de (verloren) Engelse troon. Samen zouden ze een vloot van 1600 boten naar Engeland sturen. Het kwam echter nooit zover, door een broedertwist tussen de twee Deense prinsen Knoet IV en Olaf. Olaf werd gevangengenomen en naar Robrecht gestuurd. Maar kort daarop, op 10 juli 1086, werd Knoet IV vermoord. Olaf werd teruggestuurd naar Denemarken, na betaling van een aanzienlijke som losgeld.
Pelgrimstocht naar Jeruzalem
Robrecht de Fries had het plan opgevat om op pelgrimstocht naar Palestina (het "Heilige Land") te trekken (1086–1091) (dus vòòr de eerste Kruistocht). Hij liet het bestuur van het graafschap in handen van zijn zoon , de latere Robrecht II. Robrecht de Fries verbleef twee jaar in Jeruzalem. Bij zijn terugkeer knoopte Robrecht betrekkingen aan met de Byzantijnse keizer Alexius Comnenus, aan wie hij militaire hulp verleende in diens strijd tegen de Seltsjoeken.
Hervormingen
Robrecht de Fries staat bekend om zijn binnenlandse hervormingen die hem in staat stelden met de steun van de steden het grafelijk gezag te verstevigen, ten nadele van de voorrechten van de adel en de geestelijkheid. Dit ging niet vanzelf. Arnoldus,bisschop van Soissons en latere stichter van de abdij in Oudenburg, ging in 1083 op reis door het graafschap om de vrede te herstellen tussen de graaf en de adel. Arnoldus zou sterven op 15 augustus 1087 te Oudenburg gedurende een tweede vredestocht. Robrecht de Fries voerde het ambt in van grafelijke kanselier en bevorderde de ontluikende handel. Hij maakte van Brugge een Europees handelscentrum. Door de begrippen godsvrede en -bestand na te leven, bevorderde hij ook de vrede met naburige graafschappen.
Graf en opvolging
Robrecht liet in Kassel in 1072 de Sint-Pieterskerk bouwen op de Terrasse du Château (het platform boven op de Kasselberg) om zijn overwinning op de Franse koning te vieren die hij het jaar voordien op de naamdag van Sint-Pieter had behaald. Robrecht werd in 1093 in een crypte onder de kerk begraven. In 1787 begon men met de afbraak van de kerk. Tijdens de Franse Revolutie werden zijn asresten opgegraven en in een goot gegooid.
Robrecht werd opgevolgd door zijn zoon, Robrecht II van Jeruzalem, aan wie hij reeds vóór zijn vertrek op pelgrimstocht gedeeltelijk het bestuur van zijn graafschap overdroeg (sinds 1080).
Robrecht trouwde, ongeveer 21 jaar oud, omstreeks 1050 met Geertruida Van Saksen, ongeveer 17 jaar oud. Geertruida is geboren in 1033. Geertruida is overleden op zondag 3 augustus 1113 in Veurne, 79 of 80 jaar oud. Zij is begraven in Veurne in de St.-Walburgakerk. Geertruida trouwde voorheen met Floris I Van Holland (1030-1061).Strijd met Richilde om Vlaanderen
Na het overlijden van Boudewijn VI kwam het tot een gewapend treffen met de gravin-weduwe Richilde van Henegouwen en haar twee zonen Arnulf en Boudewijn. De familietwist, met als inzet het graafschap Vlaanderen, werd beslecht in de Slag bij Kassel op 22 februari 1071. Robrecht de Fries zegevierde en Arnulf III sneuvelde.
Richilde en haar zoon Boudewijn moesten zich, na deze nederlaag, tevreden stellen met het graafschap Henegouwen.
Nochtans was Arnulf III voordien reeds erkend als Graaf van Vlaanderen door zijn leenheer, de Franse koning Filips I, en had hij de steun gekregen van Willem de Veroveraar, die intussen koning van Engeland was geworden. De dood van Arnulf zette kwaad bloed bij de Franse koning en ook bij de paus.
Richilde kon zich bij deze nederlaag niet neerleggen. Het testament van haar man had bepaald dat bij het overlijden van één van zijn zonen, de overlevende zoon, het graafschap van de overledene zou erven. Dus Boudewijn was volgens het testament graaf van Vlaanderen. Richilde kreeg hierbij in eerste instantie de steun van Filips I, die Boudewijn erkende als de rechtmatige graaf van Vlaanderen. Nauwelijks een maand na de nederlaag bij Kassel trok Richilde met een gezamenlijk Henegouws en Frans leger ten strijde tegen Robrecht de Fries. Sint-Omaars werd geplunderd en platgebrand. Robrecht was in het defensief, maar haalde toen een slimme diplomatieke zet uit. Hij had voordien in Kassel Eustachius, graaf van Boulogne, gevangengenomen. Deze was tevens de broer van Godfried, bisschop van Parijs en kanselier van Filips I. Door een goed woord van laatstgenoemde bij de Franse koning en de vrijlating van Eustachius, zag Filips I af van zijn steun aan Richilde. Robrecht de Fries verzoende zich met de Franse koning en gaf hem in 1073 zijn stiefdochter Bertha tot vrouw.
Hij herstelde tevens zijn blazoen bij de paus door het bouwen (of vernieuwen) van een dertigtal kerken of kapellen, allen toegewijd aan de heilige Petrus, zoals te Oostende en te Brugge.
Richilde gaf echter niet op. Zij slaagde erin een verbond te vormen met gezworen vijanden van Robrecht de Fries : de bisschop van Luik, Godfried III met de Bult, hertog van Neder-Lotharingen, Willem I, bisschop van Utrecht, en de bisschoppen van Verdun en Cambrai en ook de aartsbisschop van Keulen. Zij was zelfs hiervoor bereid vazal te worden van de bisschop van Luik. De anderen hadden rijkelijke geschenken bekomen.
Robrecht de Fries kon opnieuw een veldslag voorkomen door een gezant te sturen naar de Duitse koning Hendrik IV. Deze gaf de koning de boodschap dat Robrecht de investituur van Rijks-Vlaanderen, bestaande uit gedeelten van Vlaanderen die op de rechteroever van de Schelde gelegen waren, wilde bevestigen en desnoods de koning militair zou bijstaan. Op dat ogenblik zat Hendrik IV zelf in een investituurstrijd gewikkeld met Paus Gregorius VII en kon dus alle hulp goed gebruiken. Hij aanvaardde hetaanbod en erkende Robrecht de Fries als graaf van Vlaanderen. Zo kwam er zonder slag of stoot een einde aan het verbond van Richilde met haar bondgenoten.
Richilde bleef zinnen op wraak en viel met een Henegouws leger Vlaanderen binnen. Robrecht trok in de tegenaanval en viel plunderend Henegouwen binnen. Tenslotte verpletterde hij het kleine leger van Richilde. Na een vredespakt, dat later verbroken werd, kwam Dowaai bij het graafschap Vlaanderen.
Strijd tegen de bisschop van Utrecht
Samen met zijn stiefzoon Dirk V van Holland streed hij met succes tegen het gezag van de bisschop van Utrecht. Volgens onbevestigde bronnen zouden zij beiden zelfs de hand hebben gehad in de moord (1076) op Godfried met de Bult, gespietst op een ijzeren staaf. Uiteindelijk slaagden zij erin de vroeger verloren gebieden van het graafschap Holland te heroveren.
Betrokkenheid bij de Engelse troon
De betrekkingen met de Engelse koning Willem de Veroveraar waren verre van vriendschappelijk. Deze had indertijd zelfs een contingent Normandiërs gestuurd om Richilde te steunen in haar strijd tegen Robrecht. Robrecht steunde de aanspraken van zijn schoonzoon Knoet IV van Denemarken op de (verloren) Engelse troon. Samen zouden ze een vloot van 1600 boten naar Engeland sturen. Het kwam echter nooit zover, door een broedertwist tussen de twee Deense prinsen Knoet IV en Olaf. Olaf werd gevangengenomen en naar Robrecht gestuurd. Maar kort daarop, op 10 juli 1086, werd Knoet IV vermoord. Olaf werd teruggestuurd naar Denemarken, na betaling van een aanzienlijke som losgeld.
Pelgrimstocht naar Jeruzalem
Robrecht de Fries had het plan opgevat om op pelgrimstocht naar Palestina (het "Heilige Land") te trekken (1086–1091) (dus vòòr de eerste Kruistocht). Hij liet het bestuur van het graafschap in handen van zijn zoon , de latere Robrecht II. Robrecht de Fries verbleef twee jaar in Jeruzalem. Bij zijn terugkeer knoopte Robrecht betrekkingen aan met de Byzantijnse keizer Alexius Comnenus, aan wie hij militaire hulp verleende in diens strijd tegen de Seltsjoeken.
Hervormingen
Robrecht de Fries staat bekend om zijn binnenlandse hervormingen die hem in staat stelden met de steun van de steden het grafelijk gezag te verstevigen, ten nadele van de voorrechten van de adel en de geestelijkheid. Dit ging niet vanzelf. Arnoldus,bisschop van Soissons en latere stichter van de abdij in Oudenburg, ging in 1083 op reis door het graafschap om de vrede te herstellen tussen de graaf en de adel. Arnoldus zou sterven op 15 augustus 1087 te Oudenburg gedurende een tweede vredestocht. Robrecht de Fries voerde het ambt in van grafelijke kanselier en bevorderde de ontluikende handel. Hij maakte van Brugge een Europees handelscentrum. Door de begrippen godsvrede en -bestand na te leven, bevorderde hij ook de vrede met naburige graafschappen.
Graf en opvolging
Robrecht liet in Kassel in 1072 de Sint-Pieterskerk bouwen op de Terrasse du Château (het platform boven op de Kasselberg) om zijn overwinning op de Franse koning te vieren die hij het jaar voordien op de naamdag van Sint-Pieter had behaald. Robrecht werd in 1093 in een crypte onder de kerk begraven. In 1787 begon men met de afbraak van de kerk. Tijdens de Franse Revolutie werden zijn asresten opgegraven en in een goot gegooid.
Robrecht werd opgevolgd door zijn zoon, Robrecht II van Jeruzalem, aan wie hij reeds vóór zijn vertrek op pelgrimstocht gedeeltelijk het bestuur van zijn graafschap overdroeg (sinds 1080).
II. Boudewijn Vi Van Hasnon Van Vlaanderen, geboren in 1030 (zie 3840342368).
III. Mathildis Van Vlaanderen, geboren in 1031. Mathildis is overleden op donderdag 2 november 1083 in Rouen, 51 of 52 jaar oud.
Notitie bij Mathildis: Ze werd door haar broer Robrecht de Fries rond 1051 uitgehuwelijkt aan Willem de Veroveraar, toen nog slechts Willem van Normandië bijgenaamd "de Bastaard". Dit huwelijk leverde Willem de steun op van Boudewijn V toen hij in 1066 een poging ondernam om Engeland te veroveren. Na haar kroning, in 1068, stond Mathilda bekend als koningin Maud van Engeland. Haar graf is te vinden in het sanctuarium van de kerk van Abbaye-aux-Dames te Caen. Deze abdij had zij in 1059 gesticht.
Sommigen beweren dat Mathilda het Tapijt van Bayeux gemaakt heeft, maar het is waarschijnlijker dat het, in Engeland, is gemaakt op bestelling van bisschop Odo, een halfbroer van Willem de Veroveraar, die na de overwinning tot graaf van Kent werd benoemd, om de glorieuze overwinning te memoreren.
Het tapijt van Bayeux is een borduurwerk van 70 meter lang en 50 cm hoog, dat de geschiedenis uitbeeldt van de slag bij Hastings in 1066. Hierbij viel Willem de Veroveraar vanuit Normandië Engeland binnen en versloeg hij de Angelsaksische koning Harold. Het tapijt is vernoemd naar de stad Bayeux in Frankrijk en werd vermoedelijk vervaardigd in 1068.
Het tapijt is gemaakt van linnen, geborduurd met gekleurde wol. Het laat zich lezen als een stripverhaal: in een groot aantal scènes worden de voorgeschiedenis, inscheping, landing, en de slag zelf behandeld. Er staat ook een beknopte Latijnse uitleg bij. Een van de beroemdste scènes is degene die lange tijd is benoemd als die waarin koning Harold een pijl in zijn oog krijgt en sneuvelt. Recent onderzoek heeft echter aangetoond dat de figuur die meer waarschijnlijk als Harold moet worden geïdentificeerd, degene is die rechts naast de Normandische krijger met paard op de grond valt en tevens het Angelsaksische teken van koninklijke waardigheid, de tweehandbijl of Daneaxe laat vallen.
Het is waarschijnlijk dat er een aantal meters aan het eind ontbreken waarin Willem in Westminster Abbey tot koning van Engeland wordt gekroond. Het wandkleed stamt uit de tijd kort na de slag (mogelijk slechts een paar jaar later) en is een belangrijke bron van geschiedkundige informatie, ook over wapens, kleding, zeden en gewoonten uit die tijd. Hoewel het door de tand des tijds hier en daar beschadigd is en op vele plaatsen is gerepareerd, is het over het geheel genomen zeer goed bewaard gebleven. Het is waarschijnlijk in Engeland gemaakt op bestelling van bisschop Odo (een halfbroer van Willem) die na de overwinning tot Graaf van Kent werd benoemd, om de glorieuze overwinning te memoreren.
Het tapijt van Bayeux toont een komeet die in 1066 verscheen. Dat kan heel goed de Komeet Halley zijn geweest. Het zou hier om de oudste nog bekende waarneming van de komeet in Europa gaan.
Het tapijt door de eeuwen heen
Het tapijt van Bayeux maakt deel uit van de schat van de kathedraal van Bayeux en heeft vele gevaren doorstaan: branden in de 12e eeuw, plunderingen en vernielingen tijdens de Honderdjarige Oorlog, de godsdienstoorlogen en de Franse Revolutie. In november 1803 werd het tapijt voor het eerst uit Bayeux gehaald en tentoongesteld in het Louvre. Na enige tijd kwam het weer terug naar Bayeux, om daar sinds 1842 tentoongesteld te worden. Eén uitzondering hierop is dat het tijdens de Tweede Wereldoorlog in het kasteel van Sourches (departement Sarthe) veilig werd bewaard. Na wederom een tussenstop in het Louvre gemaakt te hebben, keerde het in maart 1945 terug naar Bayeux. Tegenwoordig is het tapijt te bezichtigen in een speciaal daarvoor ingerichte gang in het voormalige Groot-Seminarie, een groot bouwwerk uit de 17e eeuw.
Mathildis trouwde, ongeveer 20 jaar oud, omstreeks 1051 met Willem De Veroveraar van Normandië, ongeveer 24 jaar oud. Willem is geboren omstreeks 1027 in Falaise (Normandië). Willem is overleden op donderdag 9 september 1087 in Saint-Gervais nabij Rouen in het klooster, ongeveer 60 jaar oud.
Willem de Veroveraar
Abbaye-aux-Dames te Caen
Sommigen beweren dat Mathilda het Tapijt van Bayeux gemaakt heeft, maar het is waarschijnlijker dat het, in Engeland, is gemaakt op bestelling van bisschop Odo, een halfbroer van Willem de Veroveraar, die na de overwinning tot graaf van Kent werd benoemd, om de glorieuze overwinning te memoreren.
Het tapijt van Bayeux is een borduurwerk van 70 meter lang en 50 cm hoog, dat de geschiedenis uitbeeldt van de slag bij Hastings in 1066. Hierbij viel Willem de Veroveraar vanuit Normandië Engeland binnen en versloeg hij de Angelsaksische koning Harold. Het tapijt is vernoemd naar de stad Bayeux in Frankrijk en werd vermoedelijk vervaardigd in 1068.
Het tapijt is gemaakt van linnen, geborduurd met gekleurde wol. Het laat zich lezen als een stripverhaal: in een groot aantal scènes worden de voorgeschiedenis, inscheping, landing, en de slag zelf behandeld. Er staat ook een beknopte Latijnse uitleg bij. Een van de beroemdste scènes is degene die lange tijd is benoemd als die waarin koning Harold een pijl in zijn oog krijgt en sneuvelt. Recent onderzoek heeft echter aangetoond dat de figuur die meer waarschijnlijk als Harold moet worden geïdentificeerd, degene is die rechts naast de Normandische krijger met paard op de grond valt en tevens het Angelsaksische teken van koninklijke waardigheid, de tweehandbijl of Daneaxe laat vallen.
Het is waarschijnlijk dat er een aantal meters aan het eind ontbreken waarin Willem in Westminster Abbey tot koning van Engeland wordt gekroond. Het wandkleed stamt uit de tijd kort na de slag (mogelijk slechts een paar jaar later) en is een belangrijke bron van geschiedkundige informatie, ook over wapens, kleding, zeden en gewoonten uit die tijd. Hoewel het door de tand des tijds hier en daar beschadigd is en op vele plaatsen is gerepareerd, is het over het geheel genomen zeer goed bewaard gebleven. Het is waarschijnlijk in Engeland gemaakt op bestelling van bisschop Odo (een halfbroer van Willem) die na de overwinning tot Graaf van Kent werd benoemd, om de glorieuze overwinning te memoreren.
Het tapijt van Bayeux toont een komeet die in 1066 verscheen. Dat kan heel goed de Komeet Halley zijn geweest. Het zou hier om de oudste nog bekende waarneming van de komeet in Europa gaan.
Het tapijt door de eeuwen heen
Het tapijt van Bayeux maakt deel uit van de schat van de kathedraal van Bayeux en heeft vele gevaren doorstaan: branden in de 12e eeuw, plunderingen en vernielingen tijdens de Honderdjarige Oorlog, de godsdienstoorlogen en de Franse Revolutie. In november 1803 werd het tapijt voor het eerst uit Bayeux gehaald en tentoongesteld in het Louvre. Na enige tijd kwam het weer terug naar Bayeux, om daar sinds 1842 tentoongesteld te worden. Eén uitzondering hierop is dat het tijdens de Tweede Wereldoorlog in het kasteel van Sourches (departement Sarthe) veilig werd bewaard. Na wederom een tussenstop in het Louvre gemaakt te hebben, keerde het in maart 1945 terug naar Bayeux. Tegenwoordig is het tapijt te bezichtigen in een speciaal daarvoor ingerichte gang in het voormalige Groot-Seminarie, een groot bouwwerk uit de 17e eeuw.
Notitie bij Willem: Tot 1066 werd hij Willem de Bastaard genoemd.
Leven
Willem was de buitenechtelijke zoon van Robert de Duivel en Herleva, dochter van een leerlooier genaamd Fulbert. Hij werd geboren in het Normandische Falaise, zo’n 30 km ten zuiden van Caen.
Zijn vader, Robert "de Duivel", werd ervan verdacht aan de macht te zijn gekomen na zijn oudere broer te hebben vergiftigd. Robert was hertog van Normandië tot hij in 1035 op de terugweg van een pelgrimstocht naar Jeruzalem overleed.
Willem volgde hem op als hertog van Normandië, wat gezien zijn buitenechtelijke afstamming erg ongebruikelijk was.
Na de gewonnen slag in Val-es-Dunes, in 1047 in de nabijheid van Caen, verkreeg Willem het respect van de Normandische adel. Hij eiste zijn rechten op het hertogdom op en maakte van Caen, tot dan een kleine nederzetting, een strategisch belangrijke plaats die daarmee één van de voornaamste residentiesteden van zijn hertogdom werd, buiten Falaise.
Als kind overleefde Willem diverse aanslagen op zijn leven en hij groeide op tot een krachtpatser met de voor die tijd reusachtige lichaamslengte van 1 meter 75.
Uit zijn huwelijk met Mathilda van Vlaanderen, dochter van Boudewijn V van Vlaanderen, rond 1051, werden vier zonen geboren (onder wie Robert Curthose, Willem Rufus en Hendrik Beauclerc) en vermoedelijk zes dochters, onder meer de later heilig verklaarde Adela en Agatha, die verloofd was met Alfons VI van Castilië.
Willem overleed op 9 september 1087 in het klooster van St. Gervais bij Rouen als gevolg van verwondingen die hij opliep toen hij tijdens het beleg van Mantes van zijn paard viel. Hij ligt begraven op de begraafplaats van de St. Steven’s abdij in Caen.
Politiek
Periode tot 1066
Na de dood van Robert de Duivel in 1035 traden eerst regenten op voor de jonge hertog, gedurende welke tijd er vele anderen hun macht probeerden te vergroten. Middels een veldslag bij Caen in 1047 slaagde Willem erin om een opstand van edelen te onderdrukken. Hierbij werd hij geholpen door zijn meerdere, koning Hendrik I van Frankrijk. In de loop der jaren lukte het de meedogenloze Willem door zijn militaire genie, diplomatie en uithuwelijking om zijn macht te vergroten en feitelijk onafhankelijk te worden van Hendrik.
Willem was in de verte familie van Eduard de Belijder, koning van Engeland tot zijn overlijden in 1066. De kinderloze Eduard zou rond 1051 Willem de Engelse troon beloofd hebben, maar het is twijfelachtig of dit echt gebeurd is. Bovendien was de troonopvolging in Engeland in die tijd niet erfelijk. Eduards zwager, de Engelse magnaat Harold Godwinson, zou rond 1064 na schipbreuk te hebben geleden op de Normandische kust, nabij Ponthieu (thans verdwenen), aan de Somme, in gevangenschap gezworen hebben Willems claim te ondersteunen, maar werd zelf in 1066 gekozen tot opvolger van Eduard. Harold had een eed afgelegd aan Willem, om de troon te verzaken aan de Normandische hertog. Hij pleegde meineed toen hij, terug in Engeland, na de dood vanEduard de Belijder zich toch liet kronen.
De reden dat Willem, die als erg hebzuchtig gold, er zo op gebrand was om de controle over Engeland te krijgen, was het feit dat het land in die tijd een hoge beschaving en grote rijkdom kende. De verschijning van de komeet van Halley in april 1066 zag hij als een goed voorteken. Vanwege slecht weer bij zijn gepland vertrek aan de Divesmonding, weken voordien, vertrok hij nu van de Sommemonding en landde pas op 28 september 1066 onbedreigd bij Pevensey op de Engelse kust, waarna hij op 14 oktober in de slag bij Hastings koning Harold versloeg, zijn belangrijkste wapenfeit. In Willems voordeel was dat Harold niet lang daarvoor, in de slag van Stamford Bridge op 25 september, al een inval van Harald III van Noorwegen en Harolds broer Tostig Godwinson had moeten afslaan.
Op 25 december werd Willem in de Westminster Abbey tot koning gekroond. Zijn verovering is het onderwerp van het beroemde Tapijt van Bayeux.
Periode na 1066
Willem had moeite om Engeland onder controle te krijgen en te houden en moest meerdere malen met harde hand opstanden onderdrukken. Hij nam de bezittingen van rebellerende Engelsen in beslag en gaf delen hiervan in leen aan zijn op buit beluste Normandische ridders, hiermee het leenstelsel in Engeland introducerend. Onder de tot dan toe relatief vrije Engelsen leidde dit tot grote onvrede en haat jegens de Normandische invallers.
In het opstandige noorden richtte Willem rond 1070 grote verwoestingen aan die langdurige hongersnoden veroorzaakten. Van buitenaf werd Willems rijk bedreigd door Frankrijk, Noorwegen, Denemarken en Schotland. Onder Willems bestuur werden zo’n tachtig kastelen gebouwd, waarvan de Tower in Londen het bekendste is.
Willem verving de Engelse aristocraten en hoge geestelijken door zijn eigen mensen uit Frankrijk.
Om de economische problemen die het gevolg waren van zijn politiek te bestrijden, gaf Willem opdracht tot het maken van het beroemde Domesday Book, een gedetailleerde administratie van onder meer eigendomsrechten en veestapels.
De Normandiërs drukten ook qua recht, cultuur en architectuur een sterke stempel op Engeland.
Na Willems dood in 1087 werd Willems zoon Willem Rufus koning van Engeland en zijn eerder tegen hem rebellerende zoon Robert Curthose hertog van Normandië.
Leven
Willem was de buitenechtelijke zoon van Robert de Duivel en Herleva, dochter van een leerlooier genaamd Fulbert. Hij werd geboren in het Normandische Falaise, zo’n 30 km ten zuiden van Caen.
Zijn vader, Robert "de Duivel", werd ervan verdacht aan de macht te zijn gekomen na zijn oudere broer te hebben vergiftigd. Robert was hertog van Normandië tot hij in 1035 op de terugweg van een pelgrimstocht naar Jeruzalem overleed.
Willem volgde hem op als hertog van Normandië, wat gezien zijn buitenechtelijke afstamming erg ongebruikelijk was.
Na de gewonnen slag in Val-es-Dunes, in 1047 in de nabijheid van Caen, verkreeg Willem het respect van de Normandische adel. Hij eiste zijn rechten op het hertogdom op en maakte van Caen, tot dan een kleine nederzetting, een strategisch belangrijke plaats die daarmee één van de voornaamste residentiesteden van zijn hertogdom werd, buiten Falaise.
Als kind overleefde Willem diverse aanslagen op zijn leven en hij groeide op tot een krachtpatser met de voor die tijd reusachtige lichaamslengte van 1 meter 75.
Uit zijn huwelijk met Mathilda van Vlaanderen, dochter van Boudewijn V van Vlaanderen, rond 1051, werden vier zonen geboren (onder wie Robert Curthose, Willem Rufus en Hendrik Beauclerc) en vermoedelijk zes dochters, onder meer de later heilig verklaarde Adela en Agatha, die verloofd was met Alfons VI van Castilië.
Willem overleed op 9 september 1087 in het klooster van St. Gervais bij Rouen als gevolg van verwondingen die hij opliep toen hij tijdens het beleg van Mantes van zijn paard viel. Hij ligt begraven op de begraafplaats van de St. Steven’s abdij in Caen.
Politiek
Periode tot 1066
Na de dood van Robert de Duivel in 1035 traden eerst regenten op voor de jonge hertog, gedurende welke tijd er vele anderen hun macht probeerden te vergroten. Middels een veldslag bij Caen in 1047 slaagde Willem erin om een opstand van edelen te onderdrukken. Hierbij werd hij geholpen door zijn meerdere, koning Hendrik I van Frankrijk. In de loop der jaren lukte het de meedogenloze Willem door zijn militaire genie, diplomatie en uithuwelijking om zijn macht te vergroten en feitelijk onafhankelijk te worden van Hendrik.
Willem was in de verte familie van Eduard de Belijder, koning van Engeland tot zijn overlijden in 1066. De kinderloze Eduard zou rond 1051 Willem de Engelse troon beloofd hebben, maar het is twijfelachtig of dit echt gebeurd is. Bovendien was de troonopvolging in Engeland in die tijd niet erfelijk. Eduards zwager, de Engelse magnaat Harold Godwinson, zou rond 1064 na schipbreuk te hebben geleden op de Normandische kust, nabij Ponthieu (thans verdwenen), aan de Somme, in gevangenschap gezworen hebben Willems claim te ondersteunen, maar werd zelf in 1066 gekozen tot opvolger van Eduard. Harold had een eed afgelegd aan Willem, om de troon te verzaken aan de Normandische hertog. Hij pleegde meineed toen hij, terug in Engeland, na de dood vanEduard de Belijder zich toch liet kronen.
De reden dat Willem, die als erg hebzuchtig gold, er zo op gebrand was om de controle over Engeland te krijgen, was het feit dat het land in die tijd een hoge beschaving en grote rijkdom kende. De verschijning van de komeet van Halley in april 1066 zag hij als een goed voorteken. Vanwege slecht weer bij zijn gepland vertrek aan de Divesmonding, weken voordien, vertrok hij nu van de Sommemonding en landde pas op 28 september 1066 onbedreigd bij Pevensey op de Engelse kust, waarna hij op 14 oktober in de slag bij Hastings koning Harold versloeg, zijn belangrijkste wapenfeit. In Willems voordeel was dat Harold niet lang daarvoor, in de slag van Stamford Bridge op 25 september, al een inval van Harald III van Noorwegen en Harolds broer Tostig Godwinson had moeten afslaan.
Op 25 december werd Willem in de Westminster Abbey tot koning gekroond. Zijn verovering is het onderwerp van het beroemde Tapijt van Bayeux.
Periode na 1066
Willem had moeite om Engeland onder controle te krijgen en te houden en moest meerdere malen met harde hand opstanden onderdrukken. Hij nam de bezittingen van rebellerende Engelsen in beslag en gaf delen hiervan in leen aan zijn op buit beluste Normandische ridders, hiermee het leenstelsel in Engeland introducerend. Onder de tot dan toe relatief vrije Engelsen leidde dit tot grote onvrede en haat jegens de Normandische invallers.
In het opstandige noorden richtte Willem rond 1070 grote verwoestingen aan die langdurige hongersnoden veroorzaakten. Van buitenaf werd Willems rijk bedreigd door Frankrijk, Noorwegen, Denemarken en Schotland. Onder Willems bestuur werden zo’n tachtig kastelen gebouwd, waarvan de Tower in Londen het bekendste is.
Willem verving de Engelse aristocraten en hoge geestelijken door zijn eigen mensen uit Frankrijk.
Om de economische problemen die het gevolg waren van zijn politiek te bestrijden, gaf Willem opdracht tot het maken van het beroemde Domesday Book, een gedetailleerde administratie van onder meer eigendomsrechten en veestapels.
De Normandiërs drukten ook qua recht, cultuur en architectuur een sterke stempel op Engeland.
Na Willems dood in 1087 werd Willems zoon Willem Rufus koning van Engeland en zijn eerder tegen hem rebellerende zoon Robert Curthose hertog van Normandië.
Heerlijkheid:
| van 1035 tot 1087 hertog van Normandië en van 1066 tot 1087 als Willem I koning van Engeland |
7680684740 Lambert II Balderik van Leuven. Lambert is overleden op zondag 19 juni 1054.
Notitie bij Lambert: Afhankelijk van de bron volgde hij ofwel zijn broer Hendrik I op (Vita Gudilae, opgetekend tussen 1048-1051), ofwel diens zoon Otto (volgens de kronieken van Brabant, 14e-15e eeuw).
Hij wordt voor het eerst vermeld als graaf van Leuven op 3 januari 1041. Hij was ook graaf van Brussel en voogd over de abdijen van Nijvel en Gembloers. Op 16 november 1047 stichtte hij samen met zijn echtgenote Oda van Verdun het Sinte-Goedelekapittel in de Sint-Michielskerk te Brussel, waarheen hij de relieken van de heilige Goedele van Brussel liet overbrengen.
Hij sloot zich aan bij de opstand van Boudewijn V van Vlaanderen tegen de Duitse keizer Hendrik III. In een treffen met het keizerlijk leger sneuvelde hij bij Doornik in 1054. Hij werd begraven in de abdijkerk van Nijvel, waar hij in het necrologiumherdacht wordt op 19 juni. Hij werd opgevolgd door zijn zoon Hendrik II.
Hij wordt voor het eerst vermeld als graaf van Leuven op 3 januari 1041. Hij was ook graaf van Brussel en voogd over de abdijen van Nijvel en Gembloers. Op 16 november 1047 stichtte hij samen met zijn echtgenote Oda van Verdun het Sinte-Goedelekapittel in de Sint-Michielskerk te Brussel, waarheen hij de relieken van de heilige Goedele van Brussel liet overbrengen.
Hij sloot zich aan bij de opstand van Boudewijn V van Vlaanderen tegen de Duitse keizer Hendrik III. In een treffen met het keizerlijk leger sneuvelde hij bij Doornik in 1054. Hij werd begraven in de abdijkerk van Nijvel, waar hij in het necrologiumherdacht wordt op 19 juni. Hij werd opgevolgd door zijn zoon Hendrik II.
Heerlijkheid:
| graaf van Leuven en graaf van Brussel |
Hij trouwde met
7680684741 Oda van Verdun.
Notitie bij Oda: Naast Hendrik II († 1078), hadden zij nog een zoon Reinier (gesneuveld in Haspengouw, † 1077), evenals een dochter Gerberga (vermeld circa 1100 samen met haar zoon Hendrik, schenkster van eigengoed te Bollebeek aan de abdij van Vorst).
Kind uit dit huwelijk:
I. Hendrik II van Leuven, geboren omstreeks 1020 (zie 3840342370).
Generatie 34 (voorouders)
14063577644 Boudewijn Ii van Henegouwen
Hij trouwde, 27 of 28 jaar oud, in 1084 met de 6 of 7-jarige
14063577645 Ida van Leuven
14063577648 Robert d’Arras, geboren omstreeks 1041 in Arras, 62041, Pas-de-Calais, Nord-Pas-de-Calais, France. Robert is overleden na 1096, minstens 55 jaar oud.
Notitie bij Robert: Chevalier, avoué et chatelain d’Arras, seigneur de Mercastel du chef de son épouse.
Hij trouwde met
14063577649 Oda, Ode, Aude de Mercastel, geboren in 1047 in Mercatel, 62568, Pas-de-Calais, Nord-Pas-de-Calais, France. Oda, is overleden na 1096 in Arras, 62041, Pas-de-Calais, Nord-Pas-de-Calais, France, minstens 49 jaar oud.
Notitie bij Oda,: Dame héritière de Mercatel
Kind uit dit huwelijk:
I. Simon 1er d’Arras, geboren in 1072 (zie 7031788824).
Hij trouwde met
15361368105 Kunegund van Franken, geboren omstreeks 895. Kunegund is overleden in 919, ongeveer 24 jaar oud.
Kind uit dit huwelijk:
I. Siegfried van Luxemburg, geboren omstreeks 916 (zie 7680684052).
15361368644 Lodewijk IV Van Overzee Van Frankrijk.
Notitie bij Lodewijk: Lodewijk IV bijgenaamd van Overzee (d’Outremer) (Laon, 10 september 920 – Sens, 10 september 954) was koning van West-Francië van 936 tot zijn dood. Hij was de zoon van Karel III van Frankrijk en diens echtgenote Hedwig van Wessex, een dochter van koning Eduard de Oudere.
Hij was pas twee jaar, toen zijn vader als koning werd afgezet en vervangen door Robert I van Frankrijk. Het jaar nadien al stierf Robert I, die werd opgevolgd door Rudolf, hertog van Bourgondië. Een medestander van Robert I, graaf Herbert II van Vermandois, nam Lodewijks vader gevangen. Lodewijks moeder bracht hem in veiligheid "over zee" ("outre-mer"), naar haar familie in Engeland. Hij hield er zijn bijnaam aan over. Karel stierf in 929 en Rudolf regeerde nog tot zijn dood in 936. Hugo de Grote (een zoon van Robert I van Frankrijk) besloot dat het handiger was om niet zelf koning te worden maar een zwakke koning op de troon te plaatsen waardoor hij zelf vooral zijn eigen belangen kon behartigen. Hugo vormde een groep van hoge edelen die Lodewijk uitnodigde om koning te worden. Koning Athelstan van Engeland onderhandelde eerst uitgebreide veiligheidsgaranties voor zijn neef voordat hij hem liet terugkeren. Lodewijk landde in 936 te Boulogne en werd daar door Hugo en de ander West-Frankische edelen gehuldigd. Nadat Hugo voor zichzelf een bevoorrechte positie had onderhandeld, werd Lodewijk op 19 juni 936 in Laon gekroond door Artaldus, de aartsbisschop van Reims. Zijn macht beperkte zich tot Laon en enkele plaatsen in het noorden van Frankrijk maar geleidelijk verwierf Lodewijk een wat sterkere positie.
In 939 bood hertog Giselbert van Lotharingen aan om Lodewijk als koning te huldigen. Giselbert voelde zich namelijk steeds meer in het nauw gebracht door de politiek van zijn zwager, de nieuwe koning Otto van Duitsland, die de macht van de hertogen steeds verder inperkte ten gunste van zijn eigen positie. Lodewijk durfde dit aanbod echter niet aan te nemen. Later in dat jaar kwam Giselbert echter met twee andere hertogen in opstand tegen Otto. Toen die de Rijn overstaken trok Lodewijk met een leger naar de Elzas om de opstandelingen te helpen, maar die waren al verslagen bij de oversteek van de Rijn en Giselbert was verdronken toen hij over de Rijn probeerde te vluchten. Lodewijk trouwde direct met de weduwe van Giselbert, Gerberga van Saksen, en eiste de heerschappij over Lotharingen op. Lodewijk had ook een historisch recht op Lotharingen omdat zijn vader tot 923 koning van Lotharingen was geweest. Door dit huwelijk werd Lodewijk verwant aan Otto (broer van Gerberga) en Hugo de Grote (getrouwd met Gerberga’s zuster Hedwig van Saksen).
In 940 trok Otto met een leger naar het westen om orde op zaken te stellen. Lodewijk kon niet anders dan zich terugtrekken en Lotharingen op te geven. Hugo de Grote en Herbert II van Vermandois erkenden Otto als hun koning. Hugo en Herbert belegerden in 941 Laon, dat door de zwangere Gerberga werd verdedigd. Lodewijk probeerde haar te ontzetten maar werd vernietigend verslagen. Otto dwong ondertussen Hugo de Zwarte van Bourgondië, Lodewijks enige bondgenoot van betekenis, om zich terug te trekken. Door bemiddeling van Gerberga sloten Otto, Lodewijk en Hugo in 942 vrede te Visé. Lodewijk geeft daarbij formeel zijn aanspraken op Lotharingen op.
In 943 versloeg Lodewijk Vikingen uit Normandië die waren teruggekeerd naar het heidendom. Twee jaar later wisten de Normandiërs Lodewijk gevangen te nemen maar een jaar later wist Gerberga zoveel druk vanuit Engeland, Duitsland en de paus te organiseren dat hij werd vrijgelaten. Wel moest Gerberga in ruil voor Lodewijk een van hun zoons als gijzelaar geven. In 946 veroverden Lodewijk en Otto gezamenlijk de stad Reims op Hugo van Vermandois. In 948 liep de spanning met Hugo de Grote verder op.Lodewijk was in staat om in 948 zijn kandidaat tot bisschop van Reims te laten benoemen en bereikte zelfs de excommunicatie van Hugo. Albert I van Vermandois, de broer van Hugo van Vermandois, erkende Lodewijk als koning. In 949 veroverde Lodewijk de stad Laon op Hugo de Grote, hoewel het fort van Laon in handen van Hugo bleef. Door bemiddeling van Koenraad de Rode, hertog van Lotharingen, kwam in 950 een verzoening tussen Lodewijk en Hugo tot stand en gaf Hugo het fort van Laon op. Hun onderlinge wantrouwen was echter nog zo groot dat ze in 951 niet in staat waren om tezamen een inval van Hongaren vanuit Italië af te slaan. Daardoor kwam het wel tot een definitieve verzoening, later dat jaar op de landdag te Soissons. Lodewijk overleedop zijn verjaardag, aan de gevolgen van een val van zijn paard tijdens een jachtpartij. Hij is begraven in de kathedraal van Reims.
Lodewijk trouwde in 939 met Gerberga, dochter van Hendrik de Vogelaar en Mathildis van Ringelheim. Zij kregen de volgende kinderen:
Lotharius (941 † 986)
Mathildis, (943 - 992), in 964 gehuwd met Koenraad van Bourgondië, bijg de Vredelievende
Karel (945 - voor 953)
een dochter
Lodewijk (948 - 954)
Karel van Neder-Lotharingen (953-991)
Hendrik (953 - 953), tweeling met Karel, kort na de doop overleden.
Hij was pas twee jaar, toen zijn vader als koning werd afgezet en vervangen door Robert I van Frankrijk. Het jaar nadien al stierf Robert I, die werd opgevolgd door Rudolf, hertog van Bourgondië. Een medestander van Robert I, graaf Herbert II van Vermandois, nam Lodewijks vader gevangen. Lodewijks moeder bracht hem in veiligheid "over zee" ("outre-mer"), naar haar familie in Engeland. Hij hield er zijn bijnaam aan over. Karel stierf in 929 en Rudolf regeerde nog tot zijn dood in 936. Hugo de Grote (een zoon van Robert I van Frankrijk) besloot dat het handiger was om niet zelf koning te worden maar een zwakke koning op de troon te plaatsen waardoor hij zelf vooral zijn eigen belangen kon behartigen. Hugo vormde een groep van hoge edelen die Lodewijk uitnodigde om koning te worden. Koning Athelstan van Engeland onderhandelde eerst uitgebreide veiligheidsgaranties voor zijn neef voordat hij hem liet terugkeren. Lodewijk landde in 936 te Boulogne en werd daar door Hugo en de ander West-Frankische edelen gehuldigd. Nadat Hugo voor zichzelf een bevoorrechte positie had onderhandeld, werd Lodewijk op 19 juni 936 in Laon gekroond door Artaldus, de aartsbisschop van Reims. Zijn macht beperkte zich tot Laon en enkele plaatsen in het noorden van Frankrijk maar geleidelijk verwierf Lodewijk een wat sterkere positie.
In 939 bood hertog Giselbert van Lotharingen aan om Lodewijk als koning te huldigen. Giselbert voelde zich namelijk steeds meer in het nauw gebracht door de politiek van zijn zwager, de nieuwe koning Otto van Duitsland, die de macht van de hertogen steeds verder inperkte ten gunste van zijn eigen positie. Lodewijk durfde dit aanbod echter niet aan te nemen. Later in dat jaar kwam Giselbert echter met twee andere hertogen in opstand tegen Otto. Toen die de Rijn overstaken trok Lodewijk met een leger naar de Elzas om de opstandelingen te helpen, maar die waren al verslagen bij de oversteek van de Rijn en Giselbert was verdronken toen hij over de Rijn probeerde te vluchten. Lodewijk trouwde direct met de weduwe van Giselbert, Gerberga van Saksen, en eiste de heerschappij over Lotharingen op. Lodewijk had ook een historisch recht op Lotharingen omdat zijn vader tot 923 koning van Lotharingen was geweest. Door dit huwelijk werd Lodewijk verwant aan Otto (broer van Gerberga) en Hugo de Grote (getrouwd met Gerberga’s zuster Hedwig van Saksen).
In 940 trok Otto met een leger naar het westen om orde op zaken te stellen. Lodewijk kon niet anders dan zich terugtrekken en Lotharingen op te geven. Hugo de Grote en Herbert II van Vermandois erkenden Otto als hun koning. Hugo en Herbert belegerden in 941 Laon, dat door de zwangere Gerberga werd verdedigd. Lodewijk probeerde haar te ontzetten maar werd vernietigend verslagen. Otto dwong ondertussen Hugo de Zwarte van Bourgondië, Lodewijks enige bondgenoot van betekenis, om zich terug te trekken. Door bemiddeling van Gerberga sloten Otto, Lodewijk en Hugo in 942 vrede te Visé. Lodewijk geeft daarbij formeel zijn aanspraken op Lotharingen op.
In 943 versloeg Lodewijk Vikingen uit Normandië die waren teruggekeerd naar het heidendom. Twee jaar later wisten de Normandiërs Lodewijk gevangen te nemen maar een jaar later wist Gerberga zoveel druk vanuit Engeland, Duitsland en de paus te organiseren dat hij werd vrijgelaten. Wel moest Gerberga in ruil voor Lodewijk een van hun zoons als gijzelaar geven. In 946 veroverden Lodewijk en Otto gezamenlijk de stad Reims op Hugo van Vermandois. In 948 liep de spanning met Hugo de Grote verder op.Lodewijk was in staat om in 948 zijn kandidaat tot bisschop van Reims te laten benoemen en bereikte zelfs de excommunicatie van Hugo. Albert I van Vermandois, de broer van Hugo van Vermandois, erkende Lodewijk als koning. In 949 veroverde Lodewijk de stad Laon op Hugo de Grote, hoewel het fort van Laon in handen van Hugo bleef. Door bemiddeling van Koenraad de Rode, hertog van Lotharingen, kwam in 950 een verzoening tussen Lodewijk en Hugo tot stand en gaf Hugo het fort van Laon op. Hun onderlinge wantrouwen was echter nog zo groot dat ze in 951 niet in staat waren om tezamen een inval van Hongaren vanuit Italië af te slaan. Daardoor kwam het wel tot een definitieve verzoening, later dat jaar op de landdag te Soissons. Lodewijk overleedop zijn verjaardag, aan de gevolgen van een val van zijn paard tijdens een jachtpartij. Hij is begraven in de kathedraal van Reims.
Lodewijk trouwde in 939 met Gerberga, dochter van Hendrik de Vogelaar en Mathildis van Ringelheim. Zij kregen de volgende kinderen:
Lotharius (941 † 986)
Mathildis, (943 - 992), in 964 gehuwd met Koenraad van Bourgondië, bijg de Vredelievende
Karel (945 - voor 953)
een dochter
Lodewijk (948 - 954)
Karel van Neder-Lotharingen (953-991)
Hendrik (953 - 953), tweeling met Karel, kort na de doop overleden.
Heerlijkheid:
| Koning van Frankrijk |
Hij trouwde met
15361368645 Gerberga Van Saksen, geboren na 908.
Notitie bij Gerberga: Hertogin
Gerberga was een dochter van Hendrik de Vogelaar, uit het Saksische Huis en koning van Oost-Frankenrijk, en Mathildis van Ringelheim. Zij huwde in 928 met de ongeveer dertig jaar oudere Giselbert van Lotharingen. Dit was een politiek huwelijk dat diende om Giselberts trouw aan Hendrik, die net Lotharingen had verworven, te verzekeren. In 939 nam Giselbert deel aan een opstand tegen Gerberga’s broer Otto en kwam daarbij om het leven.
Koningin
De West-Frankische koning Lodewijk van Overzee was in 939 met een leger naar Lotharingen getrokken om de opstandelingen tegen zijn machtige buurman te steunen maar bij zijn aankomst waren de opstandelingen al verslagen. Lodewijk (921 - 954) trouwde met Gerberga (tegen de zin van Otto die een andere huwelijkskandidaat op het oog had) en eiste Lotharingen op als deel van het West-Frankische rijk. Toen Otto in 940 zijn gezag in Duitsland weer had hersteld, kon Lodewijk Lotharingen niet behouden en trok zich met Gerberga terug naar West-Francië. Otto sloot een bondgenootschap met belangrijke West-Frankische edelen en begon een oorlog tegen Lodewijk. In 941 werd Gerberga ingesloten in de stad Laon, Lodewijk die haar probeerde te ontzetten werd verslagen en Gerberga beviel tijdens het beleg van haar zoon Lotharius. Het volgende jaar bemiddelde Gerberga een vrede tussen Lodewijk, Otto en Hugo de Grote. Toen Lodewijk in 945 door Normandische troepen gevangen werd genomen, zocht Gerberga steun bij Otto maar ook bij de paus en de koning van Engeland. In 946 werd Lodewijk onder grote diplomatieke druk vrij gelaten, waarbij hij wel een van zijn zoons als gijzelaar moest geven. Gerberga bevorderde daarna de samenwerking van Lodewijk en Otto, die leidde tot de herovering van Reims. Gerberga steunde Lodewijk actief in zijn bewind en vergezelde hem op tochten naar Bourgondië en Aquitanië. In 951 kreeg ze de abdij van Notre Dame van Laon, die Lodewijk zijn moeder had ontnomen na haar huwelijk met Herbert van Vermandois (zoon van Herbert II van Vermandois). Met steun van haar broer Bruno de Grote wist zij haar huwelijksgoederen uit haar eerste huwelijk (de dubbelabdij Stavelot-Malmedy en Sprimont) te behouden tegen de aanspraken van Giselberts broer Reinier II van Henegouwen.
Regentes en abdis
Gerberga werd regentes voor haar zoon Lotharius na het overlijden van Lodewijk in 954. Ze verzekerde Lotharius’ positie door een overeenkomst te sluiten met Hugo de Grote, die met haar zuster Hedwig was getrouwd. Toen Hugo ook overleed, in 956, werdHedwig regentes voor haar zoons en bestuurden de zusters samen het West-Frankische rijk, geholpen door hun broer Bruno. Na de meerderjarigheid van Lotharius trad Gerberga in 959 in het klooster en werd abdis in Soissons. In die rol wist ze in 961 de benoeming van haar kandidaat als bisschop van Reims door te drukken. Ook gaf ze opdracht voor het schrijven van een werk met als titel "De ortu et tempore antichristi". De opdracht voor dit werk over de antichrist zal zeker zijn voortgekomen uit het toen wijd verbreide geloof dat de het naderende jaar 1000 het einde der tijden markeerde en de Apocalyps dan zou plaatsvinden. In 965 was ze nog aanwezig bij de verloving van Lotharius, in Keulen, en in 969 stuurde stof met goudborduursel aan haar moeder. Die stof kwam echter na Mathildis’ overlijden aan en werd als lijkwade gebruikt. Hierna zijn er geen vermeldingen meer van Gerberga, ook niet van haar dood, het is alleen zeker dat ze in 984 al was overleden. De datum van haar overlijden is wel bekend: 3 februari.
In haar nalatenschap is sprake van enige wijngaarden in de buurt van Maastricht, de eerste schriftelijke melding van wijnbouw in Nederland.
Gerberga was een dochter van Hendrik de Vogelaar, uit het Saksische Huis en koning van Oost-Frankenrijk, en Mathildis van Ringelheim. Zij huwde in 928 met de ongeveer dertig jaar oudere Giselbert van Lotharingen. Dit was een politiek huwelijk dat diende om Giselberts trouw aan Hendrik, die net Lotharingen had verworven, te verzekeren. In 939 nam Giselbert deel aan een opstand tegen Gerberga’s broer Otto en kwam daarbij om het leven.
Koningin
De West-Frankische koning Lodewijk van Overzee was in 939 met een leger naar Lotharingen getrokken om de opstandelingen tegen zijn machtige buurman te steunen maar bij zijn aankomst waren de opstandelingen al verslagen. Lodewijk (921 - 954) trouwde met Gerberga (tegen de zin van Otto die een andere huwelijkskandidaat op het oog had) en eiste Lotharingen op als deel van het West-Frankische rijk. Toen Otto in 940 zijn gezag in Duitsland weer had hersteld, kon Lodewijk Lotharingen niet behouden en trok zich met Gerberga terug naar West-Francië. Otto sloot een bondgenootschap met belangrijke West-Frankische edelen en begon een oorlog tegen Lodewijk. In 941 werd Gerberga ingesloten in de stad Laon, Lodewijk die haar probeerde te ontzetten werd verslagen en Gerberga beviel tijdens het beleg van haar zoon Lotharius. Het volgende jaar bemiddelde Gerberga een vrede tussen Lodewijk, Otto en Hugo de Grote. Toen Lodewijk in 945 door Normandische troepen gevangen werd genomen, zocht Gerberga steun bij Otto maar ook bij de paus en de koning van Engeland. In 946 werd Lodewijk onder grote diplomatieke druk vrij gelaten, waarbij hij wel een van zijn zoons als gijzelaar moest geven. Gerberga bevorderde daarna de samenwerking van Lodewijk en Otto, die leidde tot de herovering van Reims. Gerberga steunde Lodewijk actief in zijn bewind en vergezelde hem op tochten naar Bourgondië en Aquitanië. In 951 kreeg ze de abdij van Notre Dame van Laon, die Lodewijk zijn moeder had ontnomen na haar huwelijk met Herbert van Vermandois (zoon van Herbert II van Vermandois). Met steun van haar broer Bruno de Grote wist zij haar huwelijksgoederen uit haar eerste huwelijk (de dubbelabdij Stavelot-Malmedy en Sprimont) te behouden tegen de aanspraken van Giselberts broer Reinier II van Henegouwen.
Regentes en abdis
Gerberga werd regentes voor haar zoon Lotharius na het overlijden van Lodewijk in 954. Ze verzekerde Lotharius’ positie door een overeenkomst te sluiten met Hugo de Grote, die met haar zuster Hedwig was getrouwd. Toen Hugo ook overleed, in 956, werdHedwig regentes voor haar zoons en bestuurden de zusters samen het West-Frankische rijk, geholpen door hun broer Bruno. Na de meerderjarigheid van Lotharius trad Gerberga in 959 in het klooster en werd abdis in Soissons. In die rol wist ze in 961 de benoeming van haar kandidaat als bisschop van Reims door te drukken. Ook gaf ze opdracht voor het schrijven van een werk met als titel "De ortu et tempore antichristi". De opdracht voor dit werk over de antichrist zal zeker zijn voortgekomen uit het toen wijd verbreide geloof dat de het naderende jaar 1000 het einde der tijden markeerde en de Apocalyps dan zou plaatsvinden. In 965 was ze nog aanwezig bij de verloving van Lotharius, in Keulen, en in 969 stuurde stof met goudborduursel aan haar moeder. Die stof kwam echter na Mathildis’ overlijden aan en werd als lijkwade gebruikt. Hierna zijn er geen vermeldingen meer van Gerberga, ook niet van haar dood, het is alleen zeker dat ze in 984 al was overleden. De datum van haar overlijden is wel bekend: 3 februari.
In haar nalatenschap is sprake van enige wijngaarden in de buurt van Maastricht, de eerste schriftelijke melding van wijnbouw in Nederland.
Kinderen uit dit huwelijk:
I. Lotharius Van Frankrijk, geboren in 941. Lotharius is overleden in 986, 44 of 45 jaar oud. Lotharius trouwde met Emma Van Italie.
III. Mathildis Van Frankrijk, geboren in 943. Mathildis is overleden in 992, 48 of 49 jaar oud. Mathildis trouwde, 20 of 21 jaar oud, in 964 met Koenraad Iii De Vredelievende van Bourgondië, ongeveer 41 jaar oud.
Notitie bij het huwelijk van Mathildis en Koenraad: In 937 overleed zijn vader Rudolf II van Bourgondië en volgde Koenraad hem op als koning van Opper-Bourgondië. De jonge Koenraad was zelf nog niet in staat om te regeren en zijn koninkrijk was feitelijk een protectoraat van Otto I de Grote die het met name beschermde tegen Hugo van Arles, Koenraad leefde aan het hof van Otto. In 939 vielen zowel de Saracenen (via het Rhônedal) als de Hongaren Opper-Bourgondië binnen. De Bourgondiërs wisten de legers tegen elkaar uit te spelen, en vielenze aan toen ze met elkaar in gevecht waren. Beide vreemde legers moesten zich toen met grote verliezen terugtrekken uit Bourgondië. Het is onbekend of Koenraad hier een rol bij heeft gespeeld. In 940 werd Koenraad daadwerkelijk koning maar erkende wel Otto als zijn heer, en hield zijn militaire bescherming. Vanaf 942 regeerde hij helemaal zelfstandig.
Koenraad nam in 946 deel aan Otto’s campagne in West-Francië. In 948 erfde hij Neder-Bourgondië (de Provence (Frankrijk)) maar de lokale heren hielden daar een grote mate van zelfstandigheid. Hij ruilde in 960 bezittingen met Hartbert van Chur en kreeg zo gebieden in de Elzas in ruil voor gebieden ten oosten van de Rijn. Koenraad bemiddelde een verzoening tussen zijn zuster Adelheid (heilige) en haar zoon Otto II. In 975 werden de Saracenen door lokale heren definitief verdreven uit Fraxinetum, hun laatste steunpunt in Neder-Bourgondië. Koenraad was in 983 nog actief ten gunste van Otto III, in de onderhandelingen over diens verkiezing tot koning. Koenraad is begraven in de kerk van Saint Maurice te Vienne (stad).
Koenraad was een zoon van Rudolf II van Bourgondië en van Bertha van Zwaben. Koenraad was in zijn eerste huwelijk getrouwd met Adelaide van Bellay (935/40 - 23 maart 963/64). Zij kregen de volgende kinderen:
Koenraad (ovl. na 10 augustus 966)
Gisela (955/60 - 21 Jul 1007), voor 972 gehuwd met hertog Hendrik II van Beieren. Na de val van haar man in 978 verbannen naar Merseburg. Ze wordt (ook in middeleeuwse bronnen) vaak verward met haar nicht Gisela van Zwaben.
Koenraad was in zijn tweede huwelijk gehuwd met Mathildis, dochter van Lodewijk IV van Frankrijk en Gerberga van Saksen. Zij kregen de volgende kinderen:
Mathildis, getrouwd met een verder onbekende heer van Genève (stad)
Bertha (964/65 - 16 januari na 1010), gehuwd met Odo I van Blois en daarna met Robert II van Frankrijk. Dat laatste huwelijk werd onder grote druk van de paus ontbonden wegens een te nauwe verwantschap.
Gerberga (965-1018), gehuwd met Herman I van Werl en daarna met Herman II van Zwaben
Rudolf III (ca. 970 - 6 september 1032), opvolger van zijn vader als koning.
Koenraad had een minnares Aldiud, die later met de edelman Amselm zou trouwen. Zij hadden een zoon:
Burchard (965/970 - 20 juni 1030/31), als kind al benoemd tot aartsbisschop van Lyon en later ook abt van de abdij van Sint-Mauritius.
Koenraad is geboren omstreeks 923, zoon van Rudolf Ii van Bourgondië en Bertha Van Zwaben. Koenraad is overleden op donderdag 19 oktober 993, ongeveer 70 jaar oud. Koenraad is weduwnaar van Adelaide van Bellay (±937-963).Koenraad nam in 946 deel aan Otto’s campagne in West-Francië. In 948 erfde hij Neder-Bourgondië (de Provence (Frankrijk)) maar de lokale heren hielden daar een grote mate van zelfstandigheid. Hij ruilde in 960 bezittingen met Hartbert van Chur en kreeg zo gebieden in de Elzas in ruil voor gebieden ten oosten van de Rijn. Koenraad bemiddelde een verzoening tussen zijn zuster Adelheid (heilige) en haar zoon Otto II. In 975 werden de Saracenen door lokale heren definitief verdreven uit Fraxinetum, hun laatste steunpunt in Neder-Bourgondië. Koenraad was in 983 nog actief ten gunste van Otto III, in de onderhandelingen over diens verkiezing tot koning. Koenraad is begraven in de kerk van Saint Maurice te Vienne (stad).
Koenraad was een zoon van Rudolf II van Bourgondië en van Bertha van Zwaben. Koenraad was in zijn eerste huwelijk getrouwd met Adelaide van Bellay (935/40 - 23 maart 963/64). Zij kregen de volgende kinderen:
Koenraad (ovl. na 10 augustus 966)
Gisela (955/60 - 21 Jul 1007), voor 972 gehuwd met hertog Hendrik II van Beieren. Na de val van haar man in 978 verbannen naar Merseburg. Ze wordt (ook in middeleeuwse bronnen) vaak verward met haar nicht Gisela van Zwaben.
Koenraad was in zijn tweede huwelijk gehuwd met Mathildis, dochter van Lodewijk IV van Frankrijk en Gerberga van Saksen. Zij kregen de volgende kinderen:
Mathildis, getrouwd met een verder onbekende heer van Genève (stad)
Bertha (964/65 - 16 januari na 1010), gehuwd met Odo I van Blois en daarna met Robert II van Frankrijk. Dat laatste huwelijk werd onder grote druk van de paus ontbonden wegens een te nauwe verwantschap.
Gerberga (965-1018), gehuwd met Herman I van Werl en daarna met Herman II van Zwaben
Rudolf III (ca. 970 - 6 september 1032), opvolger van zijn vader als koning.
Koenraad had een minnares Aldiud, die later met de edelman Amselm zou trouwen. Zij hadden een zoon:
Burchard (965/970 - 20 juni 1030/31), als kind al benoemd tot aartsbisschop van Lyon en later ook abt van de abdij van Sint-Mauritius.
Heerlijkheid:
| Koning van Bourgondie |
V. Hendric Van Frankrijk, geboren in 953. Hendric is overleden in 953, geen jaar oud.
Notitie bij Hendric: tweeling met Karel, kort na de doop overleden
VI. Karel Van Lotharingen, geboren in 953 (zie 7680684322).
15361369472 Boudewijn IV Met De Baard Van Vlaanderen, geboren in 980. Boudewijn is overleden op vrijdag 30 mei 1035, 54 of 55 jaar oud.
Boudewijn trouwde (2), 50 of 51 jaar oud, in 1031 met Eleonora van Normandië (1005-1035), 25 of 26 jaar oud.
Notitie bij Boudewijn: Boudewijn met de Baard was de zoon van Arnulf II en Rosela van Italië, dochter van Berengarius II van Italië, de door de Duitse keizer Otto II onttroonde koning van Italië. Toen zijn vader in 988 overleed, was Boudewijn nog minderjarig en werd de autonomie van het graafschap Vlaanderen door het Koninkrijk Frankrijk, waar het nominaal toe behoorde, bedreigd. Een tweede huwelijk van Boudewijns moeder, Rosela, met Robrecht II de Vrome, zoon en opvolger van de Franse koning Hugo Capet, kon dit gevaar echter bezweren.
Bij zijn meerderjarigheid nam Boudewijn het bestuur stevig in handen: hij stelde paal en perk aan de onder zijn vader ontstane gezagscrisis in het noorden van het graafschap (Gent, Waasland, Kortrijk) en dwong bij de graven in het zuiden (Boulogne, Guînes, Hesdin en Saint-Pol de erkenning van zijn suzereiniteit af. Hij verplaatste de belangstelling van de Vlaamse graven, die tot dan toe op het zuiden was gericht, naar het oosten, en veroverde aanzienlijke gebieden op de rechteroever van de Schelde. Deze gebieden bleven als deel van het Heilige Roomse Rijk afhankelijk van de Duitse keizer, en kregen de naam Rijks-Vlaanderen.
In 1012 werd hij door keizer Hendrik II beleend met de Zeeuwse eilanden en het gebied dat later de Vier Ambachten zou worden. Dankzij gewiekste onderhandelingen met de Duitse keizer verkreeg hij in 1015 het markgraafschap Valenciennes, namelijk met de belofte zich afzijdig te houden in het interne Lotharingse conflict tussen de Reiniers en de graven van Verdun. Het lang begeerde graafschap Ename in het gouwgraafschap Brabant werd hem echter niet door de Duitse keizer gegund, zelfs niet na de inname (en verwoesting) van de hertogelijke burcht te Ename in 1033/1034.
Zijn expansiepolitiek was duidelijk gericht op de beheersing van het Scheldebekken, waarvan hij het economisch belang begreep. In 1009 stelde hij de Heer van Gistel aan als zeeprefect om de kust te beschermen tegen invallen. Tijdens zijn bewind begon de lakenindustrie ook vaste vorm aan te nemen. De graaf was eigenaar van de schorren langs de kust, waar schapen werden gefokt, en hij was waarschijnlijk de eerste wolleverancier van de Atrechtse draperie. Graaf Boudewijn spande zich ook in om de godsvrede te laten respecteren in zijn graafschap. Hij stichtte de abdij van Sint-Winoksbergen in 1022.
Bij zijn meerderjarigheid nam Boudewijn het bestuur stevig in handen: hij stelde paal en perk aan de onder zijn vader ontstane gezagscrisis in het noorden van het graafschap (Gent, Waasland, Kortrijk) en dwong bij de graven in het zuiden (Boulogne, Guînes, Hesdin en Saint-Pol de erkenning van zijn suzereiniteit af. Hij verplaatste de belangstelling van de Vlaamse graven, die tot dan toe op het zuiden was gericht, naar het oosten, en veroverde aanzienlijke gebieden op de rechteroever van de Schelde. Deze gebieden bleven als deel van het Heilige Roomse Rijk afhankelijk van de Duitse keizer, en kregen de naam Rijks-Vlaanderen.
In 1012 werd hij door keizer Hendrik II beleend met de Zeeuwse eilanden en het gebied dat later de Vier Ambachten zou worden. Dankzij gewiekste onderhandelingen met de Duitse keizer verkreeg hij in 1015 het markgraafschap Valenciennes, namelijk met de belofte zich afzijdig te houden in het interne Lotharingse conflict tussen de Reiniers en de graven van Verdun. Het lang begeerde graafschap Ename in het gouwgraafschap Brabant werd hem echter niet door de Duitse keizer gegund, zelfs niet na de inname (en verwoesting) van de hertogelijke burcht te Ename in 1033/1034.
Zijn expansiepolitiek was duidelijk gericht op de beheersing van het Scheldebekken, waarvan hij het economisch belang begreep. In 1009 stelde hij de Heer van Gistel aan als zeeprefect om de kust te beschermen tegen invallen. Tijdens zijn bewind begon de lakenindustrie ook vaste vorm aan te nemen. De graaf was eigenaar van de schorren langs de kust, waar schapen werden gefokt, en hij was waarschijnlijk de eerste wolleverancier van de Atrechtse draperie. Graaf Boudewijn spande zich ook in om de godsvrede te laten respecteren in zijn graafschap. Hij stichtte de abdij van Sint-Winoksbergen in 1022.
Heerlijkheid:
| graaf van Vlaanderen van 988 tot aan zijn dood. |
Hij trouwde (1), 31 of 32 jaar oud, in 1012 met de 25 of 26-jarige
15361369480 Lambert I Met De Baard van Leuven, geboren omstreeks 950. Lambert is overleden op maandag 12 september 1015 in Florennes, ongeveer 65 jaar oud.
Notitie bij Lambert: Hij was de oudste met zekerheid bekende graaf van Leuven en stamvader van de Leuvense gravendynastie.
Samen met zijn broer Reinier zou hij door aartsbisschop Bruno verbannen zijn geweest. Na de dood van Otto I keerden ze terug om het kasteel van "Bussud" (Bossut?) te belegeren, maar werden verslagen en opnieuw verbannen door Otto II. In 973 zouden beide broers zijn teruggekeerd om Werner en Reinout, die hun vaders land in bezit hadden genomen, te bestrijden en te doden. In 976 deden Reinier en Lambert een tweede poging om hun bezittingen te heroveren. Ze werden op 19 april 976 verslagen bij Bergen maar kregen toen wel hun graafschappen van de koning terug. Lambert werd graaf van Leuven. Ook uit een andere bron weten we dat in 977 de zonen van Reinier III terug waren in hun vaderland.
In 1003 wordt Lambert voor het eerst vermeld als graaf van Leuven, ter gelegenheid van zijn aanduiding als voogd over de abdij van Nijvel. Hij verwierf ook de voogdij over de abdij van Gembloers. Door dit voogdijschap moest hij instaan voor de bescherming van de abdijen, maar anderzijds verkreeg hij ook de territoriale controle over de uitgestrekte abdijdomeinen. In 1007 wordt vermeld dat graaf Lambert terug in de gratie is gekomen bij Hendrik II. Door Lamberts huwelijk met Gerberga, dochter van hertog Karel van Lotharingen, kwam hij in het bezit van het graafschap Brussel. De toewijzing van het hertogdom Lotharingen aan Godfried I van Verdun bracht Lambert openlijk met de graven van de Ardennen in conflict. Dit gaf aanleiding tot de Slag bij Florennes (1015), waar Lambert I sneuvelde.
In 1005 steunde Lambert Boudewijn IV van Vlaanderen in diens pogingen om het markgraafschap Valenciennes te veroveren. In 1012 benoemde de keizer Godfried de Kinderloze tot hertog van Neder-Lotharingen. Dit was tegen de zin van Lambert die deze functie zelf begeerde. Het kwam zelfs zover dat Godfried de stad Leuven belegerde maar hij moest die onderneming zonder succes opgeven. Lambert kwam daarna in botsing met Balderik II van Loon, bisschop van Luik. Deze had besloten een burcht te bouwen teHoegaarden. Dit was niet naar de zin van Lambert I, die de burcht als een bedreiging beschouwde. Toen de bisschop weigerde de bouwwerken stop te zetten, deed Lambert een inval in het Luikse gebied. De bisschop wist slechts met toegevingen zijn vazallen ertoe te bewegen hem bij staan in de strijd, maar in 1013 werd die te Hoegaarden dan toch beslecht. Mede door desertie van een deel der Luikse troepen wist Lambert de bisschop een bloedige nederlaag toe te brengen. Deze overwinning stelde Lambert in staat ook het graafschap Bruningerode (ten zuidoosten van het graafschap Leuven) te annexeren. In 1015 kwam het opnieuw tot een conflict met hertog Godfried. Lambert trok samen met zijn broer Reinier tegen hem op, maar sneuvelde bij Florennes.
Om de vrede te herstellen tussen de Reiniers (graven van Leuven en Bergen) en het huis van Verdun werden huwelijksallianties aangegaan. Lambert II Balderik van Leuven huwde Oda van Verdun (dochter van Gozelo I van Verdun), en Reinier V van Bergen trouwde met een dochter van Herman van Ename (die omstreeks die tijd graaf van Brabant was).
De kroniekschrijvers schetsen een zeer negatief beeld van de oorlogszuchtige Lambert I. Ze verwijten hem geen respect te hebben voor vrouwen, kinderen en heiligdommen. Niet alleen dankzij de Karolingische bruidsschat van zijn echtgenote Gerberga (het graafschap Brussel), maar ook door geweld en intriges wist hij zijn territorium uit te breiden.
Samen met zijn broer Reinier zou hij door aartsbisschop Bruno verbannen zijn geweest. Na de dood van Otto I keerden ze terug om het kasteel van "Bussud" (Bossut?) te belegeren, maar werden verslagen en opnieuw verbannen door Otto II. In 973 zouden beide broers zijn teruggekeerd om Werner en Reinout, die hun vaders land in bezit hadden genomen, te bestrijden en te doden. In 976 deden Reinier en Lambert een tweede poging om hun bezittingen te heroveren. Ze werden op 19 april 976 verslagen bij Bergen maar kregen toen wel hun graafschappen van de koning terug. Lambert werd graaf van Leuven. Ook uit een andere bron weten we dat in 977 de zonen van Reinier III terug waren in hun vaderland.
In 1003 wordt Lambert voor het eerst vermeld als graaf van Leuven, ter gelegenheid van zijn aanduiding als voogd over de abdij van Nijvel. Hij verwierf ook de voogdij over de abdij van Gembloers. Door dit voogdijschap moest hij instaan voor de bescherming van de abdijen, maar anderzijds verkreeg hij ook de territoriale controle over de uitgestrekte abdijdomeinen. In 1007 wordt vermeld dat graaf Lambert terug in de gratie is gekomen bij Hendrik II. Door Lamberts huwelijk met Gerberga, dochter van hertog Karel van Lotharingen, kwam hij in het bezit van het graafschap Brussel. De toewijzing van het hertogdom Lotharingen aan Godfried I van Verdun bracht Lambert openlijk met de graven van de Ardennen in conflict. Dit gaf aanleiding tot de Slag bij Florennes (1015), waar Lambert I sneuvelde.
In 1005 steunde Lambert Boudewijn IV van Vlaanderen in diens pogingen om het markgraafschap Valenciennes te veroveren. In 1012 benoemde de keizer Godfried de Kinderloze tot hertog van Neder-Lotharingen. Dit was tegen de zin van Lambert die deze functie zelf begeerde. Het kwam zelfs zover dat Godfried de stad Leuven belegerde maar hij moest die onderneming zonder succes opgeven. Lambert kwam daarna in botsing met Balderik II van Loon, bisschop van Luik. Deze had besloten een burcht te bouwen teHoegaarden. Dit was niet naar de zin van Lambert I, die de burcht als een bedreiging beschouwde. Toen de bisschop weigerde de bouwwerken stop te zetten, deed Lambert een inval in het Luikse gebied. De bisschop wist slechts met toegevingen zijn vazallen ertoe te bewegen hem bij staan in de strijd, maar in 1013 werd die te Hoegaarden dan toch beslecht. Mede door desertie van een deel der Luikse troepen wist Lambert de bisschop een bloedige nederlaag toe te brengen. Deze overwinning stelde Lambert in staat ook het graafschap Bruningerode (ten zuidoosten van het graafschap Leuven) te annexeren. In 1015 kwam het opnieuw tot een conflict met hertog Godfried. Lambert trok samen met zijn broer Reinier tegen hem op, maar sneuvelde bij Florennes.
Om de vrede te herstellen tussen de Reiniers (graven van Leuven en Bergen) en het huis van Verdun werden huwelijksallianties aangegaan. Lambert II Balderik van Leuven huwde Oda van Verdun (dochter van Gozelo I van Verdun), en Reinier V van Bergen trouwde met een dochter van Herman van Ename (die omstreeks die tijd graaf van Brabant was).
De kroniekschrijvers schetsen een zeer negatief beeld van de oorlogszuchtige Lambert I. Ze verwijten hem geen respect te hebben voor vrouwen, kinderen en heiligdommen. Niet alleen dankzij de Karolingische bruidsschat van zijn echtgenote Gerberga (het graafschap Brussel), maar ook door geweld en intriges wist hij zijn territorium uit te breiden.
Heerlijkheid:
| graaf van Leuven van 1015 tot aan zijn dood |
Hij trouwde met
15361369481 Gerberga van Neder-Lotharingen, geboren omstreeks 980. Gerberga is overleden in 1018, ongeveer 38 jaar oud.
Notitie bij Gerberga: Zij was een dochter van Karel van Neder-Lotharingen. De identiteit van haar moeder is onbekend. Vermoedelijk was Gerberga een dochter van Karel uit zijn huwelijk met een onbekende dochter van Robert I van Meaux. Er is ook een theorie dat zij uit een tweede huwelijk van Karel zou zijn geboren, met ene Adelheid uit de lagere adel - dit is echter zeer onwaarschijnlijk gezien Karels ambities om koning van Frankrijk te worden.
Gerberga huwde met graaf Lambert I van Leuven, en kreeg als bruidsschat het graafschap Brussel mee (gebied tussen Zenne en Dijle).
Gerberga huwde met graaf Lambert I van Leuven, en kreeg als bruidsschat het graafschap Brussel mee (gebied tussen Zenne en Dijle).
Kinderen uit dit huwelijk:
I. Hendrik I van Leuven. Hendrik is overleden na zaterdag 5 augustus 1038 (oorzaak: vermoord in Brussel).
Notitie bij Hendrik: Er werd lange tijd aangenomen dat Hendrik I trouwde met een dochter van graaf Boudewijn IV van Vlaanderen. Deze alliantie zou evenwel betrekking hebben op zijn broer Reinier, van wie geweten is dat hij nageslacht heeft met familiebanden onderde graven van Vlaanderen (Adela van Thuringen, nicht van Boudewijn VI van Vlaanderen, vermeld bij de stichting van de abdij van Hasnon; in de Annalista Saxo Adela van Brabant genoemd).
De opvolging van Hendrik is eveneens onduidelijk. Volgens de kronieken van Brabant (15e eeuw) zou hij een zoon Otto gehad hebben. Deze kan slechts kort geregeerd hebben, omdat reeds op 3 januari 1041 Lambert II als graaf van Leuven wordt vermeld.
Volgens de Vita Gudilae (opgetekend tussen 1048-1051) werd Hendrik I opgevolgd door zijn broer Lambert II.
De opvolging van Hendrik is eveneens onduidelijk. Volgens de kronieken van Brabant (15e eeuw) zou hij een zoon Otto gehad hebben. Deze kan slechts kort geregeerd hebben, omdat reeds op 3 januari 1041 Lambert II als graaf van Leuven wordt vermeld.
Volgens de Vita Gudilae (opgetekend tussen 1048-1051) werd Hendrik I opgevolgd door zijn broer Lambert II.
II. Lambert II Balderik van Leuven (zie 7680684740).
III. Mathildis van Leuven, geboren omstreeks 1001. Mathildis is overleden omstreeks 1049, ongeveer 48 jaar oud. Mathildis trouwde met Eustaas I à l’Oeil van Boulogne. Eustaas is geboren omstreeks 995, zoon van Boudewijn Ii van Boulogne en Aleida Adelina Van Holland. Eustaas is overleden in 1049, ongeveer 54 jaar oud.
Heerlijkheid:
| graaf van Boulogne |
Geen opmerkingen:
Een reactie posten