Parenteel van Frans Burssens (beussens)
1 Frans Burssens (beussens) is geboren
vóór 1600 in Temse of Waasmunster?.
Frans is overleden. Frans trouwde, minstens 25 jaar oud, in 1625 in Waasmunster met Elisabeth SPILDOREN (speeldoorn), 26 of 27 jaar
oud. Elisabeth is geboren op maandag 6 april 1598 in Temse, dochter van Egidius SPILDOREN en Elisabeth Luyckx.
Elisabeth is overleden.
huwelijk Burssens Speeldoren
2 Joannes Burssens is geboren op zondag
30 mei 1627 in Temse, zoon van Frans
Burssens (beussens) (zie 1) en Elisabeth SPILDOREN (speeldoorn).
Joannes is overleden. Joannes trouwde, 19 jaar oud, op vrijdag 27 juli 1646 in
Temse met Elisabeth Van Gale, minstens 19 jaar oud.
Elisabeth is geboren vóór 1627 in Temse. Elisabeth is overleden.
Kind van Joannes en Elisabeth:
1 Catharina Beusens, geboren op zondag 3 april 1650 in Temse. Volgt 3.
3 Catharina Beusens is geboren op zondag
3 april 1650 in Temse, dochter van
Joannes Burssens (zie 2) en Elisabeth Van Gale. Catharina is
overleden in 1719 in Temse, 68 of 69
jaar oud. Catharina trouwde met Antonius Rischke. Antonius is overleden in 1701 in Temse.
Kind van Catharina en Antonius:
1 Guilielmus Rischke. Volgt 4.
4 Guilielmus Rischke, zoon van Antonius
Rischke en Catharina Beusens (zie 3). Guilielmus is overleden op maandag 13
februari 1730 in Temse. Guilielmus
trouwde op zondag 29 juli 1714 in Temse
met Joanna Douwe,
24 of 25 jaar oud. Joanna is geboren in 1689 in Temse, dochter van Adrianus Douwe en Anna Van Stappen.
Joanna is overleden.
5 Aegidius Burssens is geboren op dinsdag
31 augustus 1642 in Temse, zoon van
Frans Burssens (beussens) (zie 1) en Elisabeth SPILDOREN (speeldoorn).
Aegidius is overleden op donderdag 1 oktober 1676 in Bazel (Kruibeke), 34 jaar oud.
° Aegisdius + Aegidius
x Burssens - de Volder
Notitie bij overlijden van
Aegidius: In 1676 vermeldt de staat van goed
opgesteld ter sterfhuyse van wijlent gillis Bussens waervan hauderige gebleven
is paesschijntien de volder als voogden Jan van Leugenhaegen en Pieter de
Volder. Geen eigendom. Hun woning werd gepacht van Gillis de Lamper en een half
bunder land te Kruibeke in den hoochrothoeck van Jan de Wolf tot melsene. Onder
de schamele bezittingen: brander, rooster, tang, een grote en kleine ketel,
ijzer potje, botervat, melkkuip, wastobbe, tafel, stoelen, riek, zeisen, bijl,
hekel met eenen heusel, koffer, een roer met eenen poeder hooren, schapraai,
bed, 20 ellen lijnwaad, 7 hemden, 3 slaaplakens, 3 tafelkleden, lijnzaad, 36
wissen vlas, 8 hopen stro en 51 hopen hooi en een kruiwagen … Jan van
Leugenhaegen (schoonbroer ?) stond bij hen voor 39 gulden in het krijt. De enige
koe werd geraamd op 24 gulden. Bij de uitvaart werden de buren getrakteerd tot
raemdonckx en de vrienden thuis te eten ende drincken gegeven
Notitie bij Aegidius:
Bazel wordt van Kruibeke, en verderop van Haasdonk,
gescheiden door de Barbierbeek, en van Rupelmonde door de
Hanewijkbeek.
Oorsprong van de naam
Algemeen wordt aangenomen dat de oorsprong van de naam Bazel, of meer bepaald de oude benaming Barsela, een samenvoeging is van de Frankische woorden baar = bloot of woest, en sele of sela = woning (onder 1 dak gelegen of zelfs uit 1 zaal bestaand). Vergelijk ook met de Belgische dorpen Beerzel en Beersel. Barsela evolueerde over Baersele en Baersel tot Baesel, Basel en Bazel. De heren van Barsela bewoonden het Kasteel Wissekerke te Bazel.
Er is echter ook een andere oorsprong mogelijk voor de bar of baar in het eerste deel van de naam. Zo kennen we ook de oorsprong van de naam Baarsant, een teloor gegaan dorp ten noord-oosten van het oude eiland Cadzand: van Bardesant over Burdasanda en Bersant tot Baarsant. En zelfs te Bazel kennen we een andere geschiedenis van het naamsdeel bar: in de naam van de reeds genoemde Barbierbeek en het hof Bordebure evolueerde de borde (mogelijk = plank) van Bord(e)bure via Borbuer en Burbuur tot Barbier. Het Hof Bordebure, dat later het Oud Hof zou heten (in tegenstelling misschien tot het nieuw hof, dat van Wissekerke), stamt alvast uit dezelfde tijd en was lange tijd misschien zelfs belangrijker dan de zetel te Bazel van de heren van Barsele, te weten de heerlijkheid Wissekerke. Alvast op de oudste landkaarten van de streek (vanaf Mercators tijd) vinden we wel Bazel en het voornoemd Oud Hof of Bordebure terug, maar nooit Wissekerke of Barsela. Aangezien de bure waarschijnlijk van het Frankisch voor grens komt, is het niet zo gek te opperen dat de Borde-bure- of Barbierbeek gewoon de grens van het domein van Borde-sele was. Niets is echter zeker van die tijd met zo weinig geschreven bronnen. Er is b.v. ook een Friese verklaring voor Bordebure: dan zou bord = boord of grens, en bure = huis, dus huis op de grens (gevormd door de Barbierbeek).
Filips (V) van Spanje graaf van Vlaanderen
(8 april 1605 – 17 september 1665) Soms werd in plaats van Barsele ook Borsele geschreven, waarschijnlijk door verwarring met het Zeeuwse dorp Borssele (dat, om de verwarring te vergroten, bovendien banden had met een dorpje Wissenkerke). Tot omstreeks 1530 was Borssele een eiland. Pas bij de wederdrooglegging vanaf 1616 wordt dit gebied aan het eiland Zuid-Beveland gehecht, en wordt er een dorp Borssele opgericht. De heren van Borssele werden zeer invloedrijk in Zeeland en het graafschap Holland. Toch kozen ze te gelegenertijd ook partij voor de graaf van Vlaanderen, in diens strubbelingen met de graaf van Holland omtrent het bezit van Zeeland. Zeker werden de heren van Borssele dan ook beloond met giften van de graaf van Vlaanderen. De bronnen die daarvan bewaard zijn, vermelden enkel giften in het betwistte gebied, nl. de Vier Ambachten en Zeeland, maar geen in het Waasland.
Bovendien zien we nu meer naamsgelijkenis dan er toen in werkelijkheid was. De heren van Bazel wordt al vernoemd als de Barsela sinds halfweg de 12e eeuw, met o.a. Boidinus of Boudin de Barsela in 1164 en zijn gelijknamige zoon 1201. De vroegste vermeldingen die mogelijk naar Borssele refereren, zijn namen als Brumsale (976), Brumisela (1003), Brumsela (1040) en Brinisila (1161). De oudste vermeldingen die met zekerheid terug te voeren zijn tot Borssele en de heren van Borssele, betreffen steevast de naam de Bersalia. Van 1246 tot zeker 1299 wordt er gesproken over Nicolaus de Bersalia en zijn zonen Petrus en Henricus de Bersalia. Deze laatste, ook heer van Wisse of Wissekerke, had een zoon Raas, na 2 eerdere huwelijken waarschijnlijk een bastaard. Die wordt als bouwer van de burcht van Barsele in Bazel genoemd (zie verder). Hiervoor zijn echter geen andere argumenten te vinden dan gelijkenis van de namen Barsele en Borssele, en zoals gezegd de naam Wissekerke in Bazel zowel als op Zuid-Beveland (maar er is overigens ook een Wissenkerke op Noord-Beveland). Voorlopig is het dus wijs ervan uit te gaan dat Bazel en Borssele weinig gemeen hadden.
Geschiedenis
Bazel is de oudste kern in het gebied, en omvatte oorspronkelijk ook de huidige mede-deelgemeenten Kruibeke en Rupelmonde, alsmede Steendorp, deelgemeente van Temse. In de vroege geschiedenis van Bazel worden die gebieden mee beschreven.
Prehistorie
Van oorsprong was het grondgebied van Bazel moerassig, met heide en plekjes bos. De vroegste bewijzen van menselijke aanwezigheid te Bazel, zijn de artefacten uit het neolithicum, gevonden op de Roomkouter te Steendorp. Het betreft onder meer een gebroken pijlpunt met schachtdoorn en weerhaken.
Recenter werd het gebied bewoond door Kelten, zeker langs de Scheldeboorden. Getuigen hiervan zijn onder meer de toponiemen die naar die rivier verwijzen (Scald in het Keltisch): Schauselebroek, Schaudries, ’t Schoutheyt, en toponiemen met de Keltische uitgang rick, zoals Bolderik en Hemelrijk.
Waarschijnlijk werden de Kelten hier gevolgd door het Keltisch-Germaanse mengvolk der Menapiërs, alhoewel daarvan te Bazel geen sporen zijn gevonden.
Gaius Fabius
Romeinse tijd
Tussen 51 v.Chr. en 57 v.Chr. trok de Romein Gaius Fabius met zijn troepen het Waasland binnen. Hoog genoeg boven de moerassige Schelde-oevers legden de Romeinen een verharde weg aan van Antwerpen naar Temse, waarvan het tracé nu nog grotendeels gevolgd wordt door de gewestweg van Zwijndrecht naar Temse. Vermits er hogerop nog een belangrijkere Romeinse heirbaan van Burcht over Lokeren naar Gent liep (die trouwens tussen Velle en Sint Niklaas de Hoge Heerweg heet), draagt die langs de Schelde-oevers plaatselijk de naam Lage Heirbaan of ook Nedere Heirweg.
Tot de vondst in 1998 van Romeinse afvalputten bij de kleiputten van Kruibeke, was er aan deze kant van de Schelde geen Romeinse nederzetting bekend die dichter bij Antwerpen lag dan degene die 20 jaar eerder te Bazel was gevonden. Op de Roomkouter in Steendorp was immers langs de Lage Heirbaan een nederzetting van Romeinse oud-legionairs. Ook steenbakkers woonden daar, die dus reeds vroeg de Boomse klei hadden ontdekt. Nu nog worden op de Steenakkers aldaar stenen bovengeploegd. Er zou ook een bewoningskern (vicus) geweest zijn hoog op de Hanewijk. In het hart van het Bazelse dorp dan weer, in de achtertuin van het huis te Rupelmondestraat nr. 17, werden scherven gevonden van aardewerk uit de Romeinse tijd, benevens zo’n vijftig stukken van een eenvoudig hoogoventje om ijzererts uit te smelten.
Kerstening
Over de stichting van de parochie van Bazel is geen duidelijkheid. Genoemd worden Sint Amandus en zijn gezellen (rond 680), de Sinte Amelberga die halfweg de 8e eeuw actief was in buurgemeente Temse, en de markante Sint Ursmar, van wie verhaald wordt dat hij in het begin van de 8e eeuw een stamhoofd moest kidnappen, eer de bevolking haar geloof wilde belijden in de verrijzenis van Christus.
Vroege inpoldering
In die tijd, de 8e of 9e eeuw, zou ook al een eerste vorm van inpoldering van de Scheldeoevers begonnen zijn: broekdammen rond de moerassige grond (broek) beveiligden hoger gelegen gebieden, op grote afstand van de rivier, tegen het springtij, en buitendijks werden verhoogde gaanwegen aangelegd, met aan weerszijden afwateringsgrachten, om zich met droge voeten te kunnen verplaatsen. Beide termen komen nu nog veelvuldig voor in de lokale straatnamen.
De Vikings
Vanaf de 9e eeuw echter maakte heel Europa kennis met de Vikings. Zij werden zelfs gesignaleerd op waterloopjes als de Barbierbeek, die op de grens van Bazel en Kruibeke (deelgemeente) in de Schelde uitmondt. De Barbierbeek immers was, naar het reliëf uitwijst, zeker bij hoogwater op de Schelde bevaarbaar tot aan de huidige autosnelweg E17.
Na Karel de Grote, en vooral na de verdeling van het Frankische rijk met het verdrag van Verdun (843), waren de koningen niet krachtig genoeg om het verweer tegen de Vikings te organiseren. De plaatselijke machthebbers moesten voor de verdediging instaan, en bouwden zo ook hun machtspositie uit. In die omstandigheden kreeg Boudewijn I met de IJzeren Arm, schoonzoon van koning Karel de Kale, de verantwoordelijkheid als graaf over de gouwen Gent en Waasland, later ook Terwaan en vermoedelijk Vlaanderen (toen beperkt tot de kuststreek van Brugge) en het latere Aardenburg. Aldus zullen doorheen de geschiedenis de stad Gent en het Waasland herhaaldelijk samen opduiken, als oerkern van het graafschap Vlaanderen. En in het Waasland werden al spoedig Bazel en zijn heren belangrijke spelers.
De Vikings kregen na de dood van Boudewijn I in 879 4 jaar lang nagenoeg vrijspel in Vlaanderen, terwijl de nieuwe (of 1e echte) graaf van Vlaanderen, zijn zoon Boudewijn II de Kale, 15 jaar oud, standhield in de burcht van Brugge. Vanaf 883 organiseerde Boudewijn II echter de verdediging tegen de Vikings, en liet een gordel van burchten oprichten langs de kustvlakten en rivieren van Vlaanderen. Ook langs de Schelde, die niet alleen een invalsweg was voor de Vikings, maar bij het Verdrag van Verdun ook de grens werd tussen West-Francië (met het Vlaamse grondgebied) en Midden-Francië, kwam hiervoor in aanmerking.
De eerste versterkingen
Men vermoedt dat zo reeds in 884 te Bazel een eerste versterking of waterburcht gebouwd werd in opdracht van Boudewijn II de Kale. Die zou dan aan de westkant van het huidige kasteel Wissekerke gestaan hebben, op een boogscheut van de vernoemde Barbierbeek. Die locatie ligt 6 meter lager dan het vlakbij gelegen dorpscentrum, in de kreekachtige uitloper die het waterloopje de Vaart heeft uitgesleten in de hellende oever van de winterbedding van de Schelde. Als dat juist is, dan werd Barsele de naam van die burcht. De van oorsprong Frankische uitgang sele komt al sinds de 7e eeuw voor in de streek komt. Volgens sommige auteurs zou dan ook al in de 7e eeuw op deze plaats een Barsele gestaan kunnen hebben, en haar naam doorgegeven aan de nieuwe versterking. De naam Barsele hóeft dus niet te betekenen dat de waterburcht van Boudewijn II slechts een grote zaal was. Zoals gebruikelijk gaf de burcht ook haar naam aan de ridders aan wie ze werd toevertrouwd, en die er de heerlijkheid uitoefenden. We vinden hun naam terug vanaf 1156. Eveneens kan uit omstandigheden afgeleid worden dat er reeds voor 964, vlakbij de burcht, een gebedsplaats was in Bazel, die mogelijk tussen 900 en 950 de status van parochiekerk kreeg.
Omstreeks 900 werden echter ook nog andere versterkingen opgericht te Bazel; er zijn zeker nog 3 vluchtburchten geweest langs de Barbierbeek zelf, op min of meer gelijke onderlinge afstand. De graaf liet die bouwwerken over heel het land natuurlijk niet op eigen kosten uitvoeren. In plaats daarvan gaf hij die opdracht aan ridders uit zijn gevolg. Tot levensonderhoud van zichzelf en hun paard (niet te onderschatten wat zo’n beest eet, zeker in de winter) kregen zij een stuk grond in leen. Een deel daarvan brachten ze zelf in cultuur (vanwaar de naam cultura of kouter); van sommige van die kouters kan worden beredeneerd dat ze voor 930 zijn aangelegd. Andere opbrengsten kregen de leenmannen van de mensen die, naar gebruik van die tijd, bij de grond hoorden, de horigen, en waarover de leenman aldus heer werd.
In ruil voor de grond en de mensen daarop hadden de leenmannen verplichtingen jegens de graaf, die zeer gedetailleerd beschreven werden, en waarbij meestal de ruiterdienst hoorde, in de strijd of als boodschapper naar andere grafelijke versterkingen. Zo ontstond een klasse van ridders/landbouwers, die de geschiedenis van de streek, en van Bazel in het bijzonder, getekend hebben. Niet alleen in rustiger tijden, maar meer nog genoodzaakt door de lasten van de veelvuldige oorlogen, bouwden deze ridders immers hun versterkingen tot versterkte hoeves. Uit de 3 hierboven genoemde versterkingen bijvoorbeeld groeiden het Hof te Borbuer, later Oudhof, dat pas onlangs plaats heeft moeten maken voor een villawijkje, en de nog bestaande hoeven Geelhof en Hof ter Elst. Ook de namen van de ridders uit die tijd vinden we nu nog terug bij de Bazelse bevolking.
Voor meer info over de omwalde hoven van Bazel ga naar https://docplayer.nl/15660132-De-omwalde-hoeven-van-bazel.html
De leenboeken waarin de hele administratie werd bijgehouden van wie wat in leen had, en welke diensten zij moesten leveren, werden later de belangrijkste bron van geschiedenisonderzoek, naast de parochieregisters. Zo zou het Robbrecht-leen, begrensd door de huidige Portugezenstraat, Heirstraat, Nieuwstraatje, Kraakstraat en Hoogstraat naar verluidt gegund zijn door Robrecht II van Jeruzalem, graaf van Vlaanderen van 1093 tot 1111 (maar mogelijk ook pas door Robrecht III van Béthune, graaf van Vlaanderen van 1305 tot 1322). In elk geval begon men reeds in de 12e eeuw met de systematische ontginning en inpoldering van het Bazelse grondgebied, en in 1238, geholpen door de zo verkregen voorspoed, startte Raas van Barsele de bouw van een nieuw kasteel. Ook toen was er al naamsverwarring. Deze van Barsele was inderdaad een heer van het Zuid-Bevelandse Borssele, en waarschijnlijk daarom gaf hij zijn nieuwe kasteel een andere naam. Dat werd dan Wissekerke, naar een van zijn andere bezittingen, maar mogelijk ook omdat zijn vrouw Wisse heette.
In die tijd ook moet de veerdienst over de Schelde, van Bazel naar Hemiksem ontstaan zijn. In 1232 werd dit veer bediend door Willem van Callebeek, die eigendom had aan de rivier, aan de kant van Hemiksem. Callebeek was de naam van het gehucht aldaar waar dat veer aanlegt. In 1334 bediende ene Jan Van Callebeke de veerdienst. Het Kallebeekveer bestaat nu nog, en is een toeristische trekpleister vanwege de mooie wandeling naar het kasteel van Wissekerke. In die tijd echter moet het een belangrijke verkeersader geweest zijn. In 1244 werd immers in Hemiksem de Sint-Bernardsabdij gebouwd, vlakbij Callebeek, en de paters verwierven al spoedig eigendommen in Bazel en omstreken. Ook luidden de bakstenen die zij voor de bouw van hun abdij zelf bakten, het begin in van de bloeiende baksteennijverheid in de Rupelstreek, ook aan de Bazelse kant van de Schelde. Door die groei kon trouwens in de 13e of 14e eeuw de parochie Kruibeke onafhankelijk van Bazel worden.
Nochtans was de steenbakkerij, samen met de potten- en tegelbakkerij, al van in de Romeinse tijd bekend in deze streek. Ook Raas van Barsele heeft waarschijnlijk al de plaatselijk gebakken steen gebruikt: onlangs werden bij werken in de kelder van het kasteel grotere bakstenen gevonden dan die van het huidige gebouw, wat kenmerkend is voor die tijd. Ook toen onlangs de kasteelvijver werd drooggelegd voor ruimingswerken, kwam midden in de vijver een oude dam op de Vaart blootliggen, uit die grote steen aangelegd (aan de waterkant verstevigd met natuursteen).
In 1364 wordt de Romaanse gebedsplaats vlakbij het kasteel Wissekerke vervangen door een gotische kruiskerk.
In de volgende eeuw vinden we terug meer gegevens over Bazel, en via het kasteel van Wissekerke. In 1437 verkocht ene Jacob Uten Hamme het kasteel en de heerlijkheid aan Robert van Rotselaer. In 1468 wordt Kateline van Rotselaer nog vermeld als eigenares van het goed, ondanks de woelige gebeurtenissen enkele jaren eerder. Op 16 juni 1452 was de Bazelse Hanewijkkouter, aan de huidige grens met Rupelmonde, het toneel van de Slag van Bazel. In de geschriften over de slag wordt ook reeds het gebouw de Eenhoorn vermeld, dan toen zetel was van de vierschaar en vergaderplaats voor het hoofdcollege van schepenen van het land van Waas. Het gebouw waar nu taverne De Eenhoorn huist, is pas later, in 1590 gebouwd op dezelfde plaats. De eenhoorn siert overigens nog steeds het wapen en de vlag van de fusiegemeente Kruibeke, en het wapen van de deelgemeente Kruibeke.
Marnix van St Aldegonde
Dat moet voor 1562 zijn, want niet alleen sterft Livina van Steelandt op 3 april van dat jaar, in 1562 wordt ook de linkervleugel van het kasteel van Wissekerke vernietigd door de troepen van Marnix van St Aldegonde, in het kader van de voorbereidingen tot de Nederlandse opstand. Ironisch, want Marnix keerde juist terug van het Zwítserse Bazel, waar hij bij Johannes Calvijn theologie had gestudeerd. Na de dood van Servaes van Steelandt kwam het goed voor een korte periode aan zijn zoon Willem, en in 1564 aan zijn kleinzoon Servaes van Steelandt (II), die een grote rol speelde in de Nederlandse opstand.
In januari 1583 was een aanval van Willem van Oranje op Antwerpen afgeslagen. Alexander Farnese rukte eind augustus op tot Eeklo. Het was daar, begin september 1583, dat de hoogbaljuw van het Land van Waas, Servaes van Steelandt II, heer van Wissekerke te Bazel, Alexander Farnese ging opzoeken om te onderhandelen over de overgave van het Land van Waas. Op 29 oktober ontving hij de troepen van Farnese in zijn kasteel, en de volgende dag, 30 oktober 1583 droeg hij het Land van Waas, met al de versterkingen die er zich toen bevonden, over aan de Spaanse veldheer. Aangezien daarmee ook geheel het Oostelijk deel van Zeeuws-Vlaanderen weer in de macht van Spanje kwam, werd Servaes van Steelandt door de Zeeuwen aanzien als een verrader. Dezelfde dag nog beschoten die het kasteel van Wissekerke, waarbij de oostelijke vleugel afbrandde. Het moet echter gezegd dat van Steelandt niet op eigen initiatief had gehandeld. Hij was immers in het bezit van een volmacht, ondertekend door de Bazelse schepen Remakel Verstraeten: gezien de overmacht en de militaire successen van Farnese, had het schepencollege van het Waasland, zetelend te Bazel, daartoe besloten. Feit is dat van Steelandt 3 jaar later door Farnese beloond werd met het gezag over de troepen in het Waasland.
In 1590 laat Servaes de schade aan het kasteel van Wissekerke herstellen. Hij stierf in 1607, en via zijn dochter Margaretha kwam de heerlijkheid van Bazel aan haar man Filip de Recourt de Lens et de Licques. Alhoewel die familienaam verwijst naar 3 dorpjes in Noord-Frankrijk, was die familie goed ingeburgerd in de streek. Zo is het wapen van de oude Zeeuwse gemeente Zwake (via ’s-Gravenpolder nu deel van Borsele, dat van deze familie, en de Bazelse Recourts werden ook graaf van Rupelmonde. De familietak stierf echter 5 generaties later uit, met Ivo Maria Joseph de Licques, in 1745. Erfopvolgers waren Désiré Antoon de la Kethulle, en vanaf 1779 de familie Vilain XIIII, een Gentse familie die later ook een belangrijke rol zou spelen bij het ontstaan van de Belgische staat.
bron: Wikipedia
Aegidius trouwde, 23 jaar oud, op zaterdag 8 mei 1666 in
Kruibeke met Paschijne (Paschasia) DE VOLDERE
(Volders, de Volder), 23 jaar oud. Paschijne is geboren op donderdag 26
juni 1642 in Bazel (Kruibeke), dochter
van Adriaan DE VOLDERE (Volders, de Volder) en Barbara Van Strijdonck. Paschijne is overleden op
dinsdag 21 juni 1689 in Bazel
(Kruibeke), 46 jaar oud.
Oorsprong van de naam
Algemeen wordt aangenomen dat de oorsprong van de naam Bazel, of meer bepaald de oude benaming Barsela, een samenvoeging is van de Frankische woorden baar = bloot of woest, en sele of sela = woning (onder 1 dak gelegen of zelfs uit 1 zaal bestaand). Vergelijk ook met de Belgische dorpen Beerzel en Beersel. Barsela evolueerde over Baersele en Baersel tot Baesel, Basel en Bazel. De heren van Barsela bewoonden het Kasteel Wissekerke te Bazel.
Er is echter ook een andere oorsprong mogelijk voor de bar of baar in het eerste deel van de naam. Zo kennen we ook de oorsprong van de naam Baarsant, een teloor gegaan dorp ten noord-oosten van het oude eiland Cadzand: van Bardesant over Burdasanda en Bersant tot Baarsant. En zelfs te Bazel kennen we een andere geschiedenis van het naamsdeel bar: in de naam van de reeds genoemde Barbierbeek en het hof Bordebure evolueerde de borde (mogelijk = plank) van Bord(e)bure via Borbuer en Burbuur tot Barbier. Het Hof Bordebure, dat later het Oud Hof zou heten (in tegenstelling misschien tot het nieuw hof, dat van Wissekerke), stamt alvast uit dezelfde tijd en was lange tijd misschien zelfs belangrijker dan de zetel te Bazel van de heren van Barsele, te weten de heerlijkheid Wissekerke. Alvast op de oudste landkaarten van de streek (vanaf Mercators tijd) vinden we wel Bazel en het voornoemd Oud Hof of Bordebure terug, maar nooit Wissekerke of Barsela. Aangezien de bure waarschijnlijk van het Frankisch voor grens komt, is het niet zo gek te opperen dat de Borde-bure- of Barbierbeek gewoon de grens van het domein van Borde-sele was. Niets is echter zeker van die tijd met zo weinig geschreven bronnen. Er is b.v. ook een Friese verklaring voor Bordebure: dan zou bord = boord of grens, en bure = huis, dus huis op de grens (gevormd door de Barbierbeek).
(8 april 1605 – 17 september 1665) Soms werd in plaats van Barsele ook Borsele geschreven, waarschijnlijk door verwarring met het Zeeuwse dorp Borssele (dat, om de verwarring te vergroten, bovendien banden had met een dorpje Wissenkerke). Tot omstreeks 1530 was Borssele een eiland. Pas bij de wederdrooglegging vanaf 1616 wordt dit gebied aan het eiland Zuid-Beveland gehecht, en wordt er een dorp Borssele opgericht. De heren van Borssele werden zeer invloedrijk in Zeeland en het graafschap Holland. Toch kozen ze te gelegenertijd ook partij voor de graaf van Vlaanderen, in diens strubbelingen met de graaf van Holland omtrent het bezit van Zeeland. Zeker werden de heren van Borssele dan ook beloond met giften van de graaf van Vlaanderen. De bronnen die daarvan bewaard zijn, vermelden enkel giften in het betwistte gebied, nl. de Vier Ambachten en Zeeland, maar geen in het Waasland.
Bovendien zien we nu meer naamsgelijkenis dan er toen in werkelijkheid was. De heren van Bazel wordt al vernoemd als de Barsela sinds halfweg de 12e eeuw, met o.a. Boidinus of Boudin de Barsela in 1164 en zijn gelijknamige zoon 1201. De vroegste vermeldingen die mogelijk naar Borssele refereren, zijn namen als Brumsale (976), Brumisela (1003), Brumsela (1040) en Brinisila (1161). De oudste vermeldingen die met zekerheid terug te voeren zijn tot Borssele en de heren van Borssele, betreffen steevast de naam de Bersalia. Van 1246 tot zeker 1299 wordt er gesproken over Nicolaus de Bersalia en zijn zonen Petrus en Henricus de Bersalia. Deze laatste, ook heer van Wisse of Wissekerke, had een zoon Raas, na 2 eerdere huwelijken waarschijnlijk een bastaard. Die wordt als bouwer van de burcht van Barsele in Bazel genoemd (zie verder). Hiervoor zijn echter geen andere argumenten te vinden dan gelijkenis van de namen Barsele en Borssele, en zoals gezegd de naam Wissekerke in Bazel zowel als op Zuid-Beveland (maar er is overigens ook een Wissenkerke op Noord-Beveland). Voorlopig is het dus wijs ervan uit te gaan dat Bazel en Borssele weinig gemeen hadden.
Geschiedenis
Bazel is de oudste kern in het gebied, en omvatte oorspronkelijk ook de huidige mede-deelgemeenten Kruibeke en Rupelmonde, alsmede Steendorp, deelgemeente van Temse. In de vroege geschiedenis van Bazel worden die gebieden mee beschreven.
Van oorsprong was het grondgebied van Bazel moerassig, met heide en plekjes bos. De vroegste bewijzen van menselijke aanwezigheid te Bazel, zijn de artefacten uit het neolithicum, gevonden op de Roomkouter te Steendorp. Het betreft onder meer een gebroken pijlpunt met schachtdoorn en weerhaken.
Recenter werd het gebied bewoond door Kelten, zeker langs de Scheldeboorden. Getuigen hiervan zijn onder meer de toponiemen die naar die rivier verwijzen (Scald in het Keltisch): Schauselebroek, Schaudries, ’t Schoutheyt, en toponiemen met de Keltische uitgang rick, zoals Bolderik en Hemelrijk.
Waarschijnlijk werden de Kelten hier gevolgd door het Keltisch-Germaanse mengvolk der Menapiërs, alhoewel daarvan te Bazel geen sporen zijn gevonden.
Gaius Fabius
Romeinse tijd
Tussen 51 v.Chr. en 57 v.Chr. trok de Romein Gaius Fabius met zijn troepen het Waasland binnen. Hoog genoeg boven de moerassige Schelde-oevers legden de Romeinen een verharde weg aan van Antwerpen naar Temse, waarvan het tracé nu nog grotendeels gevolgd wordt door de gewestweg van Zwijndrecht naar Temse. Vermits er hogerop nog een belangrijkere Romeinse heirbaan van Burcht over Lokeren naar Gent liep (die trouwens tussen Velle en Sint Niklaas de Hoge Heerweg heet), draagt die langs de Schelde-oevers plaatselijk de naam Lage Heirbaan of ook Nedere Heirweg.
Tot de vondst in 1998 van Romeinse afvalputten bij de kleiputten van Kruibeke, was er aan deze kant van de Schelde geen Romeinse nederzetting bekend die dichter bij Antwerpen lag dan degene die 20 jaar eerder te Bazel was gevonden. Op de Roomkouter in Steendorp was immers langs de Lage Heirbaan een nederzetting van Romeinse oud-legionairs. Ook steenbakkers woonden daar, die dus reeds vroeg de Boomse klei hadden ontdekt. Nu nog worden op de Steenakkers aldaar stenen bovengeploegd. Er zou ook een bewoningskern (vicus) geweest zijn hoog op de Hanewijk. In het hart van het Bazelse dorp dan weer, in de achtertuin van het huis te Rupelmondestraat nr. 17, werden scherven gevonden van aardewerk uit de Romeinse tijd, benevens zo’n vijftig stukken van een eenvoudig hoogoventje om ijzererts uit te smelten.
Kerstening
Over de stichting van de parochie van Bazel is geen duidelijkheid. Genoemd worden Sint Amandus en zijn gezellen (rond 680), de Sinte Amelberga die halfweg de 8e eeuw actief was in buurgemeente Temse, en de markante Sint Ursmar, van wie verhaald wordt dat hij in het begin van de 8e eeuw een stamhoofd moest kidnappen, eer de bevolking haar geloof wilde belijden in de verrijzenis van Christus.
Vroege inpoldering
In die tijd, de 8e of 9e eeuw, zou ook al een eerste vorm van inpoldering van de Scheldeoevers begonnen zijn: broekdammen rond de moerassige grond (broek) beveiligden hoger gelegen gebieden, op grote afstand van de rivier, tegen het springtij, en buitendijks werden verhoogde gaanwegen aangelegd, met aan weerszijden afwateringsgrachten, om zich met droge voeten te kunnen verplaatsen. Beide termen komen nu nog veelvuldig voor in de lokale straatnamen.
De Vikings
Vanaf de 9e eeuw echter maakte heel Europa kennis met de Vikings. Zij werden zelfs gesignaleerd op waterloopjes als de Barbierbeek, die op de grens van Bazel en Kruibeke (deelgemeente) in de Schelde uitmondt. De Barbierbeek immers was, naar het reliëf uitwijst, zeker bij hoogwater op de Schelde bevaarbaar tot aan de huidige autosnelweg E17.
Karel de Grote
Boudewijn I met de IJzeren Arm
Karel
de Kale
Na Karel de Grote, en vooral na de verdeling van het Frankische rijk met het verdrag van Verdun (843), waren de koningen niet krachtig genoeg om het verweer tegen de Vikings te organiseren. De plaatselijke machthebbers moesten voor de verdediging instaan, en bouwden zo ook hun machtspositie uit. In die omstandigheden kreeg Boudewijn I met de IJzeren Arm, schoonzoon van koning Karel de Kale, de verantwoordelijkheid als graaf over de gouwen Gent en Waasland, later ook Terwaan en vermoedelijk Vlaanderen (toen beperkt tot de kuststreek van Brugge) en het latere Aardenburg. Aldus zullen doorheen de geschiedenis de stad Gent en het Waasland herhaaldelijk samen opduiken, als oerkern van het graafschap Vlaanderen. En in het Waasland werden al spoedig Bazel en zijn heren belangrijke spelers.
Boudewijn II de Kale
De Vikings kregen na de dood van Boudewijn I in 879 4 jaar lang nagenoeg vrijspel in Vlaanderen, terwijl de nieuwe (of 1e echte) graaf van Vlaanderen, zijn zoon Boudewijn II de Kale, 15 jaar oud, standhield in de burcht van Brugge. Vanaf 883 organiseerde Boudewijn II echter de verdediging tegen de Vikings, en liet een gordel van burchten oprichten langs de kustvlakten en rivieren van Vlaanderen. Ook langs de Schelde, die niet alleen een invalsweg was voor de Vikings, maar bij het Verdrag van Verdun ook de grens werd tussen West-Francië (met het Vlaamse grondgebied) en Midden-Francië, kwam hiervoor in aanmerking.
kasteel
Wissekerke
De eerste versterkingen
Men vermoedt dat zo reeds in 884 te Bazel een eerste versterking of waterburcht gebouwd werd in opdracht van Boudewijn II de Kale. Die zou dan aan de westkant van het huidige kasteel Wissekerke gestaan hebben, op een boogscheut van de vernoemde Barbierbeek. Die locatie ligt 6 meter lager dan het vlakbij gelegen dorpscentrum, in de kreekachtige uitloper die het waterloopje de Vaart heeft uitgesleten in de hellende oever van de winterbedding van de Schelde. Als dat juist is, dan werd Barsele de naam van die burcht. De van oorsprong Frankische uitgang sele komt al sinds de 7e eeuw voor in de streek komt. Volgens sommige auteurs zou dan ook al in de 7e eeuw op deze plaats een Barsele gestaan kunnen hebben, en haar naam doorgegeven aan de nieuwe versterking. De naam Barsele hóeft dus niet te betekenen dat de waterburcht van Boudewijn II slechts een grote zaal was. Zoals gebruikelijk gaf de burcht ook haar naam aan de ridders aan wie ze werd toevertrouwd, en die er de heerlijkheid uitoefenden. We vinden hun naam terug vanaf 1156. Eveneens kan uit omstandigheden afgeleid worden dat er reeds voor 964, vlakbij de burcht, een gebedsplaats was in Bazel, die mogelijk tussen 900 en 950 de status van parochiekerk kreeg.
kruibeke 1911 barbierbeek (plan-550)
Omstreeks 900 werden echter ook nog andere versterkingen opgericht te Bazel; er zijn zeker nog 3 vluchtburchten geweest langs de Barbierbeek zelf, op min of meer gelijke onderlinge afstand. De graaf liet die bouwwerken over heel het land natuurlijk niet op eigen kosten uitvoeren. In plaats daarvan gaf hij die opdracht aan ridders uit zijn gevolg. Tot levensonderhoud van zichzelf en hun paard (niet te onderschatten wat zo’n beest eet, zeker in de winter) kregen zij een stuk grond in leen. Een deel daarvan brachten ze zelf in cultuur (vanwaar de naam cultura of kouter); van sommige van die kouters kan worden beredeneerd dat ze voor 930 zijn aangelegd. Andere opbrengsten kregen de leenmannen van de mensen die, naar gebruik van die tijd, bij de grond hoorden, de horigen, en waarover de leenman aldus heer werd.
In ruil voor de grond en de mensen daarop hadden de leenmannen verplichtingen jegens de graaf, die zeer gedetailleerd beschreven werden, en waarbij meestal de ruiterdienst hoorde, in de strijd of als boodschapper naar andere grafelijke versterkingen. Zo ontstond een klasse van ridders/landbouwers, die de geschiedenis van de streek, en van Bazel in het bijzonder, getekend hebben. Niet alleen in rustiger tijden, maar meer nog genoodzaakt door de lasten van de veelvuldige oorlogen, bouwden deze ridders immers hun versterkingen tot versterkte hoeves. Uit de 3 hierboven genoemde versterkingen bijvoorbeeld groeiden het Hof te Borbuer, later Oudhof, dat pas onlangs plaats heeft moeten maken voor een villawijkje, en de nog bestaande hoeven Geelhof en Hof ter Elst. Ook de namen van de ridders uit die tijd vinden we nu nog terug bij de Bazelse bevolking.
Voor meer info over de omwalde hoven van Bazel ga naar https://docplayer.nl/15660132-De-omwalde-hoeven-van-bazel.html
Robrecht III van Béthun
Robrecht
II van Jeruzalem
De leenboeken waarin de hele administratie werd bijgehouden van wie wat in leen had, en welke diensten zij moesten leveren, werden later de belangrijkste bron van geschiedenisonderzoek, naast de parochieregisters. Zo zou het Robbrecht-leen, begrensd door de huidige Portugezenstraat, Heirstraat, Nieuwstraatje, Kraakstraat en Hoogstraat naar verluidt gegund zijn door Robrecht II van Jeruzalem, graaf van Vlaanderen van 1093 tot 1111 (maar mogelijk ook pas door Robrecht III van Béthune, graaf van Vlaanderen van 1305 tot 1322). In elk geval begon men reeds in de 12e eeuw met de systematische ontginning en inpoldering van het Bazelse grondgebied, en in 1238, geholpen door de zo verkregen voorspoed, startte Raas van Barsele de bouw van een nieuw kasteel. Ook toen was er al naamsverwarring. Deze van Barsele was inderdaad een heer van het Zuid-Bevelandse Borssele, en waarschijnlijk daarom gaf hij zijn nieuwe kasteel een andere naam. Dat werd dan Wissekerke, naar een van zijn andere bezittingen, maar mogelijk ook omdat zijn vrouw Wisse heette.
veerdienst over de Schelde, van Bazel naar Hemiksem
In die tijd ook moet de veerdienst over de Schelde, van Bazel naar Hemiksem ontstaan zijn. In 1232 werd dit veer bediend door Willem van Callebeek, die eigendom had aan de rivier, aan de kant van Hemiksem. Callebeek was de naam van het gehucht aldaar waar dat veer aanlegt. In 1334 bediende ene Jan Van Callebeke de veerdienst. Het Kallebeekveer bestaat nu nog, en is een toeristische trekpleister vanwege de mooie wandeling naar het kasteel van Wissekerke. In die tijd echter moet het een belangrijke verkeersader geweest zijn. In 1244 werd immers in Hemiksem de Sint-Bernardsabdij gebouwd, vlakbij Callebeek, en de paters verwierven al spoedig eigendommen in Bazel en omstreken. Ook luidden de bakstenen die zij voor de bouw van hun abdij zelf bakten, het begin in van de bloeiende baksteennijverheid in de Rupelstreek, ook aan de Bazelse kant van de Schelde. Door die groei kon trouwens in de 13e of 14e eeuw de parochie Kruibeke onafhankelijk van Bazel worden.
Nochtans was de steenbakkerij, samen met de potten- en tegelbakkerij, al van in de Romeinse tijd bekend in deze streek. Ook Raas van Barsele heeft waarschijnlijk al de plaatselijk gebakken steen gebruikt: onlangs werden bij werken in de kelder van het kasteel grotere bakstenen gevonden dan die van het huidige gebouw, wat kenmerkend is voor die tijd. Ook toen onlangs de kasteelvijver werd drooggelegd voor ruimingswerken, kwam midden in de vijver een oude dam op de Vaart blootliggen, uit die grote steen aangelegd (aan de waterkant verstevigd met natuursteen).
In 1364 wordt de Romaanse gebedsplaats vlakbij het kasteel Wissekerke vervangen door een gotische kruiskerk.
In de volgende eeuw vinden we terug meer gegevens over Bazel, en via het kasteel van Wissekerke. In 1437 verkocht ene Jacob Uten Hamme het kasteel en de heerlijkheid aan Robert van Rotselaer. In 1468 wordt Kateline van Rotselaer nog vermeld als eigenares van het goed, ondanks de woelige gebeurtenissen enkele jaren eerder. Op 16 juni 1452 was de Bazelse Hanewijkkouter, aan de huidige grens met Rupelmonde, het toneel van de Slag van Bazel. In de geschriften over de slag wordt ook reeds het gebouw de Eenhoorn vermeld, dan toen zetel was van de vierschaar en vergaderplaats voor het hoofdcollege van schepenen van het land van Waas. Het gebouw waar nu taverne De Eenhoorn huist, is pas later, in 1590 gebouwd op dezelfde plaats. De eenhoorn siert overigens nog steeds het wapen en de vlag van de fusiegemeente Kruibeke, en het wapen van de deelgemeente Kruibeke.
taverne De Eenhoorn Bazel
Lieven van Pottelsberghe
Livina van
Steelandt
Keizer Karel
Het kasteel van Wissekerke
werd in 1510 voor de laatste keer verkocht (tot de gemeente Kruibeke het kocht
in 1989) aan Lieven van Pottelsberghe, vooraanstaand Gents burger en raadsheer
van Keizer Karel: Lieven was boventallig raadsheer bij de Raad van Vlaanderen in
1509, gewoon raadsheer in 1514, en in 1517 raadsheer in de Geheime Raad, en
verder hoofdschepen van het Land van Waas, hoogbaljuw van het Land van
Dendermonde, verantwoordelijke voor de bewaking van het Gravensteen én van de
leeuwen van het leeuwenhok in Gent. Een machtig man dus. Livina van Steelandt,
de laatste loot in de afstamming van de familie Alijn, die het Alijns-godshuis
in Gent stichtten (thans museum Huis van Alijn), was de vrouw van Lieven van
Pottelberghe. De van Steelandts hadden trouwens, naast Lieven van Pottelsberghe,
nog 7 andere familieleden of aangetrouwden in de Raad van Vlaanderen zitten.
Lieven van Pottelsberghe liet in 1520 het kasteel van Wissekerke grondig
verbouwen, of zelfs herbouwen, voor hun zoon Frans. Toen die na de dood van
Lieven van Pottelsberghe (2 juli 1539) kinderloos stierf in 1544, ging het
kasteel van Wissekerke niet naar diens weduwe Jacoba de Bonnières, maar naar
Livina. Die liet het aan haar broer Servaes van Steelandt, hoogbaljuw van
Waas.
Marnix van St Aldegonde
Johannes Calvijn
Dat moet voor 1562 zijn, want niet alleen sterft Livina van Steelandt op 3 april van dat jaar, in 1562 wordt ook de linkervleugel van het kasteel van Wissekerke vernietigd door de troepen van Marnix van St Aldegonde, in het kader van de voorbereidingen tot de Nederlandse opstand. Ironisch, want Marnix keerde juist terug van het Zwítserse Bazel, waar hij bij Johannes Calvijn theologie had gestudeerd. Na de dood van Servaes van Steelandt kwam het goed voor een korte periode aan zijn zoon Willem, en in 1564 aan zijn kleinzoon Servaes van Steelandt (II), die een grote rol speelde in de Nederlandse opstand.
Willem van Oranje
Alexander Farnese
In januari 1583 was een aanval van Willem van Oranje op Antwerpen afgeslagen. Alexander Farnese rukte eind augustus op tot Eeklo. Het was daar, begin september 1583, dat de hoogbaljuw van het Land van Waas, Servaes van Steelandt II, heer van Wissekerke te Bazel, Alexander Farnese ging opzoeken om te onderhandelen over de overgave van het Land van Waas. Op 29 oktober ontving hij de troepen van Farnese in zijn kasteel, en de volgende dag, 30 oktober 1583 droeg hij het Land van Waas, met al de versterkingen die er zich toen bevonden, over aan de Spaanse veldheer. Aangezien daarmee ook geheel het Oostelijk deel van Zeeuws-Vlaanderen weer in de macht van Spanje kwam, werd Servaes van Steelandt door de Zeeuwen aanzien als een verrader. Dezelfde dag nog beschoten die het kasteel van Wissekerke, waarbij de oostelijke vleugel afbrandde. Het moet echter gezegd dat van Steelandt niet op eigen initiatief had gehandeld. Hij was immers in het bezit van een volmacht, ondertekend door de Bazelse schepen Remakel Verstraeten: gezien de overmacht en de militaire successen van Farnese, had het schepencollege van het Waasland, zetelend te Bazel, daartoe besloten. Feit is dat van Steelandt 3 jaar later door Farnese beloond werd met het gezag over de troepen in het Waasland.
In 1590 laat Servaes de schade aan het kasteel van Wissekerke herstellen. Hij stierf in 1607, en via zijn dochter Margaretha kwam de heerlijkheid van Bazel aan haar man Filip de Recourt de Lens et de Licques. Alhoewel die familienaam verwijst naar 3 dorpjes in Noord-Frankrijk, was die familie goed ingeburgerd in de streek. Zo is het wapen van de oude Zeeuwse gemeente Zwake (via ’s-Gravenpolder nu deel van Borsele, dat van deze familie, en de Bazelse Recourts werden ook graaf van Rupelmonde. De familietak stierf echter 5 generaties later uit, met Ivo Maria Joseph de Licques, in 1745. Erfopvolgers waren Désiré Antoon de la Kethulle, en vanaf 1779 de familie Vilain XIIII, een Gentse familie die later ook een belangrijke rol zou spelen bij het ontstaan van de Belgische staat.
bron: Wikipedia
6 Franciscus Burssens is geboren op
woensdag 7 augustus 1669 in Bazel
(Kruibeke), zoon van Aegidius Burssens (zie 5) en Paschijne
(Paschasia) DE VOLDERE (Volders, de Volder). Franciscus is overleden op dinsdag
30 oktober 1736 in Bazel (Kruibeke), 67
jaar oud.
Notitie bij overlijden van
Franciscus: Na het overlijden in 1706 van Joosijne
Wittock werden Jan wittoeck ende Adriaen buijssens als voogden aangesteld. Frans
en Joosijne woonden toen in een hofstede aangekocht tijdens hun huwelijk voor
436 guldens: seker behuijsde hofstede soo de selve gestaen ende gelegen is
binnen dese prochie van baesel inde meulen cauter wijck groot van gronden
ontrent een half buynders, oost daeranne gelant gillis van steenacker suyt de
straete west jan geldolf ende noort den selven steenacker ende jan Lijssens ...
Op zijn hofstede stond een cijns te betalen aan de armen van Rupelmonde. Als
landbouwer pachtte hij drie stukken land samen iets groter dan 6 gemeten,
waarvan twee stucken landt in baesel polder. Hierop verbouwde hij wellicht
boekweit, klaver, vlas, tarwe, koren en haver. Hij bezat twee koeyen maar geen
paard, want in 1706 staet noch te betaelen aen Jan de Lamper over peerdewerck
eene somme van 13 guldens. De staat van goed gemaakt ten sterfhuyse van Joosijne
wittock sloot tenslotte af met een boni van 227 gulden 18 stuiver, met als baten
ondermeer twee goude ringhen (3).
Franciscus:
(1) trouwde, 25 jaar oud, op zaterdag 30 april 1695 in Kruibeke met Josijne (Josina) WITTOCK / WITTOCKX, 31 jaar oud.
Josijne is geboren op dinsdag 16 oktober 1663 in Bazel (Kruibeke). Josijne is overleden op
woensdag 27 oktober 1706 in Bazel
(Kruibeke), 43 jaar oud.
(2) trouwde, 38 jaar oud, op zaterdag 1 oktober 1707 in Bazel (Kruibeke) met Petronilla De Maere (De
Meijere), 25 of 26 jaar oud. Petronilla is geboren in 1681 in Bazel (Kruibeke), dochter van Rumoldus De Maere (De Meijere). Petronilla is overleden op
dinsdag 30 september 1760 in Bazel
(Kruibeke), 78 of 79 jaar oud. Petronilla is weduwe van Petrus De Rop (geb. ±1678).
Kinderen van Franciscus en Josijne:
Kinderen van Franciscus en
Petronilla:
3 Joannes Baptista Burssens, geboren op vrijdag 29 september 1702 in
Bazel (Kruibeke). Volgt 8.
7 Adrianus Burssens (bursens) is geboren
op zondag 22 januari 1696 in Bazel
(Kruibeke), zoon van Franciscus Burssens (zie 6) en Josijne (Josina)
WITTOCK / WITTOCKX. Adrianus is overleden. Adrianus trouwde, 35 jaar oud, op
woensdag 25 juli 1731 in Bazel
(Kruibeke) met Anne
Maria VERGAUWEN. Anne is geboren in Bazel (Kruibeke). Anne is overleden op
donderdag 10 november 1791 in Bazel
(Kruibeke).
(1) trouwde, 21 jaar oud, op donderdag 25 mei 1724 in Bazel (Kruibeke) met Elisabeth Suy, 28 jaar
oud.
Notitie bij het huwelijk van
Joannes en Elisabeth: Het sterfhuis Elisabeth Suy met
als voogden Frans Suije en Adriaen Burssens vermeldt in 1734 een behuijsde
hofstede, gekocht in 1728 van Catharine de Wael en haar dochter Catharina de
Clerck, geleghen in de varentwijck (onder nr. 24) … tusschen 30 a 40 Roeden o.
jan van mieghem fs. jaecques s. sheeren straete en w. de cooren wint meulen van
de heere graeve van Rupelmonde en n. dhoors van de weduwe phe. vermeulen… Jan en
Elisabeth pachtten toen twee stukken land van J.B. Jaspaert en een akker van Jan
Weyns. Twee koeien zorgden voor melk en de hinnen voor eieren. Onder de andere
meubilaire baten: 2 spinnewielen, 31 ellen lijnwaet, hemden, de capot met den
rooden rock, rocklijven met de borst, 2 robben met de borst, schoenen ende
muylen, het meel met het koeffer met de mastellen … (1).
Jan verongelukte op 31.08.1764 onder sijnen hoeijwaeghen in den dyck Sloodt van Craeghe in den polder van Rupelmonde. Aldaar begraven in de kerk. Uit sterfhuis jan burssens fs frans daer moeder af is geweest Josijne Wittock met als voogden Jan de Waen en Heijnderickx Burssens, blijkt dat hij in 1744 samen met Catharina de Waen nog 7 ½ roeden grond had gekocht gelegen aan zijn hofstede waarop zij een waegen huijs ende voordere stallagie hebben gebouwd. Openbare verkoop van Peird en koeijen runders waeghen kerren sledde ploeghe ende eeghde bracht ruim 979 gulden op. De vrouw van Frans Nijs - zilversmid te Temse - raamde het ongemunt goud, bestaande uit een Gauwen trouw ende cnoprrinck en een senteurgepse, op 17 gulden 16 stuiver. Jan Baptiste bebouwde toen zeker tarwe, koren, klaver, gerst. Deels op volgende gepachte gronden: 100 roeden in den Eijerputwijck, 350 r. in de meire, 4 stukken land in den blauwhofwijck samen 2 bunder 1 gemet 200 r., 3 stukken land in den Robberecht samen 1 b. 1 g. 150 r., 4 stukken land in de vaerentwijck samen 1 b. 2 g. 135 r.
Onder de begrafeniskosten: 3 gulden voor het luijden van de groote clock te Rupelmonde, 1 fl. 4 st. voor het baercleedt, 4 fl. 5 st. aan Phelipus van Steenacker die na het ongeluk het doodt lichaem tsijnen huijse heeft opgebaard, aan Jacobus Buytaert 8 fl. voor leveren en tappen van een ton bruin bier en 8 fl. 16 st. voor een zak koren aan de armen van Bazel uitgedeeld … (2).
Elisabeth is geboren op zondag 20 mei 1696 in Bazel (Kruibeke), dochter van Franciscus Suy(e) en Elisabeth De
Rijck. Elisabeth is overleden op woensdag 11 november 1733 in Bazel (Kruibeke), 37 jaar oud.Jan verongelukte op 31.08.1764 onder sijnen hoeijwaeghen in den dyck Sloodt van Craeghe in den polder van Rupelmonde. Aldaar begraven in de kerk. Uit sterfhuis jan burssens fs frans daer moeder af is geweest Josijne Wittock met als voogden Jan de Waen en Heijnderickx Burssens, blijkt dat hij in 1744 samen met Catharina de Waen nog 7 ½ roeden grond had gekocht gelegen aan zijn hofstede waarop zij een waegen huijs ende voordere stallagie hebben gebouwd. Openbare verkoop van Peird en koeijen runders waeghen kerren sledde ploeghe ende eeghde bracht ruim 979 gulden op. De vrouw van Frans Nijs - zilversmid te Temse - raamde het ongemunt goud, bestaande uit een Gauwen trouw ende cnoprrinck en een senteurgepse, op 17 gulden 16 stuiver. Jan Baptiste bebouwde toen zeker tarwe, koren, klaver, gerst. Deels op volgende gepachte gronden: 100 roeden in den Eijerputwijck, 350 r. in de meire, 4 stukken land in den blauwhofwijck samen 2 bunder 1 gemet 200 r., 3 stukken land in den Robberecht samen 1 b. 1 g. 150 r., 4 stukken land in de vaerentwijck samen 1 b. 2 g. 135 r.
Onder de begrafeniskosten: 3 gulden voor het luijden van de groote clock te Rupelmonde, 1 fl. 4 st. voor het baercleedt, 4 fl. 5 st. aan Phelipus van Steenacker die na het ongeluk het doodt lichaem tsijnen huijse heeft opgebaard, aan Jacobus Buytaert 8 fl. voor leveren en tappen van een ton bruin bier en 8 fl. 16 st. voor een zak koren aan de armen van Bazel uitgedeeld … (2).
(2) trouwde, 31 jaar oud, op maandag 3 mei 1734 in Bazel (Kruibeke) met Joanna VAN RAEMDONCK.
Joanna is een dochter van Paulus VAN RAEMDONCK en Marie VAN ROYEN. Joanna is overleden.
(3) trouwde, 35 jaar oud, op maandag 10 maart 1738 in Bazel (Kruibeke) met Catharina de WAEL, 21
jaar oud. Catharina is geboren op zondag 26 juli 1716 in Bazel (Kruibeke). Catharina is overleden op
vrijdag 16 mei 1777 in Bazel
(Kruibeke), 60 jaar oud. Catharina trouwde later op dinsdag 22 december
1767 in Bazel (Kruibeke) met Paschasius de Prins (geb. 1735).
Kinderen van Joannes en Elisabeth:
Kinderen van Joannes en
Joanna:
Kinderen van Joannes en
Catharina:
9 Elisabeth Burssens, geboren op maandag
22 februari 1740 in Bazel (Kruibeke).
Elisabeth is overleden.
10 Marie Catharina Burssens, geboren op
dinsdag 25 september 1742 in Bazel
(Kruibeke). Marie is overleden.
9 Josijne Burssens is geboren op zondag
24 juni 1725 in Bazel (Kruibeke),
dochter van Joannes Baptista Burssens (zie 8) en Elisabeth Suy.
Josijne is overleden. Josijne trouwde, 20 jaar oud, op zondag 29 augustus 1745
in Bazel (Kruibeke) met Anthonie ROOMAN, 32 jaar
oud.
Notitie bij het huwelijk van
Josijne en Anthonie: Na overlijden van haar man
hertrouwde Josijne Bursens vermoedelijk te Bazel 03.05.1771 met Frans CUYPERS
(3).
Anthonie is geboren op zondag 19 februari 1713 in Temse, zoon van Antonius ROOMAN en Joanna
Vermeulen. Anthonie is overleden op zaterdag 23 april 1768 in Bazel (Kruibeke), 55 jaar oud.
10 Judocus Borsens is geboren op zondag
22 augustus 1728 in Bazel (Kruibeke),
zoon van Joannes Baptista Burssens (zie 8) en Elisabeth Suy. Judocus is overleden
op dinsdag 2 januari 1781 in Bazel
(Kruibeke), 52 jaar oud. Judocus trouwde met Elisabeth Colman. Elisabeth
is geboren in Bazel (Kruibeke).
Elisabeth is overleden op maandag 24 januari 1791 in Bazel (Kruibeke).
Kinderen van Judocus en Elisabeth:
1 Josina Theresia Bursens is geboren op dinsdag 14 oktober 1766 in Bazel.
2 Petrus Guilelmus Bursens is geboren op zondag 12 maart 1769 in Bazel
3 Joannes, Baptist Bursens, geboren op dinsdag 30 augustus 1774 in
Bazel. Volgt 11.
11 Joannes, Baptist Bursens is geboren op
dinsdag 9 augustus 1774 in Bazel,
zoon van Judocus Borsens (zie 10) en Elisabeth Colman. Joannes, is
overleden op zondag 7 november 1858 in Rupelmonde, 84 jaar oud.
Rupelmonde is een plaats in de Belgische provincie Oost-Vlaanderen en een deelgemeente van de gemeente Kruibeke. De plaats ligt aan de Schelde, bij de monding van de rivier de Rupel. Op 1 januari 2008 had Rupelmonde 3031 inwoners. De plaats is bekend als geboorteplaats van Gerardus Mercator. Inwoners van het dorp worden Rupelmondenaars genoemd.
Rupelmonde heeft de kleinste oppervlakte van de Kruibeekse deelgemeenten, maar wel de hoogste bevolkingsdichtheid, wat het te danken heeft aan een rijk verleden als stedelijk gebied. Het huidige dorp wordt van Bazel gescheiden door de Hanewijkbeek.
De naam Rupelmonde is van een zodanige Vlaamse oorsprong dat het
nauwelijks veranderingen heeft ondergaan in de loop der tijd. De
plaatsnaam is gebaseerd op de monding van de Rupel, waar de stad een uitzicht op heeft. Slechts een klein aantal oorkonden wijken af van de hedendaagse schrijfwijze, varianten zijn: Ruppelmonde in 1200, Ri(p)plemonde in 1334, Rupplemonde in 1327, verder zien we ook Repelmonde en Rypelmonde opduiken in eerder Brabantse bronnen. Soms wordt er naar Rupelmonde verwezen als Mercatorstede. In het hedendaagse dialect heet de plaats Repmond.
De allereerste meldingen over een nederzetting op deze plaats hebben het over een Romeinse militaire Castra.
Deze zou van groot strategisch belang zijn geweest, gezien de ligging.
De Romeinen hadden zo een goed overzicht over de aanpalende vijandelijke
gebieden van de Nerviërs, Atrebati en Menapiërs.
Vlaamse kronieken spreken in de 9de eeuw voor het eerst over de stad Rupelmonde. In diezelfde eeuw werd de stad en haar kasteel gedeeltelijk verwoest door doortrekkende Noormannen.
Tijdens de Eerste Wereldoorlog werd er ter hoogte van Rupelmonde - net als in Antwerpen - een tijdelijke pontonbrug aangelegd om inwoners van Klein Brabant die op de vlucht waren voor oprukkende Duitse troepen een veilige oversteek te bieden.
In 1944 werd de stadskern getroffen door een Duitse V2 raket waarbij tien doden vielen.
Tegenwoordig is Rupelmonde een rustig dorpje, dat meer dan gewone aandacht geniet van vele toeristen. Deze voelen zich aangetrokken door de alom aanwezige historische sfeer.
Joannes,:
Een beetje geschiedenis van Rupelmonde
Centrum van Rupelmonde in de 17e eeuw
Rupelmonde heeft de kleinste oppervlakte van de Kruibeekse deelgemeenten, maar wel de hoogste bevolkingsdichtheid, wat het te danken heeft aan een rijk verleden als stedelijk gebied. Het huidige dorp wordt van Bazel gescheiden door de Hanewijkbeek.
Kasteel van Rupelmonde in de eerste helft van de 17e eeuw
Vlaamse kronieken spreken in de 9de eeuw voor het eerst over de stad Rupelmonde. In diezelfde eeuw werd de stad en haar kasteel gedeeltelijk verwoest door doortrekkende Noormannen.
Tijdens de Eerste Wereldoorlog werd er ter hoogte van Rupelmonde - net als in Antwerpen - een tijdelijke pontonbrug aangelegd om inwoners van Klein Brabant die op de vlucht waren voor oprukkende Duitse troepen een veilige oversteek te bieden.
In 1944 werd de stadskern getroffen door een Duitse V2 raket waarbij tien doden vielen.
Tegenwoordig is Rupelmonde een rustig dorpje, dat meer dan gewone aandacht geniet van vele toeristen. Deze voelen zich aangetrokken door de alom aanwezige historische sfeer.
Margaretha van Constantinopel
Notitie bij Joannes,:
Vanaf de 12e eeuw ontwikkelde Rupelmonde zich tot een
belangrijke handelsplaats. In 1271 verleende Margaretha van Constantinopel de
stad het privilege om tol te heffen op de Schelde en de Rupel. Vanaf de 14e eeuw
bezat Rupelmonde stadsrechten. In de late Middeleeuwen volgde na vele oorlogen
de economische neergang.
In de 19e eeuw begon weer een periode van economische voorspoed. Dit kwam vooral door de oprichting van steenbakkerijen en zoutziederijen. Deze sectoren werden echter weer opgeheven vanwege de kleine oppervlakte van de stad en het gebrek aan uitbreidingsmogelijkheden. De steenbakkerijen vertrokken rond 1880 naar het nabijgelegen Steendorp.
De voorbeeldfunctie die deze producten hadden voor de latere commerciële kaartmakers in de Nederlanden is dermate groot, dat we er maar aan voorbij moeten gaan dat het merendeel ervan niet in de Nederlanden, maar in de Duitse Rijnstad Duisburg vervaardigd is.
Eerste jaren
Gerardus Mercator is in 1512 geboren in het Oost-Vlaamse Rupelmonde ten zuidwesten van Antwerpen en ten oosten van Gent als Gerard De Kremer. Zijn jeugd bracht hij in Gangelt (Duitsland) door waar zijn vader schoenmaker was. Hij ging daar ook naar de latijnschool. Zijn vervolgopleiding kreeg hij bij de beroemde humanist Macropedius van de ’Broeders des Gemenen Levens’ in ’s-Hertogenbosch, waarna hij aan de Universiteit Leuven studeerde. Inmiddels had hij zich bekwaamd in de graveerkunst. Daarin was hij zo ervaren dat de instrumentmaker Gaspard van der Heyden hem geheel of gedeeltelijk de koperplaten voor de nieuwe aard- en hemelglobe van Gemma Frisius liet graveren. Deze beide werken, die omstreeks 1537 verschenen, zijn de oudst bekende van Mercator.
Mercator bereikte de voor zijn tijd zeer uitzonderlijke leeftijd van 82 jaar. Het hadden er nochtans heel wat minder kunnen zijn. In 1544 werd hij samen met een groep Leuvense burgers op verdenking van Lutheranisme door de Inquisitie gearresteerd. Na enkele maanden werd hij vrijgelaten maar al zijn bezittingen werden aangeslagen. Zijn medeverdachten wachtte een wreder lot: ze werden een kopje kleiner gemaakt of belandden op de brandstapel. Antonia van Roesmaele werd echter levend begraven. Of Mercator door deze gebeurtenis Vlaanderen heeft ingeruild voor het Rijnland is niet bekend. Het lijkt onwaarschijnlijk, omdat hij na zijn vrijlating nog acht jaar in Leuven heeft gewerkt. In 1552 verhuisde hij naar Duisburg in Duitsland, waar een Luthers regime heerste.
Zelfstandige werken
Spoedig na dit werk ’in dienstverband’ bij zijn leermeester, publiceerde Mercator zelfstandig kort na elkaar een wandkaart van het Heilige Land, Amplissima Terrae Sanctae Descriptio (6 bladen, 1537), een kleine wereldkaart in hartvormige projectie, Orbis Imago (1538), en een wandkaart van Vlaanderen Exactissima Flandriae Descriptio (9 bladen, 1540); in dat laatste jaar publiceerde hij bovendien een boek over het cursieve schrift, Literarum latinarum, quas italicas, cursoriasque vocant, scribendarum ratio, dat bestaat uit 52 bladen in houtsnede.
Mercator was de eerste die het cursieve schrift ’italic’ op landkaarten toepaste. Dit verfraaide het kaartbeeld zodanig, dat het tot in de 19e eeuw gebruikelijk is gebleven plaatsnamen op kaarten cursief te schrijven.
In 1541 volgt een aardglobe. Dan horen we een tijdje niets van hem op cartografisch gebied. Mercators problemen met de overheid wegens Lutheranisme kunnen daarvoor de reden zijn. Eerst in 1551 volgt een nieuwe uitgave: een hemelglobe, als tegenhanger van de aardglobe.
Mercatorprojectie
Uit de Duisburgse periode kennen we slechts drie wandkaarten:
Europæ descriptio, de wandkaart van Europa uit 1554 in 15 bladen (159 x 132 cm). Met het verschijnen van deze kaart werd het reeds lang achterhaalde Ptolemaeïsche kaartbeeld op verregaande wijze verbeterd. De onderlinge positie van de Europese landen is voor het eerst op juiste wijze weergegeven. Anderhalve eeuw lang zou Mercators kaart van Europa een voorbeeld blijven.
Angliæ, Scotiæ et Hiberniæ nova descriptio, een wandkaart van de Britse eilanden in acht bladen uit 1564.
Nova et aucta orbis terræ descriptio ad usum navigantium emendate accommodata, 1569, de grote wandkaart van de wereld in 21 bladen met een totaalformaat van 134 x 212 cm.
Deze laatste kaart kan met recht Mercators meesterwerk worden genoemd. Het is een van de eerste kaarten waarin een projectie is toegepast zonder hoekvervorming.
Wat is het geval? Het is onmogelijk om het bolvormige oppervlak van de aarde op een plat vlak af te beelden, te projecteren, zonder dat er vervormingen optreden.
Op vier manieren kan het kaartbeeld vervormd zijn: wat betreft oppervlakte, vorm, hoek en afstand. Een kaart in een plat vlak kan slechts één van deze eigenschappen tegelijk correct afbeelden. Als bijvoorbeeld een kaart oppervlaktegetrouw is, betekent dat dat alle oppervlakten op de kaart dezelfde verhouding hebben met de werkelijkheid. De vormen en afstanden kunnen dan niet overeenkomstig de werkelijkheid zijn.
Mercator wilde zijn kaart geschikt maken voor de zeevaart. Het was daarom belangrijk dat de kompasrichtingen op de kaart met de werkelijkheid overeenstemden, er moest dus gebruikgemaakt worden van een hoekgetrouwe projectie. Het grootste nadeel van zo’n projectie is dat er naar de polen toe enorme vergrotingen optreden. Hoe dichter je bij de polen komt, hoe groter de schaal. De polen zelf kunnen niet eens worden afgebeeld.
Het beoogde praktische voordeel van deze projectie heeft er toe geleid dat die steeds meer werd toegepast. De projectie wordt naar hem de Mercatorprojectie genoemd.
Kosmografie
Na de uitgave van deze wandkaart legde Mercator zich meer en meer toe op de samenstelling van een kosmografie. Mercators plannen waren groots: een reusachtig kosmografisch werk over de schepping en over de oorsprong en geschiedenis van het geschapene.
De eerste ideeën daarvoor schreef hij in 1569 in de inleiding tot zijn Chronologia. De kosmografie zou gaan bestaan uit vijf delen:
1.De schepping van de wereld. Tekst postuum gepubliceerd als inleiding op de Atlas (1595).
2.Beschrijving van de hemel. Nooit verschenen.
3.Beschrijving van de landen en zeeën in drie gedeeltes:
1.moderne geografie. De Atlas, onvoltooid, zie hierna ;
2.Ptolemaeus’ kaarten. Gepubliceerd in 1578 ;
3.antieke geografie. Niet gerealiseerd.
4.Genealogie en politieke geschiedenis. Alleen verschenen in de vorm van de teksten bij de kaarten in de Atlas.
5.Chronologie. Gepubliceerd in 1569.
Mercators noodlot was echter zijn wetenschappelijke instelling. Hij stelde publicatie uit in de hoop dat er nieuwe informatie zou komen. Het cartografisch gedeelte van zijn kosmografie is slechts voor ongeveer de helft gerealiseerd.
Als eerste kwam zijn Ptolemaeus-uitgave uit 1578 gereed. Mercator beschouwde deze uitgave enkel en alleen als een weergave van de wereld naar de ideeën van de klassieke schrijvers. De 28 Ptolemaeïsche kaarten zijn nooit in een andere atlas geïncorporeerd – hoewel ze nog in 1730 (!) opnieuw werden uitgegeven.
Eerst in 1585, vijftien jaar na de uitgave van het Theatrum, kwam Mercator met een onvoltooide uitgave van zijn ’moderne geografie’.
Het kaartboek bevat 51 kaarten: 16 van Frankrijk, 9 van de Nederlanden en 26 van Duitsland. Van deze landen had hij de meest betrouwbare beschrijvingen in zijn bezit. Elk onderdeel heeft een eigen titelpagina: Galliae Tabulae Geographicae, Belgii Inferioris Geographicae Tabulae en Germaniae tabulae geographicae. Het geheel had nog geen titel.
In 1589 volgden 22 kaarten van Zuidoost-Europa, Italiae, Sclavoniae et Graeciae tabulae geographicae. Mercator heeft geen kans gezien zijn Tabulae Geographicae uit te breiden tot een echte wereldatlas van zo’n 120 kaarten zoals hij gedacht had.
Postuum uitgegeven
Een jaar na Gerards dood publiceerde zijn zoon Rumold Mercator een aanvulling met 34 kaarten. Hierin bevinden zich 29 door Gerardus Mercator gegraveerde kaarten van de ontbrekende delen van Europa (IJsland, de Britse Eilanden en de Noord- en Oost-Europese landen).
Om het geheel snel te kunnen completeren voegde Rumold er zijn eigen wereldkaart uit 1587 aan toe en liet vier kaarten van de continenten van zijn vaders grote wereldkaart uit 1569 kopiëren door zijn neven Gerardus Mercator junior en Michael Mercator, zoons van Arnold Mercator. Ook de titelpagina is een noodoplossing: het is de titel van de Ptolemaeus-uitgave van 1578, waarop de nieuwe titel in boekdruk opgeplakt is.
Ook bracht Rumold Mercator een ’complete uitgave’ met alle 107 kaarten uit. Feitelijk is deze uitgave niet meer dan een in één band gebonden heruitgave van de vier series Tabulae Geographicae met de nieuwe aanvulling.
Een uitgave uit 1595 bevatte de volgende kaarten: 1. Orbis terrae compendiosa / 2. Europa / 3. Africa / 4. Asia / 5.America sive India nova / 6.Polus arcticus / 7.Islandia / 8. Britannicae insulae: Anglia, Scotia & Hibernia / 9. Norwegia & Svecia / 10.Daniae Regni / 11. Holsatia Ducatus / 12. Borussia sive Prussia / 13. Russia / 14. Galliae universalis / 15. Helvetia / 16. Zurichgow / 17.Wiflispurgergow / 18. Aargow / 19. Belgii inferioris tabula / 20. Lutzenburg Ducatus et Trevirensis provincia / 21. Hispania / 22. Germaniae universalis / 23. Frisia occodentalis / 24. Emden & Oldenborch Comitatus / 25. Westfaliae prima tabula / 26. Westfaliae secunda tabula / 27. Westfaliae tertia tabula / 28. Waldeck Comitatus / 29. Palatinatus Rheni / 30. Wirtenberg Ducatus / 31. Alsatia inferior / 32. Alsatia superior cum Suntgoia et Brisgoia / 33. Saxonia inferior et Mecklenborg Ducatus / 34. Brunswyck Ducatus / 35. Hassia landtgraviatus / 36. Thuringia landgraviatus / 37. Franconia Ducatus / 38. Bavaria Ducatus / Palatinatus superior sive Bavariae / 39. Saxonia superior Ducatus simul cum Misnia et Lusatia / 40. Brandenburg Marchionatus / 41. Austria Marchionatus / 42. Saltzburg Archiepiscopatus / 43. Polonia Regnum, Silesia / 44. Hungaria Regnum / 45. Italia / 46. Lombardiae tabula I cum Valesia / 47. Lombardiae tabula I: Tarvisina Marchia et Tirolis Comitatus / 48. Lombardiae tabula III: Pedemontana regio cum Genuensium terretorio / 49. Forum Iulium, Karstia, Carniola, Histria et Windorum Marchia / 50. Stiria / 51. Sclavonica, Croatia, Bosnia cum Dalmatiae parte / 52. Graecia / 53. Candia cum insulis aliquot circa Graeciam
’Atlas’
Rumolds ’complete uitgave’ heeft een eigen titelpagina en voorwerk. De titel is geworden Atlas sive Cosmographicae Meditationes de Fabrica Mundi et Fabrica Figura (Atlas oftewel kosmografische overwegingen over de schepping van de wereld en de vorm van het geschapene).
De keuze van de titel verklaarde Mercator in een inleiding. De naam is niet zoals later veelal aangenomen ontleend aan de Titaan Atlas omdat deze de wereld op zijn schouders droeg, maar omdat hij een groot astronoom en kosmograaf was. Daarmee was Mercator de eerste die het woord ’Atlas’ introduceerde voor een verzameling kaarten in boekvorm.
My purpose then is to followe this Atlas, a man so excelling in erudition, humanitie, and wisedome, (as from a loftie watch tower) to contemplate Cosmographie, as much as my strength and abilitie will permit mee, to see if peradventure, by my diligence, I may finde out some truths in things yet unknowne, which may serve to the studie of wisedom, schreef hij in zijn inleiding.
Atlas is op de titelpagina van Mercators Atlas afgebeeld met een hemel- en aardglobe.
Overigens was de Titaan Atlas als werelddrager al eerder gebruikt voor de titelpagina die Lafreri omstreeks 1570 aan zijn IATO-Atlas (=Italian Atlas assembled To Order) toevoegde. Aan Mercators originaliteit in dezen kan dus getwijfeld worden.
De Atlas wordt voorafgegaan door de biografie van Gerardus Mercator door de Duisburgse magistraat Walter Ghim en vervolgt met het eerste deel: Mercators werk over de schepping, De Mundi Creatione et Fabrica Liber. De 107 kaarten vormen het tweede deel van de atlas.
Naar hem genoemd
Mercatorprojectie, een hoekgetrouwe kaartprojectie.
Mercatortelescoop, een 1,2 meter telescoop op La Palma van de Katholieke Universiteit Leuven.
Het Mercatormuseum in Sint-Niklaas toont de geschiedenis van de cartografie voor, tijdens en na Mercator. Het bezit tevens een collectie aan kaarten, globes en atlassen van zijn hand.
Gerhard-Mercator Universität Duisburg, nu Universiteit Duisburg-Essen
Mercatorplein (Amsterdam), een plein in stadsdeel De Baarsjes in Amsterdam-West.
Mercatorplein (’s-Hertogenbosch), een plein nabij Station ’s-Hertogenbosch, alwaar ook het Stedelijk Gymnasium is gevestigd. Dit is de opvolger van de Latijnse School waar Mercator zijn opleiding heeft genoten.
Gerard de Cremer straat, een straat in Rupelmonde die naar Bazel leidt.
De Mercator, een voormalig opleidingsschip dat nu in de haven van Oostende ligt als museumschip.
Mercator (windmolen), de middelste van vijf windmolens langs de autosnelweg E17 op Kruibeeks grondgebied kreeg de naam Mercator.
Mercatorstripbeurs, een jaarlijkse beurs te Kruibeke.
De Gerarduslei, een straat in de gemeente Ekeren
Danscafé De Mercator, gelegen in de Suikerrui, op een boogscheut van de Kaaien.
bron:
WikipediaIn de 19e eeuw begon weer een periode van economische voorspoed. Dit kwam vooral door de oprichting van steenbakkerijen en zoutziederijen. Deze sectoren werden echter weer opgeheven vanwege de kleine oppervlakte van de stad en het gebrek aan uitbreidingsmogelijkheden. De steenbakkerijen vertrokken rond 1880 naar het nabijgelegen Steendorp.
Gerardus Mercator (Rupelmundanus) (Nederlandse naam: Gerard de
Kremer of de Cremer; Mercator is de Latijnse vertaling van De Kremer, eigenlijke
naam van de familie) (Rupelmonde, 5 maart 1512 – Duisburg, 2 december 1594) was
een Vlaams cartograaf, instrumentmaker en graveur, die al tijdens zijn leven als
de ’Ptolemaeus van zijn tijd’ beschouwd werd. Zijn ouders waren Rijnlanders uit
de stad Gangelt in het hertogdom Gulik.
Atlas uit 1595 van Gerard Mercator, uitgegeven na zijn dood. Het is de eerste volledige editie van zijn atlas
Mercator zag zichzelf veel meer
als een wetenschappelijk kosmograaf, dan als iemand die met het maken en
verkopen van kaarten zijn brood moest verdienen. Zijn productie was niet erg
uitgebreid. We kennen van hem een globepaar, een vijftal wandkaarten en een
onvoltooide kosmografie. Hiernaast introduceerde hij het woord Atlas. Dit woord
omvatte destijds alle kaarten van de kosmos; dus van zowel het heelal als de
aarde.
Globe 1541
De voorbeeldfunctie die deze producten hadden voor de latere commerciële kaartmakers in de Nederlanden is dermate groot, dat we er maar aan voorbij moeten gaan dat het merendeel ervan niet in de Nederlanden, maar in de Duitse Rijnstad Duisburg vervaardigd is.
Eerste jaren
Gerardus Mercator is in 1512 geboren in het Oost-Vlaamse Rupelmonde ten zuidwesten van Antwerpen en ten oosten van Gent als Gerard De Kremer. Zijn jeugd bracht hij in Gangelt (Duitsland) door waar zijn vader schoenmaker was. Hij ging daar ook naar de latijnschool. Zijn vervolgopleiding kreeg hij bij de beroemde humanist Macropedius van de ’Broeders des Gemenen Levens’ in ’s-Hertogenbosch, waarna hij aan de Universiteit Leuven studeerde. Inmiddels had hij zich bekwaamd in de graveerkunst. Daarin was hij zo ervaren dat de instrumentmaker Gaspard van der Heyden hem geheel of gedeeltelijk de koperplaten voor de nieuwe aard- en hemelglobe van Gemma Frisius liet graveren. Deze beide werken, die omstreeks 1537 verschenen, zijn de oudst bekende van Mercator.
Mercator bereikte de voor zijn tijd zeer uitzonderlijke leeftijd van 82 jaar. Het hadden er nochtans heel wat minder kunnen zijn. In 1544 werd hij samen met een groep Leuvense burgers op verdenking van Lutheranisme door de Inquisitie gearresteerd. Na enkele maanden werd hij vrijgelaten maar al zijn bezittingen werden aangeslagen. Zijn medeverdachten wachtte een wreder lot: ze werden een kopje kleiner gemaakt of belandden op de brandstapel. Antonia van Roesmaele werd echter levend begraven. Of Mercator door deze gebeurtenis Vlaanderen heeft ingeruild voor het Rijnland is niet bekend. Het lijkt onwaarschijnlijk, omdat hij na zijn vrijlating nog acht jaar in Leuven heeft gewerkt. In 1552 verhuisde hij naar Duisburg in Duitsland, waar een Luthers regime heerste.
Zelfstandige werken
Spoedig na dit werk ’in dienstverband’ bij zijn leermeester, publiceerde Mercator zelfstandig kort na elkaar een wandkaart van het Heilige Land, Amplissima Terrae Sanctae Descriptio (6 bladen, 1537), een kleine wereldkaart in hartvormige projectie, Orbis Imago (1538), en een wandkaart van Vlaanderen Exactissima Flandriae Descriptio (9 bladen, 1540); in dat laatste jaar publiceerde hij bovendien een boek over het cursieve schrift, Literarum latinarum, quas italicas, cursoriasque vocant, scribendarum ratio, dat bestaat uit 52 bladen in houtsnede.
Mercator was de eerste die het cursieve schrift ’italic’ op landkaarten toepaste. Dit verfraaide het kaartbeeld zodanig, dat het tot in de 19e eeuw gebruikelijk is gebleven plaatsnamen op kaarten cursief te schrijven.
In 1541 volgt een aardglobe. Dan horen we een tijdje niets van hem op cartografisch gebied. Mercators problemen met de overheid wegens Lutheranisme kunnen daarvoor de reden zijn. Eerst in 1551 volgt een nieuwe uitgave: een hemelglobe, als tegenhanger van de aardglobe.
Mercatorprojectie
Uit de Duisburgse periode kennen we slechts drie wandkaarten:
Europæ descriptio, de wandkaart van Europa uit 1554 in 15 bladen (159 x 132 cm). Met het verschijnen van deze kaart werd het reeds lang achterhaalde Ptolemaeïsche kaartbeeld op verregaande wijze verbeterd. De onderlinge positie van de Europese landen is voor het eerst op juiste wijze weergegeven. Anderhalve eeuw lang zou Mercators kaart van Europa een voorbeeld blijven.
Angliæ, Scotiæ et Hiberniæ nova descriptio, een wandkaart van de Britse eilanden in acht bladen uit 1564.
Nova et aucta orbis terræ descriptio ad usum navigantium emendate accommodata, 1569, de grote wandkaart van de wereld in 21 bladen met een totaalformaat van 134 x 212 cm.
Deze laatste kaart kan met recht Mercators meesterwerk worden genoemd. Het is een van de eerste kaarten waarin een projectie is toegepast zonder hoekvervorming.
Wat is het geval? Het is onmogelijk om het bolvormige oppervlak van de aarde op een plat vlak af te beelden, te projecteren, zonder dat er vervormingen optreden.
Op vier manieren kan het kaartbeeld vervormd zijn: wat betreft oppervlakte, vorm, hoek en afstand. Een kaart in een plat vlak kan slechts één van deze eigenschappen tegelijk correct afbeelden. Als bijvoorbeeld een kaart oppervlaktegetrouw is, betekent dat dat alle oppervlakten op de kaart dezelfde verhouding hebben met de werkelijkheid. De vormen en afstanden kunnen dan niet overeenkomstig de werkelijkheid zijn.
Mercator wilde zijn kaart geschikt maken voor de zeevaart. Het was daarom belangrijk dat de kompasrichtingen op de kaart met de werkelijkheid overeenstemden, er moest dus gebruikgemaakt worden van een hoekgetrouwe projectie. Het grootste nadeel van zo’n projectie is dat er naar de polen toe enorme vergrotingen optreden. Hoe dichter je bij de polen komt, hoe groter de schaal. De polen zelf kunnen niet eens worden afgebeeld.
Het beoogde praktische voordeel van deze projectie heeft er toe geleid dat die steeds meer werd toegepast. De projectie wordt naar hem de Mercatorprojectie genoemd.
Kosmografie
Na de uitgave van deze wandkaart legde Mercator zich meer en meer toe op de samenstelling van een kosmografie. Mercators plannen waren groots: een reusachtig kosmografisch werk over de schepping en over de oorsprong en geschiedenis van het geschapene.
De eerste ideeën daarvoor schreef hij in 1569 in de inleiding tot zijn Chronologia. De kosmografie zou gaan bestaan uit vijf delen:
1.De schepping van de wereld. Tekst postuum gepubliceerd als inleiding op de Atlas (1595).
2.Beschrijving van de hemel. Nooit verschenen.
3.Beschrijving van de landen en zeeën in drie gedeeltes:
1.moderne geografie. De Atlas, onvoltooid, zie hierna ;
2.Ptolemaeus’ kaarten. Gepubliceerd in 1578 ;
3.antieke geografie. Niet gerealiseerd.
4.Genealogie en politieke geschiedenis. Alleen verschenen in de vorm van de teksten bij de kaarten in de Atlas.
5.Chronologie. Gepubliceerd in 1569.
Mercators noodlot was echter zijn wetenschappelijke instelling. Hij stelde publicatie uit in de hoop dat er nieuwe informatie zou komen. Het cartografisch gedeelte van zijn kosmografie is slechts voor ongeveer de helft gerealiseerd.
Als eerste kwam zijn Ptolemaeus-uitgave uit 1578 gereed. Mercator beschouwde deze uitgave enkel en alleen als een weergave van de wereld naar de ideeën van de klassieke schrijvers. De 28 Ptolemaeïsche kaarten zijn nooit in een andere atlas geïncorporeerd – hoewel ze nog in 1730 (!) opnieuw werden uitgegeven.
Eerst in 1585, vijftien jaar na de uitgave van het Theatrum, kwam Mercator met een onvoltooide uitgave van zijn ’moderne geografie’.
Het kaartboek bevat 51 kaarten: 16 van Frankrijk, 9 van de Nederlanden en 26 van Duitsland. Van deze landen had hij de meest betrouwbare beschrijvingen in zijn bezit. Elk onderdeel heeft een eigen titelpagina: Galliae Tabulae Geographicae, Belgii Inferioris Geographicae Tabulae en Germaniae tabulae geographicae. Het geheel had nog geen titel.
In 1589 volgden 22 kaarten van Zuidoost-Europa, Italiae, Sclavoniae et Graeciae tabulae geographicae. Mercator heeft geen kans gezien zijn Tabulae Geographicae uit te breiden tot een echte wereldatlas van zo’n 120 kaarten zoals hij gedacht had.
Postuum uitgegeven
Een jaar na Gerards dood publiceerde zijn zoon Rumold Mercator een aanvulling met 34 kaarten. Hierin bevinden zich 29 door Gerardus Mercator gegraveerde kaarten van de ontbrekende delen van Europa (IJsland, de Britse Eilanden en de Noord- en Oost-Europese landen).
Om het geheel snel te kunnen completeren voegde Rumold er zijn eigen wereldkaart uit 1587 aan toe en liet vier kaarten van de continenten van zijn vaders grote wereldkaart uit 1569 kopiëren door zijn neven Gerardus Mercator junior en Michael Mercator, zoons van Arnold Mercator. Ook de titelpagina is een noodoplossing: het is de titel van de Ptolemaeus-uitgave van 1578, waarop de nieuwe titel in boekdruk opgeplakt is.
Ook bracht Rumold Mercator een ’complete uitgave’ met alle 107 kaarten uit. Feitelijk is deze uitgave niet meer dan een in één band gebonden heruitgave van de vier series Tabulae Geographicae met de nieuwe aanvulling.
Een uitgave uit 1595 bevatte de volgende kaarten: 1. Orbis terrae compendiosa / 2. Europa / 3. Africa / 4. Asia / 5.America sive India nova / 6.Polus arcticus / 7.Islandia / 8. Britannicae insulae: Anglia, Scotia & Hibernia / 9. Norwegia & Svecia / 10.Daniae Regni / 11. Holsatia Ducatus / 12. Borussia sive Prussia / 13. Russia / 14. Galliae universalis / 15. Helvetia / 16. Zurichgow / 17.Wiflispurgergow / 18. Aargow / 19. Belgii inferioris tabula / 20. Lutzenburg Ducatus et Trevirensis provincia / 21. Hispania / 22. Germaniae universalis / 23. Frisia occodentalis / 24. Emden & Oldenborch Comitatus / 25. Westfaliae prima tabula / 26. Westfaliae secunda tabula / 27. Westfaliae tertia tabula / 28. Waldeck Comitatus / 29. Palatinatus Rheni / 30. Wirtenberg Ducatus / 31. Alsatia inferior / 32. Alsatia superior cum Suntgoia et Brisgoia / 33. Saxonia inferior et Mecklenborg Ducatus / 34. Brunswyck Ducatus / 35. Hassia landtgraviatus / 36. Thuringia landgraviatus / 37. Franconia Ducatus / 38. Bavaria Ducatus / Palatinatus superior sive Bavariae / 39. Saxonia superior Ducatus simul cum Misnia et Lusatia / 40. Brandenburg Marchionatus / 41. Austria Marchionatus / 42. Saltzburg Archiepiscopatus / 43. Polonia Regnum, Silesia / 44. Hungaria Regnum / 45. Italia / 46. Lombardiae tabula I cum Valesia / 47. Lombardiae tabula I: Tarvisina Marchia et Tirolis Comitatus / 48. Lombardiae tabula III: Pedemontana regio cum Genuensium terretorio / 49. Forum Iulium, Karstia, Carniola, Histria et Windorum Marchia / 50. Stiria / 51. Sclavonica, Croatia, Bosnia cum Dalmatiae parte / 52. Graecia / 53. Candia cum insulis aliquot circa Graeciam
’Atlas’
Rumolds ’complete uitgave’ heeft een eigen titelpagina en voorwerk. De titel is geworden Atlas sive Cosmographicae Meditationes de Fabrica Mundi et Fabrica Figura (Atlas oftewel kosmografische overwegingen over de schepping van de wereld en de vorm van het geschapene).
De keuze van de titel verklaarde Mercator in een inleiding. De naam is niet zoals later veelal aangenomen ontleend aan de Titaan Atlas omdat deze de wereld op zijn schouders droeg, maar omdat hij een groot astronoom en kosmograaf was. Daarmee was Mercator de eerste die het woord ’Atlas’ introduceerde voor een verzameling kaarten in boekvorm.
My purpose then is to followe this Atlas, a man so excelling in erudition, humanitie, and wisedome, (as from a loftie watch tower) to contemplate Cosmographie, as much as my strength and abilitie will permit mee, to see if peradventure, by my diligence, I may finde out some truths in things yet unknowne, which may serve to the studie of wisedom, schreef hij in zijn inleiding.
Atlas is op de titelpagina van Mercators Atlas afgebeeld met een hemel- en aardglobe.
Overigens was de Titaan Atlas als werelddrager al eerder gebruikt voor de titelpagina die Lafreri omstreeks 1570 aan zijn IATO-Atlas (=Italian Atlas assembled To Order) toevoegde. Aan Mercators originaliteit in dezen kan dus getwijfeld worden.
De Atlas wordt voorafgegaan door de biografie van Gerardus Mercator door de Duisburgse magistraat Walter Ghim en vervolgt met het eerste deel: Mercators werk over de schepping, De Mundi Creatione et Fabrica Liber. De 107 kaarten vormen het tweede deel van de atlas.
Naar hem genoemd
Mercatorprojectie, een hoekgetrouwe kaartprojectie.
Mercatortelescoop, een 1,2 meter telescoop op La Palma van de Katholieke Universiteit Leuven.
Het Mercatormuseum in Sint-Niklaas toont de geschiedenis van de cartografie voor, tijdens en na Mercator. Het bezit tevens een collectie aan kaarten, globes en atlassen van zijn hand.
Gerhard-Mercator Universität Duisburg, nu Universiteit Duisburg-Essen
Mercatorplein (Amsterdam), een plein in stadsdeel De Baarsjes in Amsterdam-West.
Mercatorplein (’s-Hertogenbosch), een plein nabij Station ’s-Hertogenbosch, alwaar ook het Stedelijk Gymnasium is gevestigd. Dit is de opvolger van de Latijnse School waar Mercator zijn opleiding heeft genoten.
Gerard de Cremer straat, een straat in Rupelmonde die naar Bazel leidt.
De Mercator, een voormalig opleidingsschip dat nu in de haven van Oostende ligt als museumschip.
Mercator (windmolen), de middelste van vijf windmolens langs de autosnelweg E17 op Kruibeeks grondgebied kreeg de naam Mercator.
Mercatorstripbeurs, een jaarlijkse beurs te Kruibeke.
De Gerarduslei, een straat in de gemeente Ekeren
Danscafé De Mercator, gelegen in de Suikerrui, op een boogscheut van de Kaaien.
Feodale heren van Rupelmonde
Vanouds ressorteerde de stad Rupelmonde rechtstreeks onder de graaf van Vlaanderen. In 1659 verkocht de graaf de heerlijkheid aan Filips van Récourt, die op dat moment al baron van Wissekerke (op het grondgebied van het huidige Bazel was en hiermee de eerste "heer van Rupelmonde" werd. Zijn zoon, ook Filips geheten, werd tot "graaf van Rupelmonde" verheven, een titel die bewaard bleef tot het einde van het Ancien Régime.- Filips van Recourt-Licques (* 1635) ⚭ Maria Magdalena de Smidt van Beerlandt
- Filips van Recourt-Licques († 1682) ⚭ Maria Anna Eusebia Truchses
- Maximiliaan Filips Jozef Eugeen van Recourt-Lens-Boulogne-Licques († 1710) ⚭ Maria Margaretha Isabella van Alègre
- Ivo Maria Jozef van Récourt-Lens-Boulogne-Licques († 1745) ⚭ Maria Christina Christiana van Grammont
- Maximiliaan Emmanuel van de Kethulle († 1756) ⚭ Maria Theresia Coleta Ghislena van Brouchoven
- Jan Joost van de Kethulle († 1778)
- Anna Francisca van de Kethulle († 1799) ⚭ Mathias Xaveer Ghellinck († 1788)
- Filips Lodewijk Maria Ghislenus Vilain XIIII (1778-1856) ⚭ Sophia Louisa Zoë van Feltz (1780-1853
Joannes,:
(1) trouwde met Elisabeth, Theresia Claus. Elisabeth, is geboren op
donderdag 5 september 1771 in Rupelmonde. Elisabeth, is overleden op
donderdag 6 januari 1831 in Rupelmonde,
59 jaar oud.
(2) trouwde, 57 jaar oud, op woensdag 7 maart 1832 in Temse met Anna, Josepha Nyssen, 43 jaar oud. Anna, is geboren
op zaterdag 5 april 1788 in Temse.
Anna, is overleden.
Kind van Joannes, en Elisabeth,:
1 Dominic Joseph Burssens, geboren op woensdag 25 april 1810 in Rupelmonde. Volgt 12.
12 Dominic Joseph Burssens is geboren op woensdag
25 april 1810 in Rupelmonde, zoon van
Joannes, Baptist Bursens (zie 11) en Elisabeth, Theresia Claus. Joseph
is overleden. Joseph trouwde, 24 jaar oud, op woensdag 25 februari 1835 in Rupelmonde met Thersia, Leocadia Speelman, 25 jaar oud. Thersia,
is geboren op vrijdag 21 april 1809 in Rupelmonde. Thersia, is overleden op maandag
21 april 1845 in Rupelmonde, 36 jaar
oud.
Kind van Joseph en Thersia,:
1 Joannes, Baptist Bursens, geboren op zondag 26 juli 1835 in
Rupelmonde. Volgt 13.
13 Joannes, Baptist Bursens is geboren op
zondag 26 juli 1835 in Rupelmonde, zoon van Joseph Burssens (zie 12)
en Thersia, Leocadia Speelman. Joannes, is overleden op dinsdag 2 maart 1915 in
Rupelmonde, 79 jaar oud. Joannes,
trouwde, 21 jaar oud, op donderdag 13 augustus 1857 in Rupelmonde met Fidelia, Carolina De Souter, 25 jaar oud. Fidelia,
is geboren op zaterdag 12 mei 1832 in Rupelmonde. Fidelia, is overleden op woensdag
31 mei 1905 in Rupelmonde, 73 jaar oud.
Kinderen van Joannes, en Fidelia,:
1 Gustavus Bursens, geboren op vrijdag 10 februari 1865 in Rupelmonde. Volgt 14.
2 Josephus Bursens is geboren op donderdag 7 november 1867 in Rupelmonde. Josephus trouwde, 23 jaar oud, op vrijdag 7 november 1890 in Rupelmonde met Constantia van Raemdonck, 24 jaar oud. Constantia is geboren op donderdag 4 oktober 1866 in Rupelmonde.
kinderen van Josephus en Constantia:
2 Josephus Bursens is geboren op donderdag 7 november 1867 in Rupelmonde. Josephus trouwde, 23 jaar oud, op vrijdag 7 november 1890 in Rupelmonde met Constantia van Raemdonck, 24 jaar oud. Constantia is geboren op donderdag 4 oktober 1866 in Rupelmonde.
kinderen van Josephus en Constantia:
2 Joannes Arthur Bursens , geboren op zondag 23 november 1890 in Rupelmonde. Joannes is overleden op dinsdag 28 september 1982 in Hoboken, 91 jaar oud.
Notitie bij Joannes: Arthur Bursens was de zoon van Jozef Bursens. In 1904 werd hij aangeworven bij de orgelbouwers Mortier, waar ook zijn vader werkzaam was. Deze laatste stichtte in 1908 een bedrijf voor danszaalorgels. In 1928 nam Arthur Bursens samen met Gustaaf Roels het bedrijf over en werkte men onder de naam Arburo, Arthur Bursens, Gustaaf Roels. Andere bronnen hebben het over Arthur Bursens orgels. In 1930 verwierf Arthur Bursens het pand op de Sint- Bernardse-steenweg 635 waar hij de rest van zijn leven is blijven wonen en werken. In die periode werkte er 20 tot 25 man in het atelier. Hier begon men met “rollenorgels” te vervaardigen. Doordat het op papieren rollen speelt in plaats van op boeken was het veel goedkoper in gebruik. De tweede wereldoorlog deed de vraag naar orgels afnemen. Er werd overgeschakeld op meubelen. De jaren na de oorlog was een gouden tijd voor de orgelbouwers waarbij de klanten de fabriek zelf opzochten voor de aankoop van een orgel. Dikwijls werd de volledige inrichting zoals tafel, stoelen en buffet geleverd. Vele orgels werden uitgerust met een accordeon die speciaal voor deze orgels werd gebouwd. Het is ook tijdens deze periode dat Arthur Bursens zijn grootste orchestrions heeft gebouwd. Het waren instrumenten die 96 toetsen telden met een rijke variatie aan registers en slagwerk. Alle toetsen hadden een functie. In het totaal zijn er een 20-tal gebouwd waarvan het orgel “Canada” het eerste was. Het is ook nog het enige orgel dat van deze serie in België is gebleven. In 1950 trok Gustaaf Roels zich uit de zaak terug om naar onze toenmalige kolonie Belgisch Congo te trekken. Hij startte er een houtzagerij op, maar keerde na anderhalf jaar terug naar België. Het aandeel van Roels was ondertussen overgenomen door Frans De Groof. De naam Arburo bleef behouden. In 1967 stierf Frans De Groof en Arthur Bursens, toen 77 wilde ermee stoppen. Het nietsdoen beviel hem echter niet en snel startte hij met de bouw van 52-toetsenorgels voor kermis of straatgebruik. Als laatste maakte hij nog een reeks
68-toetsenstraatorgels waarvan de “Sint-Bernard” in 1975 werd voltooid en in 1977 de “Brusilia”. De meeste gingen echter naar Amerika of Engeland. Geen van al deze orgels zijn echter identiek. Tot op het laatste bleef Arthur Bursens experimenteren.
Aankoop Vlaamse Gemeenschap
Schaarbeek - De Vlaamse Gemeenschap heeft een prestigieuze orgelcollectie gekocht. De verzameling dans-straat- en kermisorgels van de familie Ghysels uit Schaarbeek werd voor 610.000 euro gekocht. Er is wel een voorwaarde: de orgels moeten gebruikt worden.
De collectie Ghysels bestaat uit een ensemble van muziekautomaten en mechanische orgels uit de eerste helft van de twintigste eeuw. Het is de laatste grote collectie van deze aard in ons land. Grote mechanische dansorgels werden vooral in het begin van de twintigste eeuw in Antwerpen gebouwd door Arthur Burssens - Roels voor kermissen en danscafés.
68-toetsenstraatorgels waarvan de “Sint-Bernard” in 1975 werd voltooid en in 1977 de “Brusilia”. De meeste gingen echter naar Amerika of Engeland. Geen van al deze orgels zijn echter identiek. Tot op het laatste bleef Arthur Bursens experimenteren.
Schaarbeek - De Vlaamse Gemeenschap heeft een prestigieuze orgelcollectie gekocht. De verzameling dans-straat- en kermisorgels van de familie Ghysels uit Schaarbeek werd voor 610.000 euro gekocht. Er is wel een voorwaarde: de orgels moeten gebruikt worden.
14 Gustavus Bursens is geboren op vrijdag
10 februari 1865 in Rupelmonde, zoon
van Joannes, Baptist Bursens (zie 13) en Fidelia, Carolina De Souter.
Gustavus is overleden. Gustavus trouwde, 21 jaar oud, op donderdag 12 augustus
1886 in Rupelmonde met Clementia de Jonghe, 20
jaar oud. Clementia is geboren op zaterdag 21 april 1866 in Rupelmonde. Clementia is overleden.
Kind van Gustavus en Clementia:
1 Elisabeth Bursens, geboren op zondag 15 mei 1887 in Rupelmonde. Volgt 15.
15 Elisabeth Bursens is geboren op zondag
15 mei 1887 in Rupelmonde, dochter van
Gustavus Bursens (zie 14) en Clementia de Jonghe. Elisabeth is
overleden. Elisabeth trouwde met Guillaume van der Veken. Guillaume is geboren in 1885 in
Mechelen. Guillaume is overleden in
1952 in Antwerpen, 66 of 67 jaar oud.
16 Elisabeth Bursens is geboren in 1887,
dochter van Joannes, Baptist Bursens (zie 13) en Fidelia, Carolina De Souter.
Elisabeth is overleden. Elisabeth trouwde met Guillaume van der Veken. Guillaume is geboren
in 1885. Guillaume is overleden in 1952, 66 of 67 jaar oud.
17 Henricus Burssens (Beurssens) is geboren op
donderdag 30 augustus 1708 in Bazel
(Kruibeke), zoon van Franciscus Burssens (zie 6) en Petronilla De
Maere (De Meijere). Henricus is overleden op maandag 15 december 1783 in Bazel (Kruibeke), 75 jaar oud. Henricus
trouwde, 29 jaar oud, op zaterdag 19 juli 1738 in Bazel (Kruibeke) met Anna Van Britsom, 24 jaar
oud. Anna is geboren op woensdag 4 juli 1714 in Bazel (Kruibeke), dochter van Petrus Van Britsom en Barbara
Praet. Anna is overleden op zaterdag 3 december 1791 in Bazel (Kruibeke), 77 jaar oud.
Kinderen van Henricus en Anna:
1 Theresia Christina Burssens, geboren
op woensdag 27 juli 1740 in Bazel
(Kruibeke). Zij is gedoopt op woensdag 27 juli 1740 in Bazel (Kruibeke). Theresia is overleden.
2 Theresia Burssens, geboren op
zaterdag 27 januari 1742 in Bazel
(Kruibeke). Zij is gedoopt op zaterdag 27 januari 1742 in Bazel (Kruibeke). Theresia is overleden.
4 Maria Theresa Burssens, geboren op
donderdag 9 september 1745 in Bazel
(Kruibeke). Zij is gedoopt op donderdag 9 september 1745 in Bazel (Kruibeke). Maria is overleden.
5 Anna Catharina Burssens, geboren op
donderdag 21 september 1747 in Bazel
(Kruibeke). Zij is gedoopt op donderdag 21 september 1747 in Bazel (Kruibeke). Anna is overleden.
6 Amelberga Burssens, geboren in Bazel (Kruibeke). Zij is gedoopt op dinsdag
11 november 1749 in Bazel (Kruibeke).
Amelberga is overleden.
18 Barbara Borsens is geboren op woensdag
4 december 1743 in Bazel (Kruibeke),
dochter van Henricus Burssens (zie 17) en Anna Van Britsom. Zij is gedoopt
op donderdag 5 december 1743 in Bazel
(Kruibeke). Barbara is overleden. Barbara trouwde met Franciscus Mees.
Franciscus is overleden.
19 Dominicus Franciscus Burssens, zoon
van Franciscus Burssens (zie 6) en Petronilla De Maere (De Meijere).
Hij is gedoopt op donderdag 8 november 1714 in Bazel (Kruibeke). Dominicus is overleden in
1773 in Bazel (Kruibeke), 58 of 59 jaar
oud. Dominicus trouwde, 22 jaar oud, op dinsdag 12 februari 1737 in Bazel (Kruibeke) met Maria De Kerf, 20 jaar oud.
Maria is een dochter van Judocus (Josephus) De Kerf
en Maria Vercauteren. Zij is gedoopt op dinsdag 3
november 1716 in Bazel (Kruibeke).
Maria is overleden, 79 jaar oud. Zij is begraven op zondag 4 september 1796 in
Bazel (Kruibeke).
Kinderen van Dominicus en Maria:
1 Marina Burssens is geboren op donderdag 12 december 1737 in Bazel. Mariana
is overleden.
2 Joannes Franciscus Burssens (Beursens) is geboren op zondag 5 juli 1739 in Bazel (Kruibeke). Joannes is overleden.
4 Adrianus Burssens, geboren op zaterdag 10
november 1742 in Bazel (Kruibeke).
Adrianus is overleden.
5 Anna Maria Burssens is geboren op zaterdag 15 augustus 1744 in Bazel (Kruibeke), Anna is overleden op maandag 3 juli 1747 in Bazel (Kruibeke), 2 jaar oud.
6 Theresia Burssens, geboren op zondag 10 april 1746 in Bazel (Kruibeke). Volgt 20.
7 Joannes Baptista Burssens is geboren op zondag 17 maart 1748. Joannes is overleden.
8 Judoca Burssens is geboren op maandag 9 februari 1750 in Bazel (Kruibeke),Judoca is overleden.
9 Joannes Jacobus Burssens, geboren op maandag 28 augustus 1752 in
Bazel (Kruibeke). Volgt 21.
10 Dominicus Franciscus Burssens is geboren op dinsdag 4 maart 1755 in Bazel (Kruibeke). Dominicus is overleden.
11 Petrus Burssens is geboren op woensdag 24 augustus 1757 in Bazel (Kruibeke). Petrus is overleden op woensdag 9 augustus 1758 in Bazel (Kruibeke), 11 maanden oud.
12 Josephus Augustinus Burssens, gedoopt op zondag 28 oktober 1759 in
Bazel (Kruibeke). Volgt 27.
20 Theresia Burssens is geboren op zondag
10 april 1746 in Bazel (Kruibeke).
Theresia is overleden. Theresia trouwde met Joannes Baptista Lijssens.
Kind van Joannes en Anna:
1 Helena Burssens, geboren op maandag 2 februari 1784 in Kruibeke. Volgt 22.
22 Helena Burssens is geboren op maandag
2 februari 1784 in Kruibeke, dochter
van Joannes Jacobus Burssens (zie 21) en Anna Isabella (Sybilla) Vonck
(Funck). Helena is overleden op maandag 4 september 1843 in Kruibeke, 59 jaar oud. Helena trouwde, 23
jaar oud, op maandag 21 september 1807 in Kruibeke met David Foubert, 27 of 28 jaar oud. David is
geboren in 1779 in Bazel (Kruibeke),
zoon van Franciscus Foubert en Anna De Kerf. David is overleden in 1853 in Kruibeke, 73 of 74 jaar oud.
Notitie bij David: winkelier
23 Rosalia Foubert is geboren in 1813,
dochter van David Foubert en Helena Burssens (zie 22). Rosalia is
overleden in 1868 in Kruibeke, 54 of 55
jaar oud. Rosalia trouwde met ???. Hij is overleden.
24 Joanna Foubert is geboren in 1839,
dochter van ??? en Rosalia Foubert (zie 23). Joanna is overleden. Joanna trouwde,
18 of 19 jaar oud, op woensdag 27 oktober 1858 in Kruibeke met Fidelis Amandus Nielandt, 22 of 23 jaar oud.
Fidelis is geboren in 1835, zoon van Livinus Nielandt
en Maria Phillipina DE Wreede. Fidelis is overleden.
25 Suzanna Catharina Foubert is geboren
in 1842, dochter van ??? en Rosalia Foubert (zie 23). Suzanna is
overleden. Suzanna trouwde, 22 of 23 jaar oud, op woensdag 20 september 1865 in
Kruibeke met Hilarius Lazarus Blazius
Nielandt, 25 of 26 jaar oud. Hilarius is geboren in 1839, zoon van
Livinus Nielandt en Maria Phillipina DE Wreede. Hilarius is overleden.
27 Josephus Augustinus Burssens, zoon van
Dominicus Franciscus Burssens (zie 19) en Maria De Kerf. Hij is gedoopt op
zondag 28 oktober 1759 in Bazel
(Kruibeke). Josephus is overleden op zondag 31 januari 1847 in Sint Gillis Dendermonde, 87 jaar oud.
Josephus trouwde, 22 jaar oud, op zondag 22 september 1782 in Bazel (Kruibeke) met Elisabeth Willems, 28 jaar
oud. Elisabeth is geboren in Kruibeke.
Zij is gedoopt op vrijdag 29 maart 1754. Elisabeth is overleden op woensdag 11
juni 1834 in Bazel (Kruibeke), 80 jaar
oud.
28 Eguidius Burssens, zoon van Josephus
Augustinus Burssens (zie 27) en Elisabeth Willems. Hij is gedoopt
op maandag 23 februari 1784 in Bazel
(Kruibeke). Eguidius is overleden op zondag 31 januari 1847 in Sint Gillis Dendermonde, 62 jaar oud.
Eguidius trouwde, 24 jaar oud, op woensdag 9 november 1808 in Rupelmonde met Maria Theresia De Pauw, 24 jaar oud. Maria is
geboren op vrijdag 8 oktober 1784 in Rupelmonde. Maria is overleden op donderdag
16 augustus 1866 in Dendermonde, 81
jaar oud.
29 Paulus Benedictus Burssens is geboren
op vrijdag 1 maart 1816 in Hamme, zoon
van Eguidius Burssens (zie 28) en Maria Theresia De Pauw. Paulus is
overleden op donderdag 8 september 1887 in Dendermonde, 71 jaar oud. Paulus trouwde, 24
jaar oud, op woensdag 24 juni 1840 in Sint
Gillis Dendermonde met Francisca Beeckman, 21 jaar oud. Francisca is geboren op
woensdag 2 september 1818 in Sint Gillis
Dendermonde, dochter van Joannes Franciscus
Beeckman en Joanna Catharina VAN DOOREN. Francisca is
overleden op zaterdag 1 juni 1861 in Dendermonde, 42 jaar oud.
30 Carolus Ludovicus Burssens is geboren
op zaterdag 10 juni 1843 in Lebbeke,
zoon van Paulus Benedictus Burssens (zie 29) en Francisca Beeckman. Carolus is
overleden op donderdag 26 april 1923 in Dendermonde, 79 jaar oud. Carolus trouwde, 24
jaar oud, op zondag 18 november 1865 in Dendermonde met Antonia Catharina Baltzar, 24 jaar oud. Antonia is
geboren op woensdag 21 juni 1843 in Dendermonde, dochter van Carolus Ludovicus Baltzar en Theresia
Lauwers. Antonia is overleden op maandag 18 juli 1927 in Dendermonde, 84 jaar oud.
Kinderen van Carolus en Antonia:
1 Carolina Maria Burssens, geboren op dinsdag 14 november 1865 in
Dendermonde als Baltzar. Volgt 31.
6 Josephina Maria Burssens, geboren op
dinsdag 14 september 1880 in Dendermonde. Josephina is overleden op
woensdag 15 juli 1885 in Dendermonde, 4
jaar oud.
10 Margaretha Adolphina Burssens, geboren op zaterdag 25 januari
1890 in Dendermonde. Volgt 67.
31 Carolina Maria Burssens is geboren op
dinsdag 14 november 1865 in Dendermonde, dochter van Carolus Ludovicus
Burssens (zie 30) en Antonia Catharina Baltzar.
Carolina is overleden op vrijdag 8 december 1944 in Dendermonde, 79 jaar oud. Carolina trouwde,
31 jaar oud, op zaterdag 21 augustus 1897 in Dendermonde met Aloysius Andreas De Loose, 30 jaar oud. Aloysius is
geboren op zondag 23 juni 1867 in Dendermonde. Aloysius is overleden op vrijdag
3 november 1933 in Dendermonde, 66 jaar
oud.
32 Maria Theresia Burssens is geboren op
vrijdag 14 augustus 1868 in Dendermonde, dochter van Carolus Ludovicus
Burssens (zie 30) en Antonia Catharina Baltzar. Maria
is overleden op woensdag 16 september 1942 in Dendermonde, 74 jaar oud. Maria trouwde, 26 jaar oud, op zaterdag 17 november 1894 in Dendermonde met Joseph Auguste Bailly, 24 jaar oud. Joseph is geboren op woensdag 11 mei 1870 in Bassevelde. Joseph is overleden op maandag 17 december 1945 in Gent, 75 jaar oud.
Notitie bij Joseph: getuige in 1905 bij huwelijk van zijn schoonzus Burssens Rachel Josephina
hij was toen onderofficier in de kadettenschool gehuisvest te Namen
hij was toen onderofficier in de kadettenschool gehuisvest te Namen
33 Petrus Joannes Burssens is geboren op
zaterdag 5 november 1870 in Dendermonde, zoon van Carolus Ludovicus
Burssens (zie 30) en Antonia Catharina Baltzar. Petrus trouwde, 21 jaar oud, op zaterdag 20 augustus 1892 in Dendermonde met Maria Hélèna Peé, 22 jaar oud. Maria is geboren op dinsdag 15 maart 1871 in Dendermonde. Maria is overleden op zaterdag 21 februari 1970 in Brasschaat, 99 jaar oud. Petrus
is overleden op woensdag 30 augustus 1961 in Loppem, 90 jaar oud.
Notitie bij Petrus: handelaar in granen
34 Gaston, Charles, Mathilda Burssens is
geboren op dinsdag 18 februari 1896 in Dendermonde, zoon van Petrus Joannes Burssens
(zie 33) en Maria Hélèna Peé. Gaston, is
overleden op vrijdag 29 januari 1965 in Ekeren, 68 jaar oud.
Notitie bij Gaston,:
Belgisch expressionistische dichter. Hij stierf op 68-jarige
leeftijd en is begraven op het Schoonselhof.
Hij was lid van het Activisme en studeerde aan de door de Duitsers vernederlandste Gentse Universiteit.
Net als Paul van Ostaijen is zijn werk in de jaren 1920 geëvolueerd van een humanitair expressionisme naar een meer organisch expressionisme. Muzikaliteit stond vanaf dan centraal in zijn poëtica. Burssens gaf Van Ostaijens onuitgegeven gedichten uit na diens dood.
Burssens kreeg tweemaal de Driejaarlijkse Prijs voor Poëzie (1950-52 en 1956-58).
Alles is mogelijk in een gedicht. Verzamelde verzen 1914-1965
Gaston Burssens (1896-1965) is een van de eigenzinnigste dichters die het Nederlandse taalgebied ooit heeft gekend. Alhoewel hij zijn leven lang in de schaduw heeft gestaan van zijn boezemvriend Paul van Ostaijen, bezat zijn poëzie een geheel eigen toon. Burssens schreef met een grote ongedwongenheid en had een voorliefde voor woordspel. Ook het experiment lag hem na aan het hart. Burssens bleef dat experiment altijd trouw, aanvankelijk als revolutionair expressionist, in zijn latere jaren als dichter van zogenaamde experimentele belijdenislyriek.
Met Alles is mogelijk in een gedicht verschijnt voor het eerst een echt volledige uitgave van het werk van Burssens in een fraaie editie. Deze Verzamelde verzen 1914-1965 bevat niet alleen alle bundels, ook alle verspreid gepubliceerde, maar ongebundeld gebleven gedichten zijn opgenomen. Bovendien worden hier in primeur de ongepubliceerde gedichten uit Burssens’ nalatenschap afgedrukt.
Matthijs de Ridder tekende voor deze editie. Hij schreef bovendien een uitgebreid en informatief nawoord, onder de titel ’Weg met Gaston Burssens! (gaston burssens is een potvis) Leve Gaston Burssens!’, over Burssens’ activistische poëtica. De dichter komt in dit nawoord naar voren als een Vlaamse literaire revolutionair en een onverbeterlijke nonconformist.
bron: Louis Paul Boon documentatiecentrum
De avond is zo stil als 't wezen kan
Nog stiller dan bij 't luiden van de vespers
Een wandeling door het land met Jespers
Is stiller dan ik zeggen kan
De zee is niet zeer ver
Iets verder dan de verste horizonnen
Als wij haar ruisen voelen her en der
Is 't wonder van de stilte reeds begonnen
De velden liggen lauw in dit geruis
De mestlucht met de mist heeft ons omhangen
We horen vele vogelzangen
We zien één enkele vledermuis
Gaston,:
Hij was lid van het Activisme en studeerde aan de door de Duitsers vernederlandste Gentse Universiteit.
Net als Paul van Ostaijen is zijn werk in de jaren 1920 geëvolueerd van een humanitair expressionisme naar een meer organisch expressionisme. Muzikaliteit stond vanaf dan centraal in zijn poëtica. Burssens gaf Van Ostaijens onuitgegeven gedichten uit na diens dood.
Burssens kreeg tweemaal de Driejaarlijkse Prijs voor Poëzie (1950-52 en 1956-58).
Alles is mogelijk in een gedicht. Verzamelde verzen 1914-1965
Gaston Burssens (1896-1965) is een van de eigenzinnigste dichters die het Nederlandse taalgebied ooit heeft gekend. Alhoewel hij zijn leven lang in de schaduw heeft gestaan van zijn boezemvriend Paul van Ostaijen, bezat zijn poëzie een geheel eigen toon. Burssens schreef met een grote ongedwongenheid en had een voorliefde voor woordspel. Ook het experiment lag hem na aan het hart. Burssens bleef dat experiment altijd trouw, aanvankelijk als revolutionair expressionist, in zijn latere jaren als dichter van zogenaamde experimentele belijdenislyriek.
Met Alles is mogelijk in een gedicht verschijnt voor het eerst een echt volledige uitgave van het werk van Burssens in een fraaie editie. Deze Verzamelde verzen 1914-1965 bevat niet alleen alle bundels, ook alle verspreid gepubliceerde, maar ongebundeld gebleven gedichten zijn opgenomen. Bovendien worden hier in primeur de ongepubliceerde gedichten uit Burssens’ nalatenschap afgedrukt.
Matthijs de Ridder tekende voor deze editie. Hij schreef bovendien een uitgebreid en informatief nawoord, onder de titel ’Weg met Gaston Burssens! (gaston burssens is een potvis) Leve Gaston Burssens!’, over Burssens’ activistische poëtica. De dichter komt in dit nawoord naar voren als een Vlaamse literaire revolutionair en een onverbeterlijke nonconformist.
bron: Louis Paul Boon documentatiecentrum
Een gedicht van Gaston Burssens, geschreven naar aanleiding van een bezoek van of aan zijn vriend, de Vlaamse beeldhouwer Ocar Jespers. Bewonder deze stille, intieme verzen:
Nog stiller dan bij 't luiden van de vespers
Een wandeling door het land met Jespers
Is stiller dan ik zeggen kan
De zee is niet zeer ver
Iets verder dan de verste horizonnen
Als wij haar ruisen voelen her en der
Is 't wonder van de stilte reeds begonnen
De velden liggen lauw in dit geruis
De mestlucht met de mist heeft ons omhangen
We horen vele vogelzangen
We zien één enkele vledermuis
De wilgen zijn nog stiller dan ze krom zijn
Verdoezeld in de stilt' en bijna zwart
De boeren zitten stiller dan ze stom zijn
En onze geest staat stil en wij zijn zonder hart
De weiden liggen niet ze hangen
Ze hangen aan de mist en 't is de mist die ligt
Wij hebben ei zo na niet één verlangen
Wij horen een gedicht
De koeien o de koeien
Toen Onze Lieve Heer de koe geschapen heeft
Wist hij wel dat haar loeien
Een klacht zou zijn die om de stilte beeft
De maan want ja het maantje bidt zijn vespers
Stil als een wit konijn
En ik en Jespers
Wij luisteren naar de maneschijn
Verdoezeld in de stilt' en bijna zwart
De boeren zitten stiller dan ze stom zijn
En onze geest staat stil en wij zijn zonder hart
De weiden liggen niet ze hangen
Ze hangen aan de mist en 't is de mist die ligt
Wij hebben ei zo na niet één verlangen
Wij horen een gedicht
De koeien o de koeien
Toen Onze Lieve Heer de koe geschapen heeft
Wist hij wel dat haar loeien
Een klacht zou zijn die om de stilte beeft
De maan want ja het maantje bidt zijn vespers
Stil als een wit konijn
En ik en Jespers
Wij luisteren naar de maneschijn
Amaat Burssens is emeritus professor Afrikaanse kunst- en
cultuurgeschiedenis Universiteit Gent en voormalig directeur-diensthoofd van het
Seminarie voor Etnische Kunst en van het Seminarie voor Afrikaanse
Cultuurgeschiedenis. Hij is auteur van een negentigtal publicaties met
betrekking tot de kunsten en culturen van Afrika.
35 Aimé (Amaat), François, Stefanie
Burssens is geboren op woensdag 1 september 1897 in Dendermonde, zoon van Petrus Joannes Burssens
(zie 33) en Maria Hélèna Peé. Aimé is
overleden op donderdag 20 oktober 1983 in Gent, 86 jaar oud.
Burssens raakt uiteraard ook betrokken bij het door de Universiteit Gent opgerichte Ganda-Congo. Hij bereidt de prospectiereis van de interdisciplinaire commissie in de zomer van 1958 naar het Ituri-district voor. Zelf neemt hij de leiding van de werkgroep taalkunde en antropologie op zich. In het kader hiervan gaat hij zelf op prospectietocht in Mahalik, een streek in het noordoosten van Congo nabij het Albertmeer, om de taal- en volkenkundige toestand in kaart te brengen.
De dagboeken die Burssens bijhoudt tijdens zijn reizen zijn eveneens een rijke bron. Geschreven over een periode van meer dan drie decennia bieden ze een unieke blik op de kolonie en de aanloop naar de onafhankelijkheid in 1960. Burssens geeft ons een inkijk in het dagelijks leven in Congo, de verhoudingen tussen blank en zwart, koloniale percepties, ervaringen van Congolezen in België, koloniale en Congolese politieke ontwikkelingen, communautaire spanningen tussen Frans- en Nederlandstaligen en de werking van koloniale universitaire instellingen. Het nagelaten archief van Burssens blijft tot op heden grotendeels onbestudeerd.
Na zijn emeritaat in 1967 blijft Burssens verder publiceren over Afrikaanse taalkunde en Nederlandstalige literatuur. Daarnaast verzamelt hij heel zijn leven lang romans en verhalenbundels die zich in Congo afspelen. Zo komt het dat na Burssens' overlijden in 1983 meer dan 300 bijeengebrachte literaire werken worden geïnventariseerd door zijn opvolger Marcel Van Spaandonck.
Bron:
Davy Verbeke
Aimé:
Notitie bij Aimé:
Taalkundige en specialist Afrikaanse talen Amaat Burssens was
gepassioneerd door Afrikaanse talen en culturen en stond in 1958 aan de
wieg van de opleiding Afrikanistiek aan de Universiteit Gent. De
dagboeken, foto’s, geluidsopnames en taalkundige notities van zijn acht
expeditiereizen naar Belgisch Congo en zijn persoonlijke
bibliotheek zijn vandaag een onschatbare historische,
antropologische, taalkundige en literaire bron.
De Belgische taalproblematiek wordt in deze tijd ook geëxporteerd naar Belgisch Congo. Ook Burssens laat in deze kwestie van zich spreken. In 1929, na zijn eerste taalkundige onderzoekreis in Congo in 1924, publiceert hij onder het pseudoniem A.B. van der Weerelt het non-fictieverslag Een Vlaming op reis door Kongo. Hierin richt hij zich onder andere tegen het Franstalige koloniale apparaat en pleit hij ervoor om het Nederlands als evenwaardige taal in Congo te verspreiden. Deze ideeën zullen ook meespelen in zijn betrokkenheid bij de Koloniale Universitaire Studiekring en Congo Commissie van de universiteit opgericht net na WO II. Burssens is in deze periode een overtuigd flamingant, een kenmerk dat hij deelt met bijvoorbeeld landbouwkundige Lode De Wilde en met Jef Van Bilsen die vanaf de jaren 1960 van groot belang zal zijn voor de studie van ontwikkelingssamenwerking aan de Universiteit Gent.
Opmerkelijk is dat de al matige interesse van Gentse studenten voor het koloniale in deze decennia nog meer tanende is, wat te zien is aan het aantal studenten dat de vakken opneemt. Om de interesse van studenten te wekken richt de universitaire Congo Commissie in 1955 een subcommissie op die de mogelijkheid van een Interfacultair Instituut voor Afrikaanse Wetenschappen moet bestuderen. Dit autonoom instituut moet Gentse studenten voorbereiden op een koloniale administratieve of universitaire carrière door een breed opgevatte extra licentiaatsopleiding met onder meer Afrikaanse talen, etnografie, geschiedenis, economie, hygiëne en landbouwkunde aan te bieden. Burssens krijgt de leiding over de subcommissie, maar de poging kent geen succes. Er is een gebrek aan financiering vanuit het ministerie en er bestaat weinig enthousiasme binnen de verschillende faculteiten. Burssens is op dat moment samen met Frans Olbrechts een van de weinige professoren aan de UGent die zijn carrière volledig wil wijden aan de koloniale zaak.
Slechts een handvol voltijdse studenten schrijft zich in de eerste jaren in voor het programma. Burssens doceert zes vakken met betrekking tot Afrikaanse talen en taalkunde en ligt zo aan de basis van de richting Afrikanistiek aan de UGent. In de beginjaren ligt de focus heel sterk op taalkunde. Tien jaar later krijgen studenten de keuze uit een taalkundige of cultuurhistorische afstudeerrichting. In de decennia die volgen groeit het programma uit tot een veelzijdige opleiding Afrikaanse studies.
Taalkwesties in Congo
Tijdens de Eerste Wereldoorlog trekt de adolescent Amaat Burssens als vrijwilliger naar het IJzerfront. In diezelfde periode studeert zijn oudere broer Gaston aan de door de Duitse bezetter vernederlandste Universiteit van Gent en wordt hier achteraf voor veroordeeld. Na de oorlog studeert Amaat Burssens Germaanse filologie in Leuven. Hij volgt in de jaren 1920 cursussen aan de Koloniale Hogeschool en is werkzaam in het middelbaar onderwijs. In deze periode schaart hij zich als Vlaamsgezinde ook achter de eis voor een volledige vernederlandsing van de Universiteit Gent. Tussen 1923 en 1928 correspondeert Burssens met ex-hoofdbibliothecaris Willem De Vreese over onder andere middelnederlandse geschriften. De Vreese bevindt zich op dat moment in Rotterdam na zijn activistische betrokkenheid bij de vernederlandste Gentse universiteit tijdens WO I.De Belgische taalproblematiek wordt in deze tijd ook geëxporteerd naar Belgisch Congo. Ook Burssens laat in deze kwestie van zich spreken. In 1929, na zijn eerste taalkundige onderzoekreis in Congo in 1924, publiceert hij onder het pseudoniem A.B. van der Weerelt het non-fictieverslag Een Vlaming op reis door Kongo. Hierin richt hij zich onder andere tegen het Franstalige koloniale apparaat en pleit hij ervoor om het Nederlands als evenwaardige taal in Congo te verspreiden. Deze ideeën zullen ook meespelen in zijn betrokkenheid bij de Koloniale Universitaire Studiekring en Congo Commissie van de universiteit opgericht net na WO II. Burssens is in deze periode een overtuigd flamingant, een kenmerk dat hij deelt met bijvoorbeeld landbouwkundige Lode De Wilde en met Jef Van Bilsen die vanaf de jaren 1960 van groot belang zal zijn voor de studie van ontwikkelingssamenwerking aan de Universiteit Gent.
Luba-specialist
In 1926 vangt Burssens carrière als expert Afrikaanse linguïstiek aan de Universiteit Gent aan. Meer bepaald binnen de (weinig populaire) licentie Handels- en Koloniale Wetenschappen aan de Bijzondere Handelsschool, verbonden aan de rechtenfaculteit. Als Luba-specialist geeft hij er cursussen in de Bantoe- en Soedantalen. Vanaf 1938 verzorgt hij de cursus Een belangrijke inlandse taal aan dezelfde instelling die ondertussen de Hogere School voor Handels- en Economische Wetenschappen heet. Net voor Wereldoorlog II breidt zijn opdracht aan de rechtenfaculteit uit met de vakken Vraagstukken van koloniale politiek en Beginselen van de antropologie en etnologie. In 1954 wordt Burssens directeur van het Seminarie voor Negro-Afrikaanse Taal- en Letterkunde aan de faculteit Letteren en Wijsbegeerte.Opmerkelijk is dat de al matige interesse van Gentse studenten voor het koloniale in deze decennia nog meer tanende is, wat te zien is aan het aantal studenten dat de vakken opneemt. Om de interesse van studenten te wekken richt de universitaire Congo Commissie in 1955 een subcommissie op die de mogelijkheid van een Interfacultair Instituut voor Afrikaanse Wetenschappen moet bestuderen. Dit autonoom instituut moet Gentse studenten voorbereiden op een koloniale administratieve of universitaire carrière door een breed opgevatte extra licentiaatsopleiding met onder meer Afrikaanse talen, etnografie, geschiedenis, economie, hygiëne en landbouwkunde aan te bieden. Burssens krijgt de leiding over de subcommissie, maar de poging kent geen succes. Er is een gebrek aan financiering vanuit het ministerie en er bestaat weinig enthousiasme binnen de verschillende faculteiten. Burssens is op dat moment samen met Frans Olbrechts een van de weinige professoren aan de UGent die zijn carrière volledig wil wijden aan de koloniale zaak.
Koloniaal web
Ondertussen nestelt Burssens zich naast zijn universitaire habitat ook in het netwerk van nationale en internationale koloniale organisaties van zijn tijd. Hij wordt onder andere lid van het Koninklijk Belgisch Koloniaal Instituut (1940), van de Commissie voor Etnologie (1947), van de Parijse Société des Africanistes, van de Commissie voor Afrikaanse Taalkunde van het Ministerie van Belgisch-Kongo en Ruanda-Urundi (1950), professor aan de Koloniale Hogeschool, lid van de Hoge Raad van het Onderwijs in Kongo (1955), van de Koninklijke Academie voor Koloniale Wetenschappen (1956) en van het International Committee for Traditional African Literature (1956). Door zijn expertise in Afrikaanse talen, ervaring met veldwerk en koloniale contacten vormt Burssens tijdens de koloniale periode een centrale spil in het koloniale onderzoek en onderwijs aan de Universiteit Gent.
Grondlegger Afrikanistiek
Het verwondert niet dat Burssens niet opgeeft na de mislukte poging om een Interfacultair Instituut voor Afrikaanse Wetenschappen op te richten. In 1957 is hij een van de drijvende krachten achter de oprichting van het Hoger Instituut voor Oosterse, Oost-Europese en Afrikaanse Taalkunde en Geschiedenis (HIOOATG) aan de faculteit Letteren en Wijsbegeerte. De Afrika-opleiding van het instituut centraliseert vakken met betrekking tot onder meer Afrikaanse taalkunde, (kunst)geschiedenis en etnologie die voordien verspreid over de universiteit te vinden waren.Slechts een handvol voltijdse studenten schrijft zich in de eerste jaren in voor het programma. Burssens doceert zes vakken met betrekking tot Afrikaanse talen en taalkunde en ligt zo aan de basis van de richting Afrikanistiek aan de UGent. In de beginjaren ligt de focus heel sterk op taalkunde. Tien jaar later krijgen studenten de keuze uit een taalkundige of cultuurhistorische afstudeerrichting. In de decennia die volgen groeit het programma uit tot een veelzijdige opleiding Afrikaanse studies.
Congoreizen
Amaat Burssens verwerft zijn taalkundige expertise tijdens zijn vele reizen naar Belgisch Congo. Net zoals antropoloog en kunstwetenschapper Frans Olbrechts vangt Burssens zijn expeditiereizen aan in de jaren 1920. Burssens onderneemt zijn eerste expeditiereis in 1924 voor taalkundig onderzoek naar het Tshiluba in de provincie Kasaï. Het duurt meer dan tien jaar vooraleer hij opnieuw naar Congo trekt: in 1937 verblijft hij onder andere in de provincies Kasaï en Katanga om respectievelijk het Tshiluba en Kiluba te bestuderen. De productiefste reisperiode vindt plaats tussen 1949 en 1959, met zes wetenschappelijke reizen. Hij voert onder andere linguïstisch en etnologisch onderzoek in Kivu en Ituri, maar ook in het Belgische trustgebied Ruanda-Urundi. Tijdens zijn twee reizen in 1957, in het kader van zijn lidmaatschap van de examencommissie van de Universiteit Lovanium in Leopoldstad, bestudeert hij het Kikongo.Burssens raakt uiteraard ook betrokken bij het door de Universiteit Gent opgerichte Ganda-Congo. Hij bereidt de prospectiereis van de interdisciplinaire commissie in de zomer van 1958 naar het Ituri-district voor. Zelf neemt hij de leiding van de werkgroep taalkunde en antropologie op zich. In het kader hiervan gaat hij zelf op prospectietocht in Mahalik, een streek in het noordoosten van Congo nabij het Albertmeer, om de taal- en volkenkundige toestand in kaart te brengen.
Foto’s, geluidsopnames en dagboeken
Amaat Burssens documenteert tijdens zijn onderzoekreizen naar koloniaal Congo aan de lopende band en laat zo veel interessant bronnenmateriaal na. Hij houdt onder andere dagboeken bij en maakt taalkundige notities, geluidsopnames en foto’s. Bijna duizend foto’s van zijn tweede reis in 1937 in Kasaï en Katanga zijn in de bibliotheekcollectie van de UGent terug te vinden en bieden een schat aan historische, antropologische, landschaps- en kunsthistorische informatie. Hieronder bevinden zich ook reeksen van naakte vrouwen. Deze iconografie was heel populair tijdens de koloniale periode, maar getuigt volgens sommige hedendaagse onderzoekers vooral van een erotisch-exotiserende blik. Burssens gebruikt de foto's ook in zijn geïllustreerd reisverslag Wako-Moyo: Zuidoost-Kongo in de lens uit 1943. Op diezelfde reis maakt Burssens ook klankopnames van Afrikaanse talen. Hij gebruikt hiervoor wasrollen, een van de eerste methodes om geluid op te nemen en af te spelen. De 92 broze wasrollen met Burssens' etno-linguïstische opnames bevinden zich tachtig jaar later in de Boekentoren en zijn in 2016 gedigitaliseerd door het Vlaams Instituut voor Archivering (VIAA).De dagboeken die Burssens bijhoudt tijdens zijn reizen zijn eveneens een rijke bron. Geschreven over een periode van meer dan drie decennia bieden ze een unieke blik op de kolonie en de aanloop naar de onafhankelijkheid in 1960. Burssens geeft ons een inkijk in het dagelijks leven in Congo, de verhoudingen tussen blank en zwart, koloniale percepties, ervaringen van Congolezen in België, koloniale en Congolese politieke ontwikkelingen, communautaire spanningen tussen Frans- en Nederlandstaligen en de werking van koloniale universitaire instellingen. Het nagelaten archief van Burssens blijft tot op heden grotendeels onbestudeerd.
Publicist en bibliofiel
Burssens' interesses zijn veelzijdig. Hij verzamelt en publiceert bijvoorbeeld ook Congolese sprookjes. De Vlaamsvoelendheid van Burssens is niet vreemd aan deze waardering voor de lokale cultuur. Maar Burssens' passies beperken zich niet tot Afrikaanse talen en culturen. Ook Vlaamse en Nederlandse koloniale literatuur dragen zijn interesse weg. In 1934 richt hij het wetenschappelijke tijdschrift Kongo-Overzee op en wordt er hoofdredacteur van. Meer dan twintig jaar lang verschijnen hierin bijdragen van Congo-specialisten uit verschillende disciplines, eerst enkel in het Nederlands maar na WO II ook in andere talen. Ook Frans Olbrechts publiceert in het tijdschrift. Zo lezen we er bijvoorbeeld een verslag over Olbrechts' Ivoorkust-expeditie van 1938-39. In het tijdschrift verschijnen ook bijdragen over koloniale literatuur. In 1938 richt Burssens ook de Kongo-Overzee Bibliotheek op. In deze reeks verschijnt onder andere in 1946 het beroemde boek Bantoe-filosofie van de Belgische missionaris Placide Tempels. Dit werk schetst een complexe Afrikaanse metafysica en weerlegt zo de op dat moment courante visie dat Afrikaanse religies 'primitief' zouden zijn en dat filosofie in Afrika niet zou bestaan.Na zijn emeritaat in 1967 blijft Burssens verder publiceren over Afrikaanse taalkunde en Nederlandstalige literatuur. Daarnaast verzamelt hij heel zijn leven lang romans en verhalenbundels die zich in Congo afspelen. Zo komt het dat na Burssens' overlijden in 1983 meer dan 300 bijeengebrachte literaire werken worden geïnventariseerd door zijn opvolger Marcel Van Spaandonck.
Bron:
Davy Verbeke
Vakgroep Geschiedenis UGent
16 maart 2017
(1) trouwde, 26 jaar oud, op woensdag 23 april 1924 in Schaarbeek met Gabriëlle, Augusta, Josephina JANSSENS, 24 jaar
oud. Gabriëlle, is geboren op zaterdag 14 oktober 1899 in Mechelen. Gabriëlle, is overleden op zaterdag
7 augustus 1948 in Melle, 48 jaar oud.
(2) trouwde, 55 jaar oud, op vrijdag 20 februari 1953 in Mariakerke met Lizetta, Augusta, Lodewijk JANSSENS, 51 jaar oud.
Lizetta, is geboren op maandag 19 augustus 1901 in Mechelen. Lizetta, is overleden op zondag 12
juli 1964 in Gent, 62 jaar oud.
Kinderen van Aimé en Gabriëlle,:
2 Jan, Pieter, Elisabeth Burssens, geboren op zaterdag 27 juni 1925
in Mechelen. Volgt 36.
Een stukje geschiedenis van Grembergen
Grembergen
Oppervlakte: 992 ha 44 a 40 ca
Inwonersaantal: 6.273 (op 1 januari 2008)
Grembergen bevindt zich aan de linkeroever van de Schelde. Dendermonde zelf en alle andere deelgemeenten liggen op de rechteroever.
Op bestuurlijk en kerkelijk vlak valt de vroegste geschiedenis van Grembergen samen met die van Zele. De benaming 'Grenberga' komt in openbare geschriften voor het eerst in 1019 voor. Grend is verwant met grint of grind wat staat voor kiezelzand. Grembergen betekent dus zandheuvels of kiezelheuvels. Op het einde van de 11e eeuw of in het begin van de 12e eeuw werd dicht tegen de Schelde een kerkje gebouwd, zoals overal elders stond het dicht bij het bevaarbare water, wat gunstig was voor handel en vervoer. De eerste vermelding van de kerk van Grembergen vinden we in een document van 20 april 1194 waarin bisschop Stephanus van Doornik de schenking van Zele (en daarbijhorend Grembergen) aan de Sint-Baafsabdij te Gent ongedaan maakt en de vroegere eigenaar, de abdij van Werden, als eigenaar herbevestigt. De periode tussen 1560 en 1600 is voor Grembergen bijzonder tragisch geweest, met overstromingen, verwoestingen, beeldenstorm, gevolgd door pestepidemieën, enz. Op bevel van de legeroverheid diende in 1675 de oude kerk afgebroken te worden omdat ze hinderlijk was voor de verdediging van Dendermonde. Zover kwam het echter niet, wel werden de muren van het kerkhof gesloopt en de stenen werden vervoerd naar de plaats van de nieuw op te richten kerk. De nieuwe kerk werd ingezegend op 10 november 1710. Grembergen kwam de Eerste Wereldoorlog door zonder beschadiging, in de Tweede Wereldoorlog echter kende het grotere verwoestingen.
Op
4 februari 1991 contacteerde de Marc. Eemansstichting, genoemd naar de
symbolistische schilder Marc. Eemans (Dendermonde 1907- Brussel 1998),
het Dendermondse stadsbestuur met de vraag om medewerking voor het
oprichten van een gedenkteken ter ere van de te Grembergen geboren
kunstschilder Fernand Khnopff. Aan de onthulling van deze 'huldezuil' wou
men een colloquium verbinden. De oorspronkelijk schets voorzag een
sokkel met opschrift, een gecanneleerd zuilfragment en het hoofd van
'Hypnos' als bekroning, een motief dat veel voorkomt in het werk van
Khnopff. Het schepencollege ging met dit voorstel op 22 januari 1992
akkoord en stelde voor het monument op te richten vóór het gemeentehuis
van Grembergen. Door de Technische Dienst van Dendermonde werd een
sokkel ontworpen in blauwe hardsteen. Voor de nodige sponsoring zorgde
Rotary Dendermonde. Bij de overdracht van het hoofd van 'Hypnos' door de
Marc. Eemansstichting bleek dit afgietsel echter van een veel kleiner
kaliber (30 cm H.) dan oorspronkelijk beloofd. De sokkel (177 cm) was
dan ook duidelijk te groot. Om aan dit pijnlijk uitzicht een einde te
stellen, besloot het stadsbestuur in 1993 door stadswerkman Michel
Peleman een groter exemplaar van de sculptuur te laten gieten. Op een
onbewaakt ogenblik wisselden beide Hypnossen van plaats. De eer van
Grembergen was gered (?).
De onthulling van het oorspronkelijke gedenkteken greep plaats op zaterdag 10 oktober 1992 in het gemeentehuis van Grembergen. Na de ontvangst van de genodigden, volgde om 15.30u. een academische zitting met als sprekers burgemeester Maurits Dierick, schepen van cultuur Patrick Meulebroek, kunstschilder Marc. Eemans, conservator van het Wiertzmuseum André Moerman, kunsthistorica Mieke Felix en kunstcriticus Nestor Eemans. Om 17u. werd het gedenkteken onthuld.
Het monument bestaat nu uit een afgietsel (polyester, 60 cm H.) van een bronzen hoofd van de Griekse godheid Hypnos, naar een bronzen origineel van de hand van de Griekse beeldhouwer Scopas (4de eeuw vóór Chr.), bewaard in het British Museum te Londen. Het hoofd van de Griekse god van de droom en de slaap draagt aan de rechterslaap een vleugel. Het beeld staat op een hoge, rechthoekige arduinen sokkel, waarop vooraan een bronzen plaatje met de gedrukte tekst: Hypnos / TER ERE VAN KUNSTSCHILDER / Fernand Khnopff / (Grembergen 1858 - Brussel 1921) / OPGERICHT OP 10 OKTOBER 1992
1498 : Dit jaar werd Jacob Van de Velde “Vicecureijt” (onderpastoor) te Grembergen.
1549 - 1550 : Toen stonden er te Grembergen op het Gemeen Zand twee oliewindmolens, de ene uitgebaat door Pieter Lauwereins, de andere, genaamd den Bulck, hoorde toe aan Steven Van den Briel en Jan Van de Voorde. Twintig jaar later waren het er vier. Het Melingsboek van 1774 vermeldt er eveneens vier, te weten : de nieuwen molen, de Rat, De Snek (afgebrand 1773) en ‘t Cleyn Moleken. Ze stonden alle op het Groot Zand, op de vague gronden & bergen, die aan de Heer der Heerlijkheid en aan de gemeente toebehoorden.
1555 : In Dendermonde richt men het Heilig Maagdcollege op. Vermoedelijk konden de rijke Grembergse kinderen daarvan profiteren om naar school te gaan.
1624 : Dit jaartal staat vermeld boven de ingang van de Koortskapel gelegen naast het oude scoutsterrein en daarbij vermoeden we dat deze kapel ter ere van Onze Lieve Vrouw van Koorts in dit jaar gebouwd werd. Dit jaartal vormt eigenlijk een tegenstrijdigheid met wat in over het ontstaan van deze kapel vermeld wordt. Ze zou opgericht zijn op de plaats waar de oude kerk van Grembergen stond.
Koortskapel
Willem I
Op 5 oktober 1863 kwamen ook de eerste zusters aan in de gemeente. Ze werden afgehaald aan het station door E.H. Pastoor Van de Velde.
1867 : Dit jaar werd het vaandel van de harmonie ‘Sint Cecilia’ aangekocht. De gemeente verleende hiertoe een dubbele toelage van 600 Fr. Het vaandel was gemaakt in een traditioneel fluwelen doek, bestikt met goud- en zilverdraden, met overgeslagen bovenhoeken in driehoek recht van de stok afhangend.
Het deel van Dendermonde naar Hamme werd op 3.9.1875 ingehuldigd, de rest 2 jaar later.
1876 : Op 25.6.1876 werd Auguste Madou als onderwijzer aangesteld te Grembergen.
1885 : oprichting van het huidige kloostergebouw langs de straat.
Op 15 mei 1885 wordt Albert Jan Van Driessche geboren 1889 : Kon. Besluit van 2.04.1889 stelde M. Rubbens aan als Burgemeester van Grembergen.
1897 : De heer De Waepenaert volgt Burgemeester Jan Saeys op.
1898 : Er wordt een boerderij gebouwd in het klooster.
1899 : Inhuldiging door Prins Albert van de nieuwe Scheldebrug (in 1914 gesprongen). Deze brug werd geleverd door de firma Goossens uit Schaarbeek. De kostprijs bedroeg 948.250 Fr.
Sint-Margareta, de patroonheilige.
Sint-Margareta, de patroonheilige van onze kerk werd circa 305 in Antiochië geboren. Door haar voedster werd ze in het christelijk geloof opgevoed. Omwillen van haar geloof wees ze een huwelijk af met de heidense prefect Olybrius en werd ze gearresteerd. Rondom haar leven en lijden worden veel legenden verteld, o.a. over een draak die haar in de gevangenis verscheen. Margareta kon hem verjagen door middel van een kruisteken. Uiteindelijk stierf ze door onthoofding de marteldood in Antiochië onder Diocletianus. Sint-Margareta is de patrones van zwangere en barende vrouwen. Zij wordt aanroepen voor vruchtbaarheid en verder bij barensweeën, de geboorte van een kind en borstkwalen.
Ontstaan van de parochie.
Karel de Grote
Sint-Elooikapel (Grootzand)
In de loop van 1938 besloten de Oudstrijdersverenigingen van Grembergen een 'Comité Doodenhulde' op te richten, met de bedoeling de nodige financiële middelen te verzamelen "tot het aanleggen van een eerepark op het kerkhof, als begraafplaats voor de overleden oud-strijders en opgeeischten".
Op 28 november verzochten Flor. De Wilde (voorzitter N.S.B. en
voorzitter van het comité), J. De Palmeneire (voorzitter V.O.S.) en L.
De Bock (voorzitter Z.A.B.) het gemeentebestuur om de goedkeuring van
hun project en van het inrichten van een tombola. Het schepencollege gaf
hen op 17 januari 1939 de gewenste toelating en beloofde een subsidie
om de eventuele meerkosten te dekken.
Het
witstenen beeld (131 x 45 x 43 cm) stelt twee mannen voor die met de
rug tegen mekaar staan en mekaar bij de handen vasthouden: links een
militair met de rechterhand in een verband, rechts een jonge man
(opgeëiste) met een ransel in de linkerhand. Het beeld werd links op de
voet gesigneerd :Joseph De Decker 1939. Het
staat op een hoge balkvormige arduinen sokkel met op de vier zijden
volgende inscripties met de namen van de sedert 1921 overleden
oud-strijders en opgeëisten van de Eerste Wereldoorlog:
Kort
na het einde van de Eerste Wereldoorlog besloot het gemeentebestuur van
Grembergen een monument op te richten ter nagedachtenis van de
gesneuvelde militairen en de opgeëiste burgers. Om de nodige fondsen te
verzamelen werd er op 18 en 19 augustus 1919 in het Hof ter Geesten een
succesvolle 'Vlaamse Kermis' ingericht. Met de opbrengsten werd er,
links naast de Sint-Margrietkerk, een arduinen 'gedenkzuil' opgericht en
een vrijheidsboom geplant. Het monument werd op 22 november 1919
plechtig onthuld.
Het
gedenkteken kreeg de vorm van een monumentale, naar boven toe
verjongende pijler. Op de vierkante sokkelplaat onderaan staat op de
voorzijde rechts de inscriptie: JOZ. HEYNDRICKX / VERMORGENSTRAAT / ST
NIKOLAAS. Op het centrale gedeelte van de gedenkzuil werden motieven
gebeeldhouwd met eronder volgende insripties:
(vooraan: ) afbeelding van een soldaat, gehuld in een vaandel met een diagonaal geplaatst geweer en onderaan een lauwertak met de tekst: AAN ONZE / GESNEUVELDE SOLDATEN / BUGGENHOUT GUST 2.10.18 ROESELARE / CALLEBAUT ERN 2.7.15 DIXMUDE / CALLEBAUT RUD 16.4.19 RHEINBERG / CROES RENE 27.4.15 SOLTAU / DE KONING LEO 24.8.14 HAELEN / DE VOS GUST 4.9.15 DE PANNE / EECKHAUDT J.BAPT. 12.9.18 AUVOURS / EECKHAUDT FERD. 19.3.15 CALAIS / HOFMAN FRANS 4.11.18 SLIEDRECHT / MERTENS ALFONS 29.10.16 DE PANNE / MERTENS K MARC 14.3.17. PETROGRADE / PEELMAN JOZEF 11.4.15 ST.POL S/MER / TRIEST EDGAR 26.4.15 STEENSTRAETE / VERMEIREN ALEX 27.12.15 CAMP DU RUCHARD / WINDEY MARTEN 8.10.14 GENT
(rechts: ) een krans met een doorgestoken palmtak met de tekst: AAN ONZE GEMARTELDE / OPGEEISCHTEN / AUDENAERT LEO P 28.12.16 MARLES / AUDENAERT ALFRED 23.4.17 / BLONDEEL HENDR. GREMBERGEN / CALLEBAUT PETRUS 7.1.17 MARLES / DE KONING EDOUARD 1.2.17 / DE VRIES HENDRIK 30.7.18 GREMBERGEN / DE WILDE PETRUS . .17 BILL / JACOB CESAR 7.10.17 EFFRY / MERTENS ALEXI AGUST 16.11.17 TRELON
(achteraan: ) HET NAGESLACHT / VERGEET HEM NIET / DIE VOOR T'VADERLAND / ZYN LIET LIET / AAN ONZE / GEVALLENE BURGERS / BAETENS JUL. IVO 1.10.14. GREMBERGEN / BOON SYL. CAM. 4.9.14. / FIERENS LUD. CES. 5.9.14. / VAN DEN ABBEELE CAM. 4.9.14. / WATERSCHOOT ODILA 4.9.14.
(links: ) een krans met een doorgestoken palmtak met de tekst: AAN ONZE GEMARTELDE / OPGEEISCHTEN / SAERENS ALFR 19.1.18 LA N URIEN / SEGERS LODEW 11.9.18 GREMBERGEN / SCHELFAUT GOS 5.3.17 PIRREPONT / SMET EDOUARD 3.9.17 / VAN CAUWENBERGHE 6. . GREMBERGEN / VAN RIET LEO (22.10.30) MARLES / VAN DE VELDE PET LONGUYON / VAN DEN BRANDEN AV 23.. EFFRY / VAN DER POORTER RICH (27.8.18)DUNBERGE
Het monument is bekroond met een fronton met voluten en het wapen van Grembergen. Op de topplaat zit een leeuw met een wapenschild (klauwende leeuw) tussen de poten. Rond het monument werd een laag ijzeren hekken aangebracht.
Op voorstel van burgemeester Jozef Rubbens (1927-1934) besloot het schepencollege van Grembergen op 5 maart 1930 de 100ste verjaardag van de onafhankelijkheid te vieren door "de gemeente toe te wijden aan het H. Hart (en) een beeld van het H. Hart aan te koopen en op het kerkplein te plaatsen". Om de kosten te delgen opende men inschrijvingslijsten. In de loop van de maand augustus werd het beeld links naast de kerk, vooraan in de tuin van de pastorie, op een monumentale sokkel opgesteld.
De inhuldiging van het beeld, in het kader van de H. Hartfeesten, greep plaats op zondag 17 augustus 1930. Om 9.30u, tijdens de plechtige H. Mis vóór de Sint-Margrietkerk, sprak Mgr. Coppieters, bisschop van Gent, het gelegenheidssermoen uit. Na de H. Mis werd het beeld onder grote belangstelling door de bisschop gewijd. Rond 15u. vormde zich tussen het station en de Sint-Elooikapel een grote stoet, waaraan niet minder dan 43 groepen uit 15 omliggende gemeenten deelnamen. De stoet werd geopend door de Harmonie St.-Lutgardis uit Grembergen, nadien volgden een trompetterskorps, een zangafdeling, de Bond der Xaverianen en de Maatschappij voor Onderlinge Bijstand uit Zele, de Katholieke Harmonie, de Kajotters en de Katholieke Kring uit Hamme, de Bond van het H. Hart uit Hamme-St.-Anna, de Boerenbond en de Maatschappij voor Onderlinge Bijstand uit Moerzeke-Castel, een muziekmaatschappij, de Jeugdafdeling van de Boerenbond, de Bond van de Xaverianen en de Bond van het H. Hart uit Buggenhout, een muziekmaatschappij en de Boerenbond uit Moerzeke, De Kajotters en de Studiekring uit Lebbeke, de Katholieke Fanfare en de Bond van het H. Hart uit Berlare, de Bonden van de H. Hart uit Oudegem en Uitbergen, de Koninklijke Fanfare en de Jongelingscongregatie St.-Aloysius uit Hamme-Zogge, de Kajotters, de Boerenbond en de Studiekring uit Waasmunster, de Bond van het H. Hart uit Ruiterskerk, de Katholieke Fanfare en de Bond van het H. Hart uit Wieze, de Kajotters uit Baasrode, de Bond van het H. Hart uit Appels, de Katholieke Harmonie en het Genootschap van de H. Familie uit Sint-Gillis-bij-Dendermonde, de Kajotters en de Bond van het H. Hart uit Dendermonde en ten slotte uit Grembergen de Koninklijke Harmonie, de nieuwe vlag van het H. Hart vergezeld van andere vlaggen, de gemeenteraad en de kerkraad en de hoofdmannen, mannen en jongelingen van de Bond van het H. Hart. Via de versierde Bakkerstraat, het Grootzand, de Dorpssteenweg en de Lindestraat bereikte de stoet het Kerkplein, waar de aanwezige vlaggen rond een podium werden opgesteld. Vervolgens werd de nieuwe vlag van de Bond van het H. Hart gewijd en hielden E.P. Van Steenberghe en de heer Callebaut (Mechelen) een toespraak. Tijdens het Lof werd de gemeente door burgemeester J. Rubbens toegewijd aan het H. Hart. Onder het zingen van het Bondslied brachten de aanwezigen nadien een bloemenhulde aan het monument. Rond 17u. gaven verscheidene aanwezige muziekmaatschappijen een concert en zongen de schoolkinderen van Grembergen enkele 'Vaderlandsche liederen'. 's Avonds was het H. Hartbeeld en het Dorpsplein prachtig verlicht. Het beschilderde witstenen beeld van het H. Hart (ca. 290 cm) stond opgesteld op een wereldbol en spreidde in een uitnodigend gebaar beide armen open. Onderaan de wereldbol was oorspronkelijk een bewaard gebleven steen aangebracht, met daarop centraal een kelk met er rond een geselroede, doornenkroon en drie nagels. Hieronder bevond zich een plaat met een opdracht.
In 1964 werd het monument verplaatst naar de achterkant van de tuin van de pastorie. Na de sloping (1974) en vervanging door een nieuwbouw van de pastorie, volgde in 1981 een tweede verplaatsingvan het beeld. Dit staat nog steeds in de tuin van de pastorie, maar ditmaal met de rug naar het koor van de kerk. De steen met de symbolen van het lijden van Christus ligt ernaast. Het beeld staat nu op een lage bakstenen sokkel, waarin vooraan de oorspronkelijke (?) arduinen plaat werd verwerkt, met de inscriptie: GREMBERGEN / AAN HET / H. HART / 1930 / HERBOUWD 1964-1981.
Ros Beiaard
Aan de Zeelsebaan 83 te Grembergen (wijk Klein Zand), vóór de hoofdgebouwen van de gewezen textielfabriek Roos, Geerinckx & De Naeyer (het latere metaalbedrijf Trefil-Arbed , alias FAN), werd in 1995 een monumentaal Ros Beiaardbeeld opgetrokken. Dit was de bekroning van een geslaagde reconversie van een fabriekspand tot een commercieel centrum van 20.000 m² : het Ros Beiaard Centrum. Het complex van Trefil-Arbed werd daartoe in 1993 verworven door N.V. Denderinvest, een initiatief van drie lokale bedrijfsleiders: Alfons De Maeseneir, Daniël De Landtsheer en Fernand Lancksweerd. Op vrij korte tijd werden drie centrale panden van het vroegere bedrijf gerenoveerd en werd de rest van de gebouwen vervangen door een nieuwbouw, waarin zich KMO-bedrijven kwamen vestigen.
Het Ros Beiaard Centrum werd plechtig in gebruik genomen op vrijdag 19 mei 1995 in aanwezigheid van minister Norbert De Batselier en waarnemend burgemeester Alfons Hermans, de beheerders van N.V. Denderinvest en afgevaardigden van de Kamer van Koophandel en het N.C.M.V. Op het einde van de plechtigheid werd het monumentale Ros Beiaard onthuld als een "geschenk voor de bevolking van Dendermonde", aldus de projectontwikkelaar.
Het monument werd ontworpen door interieurarchitecte Klaar Teurrekens (°Aalst 1951) en architect Fernand Lancksweerd (° Gent 1952). Klaar Teurrekens studeerde grafiek en monumentale kunst aan het Sint-Lucasinstituut te Gent en ceramiek en schilderkunst aan de Academie van Aalst. Het geraamte werd, onder leiding van Alfons De Maeseneir (° Dendermonde 1951), samengesteld uit recuperatiemateriaal herkomstig uit het gewezen bedrijf Trefil-Arbed. Het geheel werd bekleed met plaatstaal. De montage en vormgeving werd tot een goed einde gebracht door twee werknemers van de Boelwerf : lasser Hugo Swenne (° Dendermonde 1946) en monteur Marc Van Poeck (° Temse 1952).
Erfgoed
De parochiekerk Sint-Margaretha (1710) heeft een peervormige toren en bezit belangrijk kerkmeubilair.
Ieder jaar heeft de ruiterprocessie Sint-Elooi plaats op zondag 29 juni of de zondag na die datum.
De Villa Ritten. De uit 1913-1915 daterende woning met zomerhuis bezit nog haar oorspronkelijke, artistiek waardevolle aankleding in art-nouveaustijl en art-decostijl, met hout- en smeedwerk en enkele kleurrijke glas-in-loodramen van F. Aerts.
Het Hof ter Geesten. Dit domein gaat minstens terug tot de 18e eeuw, waar het reeds vermeld wordt op de Ferraris-kaarten daterend uit 1771-1778.
Geboren
Fernand Khnopff (1858-1921), symbolistisch kunstschilder
Leen Dierick, politica, CD&V
Ingrid Coppieters, choreografe (Lido Parijs)
Bernice Coppieters, danseres (Ballet Van Monaco)
Bekende inwoners
Kurt Rogiers, acteur, (radio-)presentator
Christina Guirlande, schrijfster
Eddy De Mey, weerman
Greg van Avermaet: Olympisch kampioen 2018 wielrennen
1 Ernesto Wauman Burssens is geboren op zondag 13 maart 2016 in Gent
2 Marti Wauman Burssens is geboren op vrijdag 17 november 2017 in Sint Niklaas
36 Jan, Pieter, Elisabeth Burssens is
geboren op zaterdag 27 juni 1925 in Mechelen, zoon van Aimé (Amaat), François,
Stefanie Burssens (zie 35) en Gabriëlle, Augusta, Josephina
JANSSENS. Jan, is overleden op vrijdag 11 januari 2002 in Gent, 76 jaar oud.
Notitie bij Jan,: Jan Burssens (1925-2002)
november 24, 2008 By: Rudi D’Hauwers Category: Existentiële schilderkunst Comments Off
Jan Burssens maakte als jonge man expressionistische tekeningen en schilderijen. In 1943 volgde hij les bij de laat-Vlaamse expressionist Hubert Malfait (1898-1971). Uit zijn curriculum blijkt echter dat hij het niet gemunt had op kunstscholen. Hij zocht zelf zijn meesters. Aanvankelijk heeft Frits Van Den Berghe (1883-1939) hierin een rol gespeeld met zijn mengeling van een minder landelijk expressionisme met magisch realistische droomtaferelen. De lijn naar het surrealisme, zoals hogerop beschreven, is steeds aanwezig bij Burssens. Het is immers een van de middelen om het oude expressionisme achter zich te laten waarmee diegenen van zijn generatie, die geen Latemse nalopers wilden worden, te kampen hadden. Een andere remedie was de abstracte kunst. Burssens was er vroeg bij. De criticus Jan Emiel Daele formuleerde het als volgt: “In 1947 ontstond dan het eerste bewustzijn van materie: eens op het strand aan zee schilderde hij een marine en er woei zand in de verf. Achteraf ging hij zijn verf mengen met zand en andere materialen. Hij ging toen ook experimenteren met lakverf. Een jaar later, in 1948, dus enkele jaren vooraleer de eerste Pollocks te zien waren, raakte hij onder de indruk van de schoonheid en de betekenis van verf die langs de buitenwanden van potten naar beneden droop: hier vond hij de inspiratie van zijn eerste drippingeffecten”.
Burssens was een intellectueel. Hij kon zichzelf leren. De gehele kunstgeschiedenis was zijn bron. Twee internationale figuren springen hierbij in het oog: Pollock en Bacon. Pollock om de oude figuratieve kunst te verdrijven. Bacon om er een nieuwe te laten ontstaan. Burssens maakt als het ware zijn synthese van de vormentaal van deze twee hoogtepunten uit de kunst van de twintigste eeuw.
Hoewel hij een van de eersten was om na WOII abstract te schilderen, duurde die periode niet lang. Als medestichter van de groep “Art Abstrait” (1952) neemt hij toch na een goed jaar al ontslag, omdat zijn abstractie niet zuiver genoeg werd bevonden. Dit niettegenstaande hij zelfs geometrisch abstracte werken heeft gemaakt. Maar de lyrische abstractie lag hem meer. Na een tijdje abstract te hebben geschilderd, verschijnt er tussen een kleurwirwar van korrelige verfmaterie een teken van leven. Wat aan de oppervlakte komt zijn rare gedaanten, vreemde wezens, schimmen uit een andere wereld. Ook de kosmonauten, toen zeer actueel, beschouwt hij als dergelijke vreemdelingen in hun onaardse pakken. De vormen zijn organisch grillig en de omgeving waarin ze baden moerassig. Vandaar dat men Burssens in die periode rekent bij wat men in Europa de “Informelen” genoemd heeft, een term om niet-figuratieve kunst, waarvan de verfvlakken onaflijnbaar door elkaar vloeien, mee aan te duiden: de vormloosheid als artistieke vorm.
Burssens
beoefent niet lang deze wilde wijze van schilderen. Hoewel hij de
dripping-techniek uit New York invoerde, blijft zijn werk niet lang informeel.
De vage gedaanten treden vlug meer en meer uit hun kleurschemering en worden
duidelijke figuren. Vanaf de jaren zestig worden het zelfs herkenbare
personages. Mensen die hem na aan het hart liggen of de Groten der Aarde. De
verworvenheden van de informele bevrijding doen dan enkel nog dienst om een
omgeving te creëren. Of tevens om zijn figuren te “defigureren”,- d.w.z. om hun
neutrale pasfoto - identiteit te doorbreken en hun “binnenkant”, zoals hij dat
zelf noemde, bloot te leggen.
november 24, 2008 By: Rudi D’Hauwers Category: Existentiële schilderkunst Comments Off
Jan Burssens maakte als jonge man expressionistische tekeningen en schilderijen. In 1943 volgde hij les bij de laat-Vlaamse expressionist Hubert Malfait (1898-1971). Uit zijn curriculum blijkt echter dat hij het niet gemunt had op kunstscholen. Hij zocht zelf zijn meesters. Aanvankelijk heeft Frits Van Den Berghe (1883-1939) hierin een rol gespeeld met zijn mengeling van een minder landelijk expressionisme met magisch realistische droomtaferelen. De lijn naar het surrealisme, zoals hogerop beschreven, is steeds aanwezig bij Burssens. Het is immers een van de middelen om het oude expressionisme achter zich te laten waarmee diegenen van zijn generatie, die geen Latemse nalopers wilden worden, te kampen hadden. Een andere remedie was de abstracte kunst. Burssens was er vroeg bij. De criticus Jan Emiel Daele formuleerde het als volgt: “In 1947 ontstond dan het eerste bewustzijn van materie: eens op het strand aan zee schilderde hij een marine en er woei zand in de verf. Achteraf ging hij zijn verf mengen met zand en andere materialen. Hij ging toen ook experimenteren met lakverf. Een jaar later, in 1948, dus enkele jaren vooraleer de eerste Pollocks te zien waren, raakte hij onder de indruk van de schoonheid en de betekenis van verf die langs de buitenwanden van potten naar beneden droop: hier vond hij de inspiratie van zijn eerste drippingeffecten”.
Burssens was een intellectueel. Hij kon zichzelf leren. De gehele kunstgeschiedenis was zijn bron. Twee internationale figuren springen hierbij in het oog: Pollock en Bacon. Pollock om de oude figuratieve kunst te verdrijven. Bacon om er een nieuwe te laten ontstaan. Burssens maakt als het ware zijn synthese van de vormentaal van deze twee hoogtepunten uit de kunst van de twintigste eeuw.
Hoewel hij een van de eersten was om na WOII abstract te schilderen, duurde die periode niet lang. Als medestichter van de groep “Art Abstrait” (1952) neemt hij toch na een goed jaar al ontslag, omdat zijn abstractie niet zuiver genoeg werd bevonden. Dit niettegenstaande hij zelfs geometrisch abstracte werken heeft gemaakt. Maar de lyrische abstractie lag hem meer. Na een tijdje abstract te hebben geschilderd, verschijnt er tussen een kleurwirwar van korrelige verfmaterie een teken van leven. Wat aan de oppervlakte komt zijn rare gedaanten, vreemde wezens, schimmen uit een andere wereld. Ook de kosmonauten, toen zeer actueel, beschouwt hij als dergelijke vreemdelingen in hun onaardse pakken. De vormen zijn organisch grillig en de omgeving waarin ze baden moerassig. Vandaar dat men Burssens in die periode rekent bij wat men in Europa de “Informelen” genoemd heeft, een term om niet-figuratieve kunst, waarvan de verfvlakken onaflijnbaar door elkaar vloeien, mee aan te duiden: de vormloosheid als artistieke vorm.
Kinderen van Jan, uit onbekende relatie:
2 Nico Burssens, geboren op zaterdag 4 maart 1961. Volgt 37.
37 Nico Burssens is geboren op zaterdag 4
maart 1961, zoon van Jan, Pieter, Elisabeth Burssens (zie 36).
modern kunstenaar: http://www.nico.gent/
modern kunstenaar: http://www.nico.gent/
het wassen van de Nijl
Notitie bij Nico: Artikel uit het Nieuwsblad van 2/4/2011
GENT - In Galerie St.John, aan Sint-Jacobs, heeft een uitzonderlijke verkooptentoonstelling plaats van 25 werken van Jan Burssens, uit de periode 1954-1962. Burssens was de Luc Tuymans van zijn tijd. Zijn schilderijen waren fel gezocht. We bezochten met zijn zonen Nico en Peter Burssens de expositie.
In de kelder van St. John hangen kleinere, maar ook grote Burssens-doeken. Ze komen uit de collectie van een belangrijke Vlaamse en Gentse verzamelaar. ’De meeste werken waren nog nooit op de kunstmarkt te zien. Het is mooi dat ze weer door andere mensen zullen worden gekocht’, zegt zoon Nico.
Peter (1958) en Nico Burssens (1961) werden geboren in de jaren dat hun vader een enorme creativiteit en werkkracht toonde en een grote productie had. Ze erfden zijn creatief talent. Nico maakt zelf beelden en schilderijen.
’We zijn ongelooflijk blij dat die werken hier hangen. Het is een fantastische collectie. Die verzamelaar had een goed oog’, zegt Nico. ’Ik bekijk dat als collega-kunstenaar. Voor velen was het een schok hoe hij de tijdgeest combineerde met een conventionele manier van schilderen. Hij blies in die tijd iedereen weg. Het maken van die werken was zeer arbeidsintensief. ’Hij verwerkte zand in zijn verf en liet dat dan exploderen op het doek.’
Trots
’We zijn trots op dit werk. Voor mij zijn de vroege werken uit de jaren vijftig het meest indrukwekkend. Hij was een van voorlopers in abstracte kunst. Die geometrische abstractie is heel sterk. Dat ging dan over naar een meer lyrische abstractie’, vertelt Peter, die zichtbaar ontroerd is door zoveel werken van zijn vader samen te zien. ’We moeten dit meer onder de aandacht brengen’, prevelt hij.
Burssens beleefde zijn hoogdagen in de jaren ’50, ’60 en ’70. Uit zijn biografie blijkt dat hij in die jaren in het brandpunt van de artistieke wereld stond en heel wat ontmoetingen had, met kleine en grote artiesten, van Gent over Tokio tot New York. In de jaren zestig maakte hij grote portretten van Kennedy, Marylin Monroe, Che Guevara, zelfs Hitler.
Hij trok in 1959 naar New York met een beurs van de Belgische staat. Hij hoopte Jackson Pollock te ontmoeten. Wat Pollock met zijn fameuze druiptechniek deed, maakte grote indruk. Maar Pollock had zich al doodgereden. Hij ontmoette er andere belangrijke kunstenaars, zoals Mark Rothko, die hij vaak zag. Hij kon er blijven wonen, maar hij was erg verknocht aan Gent.’
’Hij keerde terug van New York met een scheepslading jazzplaten’, weet Peter nog, die als baby mee was gereisd naar New York. ’In New York had hij maar een klein atelier. In Mariakerke beschikte hij over een speciaal gebouwd atelier met een groot raam dat uitgaf op het Oosten. Ik zie hem nog bezig in dat atelier. Vader was een rustige mens in zijn spreken en zijn denken.’
Op de expositie hangt een werk geïnspireerd door de atoombom die op Nagasaki viel. ’Dat vervulde hem met afschuw’, zegt Nico. Een werk getiteld Marcinelle toont een mijnschacht. In het Waalse Marcinelle had in 1956 een mijnramp plaats waarbij 262 mensen omkwamen. ’Dat greep hem aan. Hij wilde er alles over weten. Op zijn manier was hij sociaal bewogen.’
Pijn
Toch lijkt zijn naam vandaag vergeten te zijn? ’Hoeveel goede kunstenaars zijn er niet bijgekomen?’, vraagt Nico. ’Daar zijn ex-studenten van hem bij, van Pjeeroo Roobjee tot Thierry De Cordier. De marketing gebeurt vandaag anders. Dit zijn werken waar een grote kracht vanuit gaat. Het zijn tijdsdocumenten. Zijn werk is wel verspreid over de hele wereld. Dat zegt toch iets over zijn belang?’
Zou het niet beter zijn dat deze werken in een museum terechtkomen, het Smak misschien?
Nico: ’Natuurlijk. Maar hij had een haat-liefde verhouding met het Smak. In 1976 was er wel een retrospectieve van zijn werk. Maar daarna speelde hij daar niet meer mee. Dat heeft hem pijn gedaan.’
GENT - In Galerie St.John, aan Sint-Jacobs, heeft een uitzonderlijke verkooptentoonstelling plaats van 25 werken van Jan Burssens, uit de periode 1954-1962. Burssens was de Luc Tuymans van zijn tijd. Zijn schilderijen waren fel gezocht. We bezochten met zijn zonen Nico en Peter Burssens de expositie.
In de kelder van St. John hangen kleinere, maar ook grote Burssens-doeken. Ze komen uit de collectie van een belangrijke Vlaamse en Gentse verzamelaar. ’De meeste werken waren nog nooit op de kunstmarkt te zien. Het is mooi dat ze weer door andere mensen zullen worden gekocht’, zegt zoon Nico.
Peter (1958) en Nico Burssens (1961) werden geboren in de jaren dat hun vader een enorme creativiteit en werkkracht toonde en een grote productie had. Ze erfden zijn creatief talent. Nico maakt zelf beelden en schilderijen.
’We zijn ongelooflijk blij dat die werken hier hangen. Het is een fantastische collectie. Die verzamelaar had een goed oog’, zegt Nico. ’Ik bekijk dat als collega-kunstenaar. Voor velen was het een schok hoe hij de tijdgeest combineerde met een conventionele manier van schilderen. Hij blies in die tijd iedereen weg. Het maken van die werken was zeer arbeidsintensief. ’Hij verwerkte zand in zijn verf en liet dat dan exploderen op het doek.’
Trots
’We zijn trots op dit werk. Voor mij zijn de vroege werken uit de jaren vijftig het meest indrukwekkend. Hij was een van voorlopers in abstracte kunst. Die geometrische abstractie is heel sterk. Dat ging dan over naar een meer lyrische abstractie’, vertelt Peter, die zichtbaar ontroerd is door zoveel werken van zijn vader samen te zien. ’We moeten dit meer onder de aandacht brengen’, prevelt hij.
Burssens beleefde zijn hoogdagen in de jaren ’50, ’60 en ’70. Uit zijn biografie blijkt dat hij in die jaren in het brandpunt van de artistieke wereld stond en heel wat ontmoetingen had, met kleine en grote artiesten, van Gent over Tokio tot New York. In de jaren zestig maakte hij grote portretten van Kennedy, Marylin Monroe, Che Guevara, zelfs Hitler.
Hij trok in 1959 naar New York met een beurs van de Belgische staat. Hij hoopte Jackson Pollock te ontmoeten. Wat Pollock met zijn fameuze druiptechniek deed, maakte grote indruk. Maar Pollock had zich al doodgereden. Hij ontmoette er andere belangrijke kunstenaars, zoals Mark Rothko, die hij vaak zag. Hij kon er blijven wonen, maar hij was erg verknocht aan Gent.’
’Hij keerde terug van New York met een scheepslading jazzplaten’, weet Peter nog, die als baby mee was gereisd naar New York. ’In New York had hij maar een klein atelier. In Mariakerke beschikte hij over een speciaal gebouwd atelier met een groot raam dat uitgaf op het Oosten. Ik zie hem nog bezig in dat atelier. Vader was een rustige mens in zijn spreken en zijn denken.’
Op de expositie hangt een werk geïnspireerd door de atoombom die op Nagasaki viel. ’Dat vervulde hem met afschuw’, zegt Nico. Een werk getiteld Marcinelle toont een mijnschacht. In het Waalse Marcinelle had in 1956 een mijnramp plaats waarbij 262 mensen omkwamen. ’Dat greep hem aan. Hij wilde er alles over weten. Op zijn manier was hij sociaal bewogen.’
Pijn
Toch lijkt zijn naam vandaag vergeten te zijn? ’Hoeveel goede kunstenaars zijn er niet bijgekomen?’, vraagt Nico. ’Daar zijn ex-studenten van hem bij, van Pjeeroo Roobjee tot Thierry De Cordier. De marketing gebeurt vandaag anders. Dit zijn werken waar een grote kracht vanuit gaat. Het zijn tijdsdocumenten. Zijn werk is wel verspreid over de hele wereld. Dat zegt toch iets over zijn belang?’
Zou het niet beter zijn dat deze werken in een museum terechtkomen, het Smak misschien?
Nico: ’Natuurlijk. Maar hij had een haat-liefde verhouding met het Smak. In 1976 was er wel een retrospectieve van zijn werk. Maar daarna speelde hij daar niet meer mee. Dat heeft hem pijn gedaan.’
38 Simonne, Aline, Gustave Burssens is
geboren op donderdag 5 april 1900 in Sint
Gillis Dendermonde, dochter van Petrus Joannes Burssens (zie 33)
en Maria Hélèna Peé. Simonne, is overleden op dinsdag 3 september 1963 in Mechelen, 63 jaar oud. Simonne, trouwde, 25
jaar oud, op maandag 25 mei 1925 in Mechelen met Josephus, Maria, Cornelius UYTTERHOEVEN, 29 jaar
oud. Josephus, is geboren op woensdag 31 juli 1895 in Berchem. Josephus, is overleden op vrijdag 14
april 1972 in Tienen, 76 jaar oud.
Kind van Simonne, en Josephus,:
1 Walter, Paul UYTTERHOEVEN, geboren op zaterdag 5 juli 1930 in
Mechelen. Volgt 39.
39 Walter, Paul UYTTERHOEVEN is geboren
op zaterdag 5 juli 1930 in Mechelen,
zoon van Josephus, Maria, Cornelius UYTTERHOEVEN en Simonne, Aline, Gustave
Burssens (zie 38). Walter, trouwde met Alfreda, Sabina, Eugenia,
Clement, Maria De Troyer. Alfreda, is geboren op maandag 31 januari 1927
in Mechelen. Alfreda, is overleden op
zaterdag 21 maart 1981 in Wilrijk, 54
jaar oud.
Kind van Walter, en Alfreda,:
1 Mark, Herman, Jozef UYTTERHOEVEN,
geboren op woensdag 6 maart 1957 in Mechelen.
Notitie bij Mark,: Hij groeide op in de Noord-Mechelse wijk
Kauwendael.
Sportjournalist
De televisiecarrière van Mark Uytterhoeven begon in 1980, toen hij door Ivan Sonck werd aangenomen als sportcommentator, verslaggever- en presentator bij de toenmalige BRT. Tien jaar lang werd hij ingeschakeld als sportjournalist voor de televisieomroep. Hij presenteerde ook de shows rond de Wereldbeker Voetbal in 1990, 1994 en 1998, in 2000 het Europees kampioenschap voetbal en versloeg tijdens de jaren ’90 ook regelmatig de Ronde van Frankrijk.
Radio
Van 1985 tot eind 1987 maakte Uytterhoeven deel uit van het radioprogramma De Taalstrijd met Daniël Van Avermaet. De uitzendingen kenden heel wat succes dankzij de vele woordspelingen en andere taalspelletjes. In 1992 volgde een soortgelijke radioserie in de gedaante van De Perschefs.
De Taalstrijd werd ook naar televisie gebracht, onder de naam De Drie Wijzen[1]. Doordat de overbrenging naar televisie het format veranderde van humoristisch programma naar een familiekwis, hield de oorspronkelijke Taalstrijd-ploeg - waaronder Mark - er al snel mee op, en werd doorgegaan met nieuwe panelleden.
Boeken
Naast zijn radio- en televisiewerk publiceerde hij in de jaren ’80 ook enkele boeken: Monumentenzorg uit 1986 bevat sportcolumns die hij voor het blad Panorama schreef, en in Wat een jaar, beste sportliefhebber schreef hij commentaar bij cartoons van Karl Meersman (Karl) uit het sportjaar 1988.
Televisie
Uytterhoevens beroemdheid in Vlaanderen nam toe toen hij van 1991 tot 1992 samen met Wouter Vandenhaute het televisieprogramma Het Huis Van Wantrouwen presenteerde. Dit werd gevolgd door een soortgelijke talkshow, Morgen Maandag (1993), die door Uytterhoeven zelf werd gepresenteerd. Uytterhoevens stijl was op de Vlaamse televisie nooit gezien en via de onvoorspelbaarheid, humor en vernieuwing deden ze heel wat stof opwaaien. Beide shows groeiden uit tot cultprogramma’s die uiteindelijk een groot publiek wisten te bereiken.
Uytterhoeven kreeg via deze programma’s een legendarische status in Vlaanderen, nog versterkt door het feit dat hij slechts om de paar jaar een nieuw televisieprogramma presenteerde. De media-aandacht rond Het Huis Van Wantrouwen en Morgen Maandag zorgde ervoor dat Uytterhoeven lange tijd uitsluitend televisieshows voor een kleiner publiek maakte.
In 1994 presenteerde hij het improvisatieprogramma Onvoorziene omstandigheden wat een nieuwe lichting improvisatieacteurs opleverde. Velen kregen later hun eigen televisieprogramma, zoals Tom Lenaerts, Michiel Devlieger, Ineke Nijssen en Johan Terryn.
Van 1995 tot 1996 presenteerde hij samen met Tineke Verburg ook nog het (taal)spelprogramma Tien voor Taal, waarin Nederland tegen Vlaanderen strijdt.
Van 1995 tot 1997 presenteerde hij op "Filmnet" (nu Canal Plus) de ludieke sport-spelprogramma’s "Megascore" en "Aankomst Bergop".
In 1990 werd Uytterhoeven voor zijn televisiewerk bekroond met de HA! van Humo.
Woestijnvis
Uytterhoeven zou in 1996 samen met Bart De Pauw Schalkse Ruiters presenteren, maar haakte op de valreep af en liet Tom Lenaerts zijn plaats innemen.
In 1997 sloot Mark Uytterhoeven zich aan bij het nieuwe Woestijnvis. Op de al even nieuwe tv-zender Canvas (het vroegere tv2) maakte hij het programma Alles Kan Beter (1997-1999), dat uitzonderlijk meer dan 500.000 kijkers lokte naar het tweede net. Dankzij dit programma werd Rob Vanoudenhoven bekend, hij zat samen met Guy Mortier en een afwisselende derde gast in het panel van ’Alles kan beter’. Mark zelf vindt ’Alles kan beter’ het beste wat hij ooit gemaakt heeft.
In 2001 maakte hij, na lang wachten, een nieuwe comeback met Alles Komt Terug dat hij samen met Rob Vanoudenhoven presenteerde. Er zouden ook plannen geweest zijn om in Man Bijt Hond een rubriek met Mark te maken waarin hij het publiek de Provence zou laten zien, maar hij had hier - zo bleek later - te weinig tijd voor[bron?].
In 2002 presenteerde hij afwisselend met Bruno Wyndaele het laatavondprogramma De Laatste Show. Uytterhoeven verklaarde in interviews dat hij van zijn "goddelijke status in medialand" af wou en door regelmatiger op televisie te verschijnen hoopte hij dat hij wat alledaagser zou worden voor de Vlaamse tv-kijker. Rond die tijd maakte hij ook nog het amusante wielerprogramma De fiets van Pavlov. Vanaf het najaar van 2003 presenteerde Uytterhoeven drie jaar lang De Laatste Show. Hij voegde zijn eigen stempel toe aan het programma en inviteerde goede vrienden om bijdragen te leveren, zoals Guy Mortier. In 2006 speelde Uytterhoeven de presentatie van de show door aan Frieda Van Wijck.
Uytterhoeven was in 2003 een van de drijvende krachten achter een reddingsactie voor zijn favoriete voetbalclub, KV Mechelen, die met financiële problemen kampte.
In de Vlaamse versie van de tekenfilm Finding Nemo (2003) sprak hij de stem in van de haai Enco.
Hij eindigde in 2005 op de 35ste plaats in de Vlaamse versie van de verkiezing van "De Grootste Belg". Voor diezelfde verkiezing presenteerde hij ook de documentaire die Eddy Merckx nomineerde voor de prestigieuze titel. Mede dankzij zijn inspanningen eindigde Merckx tenslotte op de derde plaats.
Samen met een aantal andere televisiecollega’s is Mark één van de stichtende leden van de "Vlaamse Televisie Academie".
Privé
Mark Uytterhoeven, een kleinzoon van kunstenaar Prosper De Troyer, woont samen met zijn vrouw de helft van het jaar in Mechelen, en de andere helft in het zuiden van Frankrijk, waar hij een huis heeft in de Provence. Hij heeft een dochter genaamd Tess. Opmerkelijk genoeg was Prosper De Troyer in zijn tijd een lid van Racing Mechelen[2].
bron; Wikipedia
Sportjournalist
De televisiecarrière van Mark Uytterhoeven begon in 1980, toen hij door Ivan Sonck werd aangenomen als sportcommentator, verslaggever- en presentator bij de toenmalige BRT. Tien jaar lang werd hij ingeschakeld als sportjournalist voor de televisieomroep. Hij presenteerde ook de shows rond de Wereldbeker Voetbal in 1990, 1994 en 1998, in 2000 het Europees kampioenschap voetbal en versloeg tijdens de jaren ’90 ook regelmatig de Ronde van Frankrijk.
Radio
Van 1985 tot eind 1987 maakte Uytterhoeven deel uit van het radioprogramma De Taalstrijd met Daniël Van Avermaet. De uitzendingen kenden heel wat succes dankzij de vele woordspelingen en andere taalspelletjes. In 1992 volgde een soortgelijke radioserie in de gedaante van De Perschefs.
De Taalstrijd werd ook naar televisie gebracht, onder de naam De Drie Wijzen[1]. Doordat de overbrenging naar televisie het format veranderde van humoristisch programma naar een familiekwis, hield de oorspronkelijke Taalstrijd-ploeg - waaronder Mark - er al snel mee op, en werd doorgegaan met nieuwe panelleden.
Boeken
Naast zijn radio- en televisiewerk publiceerde hij in de jaren ’80 ook enkele boeken: Monumentenzorg uit 1986 bevat sportcolumns die hij voor het blad Panorama schreef, en in Wat een jaar, beste sportliefhebber schreef hij commentaar bij cartoons van Karl Meersman (Karl) uit het sportjaar 1988.
Televisie
Uytterhoevens beroemdheid in Vlaanderen nam toe toen hij van 1991 tot 1992 samen met Wouter Vandenhaute het televisieprogramma Het Huis Van Wantrouwen presenteerde. Dit werd gevolgd door een soortgelijke talkshow, Morgen Maandag (1993), die door Uytterhoeven zelf werd gepresenteerd. Uytterhoevens stijl was op de Vlaamse televisie nooit gezien en via de onvoorspelbaarheid, humor en vernieuwing deden ze heel wat stof opwaaien. Beide shows groeiden uit tot cultprogramma’s die uiteindelijk een groot publiek wisten te bereiken.
Uytterhoeven kreeg via deze programma’s een legendarische status in Vlaanderen, nog versterkt door het feit dat hij slechts om de paar jaar een nieuw televisieprogramma presenteerde. De media-aandacht rond Het Huis Van Wantrouwen en Morgen Maandag zorgde ervoor dat Uytterhoeven lange tijd uitsluitend televisieshows voor een kleiner publiek maakte.
In 1994 presenteerde hij het improvisatieprogramma Onvoorziene omstandigheden wat een nieuwe lichting improvisatieacteurs opleverde. Velen kregen later hun eigen televisieprogramma, zoals Tom Lenaerts, Michiel Devlieger, Ineke Nijssen en Johan Terryn.
Van 1995 tot 1996 presenteerde hij samen met Tineke Verburg ook nog het (taal)spelprogramma Tien voor Taal, waarin Nederland tegen Vlaanderen strijdt.
Van 1995 tot 1997 presenteerde hij op "Filmnet" (nu Canal Plus) de ludieke sport-spelprogramma’s "Megascore" en "Aankomst Bergop".
In 1990 werd Uytterhoeven voor zijn televisiewerk bekroond met de HA! van Humo.
Woestijnvis
Uytterhoeven zou in 1996 samen met Bart De Pauw Schalkse Ruiters presenteren, maar haakte op de valreep af en liet Tom Lenaerts zijn plaats innemen.
In 1997 sloot Mark Uytterhoeven zich aan bij het nieuwe Woestijnvis. Op de al even nieuwe tv-zender Canvas (het vroegere tv2) maakte hij het programma Alles Kan Beter (1997-1999), dat uitzonderlijk meer dan 500.000 kijkers lokte naar het tweede net. Dankzij dit programma werd Rob Vanoudenhoven bekend, hij zat samen met Guy Mortier en een afwisselende derde gast in het panel van ’Alles kan beter’. Mark zelf vindt ’Alles kan beter’ het beste wat hij ooit gemaakt heeft.
In 2001 maakte hij, na lang wachten, een nieuwe comeback met Alles Komt Terug dat hij samen met Rob Vanoudenhoven presenteerde. Er zouden ook plannen geweest zijn om in Man Bijt Hond een rubriek met Mark te maken waarin hij het publiek de Provence zou laten zien, maar hij had hier - zo bleek later - te weinig tijd voor[bron?].
In 2002 presenteerde hij afwisselend met Bruno Wyndaele het laatavondprogramma De Laatste Show. Uytterhoeven verklaarde in interviews dat hij van zijn "goddelijke status in medialand" af wou en door regelmatiger op televisie te verschijnen hoopte hij dat hij wat alledaagser zou worden voor de Vlaamse tv-kijker. Rond die tijd maakte hij ook nog het amusante wielerprogramma De fiets van Pavlov. Vanaf het najaar van 2003 presenteerde Uytterhoeven drie jaar lang De Laatste Show. Hij voegde zijn eigen stempel toe aan het programma en inviteerde goede vrienden om bijdragen te leveren, zoals Guy Mortier. In 2006 speelde Uytterhoeven de presentatie van de show door aan Frieda Van Wijck.
Uytterhoeven was in 2003 een van de drijvende krachten achter een reddingsactie voor zijn favoriete voetbalclub, KV Mechelen, die met financiële problemen kampte.
In de Vlaamse versie van de tekenfilm Finding Nemo (2003) sprak hij de stem in van de haai Enco.
Hij eindigde in 2005 op de 35ste plaats in de Vlaamse versie van de verkiezing van "De Grootste Belg". Voor diezelfde verkiezing presenteerde hij ook de documentaire die Eddy Merckx nomineerde voor de prestigieuze titel. Mede dankzij zijn inspanningen eindigde Merckx tenslotte op de derde plaats.
Samen met een aantal andere televisiecollega’s is Mark één van de stichtende leden van de "Vlaamse Televisie Academie".
Privé
Mark Uytterhoeven, een kleinzoon van kunstenaar Prosper De Troyer, woont samen met zijn vrouw de helft van het jaar in Mechelen, en de andere helft in het zuiden van Frankrijk, waar hij een huis heeft in de Provence. Hij heeft een dochter genaamd Tess. Opmerkelijk genoeg was Prosper De Troyer in zijn tijd een lid van Racing Mechelen[2].
bron; Wikipedia
Een stukje geschiedenis van Dendermonde
Robrecht van Bethune.
Keizer Otto II
In 1706 werd de stad door de Hertog van Marlborough in puin geschoten.
Lodewijk XV
Het mooie stadhuis viel op 17 september 1914 ten prooi aan de verwoesting van de stad. Slechts de buitenmuren bleven gespaard. De spits van het Belfort en de 40 klokken van de beiaard ploften op de Grote Markt neer. Buiten enkele kostbare schilderijen kon niets worden gered. Ook het hele oude stadsarchief werd vernield.
De geschiedenis van Dendermonde, een versterkt stadje aan Schelde en
Dendermonding, gaat terug tot het neolithicum. In de vochtige
poldergrond bleven uit deze tijd werktuigen bewaard, gemaakt van
hertengewei. In de IJzertijd, de Gallo-Romeinse en de Frankische periode
vestigden de mensen zich bij voorkeur op de zandige heuvels aan beide
zijden van de Dender. Vermoedelijk tegen het einde van de Frankische
periode, raakte ook de huidige stadskern bevolkt, aanvankelijk in buurt
van de huidige Vlasmarkt en later ook op de lager gelegen linkeroever
van de Dender.Op het politieke vlak mogen we het ontstaan van het 'Land
van Dendermonde' situeren in de tiende of eerste helft 11de eeuw, toen
de graaf van Vlaanderen het gebied tussen Dender en Schelde veroverde
ten koste van de Duitse keizer. Een gedeelte van dit 'Rijksvlaanderen'
schonk hij, vermoedelijk als dank voor verkregen hulp, aan één van zijn
belangrijkste medewerkers. Deze latere Heren van Dendermonde, die tevens
voogd waren van de Gentse Sint-Baafsabdij, bouwden het veroverde gebied
verder uit tot een allodiale heerlijkheid. Hun rechten beschermden ze
door op een eiland in de Dendermonding een burcht op te richten. De
bestaande nederzetting ontwikkelde zich tijdens de 11de en 12de eeuw
tot een belangrijk lokaal handels- en lakencentrum, dat in 1233 zijn
stadskeure kreeg van Robrecht van Bethune.
Dendermonde in 1649
Nadat de Heren van Dendermonde in de 11de eeuw een romaanse
O.-L.-Vrouwekerk hadden laten oprichten, ontwikkelde de stad zich verder
in zuidoostelijke richting. In het eerste kwart van de 13de eeuw kwam
er een nieuwe omwalling met een aantal versterkte poorten. In de
nabijheid van deze poorten werd telkens een hospitaal opgericht. De
eerste abdij dateert uit 1223; kort nadien ontstond ook het begijnhof.
In de 13de en 14de eeuw werd de O.-L.-Vrouwekerk in gotische stijl
herbouwd en de kerk van Sint-Gillis-Binnen opgericht. Aan de rand van
een dichtbij de burcht gelegen marktplein verrezen nieuwe openbare
gebouwen zoals de lakenhalle, het belfort en het vleeshuis. Via Lodewijk
van Male behoorde Dendermonde sedert 1348 toe aan de Vlaamse graven en
later ook aan de Bourgondische hertogen en Habsburgse keizers.
Lodewijk
van Male
Alexander Farnèse
In de 14de eeuw raakte Dendermonde om economische en politieke redenen
jammer genoeg betrokken bij een reeks conflicten tussen de machtige stad
Gent en de Vlaamse graven. Verwoestingen en economische sancties werden
haar deel en waren de oorzaak van een langzame economische
achteruitgang. Na de Beeldenstorm van 1578 en de herovering van
Dendermonde door Alexander Farnèse volgde er een periode van
restauratie. In de tweede helft van de 17de en het begin van de 18de
eeuw werd deze adempauze echter alweer door een reeks verwoestende
oorlogen en belegeringen doorbroken. Vrede en voorspoed keerde pas terug
rond het midden van de 18de eeuw, toen de eerste steenwegen werden
aangelegd en nieuwe industrieën hun intrede deden. Jozef II wou radicaal
breken met het verleden en beval daarom de afbraak van de oude
stadsmuren, zodat Dendermonde tegen het einde van de 18de eeuw voor het
eerst sedert eeuwen een 'open stad' was. Hieraan kwam in de twintiger
jaren van de 19de eeuw reeds een einde, toen onze stad om strategische
redenen weer voor lange tijd opnieuw het statuut van militaire vesting
en garnizoenstad werd opgedrongen.
In de loop van de 19de eeuw kende Dendermonde
binnen deze beklemmende muren toch een intense periode van
industrialisering. Dendermonde groeide uit tot een kleine textielstad.
Naast katoen, bestond er ook een belangrijke productie van olie, tule,
papier, touwen en kabels. Om dit alles te vervoeren deed men beroep op
het spoor en de haven. Dendermonde groeide ook uit tot een commercieel,
educatief, juridisch en administratief centrum van regionaal belang en
telde tegen het einde van de 19de eeuw reeds 10.000 inwoners. Aan dit
alles kwam in september 1914 een einde, toen de stad door het Duitse
leger - dat hier de Schelde trachtte over te steken om de terugtocht van
het Belgische leger af te snijden - systhematisch werd in brand
gestoken. Hierbij gingen tal van openbare gebouwen verloren en werden
1252 huizen totaal vernield en 889 ernstig beschadigd. Toen de
wederopbouw tegen het einde van de jaren dertig voltooid was, brak de
Tweede Wereldoorlog uit.In de jaren 1950-1970 verdween de traditionele
industrie. Het tij keerde pas in de jaren zeventig ten gevolge van twee
opéénvolgende gemeentefusies (1972, 1976), de oprichting van de
intercommunale DDS (1970), de ontwikkeling van een industrieterrein en
het uitvoeren van een reeks belangrijke infrastructuurwerken. Op die
manier kon Dendermonde terug uitgroeien tot een bloeiend regionaal
centrum met ca. 43.000 inwoners.
Bij graafwerken in de Dendermondse polder werden werktuigen uit het Neolithicum ontdekt. Op de Zwijvekekouter vonden archeologen
twee Gallo-Romeinse brandrestengraven. Ze dateren van circa 125-150 na
Christus. Op het Hoogveld was een Keltisch-Romeins heiligdom.
Keizer Otto II
Tegen het einde van de Frankische periode ontstond een nederzetting op
de plaats van de huidige Vlasmarkt en later ook op de linkeroever, in de
schaduw van een burcht die rond de tweede helft van de 10e eeuw door
keizer Otto II
werd gebouwd. Deze burcht, die omringd werd door Dender en Visgracht,
bevond zich op de plaats waar thans het justitiepaleis staat. De burcht
vormde de bestuurlijke zetel van het Land van Dendermonde, waar de stad zelf vanaf 1233 geen deel meer van uitmaakte. De naam werd het eerst vermeld in een oorkonde Rainghouts de Thenremonde uit 1087. In 1223 werd er een cisterciënzerinnenabdij gesticht en in 1233 kende Robrecht van Bethune Dendermonde stadsrechten toe. Reeds in de 13e eeuw was Dendermonde een ommuurde en omwalde stad.
Robrecht van Bethune
In 1572 werd Dendermonde door Willem van Oranje veroverd, maar kort daarna door de Spaanse troepen ingenomen en geplunderd.
Willem van Oranje
Vervolgens werd een nieuwe vesting gebouwd. Lodewijk XIV, koning van Frankrijk belegerde de stad in 1667, maar ontsnapte nipt aan de dood en moest zijn leger terugtrekken toen Dendermonde de polders liet overstromen.
Lodewijk XIV in 1661
John Churchill, 1e hertog van Marlborough
Het tweede Barrière-traktaat van 1717
had als gevolg dat de Dendermondse kazernes bemand werden door
Nederlanders en Oostenrijkers, die met de troepen in de andere
barrièresteden een bescherming tegen een eventuele Franse agressie,
moesten garanderen.
Daarna kreeg de stad te lijden van de bezetting door de troepen van de Franse koning Lodewijk XV.
In het begin van de 19e eeuw telde Dendermonde 5.000 inwoners. De
havenbedrijvigheid en de talrijke religieuze gebouwen typeerden het
centrum binnen de stadspoorten en omwalling, waarvan vandaag nog resten
overblijven.
Lodewijk XV
Dendermonde was na Brussel en Mechelen de derde stad op het Europese
continent die een spoorwegverbinding kreeg. In 1850 werd de stad bezocht
door koning Leopold I. Bij het uitbreken van de Eerste Wereldoorlog in 1914
werd de helft van de huizen in het stadscentrum verwoest, toen het
Duitse leger brandstichtte. Wegens zijn vroegere functie van vesting -
en garnizoensstad en de catastrofe van 1914 is Dendermonde, ondanks zijn
gunstige ligging, niet uitgegroeid tot een grote stad. In 1933-1934
werd een betonnen viaduct over de spoorwegen tussen Dendermonde en
Sint-Gillis-Dendermonde aangelegd. In de tweede helft van 20e eeuw
werden belangrijke openbare werken uitgevoerd, zoals het dempen van de
Oude Vest (een middeleeuwse gracht), het aanleggen van de Noordlaan, een
tweede brug
over de Schelde (Vlassenbroekbrug) en het omleggen van de Dender buiten
het stadscentrum. Vanaf 1970 kwamen er flatgebouwen. Ook nu neemt het
aantal appartementen in de binnenstad flink toe.
De woelige geschiedenis van het Stadhuis
De
oudste vermelding van onze Lakenhalle dateert van 1293-1294, toen de
voorganger van het huidige Vleeshuis totaal versleten was. In de toen
opgetrokken nieuwbouw werd het Vleeshuis ondergebracht op de
gelijkvloerse verdieping en de Lakenhalle op de eerste verdieping. Die
lakenhalle was echter snel te klein en de lakenwevers vonden dat ze te
weinig plaats hadden. Ze kregen in 1337 de toelating om aan de andere
kant van het marktplein een nieuwe Lakenhalle op te richten, die pas in
1350 voltooid raakte. Ze bestond toen uit een rechthoekig gebouw van
twee bouwlagen, met aan de zijde van de Grote Markt onderaan vier
rondbogig afgedekte toegangspoorten en bovenaan vier kruisvensters.
Langs de zijde van de Vismarkt was het gebouw voorzien van een grote
trapgevel van vier bouwlagen, opgewerkt met kruisvensters en onderaan
voorzien van drie poorten, die toegang verleenden tot een driebeukige
halle. Op de eerste verdieping bevond zich het vergaderlokaal van de
lakenwevers.
In 1377 besloot men naast deze lakenhalle een belfort te bouwen. De voorgevel was versierd met vijf nissen. In de toren werden de stedelijke privileges bewaard in een brandvrije kamer. Na een economisch moeilijke periode, veroorzaakt door de inname en de plundering van de stad door de Gentenaars in 1380, besloot het stadsbestuur in 1395 het bestaande gebouw met een nieuwe vleugel uit te breiden. Op de gelijkvloerse verdieping verleende een brede poort toegang tot het wapenarsenaal en de stedelijke waag. Op de eerste verdieping werd een schepenkamer ingericht en enkele jaren later een schepenkapel. In de 15e eeuw werd de benedenverdieping verdeeld in een "wollehuus" en een "coorenhuus".
In het midden van de 16e eeuw onderging het gebouw nog enkele moderniserende verbouwingen. In 1551 werd het schepenhuis vergroot door de inlijving van de aanpalende herberg 'de Ooievaar', waarin op de verdieping later een "Prinsenkamer" werd ingericht. Op het einde van de 16e eeuw werd de zijgevel van de oorspronkelijke lakenhalle vernieuwd en later kreeg ook de voorgevel een monumentale schermgevel in barokstijl.
De 19e eeuw werd gekenmerkt door enkele pogingen om het stadhuis grondig te verbouwen en te restaureren. In het tweede kwart van de 19e eeuw realiseerde men langs de kant van de Vismarkt en de Dender een monumentale nieuwbouw met bepleisterde lijstgevels in neoklassieke stijl. Deze nieuwbouw herbergde de Handelsbeurs, het lokaal van het Leesgezelschap, een grote stadsfeestzaal, het stadsarchief en de stedelijke openbare bibliotheek. Na 1862 vond ook de stedelijke brandweer een onderkomen in het stadhuis.
In 1377 besloot men naast deze lakenhalle een belfort te bouwen. De voorgevel was versierd met vijf nissen. In de toren werden de stedelijke privileges bewaard in een brandvrije kamer. Na een economisch moeilijke periode, veroorzaakt door de inname en de plundering van de stad door de Gentenaars in 1380, besloot het stadsbestuur in 1395 het bestaande gebouw met een nieuwe vleugel uit te breiden. Op de gelijkvloerse verdieping verleende een brede poort toegang tot het wapenarsenaal en de stedelijke waag. Op de eerste verdieping werd een schepenkamer ingericht en enkele jaren later een schepenkapel. In de 15e eeuw werd de benedenverdieping verdeeld in een "wollehuus" en een "coorenhuus".
In het midden van de 16e eeuw onderging het gebouw nog enkele moderniserende verbouwingen. In 1551 werd het schepenhuis vergroot door de inlijving van de aanpalende herberg 'de Ooievaar', waarin op de verdieping later een "Prinsenkamer" werd ingericht. Op het einde van de 16e eeuw werd de zijgevel van de oorspronkelijke lakenhalle vernieuwd en later kreeg ook de voorgevel een monumentale schermgevel in barokstijl.
De 19e eeuw werd gekenmerkt door enkele pogingen om het stadhuis grondig te verbouwen en te restaureren. In het tweede kwart van de 19e eeuw realiseerde men langs de kant van de Vismarkt en de Dender een monumentale nieuwbouw met bepleisterde lijstgevels in neoklassieke stijl. Deze nieuwbouw herbergde de Handelsbeurs, het lokaal van het Leesgezelschap, een grote stadsfeestzaal, het stadsarchief en de stedelijke openbare bibliotheek. Na 1862 vond ook de stedelijke brandweer een onderkomen in het stadhuis.
Tussen
1864 en 1896 werden stadhuis en belfort gerestaureerd naar de plannen
van stadsarchitect Edouard Bouwens. De restauratie was naar de geest van
de tijd vrij ingrijpend.
Het mooie stadhuis viel op 17 september 1914 ten prooi aan de verwoesting van de stad. Slechts de buitenmuren bleven gespaard. De spits van het Belfort en de 40 klokken van de beiaard ploften op de Grote Markt neer. Buiten enkele kostbare schilderijen kon niets worden gered. Ook het hele oude stadsarchief werd vernield.
Het stadhuis werd in 1920-1924 herbouwd onder de leiding van achtereenvolgens architecten A. Sterck en F. De Ruddere.
Het
stadhuis werd in 1983-1984 verlaten door de stedelijke administratie,
die verhuisde naar het Administratief Centrum in de Franz
Courtensstraat. De rechtervleugel biedt onderdak aan de dienst toerisme
en stadspromotie. In de linkerbenedenvleugel is de jeugddienst
gehuisvest. Op de eerste verdieping van het stadhuis bevinden zich de
Trouwzaal, de Schepenzaal, de Rookkamer, het Kabinet van de
burgemeester, de Reynoutzaal en Raadzaal, de Ritsaertzaal en
Jumelagezaal. Via de zij-ingang kan men op het gelijkvloers de Ros
Beiaardzaal betreden.
Het belfort herbergt sedert de 16e eeuw een beiaard. Aanvankelijk (1378) werden de aan een uurwerk gekoppelde uurklok en weversklok vooral gebruikt voor het regelen van de werkdag. De in 1526 geleverde horloge was daarvoor zelfs voorzien van een beeld dat het uur sloeg en van een spel van zes klokken. In 1548 werd het klokkenspel uitgebreid tot 15 klokken.
Tussen 1732 en 1825 goten diverse leden van de Leuvense familie Van den Gheyn 40 klokken voor de beiaard. Dat alles ging verloren in 1914. In 1925 en 1950 kocht men telkens een nieuwe beiaard, die resp. gegoten werd door de klokkengieters Omer Michaux en Marcel Michiels jr. De beiaard van Michiels werd in 1975 gerestaureerd door de firma Sergeys, die acht nieuwe klokken en een nieuwe basklok goot. De huidige beiaard bestaat uit 49 klokken met een totaal gewicht van 6.800 kg. Dendermonde bezit hierdoor een zogenaamde volledige beiaard naar de Mechelse standaard.
Het belfort herbergt sedert de 16e eeuw een beiaard. Aanvankelijk (1378) werden de aan een uurwerk gekoppelde uurklok en weversklok vooral gebruikt voor het regelen van de werkdag. De in 1526 geleverde horloge was daarvoor zelfs voorzien van een beeld dat het uur sloeg en van een spel van zes klokken. In 1548 werd het klokkenspel uitgebreid tot 15 klokken.
Tussen 1732 en 1825 goten diverse leden van de Leuvense familie Van den Gheyn 40 klokken voor de beiaard. Dat alles ging verloren in 1914. In 1925 en 1950 kocht men telkens een nieuwe beiaard, die resp. gegoten werd door de klokkengieters Omer Michaux en Marcel Michiels jr. De beiaard van Michiels werd in 1975 gerestaureerd door de firma Sergeys, die acht nieuwe klokken en een nieuwe basklok goot. De huidige beiaard bestaat uit 49 klokken met een totaal gewicht van 6.800 kg. Dendermonde bezit hierdoor een zogenaamde volledige beiaard naar de Mechelse standaard.
Sedert
21 juli 1957 is de gevel van het stadhuis tijdens de zomermaanden
getooid met elf heraldische vlaggen. Ze vormen een kleurrijke evocatie
van de herengeslachten die van de 13e tot de 16e eeuw over de Stad en
het Land van Dendermonde heersten.
Kunst in het stadhuis
De eerste stappen naar een 'Museum voor Schoone Kunsten'
werden gezet in 1875, toen het stadsbestuur enkele schilderijen
aankocht van Charles Hermans, Jan Verhas, Adrien Heymans, Jacques
Rosseels, Joseph Théodore Coosemans en Franz Vinck. Nadien werd deze
collectie op geregelde tijdstippen uitgebreid; ze groeide echter nooit
uit tot een volwaardig museum. Met uitzondering van enkele portretten en
historiestukken van de hand van Frans en Jan Verhas, Piet Vander
Ouderaa, Pieter Frans De Beule en Henry De Noble, behoren de meeste
schilderijen tot de 'Dendermondse School', een kunstrichting waarvan de
schilders hoofdzakelijk de landschapsschilderkunst beoefenden.
Naast de namen van hoger geciteerde schilders kunnen wij nog vermelden: Hugo Van Beveren, Isidore Boerewaard, Théophile Bogaert, Pros. Bosteels, Franz Courtens, Stephan Gorus, Louis Jacobs, Charles Heymans, Isidore Meyers, Leo Spanoghe en Adolf Willems. Ook de bekende symbolist Fernand Khnopff (geboren te Grembergen) is met een tweetal werken in de collectie vertegenwoordigd. Met het werk van actuele schilders, beeldhouwers en ceramisten maken wij kennis in het Administratief Centrum, Franz Courtensstraat 11 te Dendermonde en in het Cultuurcentrum Belgica Kerkstraat 24 te Dendermonde.
Naast de namen van hoger geciteerde schilders kunnen wij nog vermelden: Hugo Van Beveren, Isidore Boerewaard, Théophile Bogaert, Pros. Bosteels, Franz Courtens, Stephan Gorus, Louis Jacobs, Charles Heymans, Isidore Meyers, Leo Spanoghe en Adolf Willems. Ook de bekende symbolist Fernand Khnopff (geboren te Grembergen) is met een tweetal werken in de collectie vertegenwoordigd. Met het werk van actuele schilders, beeldhouwers en ceramisten maken wij kennis in het Administratief Centrum, Franz Courtensstraat 11 te Dendermonde en in het Cultuurcentrum Belgica Kerkstraat 24 te Dendermonde.
Omgekeerde Dendermonde
De Omgekeerde Dendermonde is een Belgische postzegel van 65 cent, uitgegeven in 1920. Het catalogusnummer is:
- 182A-Dr (Officiële Postzegelcatalogus van België)
- 182A (Yvert et Tellier-catalogus)
- 124F (Michel-catalogus).
Achtergrond en geschiedenis
De postzegel, die het stadhuis van Dendermonde afbeeldt, werd uitgegeven in 1920 en was verkrijgbaar vanaf 5 augustus. Einde van de frankeergeldigheid was 1 mei 1931.
De zegel was een aanvulling op een reeks die verscheen tussen 1915 en 1919 waarvan de lagere waarden - 1 cent tot 25 cent - Koning Albert I afbeeldden en de hogere waarden - 35 cent tot 10 Frank - verschillende onderwerpen.
Oorspronkelijk
was het de bedoeling dat de postzegel een frankeerwaarde van 20 cent
zou hebben. Omdat de posttarieven wijzigden en er behoefte was aan het
expressetarief van 65 cent, werd de zegel in deze waarde gedrukt.
Er werden 10 miljoen exemplaren besteld.De zegel werd ontworpen, gegraveerd en gedrukt door de Nederlandse firma Joh. Enschedé in Haarlem.
Omdat er een tekort was aan papier, werd de zegel in twee oplages
gedrukt, die te onderscheiden zijn door het formaat van het zegelbeeld.
De eerste oplage heeft een zegelbeeldformaat van 26,25 op 22,5 mm en had
een velindeling van 5 op 5, de tweede oplage een beeldformaat van 27 op
22 mm en een velindeling van 100 (10 op 10). De tanding is 11,5.
De omkering
Bij twee velletjes van de eerste oplage was het het middenstuk omgekeerd gedrukt. Het eerste vel werd gedeeltelijk verkocht in Gent.
Toen de fout werd opgemerkt, waren er reeds 18 van de 25 zegels
verkocht. Bij de drukker werd nog een tweede vel van 25 onderschept. Die
werden vernietigd door de Post.
Ook van de tweede oplage bestond één vel met omgekeerd middenstuk. 50 van deze zegels werden in Leuven
ontdekt, maar werden onderschept zodat ze niet aan het publiek verkocht
werden. Deze zegels werden verbrand. De 50 die zich nog in Nederland
bevonden, werden versneden in bijzijn van Belgische en Nederlandse
getuigen.
Gekende zegels
Van
de eerste oplage zijn momenteel 17 exemplaren gekend, 15 postfrisse en 2
afgestempelde. De enige gekende afstempeling is "Gand 13/8/1920".
In
1942 werd een Brusselse postzegelhandelaar, die in het bezit was van
twee exemplaren, vermoord. De moordenaar en de twee postzegels zijn
nooit achterhaald.
Waarde
De postzegel heeft momenteel een cataloguswaarde van € 75000,- en is daarmee de duurste Belgische postzegel.
Een stukje geschiedenis van Grembergen
Grembergen
Oppervlakte: 992 ha 44 a 40 ca
Inwonersaantal: 6.273 (op 1 januari 2008)
Grembergen bevindt zich aan de linkeroever van de Schelde. Dendermonde zelf en alle andere deelgemeenten liggen op de rechteroever.
Op bestuurlijk en kerkelijk vlak valt de vroegste geschiedenis van Grembergen samen met die van Zele. De benaming 'Grenberga' komt in openbare geschriften voor het eerst in 1019 voor. Grend is verwant met grint of grind wat staat voor kiezelzand. Grembergen betekent dus zandheuvels of kiezelheuvels. Op het einde van de 11e eeuw of in het begin van de 12e eeuw werd dicht tegen de Schelde een kerkje gebouwd, zoals overal elders stond het dicht bij het bevaarbare water, wat gunstig was voor handel en vervoer. De eerste vermelding van de kerk van Grembergen vinden we in een document van 20 april 1194 waarin bisschop Stephanus van Doornik de schenking van Zele (en daarbijhorend Grembergen) aan de Sint-Baafsabdij te Gent ongedaan maakt en de vroegere eigenaar, de abdij van Werden, als eigenaar herbevestigt. De periode tussen 1560 en 1600 is voor Grembergen bijzonder tragisch geweest, met overstromingen, verwoestingen, beeldenstorm, gevolgd door pestepidemieën, enz. Op bevel van de legeroverheid diende in 1675 de oude kerk afgebroken te worden omdat ze hinderlijk was voor de verdediging van Dendermonde. Zover kwam het echter niet, wel werden de muren van het kerkhof gesloopt en de stenen werden vervoerd naar de plaats van de nieuw op te richten kerk. De nieuwe kerk werd ingezegend op 10 november 1710. Grembergen kwam de Eerste Wereldoorlog door zonder beschadiging, in de Tweede Wereldoorlog echter kende het grotere verwoestingen.
De parochiekerk St.-Margareta heeft een peervormige toren en bezit
belangrijk kerkmeubilair. Fernand Khnopff (1858-1921), symbolistisch
kunstschilder, werd geboren in Grembergen, er werd ook een straat naar
hem genoemd. Zijn meest bekende onderwerpen zijn landschappen te Fosset,
portretten van dames uit de Brusselse bourgeoisie, stadsgezichten van
Brugge en symbolistische composities. Uit de meeste doeken spreekt een
mysterieuze, bevreemdende sfeer. Zijn personages vertonen vaak androgyne
trekken. Zijn meesterwerk is De liefkozing uit 1896, een afbeelding van
Oedipus die zich tegen de sfinx aanvlijt.
Fernand Khnopff
Atelier van Fernand Khnopff
who shall deliver
De liefkozingen (1896), Koninklijke Musea voor Schone Kunsten van België te Brussel
Hypnos
Oprichting: 1992
Plaats: Dr. Haekstraat, vóór het gemeentehuis
Ontwerp: reproductie van een bronzen beeld van Scopas (beeld), technishe dienst (sokkel)
Opdracht: Marc. Eemansstichting (beeld), Stadsbestuur Dendermonde (sokkel)
Fernand
Khnopff werd op 12 september 1858 te Grembergen geboren als zoon van
Edmond Khnopff, substituut van de Procureur des Konings te Oudenaarde,
en van Léonie Dommer. Het gezin woonde sedert 1860 te Brugge en vestigde
zich nadien te Brussel, waar vader Khnopff tot rechter aan het Hof van
Beroep was benoemd. De zomers bracht de familie door te Fosset. Fernand
Khnopff liet zich in 1875 inschrijven aan de rechtsfaculteit van de ULB.
Hij volgde tegelijkertijd de lessen van Xavier Mellery en liet zich in
1876 ook inschrijven aan de Brusselse Academie voor Schone Kunsten. In
1879 verbleef hij enkele maanden te Parijs. Zowel in Brussel als Parijs
verkeerde hij in de kringen van de symbolisten. In 1880 debuteerde hij
bij de groep l'Essor. In 1883 was hij medestichter van de groep Les Vingt te Brussel en later was hij ook lid van de groepLa Libre Esthétique.
F. Khnopff ontwikkelde zich tot één van de grootste schilders van het
symbolisme (allegorische taferelen, portretten, landschappen) en tot een
veelzijdig en internationaal erkend kunstenaar. Hij overleed op
12 november 1921 te Sint-Joost-ten-Node. Zijn werk geniet sedert de
zeventiger jaren van een hernieuwde belangstelling en erkenning, zodat
de kunstwereld hem nu beschouwt als het boegbeeld van het Belgische
symbolisme.Ontwerp: reproductie van een bronzen beeld van Scopas (beeld), technishe dienst (sokkel)
Opdracht: Marc. Eemansstichting (beeld), Stadsbestuur Dendermonde (sokkel)
De onthulling van het oorspronkelijke gedenkteken greep plaats op zaterdag 10 oktober 1992 in het gemeentehuis van Grembergen. Na de ontvangst van de genodigden, volgde om 15.30u. een academische zitting met als sprekers burgemeester Maurits Dierick, schepen van cultuur Patrick Meulebroek, kunstschilder Marc. Eemans, conservator van het Wiertzmuseum André Moerman, kunsthistorica Mieke Felix en kunstcriticus Nestor Eemans. Om 17u. werd het gedenkteken onthuld.
Het monument bestaat nu uit een afgietsel (polyester, 60 cm H.) van een bronzen hoofd van de Griekse godheid Hypnos, naar een bronzen origineel van de hand van de Griekse beeldhouwer Scopas (4de eeuw vóór Chr.), bewaard in het British Museum te Londen. Het hoofd van de Griekse god van de droom en de slaap draagt aan de rechterslaap een vleugel. Het beeld staat op een hoge, rechthoekige arduinen sokkel, waarop vooraan een bronzen plaatje met de gedrukte tekst: Hypnos / TER ERE VAN KUNSTSCHILDER / Fernand Khnopff / (Grembergen 1858 - Brussel 1921) / OPGERICHT OP 10 OKTOBER 1992
GEBEURTENISSEN VANAF HET JAAR 1400
1467 : Grondige herstelling van de Scheldebrug en voorzien van een
kaaimuur langs de kant van Dendermonde. 1452 : Filips De Goede, hertog
van Bourgondië, vestigt zich in Dendermonde op de burcht en maakt een
brug over de Schelde op tonnen om zijn troepen gemakkelijker over de
Schelde te laten komen. De brug had aan beide oevers een sterke
verdediging..
Filips De Goede, hertog van Bourgondië
1453 : Vervanging van de oude brug door een nieuwe houten brug..
1484 : Maximilliaan van Oostenrijk vermomde zijn soldaten als monniken en nonnen om Dendermonde te veroveren. De niets vermoedende wachters deden de poorten open en de stad moest zich overgeven. Maximilliaan begiftigde de stad met een wekelijkse markt, die ‘s maandags moest gehouden worden en nog steeds doorgaat op maandag. Grembergen leefde met Dendermonde mee en haar handelaars waren ook present op de Dendermondse markt.
1484 : Maximilliaan van Oostenrijk vermomde zijn soldaten als monniken en nonnen om Dendermonde te veroveren. De niets vermoedende wachters deden de poorten open en de stad moest zich overgeven. Maximilliaan begiftigde de stad met een wekelijkse markt, die ‘s maandags moest gehouden worden en nog steeds doorgaat op maandag. Grembergen leefde met Dendermonde mee en haar handelaars waren ook present op de Dendermondse markt.
Maximilliaan van Oostenrijk
1498 : Dit jaar werd Jacob Van de Velde “Vicecureijt” (onderpastoor) te Grembergen.
1549 - 1550 : Toen stonden er te Grembergen op het Gemeen Zand twee oliewindmolens, de ene uitgebaat door Pieter Lauwereins, de andere, genaamd den Bulck, hoorde toe aan Steven Van den Briel en Jan Van de Voorde. Twintig jaar later waren het er vier. Het Melingsboek van 1774 vermeldt er eveneens vier, te weten : de nieuwen molen, de Rat, De Snek (afgebrand 1773) en ‘t Cleyn Moleken. Ze stonden alle op het Groot Zand, op de vague gronden & bergen, die aan de Heer der Heerlijkheid en aan de gemeente toebehoorden.
1555 : In Dendermonde richt men het Heilig Maagdcollege op. Vermoedelijk konden de rijke Grembergse kinderen daarvan profiteren om naar school te gaan.
Heilig Maagdcollege
1560 : De eerste overstroming waarvan gewag wordt gemaakt, had plaats in
1560. De meeste huizen in Grembergen stonden tot aan de vensters onder
water. De kosten van de herstelling van de Dijken bedroeg 162 pond
Groten.
Naar de getuigenis van de Waeschen Griffier Jan De Neve bedroeg de Grembergse oppervlakte 545 bunder, had men 23 bunder “hooghe stuyvende bergen”, terwijl het lager gelegen gedeelte, waaronder een veertigtal bunder weinig opbrengende meerschen en “ommelaten” ter oorzaak van de slechte dijken, aan gedurige overstromingen blootgelegd lag.
1569 : De Geuzen namen Dendermonde in, ze verjoegen de Spanjaarden en richten grote verwoestingen aan. Van de Gemeente Grembergen is voor die tijd niets bekend doch men mag er vanuit gaan dat Grembergen deelde in de klappen.
Naar de getuigenis van de Waeschen Griffier Jan De Neve bedroeg de Grembergse oppervlakte 545 bunder, had men 23 bunder “hooghe stuyvende bergen”, terwijl het lager gelegen gedeelte, waaronder een veertigtal bunder weinig opbrengende meerschen en “ommelaten” ter oorzaak van de slechte dijken, aan gedurige overstromingen blootgelegd lag.
1569 : De Geuzen namen Dendermonde in, ze verjoegen de Spanjaarden en richten grote verwoestingen aan. Van de Gemeente Grembergen is voor die tijd niets bekend doch men mag er vanuit gaan dat Grembergen deelde in de klappen.
de Geuzen
1571 : De beeldenstormers konden hier echter niet lang blijven, want een
verschrikkelijke gesel teisterde hen en de plaatselijke bevolking. Het
was “de pest” die hen verjoeg. De doden werden per kar van huis tot huis
opgehaald, om de lijken zo snel mogelijk te begraven. Dit is de oorzaak
van het ontstaan van de pestwegels. De wegels langs waar de doden
vervoerd werden.
1584 : Het natuurlijke gevolg van de oorlog en de pest is de
hongersnood. Er werd gezegd dat de mensen katten, honden en zelfs met
het opeten van ratten hun honger stilden. Door deze hongersnood werden
ganse velden verkocht om toch maar aan een brood te geraken.
1587 : Uitgehongerde en razende
wolven kwamen in die tijd de gemeente Grembergen overvallen. Deze dieren
maakten de streek zo onveilig dat de kooplieden verplicht waren,
gewapend en in talrijk gezelschap te reizen. De inwoners zelf waagden
het niet, zich zonder wapens naar het vemd te begeven. Er is sprake van
het aanstellen van een parochiejager die ganse dagen op zoek ging naar
gevaarlijke dieren. Het zou meer dan 18 maanden duren vooraleer de
streek weer veilig was.
1599 : Herzegening van de kerk op 20 oktober 1599 door Mgr. Dawantio.
1600
: “Canonscheuten” afgevuurd vanuit Grembergen, Appels en
Swijveke-Boonwijk op Dendermonde. 1604 : In deze tijd werd onderricht
gegeven door Adrianus Hauwe, Koster te Grembergen op aanvaarding door de
toenmalige pastoor en schepenen.
1612 : Op 13.12.1612 verkocht E.H. Pastoor Frans Heuvinck, “met eer en wet”, de oude pastorij aan Karel van Vossele, en dezelfde dag kochten Burgemeester en Schepenen, van Anneken Costers, “ten behoeve van de Vure” een hofstede, “ met den last van ter ontlastinge van de oude priesteragie te onderhouden het Jaergetijde staende bekent un den Handboek van de innecomen van de Cure”.
1615 : Dit jaar vinden we sporen terug van het musiceren in groepsverband door zogeheten speellieden, die optraden bij processies en ommegangen. In een oude kerkrekening van Grembergen wordt vermeld : “ Item betaelt den speellieden, hebbende met hun spel op de feestdag van O.L.V. Hemelvaart vereert de processie”.
1622 : Dit jaartal komt voor op het altaar van Sint Eligius. De beide zijaltaren van de huidige kerk zouden afkomstig zijn van de oude kerk.
1612 : Op 13.12.1612 verkocht E.H. Pastoor Frans Heuvinck, “met eer en wet”, de oude pastorij aan Karel van Vossele, en dezelfde dag kochten Burgemeester en Schepenen, van Anneken Costers, “ten behoeve van de Vure” een hofstede, “ met den last van ter ontlastinge van de oude priesteragie te onderhouden het Jaergetijde staende bekent un den Handboek van de innecomen van de Cure”.
1615 : Dit jaar vinden we sporen terug van het musiceren in groepsverband door zogeheten speellieden, die optraden bij processies en ommegangen. In een oude kerkrekening van Grembergen wordt vermeld : “ Item betaelt den speellieden, hebbende met hun spel op de feestdag van O.L.V. Hemelvaart vereert de processie”.
1622 : Dit jaartal komt voor op het altaar van Sint Eligius. De beide zijaltaren van de huidige kerk zouden afkomstig zijn van de oude kerk.
Sint Eligius
1624 : Dit jaartal staat vermeld boven de ingang van de Koortskapel gelegen naast het oude scoutsterrein en daarbij vermoeden we dat deze kapel ter ere van Onze Lieve Vrouw van Koorts in dit jaar gebouwd werd. Dit jaartal vormt eigenlijk een tegenstrijdigheid met wat in over het ontstaan van deze kapel vermeld wordt. Ze zou opgericht zijn op de plaats waar de oude kerk van Grembergen stond.
Koortskapel
1630 : De weg, Dendermonde - Hulst,
werd voor de eerste maal gehasseid (deel Waasmunster) in 1629, en dit
volgens de brieven van Koning Philip IV. Tot voltrekking van dit nuttige
werk, verkreeg de gemeente Waasmunster, bij octrooi van 10 maart 1635
vergunning, om een belasting of tol te heffen. Men eiste één stuiver per
bespannen paard.
1653 : Een handelskaai in Grembergen wordt vermeld in een oorkonde van 1653, wanneer door de wethouders besloten werd aldaar zekere rechten te heffen voor het onderhoud van deze kaai.
1654 : Levering van een Zilveren remonstrans met het beeld van de Heilige Eligius en Sint Margaretha. Dit is een duidelijk bewijs van de verering van deze heiligen in die tijd.
1659 : De Burgemeester van Grembergen in het jaar 1659 zou de heer Symoen Oste zijn geweest, de ontvanger dat jaar was de heer Dieter Seghers.
1664 : Van 1664 tot 1667 was Joannes Van Lemmens koster, vanaf 1672 liet hij de dienst verzekeren door Ludovicus Roels, die op 20.11.1672 als schoolmmeester werd beëdigd en beide functies vervulde tot in 1681.
1667 : Dit jaar werd de dijk op drie plaatsen doorgestoken om Dendermonde te verdedigen. Mogelijks spoelde aan de eerste bres het Wiel (is een ronde put die ontstaat na een dijkbreuk) uit. Dit werd toen de Colique put genoemd. Dit jaar was de heer Christiaen Verbergmoes Burgemeester te Grembergen.
1675 : De legeroverheden gaven bevel de oude kerk af te breken, omdat ze een beletsel was voor de verdediging van Dendermonde. De muren van het kerkhof waren reeds afgebroken en de stenen naar de plaats van de nieuwe kerk gevoerd. De grond van het kerkhof werd geslecht. De lijken van de onlangs overledenen werden overgebracht naar elders. De grondvesten van de kerk werden aldus bloot gemaakt en daardoor dreigde de voorgevel in te storten.
1682 : Begin dit jaar op 26 januari woedt een hevige storm over de streek. Dit leidt tot zware overstromingen. De huizen kwamen onder water en de mensen moesten op hun zolder of op hun dak vluchten tot ze konden worden bevrijd met behulp van schuiten. Het water stond tot op het kelderkamertje van de herberg “In ‘t Mandeken”.
Den 28 januari 1682 schoot Grembergen ten gevolge eener dijkbraakn zozeer onder water, “ dat de insetenen, hebbende onderstaen de benaurheyt vande voorn. Wateren en tempeesten, de bederfenisse vande graenen, vlas, claversaet ende fourraygien in hunne schueren, ende verlies van eenige beesten, hun ettelycke daeghen hebben op hunne solders, graen- en hoytassen in hunne schueren, sonder malckanderen te connen communiceeren, todat sy hun eyndelinge hebben connen salveren met schuyten ende andersints.
Tot hoe hoog de schade beliep, kan worden nagegaan als men weet dat er voor het onderhoud en de herstelling der dijken gedurende verscheidene jaren 6.000 Gulden werden uitgegeven.
1684 : Op 11.09.1684 werd een nieuwe meester door deken Van de Wincekele aangesteld, nl. Ludovicus Daniels. Deze persoon was zeer onderlegd.
1685 : Franse officieren laten de kerk gedeeltelijk afbreken.
1689 - 1697 : In deze jaren had Grembergen 2 à 3 kampententen van 10 tot 20.000 soldaten te onderhouden, die alle levensmiddelen in de gemeente voor hen alleen opeisten.
1695 : Dit jaar werd een lijst van bewapende ofte weerbare mannen opgesteld.
1706 : Nauwelijks was de erfenisoorlog uitgebroken of de Dendermondenaars zetten de rondliggende dorpen onder water. De dijk van Grembergen werd op twee plaatsen doorgestoken, met name ter hoogte van “den aantrekker” en “de nieuwe kraag”.
1708 : Dit werd weer een rotjaar voor de Grembergenaars. Soldaten die hier verbleven of op doortocht waren gingen zich te buiten aan baldadigheden. Ze dreigden er zelfs mee de gehele gemeente in vlammen te laten opgaan. Door bemiddeling van enkele wijze, bezadigde mensen kwam men ertoe dat zij hun gramschap niet uitvoerden. Het kostte de inwoners wel een aardige stuiver daar ze alles moesten geven aan de soldaten wat deze laatsten ook eisten.
1709 : Verzoekschrift van 242 inwoners van Grembergen, samen met pastoor Thielens, om toelating te bekomen, een nieuwe kerk te bouwen.
1653 : Een handelskaai in Grembergen wordt vermeld in een oorkonde van 1653, wanneer door de wethouders besloten werd aldaar zekere rechten te heffen voor het onderhoud van deze kaai.
1654 : Levering van een Zilveren remonstrans met het beeld van de Heilige Eligius en Sint Margaretha. Dit is een duidelijk bewijs van de verering van deze heiligen in die tijd.
1659 : De Burgemeester van Grembergen in het jaar 1659 zou de heer Symoen Oste zijn geweest, de ontvanger dat jaar was de heer Dieter Seghers.
1664 : Van 1664 tot 1667 was Joannes Van Lemmens koster, vanaf 1672 liet hij de dienst verzekeren door Ludovicus Roels, die op 20.11.1672 als schoolmmeester werd beëdigd en beide functies vervulde tot in 1681.
1667 : Dit jaar werd de dijk op drie plaatsen doorgestoken om Dendermonde te verdedigen. Mogelijks spoelde aan de eerste bres het Wiel (is een ronde put die ontstaat na een dijkbreuk) uit. Dit werd toen de Colique put genoemd. Dit jaar was de heer Christiaen Verbergmoes Burgemeester te Grembergen.
1675 : De legeroverheden gaven bevel de oude kerk af te breken, omdat ze een beletsel was voor de verdediging van Dendermonde. De muren van het kerkhof waren reeds afgebroken en de stenen naar de plaats van de nieuwe kerk gevoerd. De grond van het kerkhof werd geslecht. De lijken van de onlangs overledenen werden overgebracht naar elders. De grondvesten van de kerk werden aldus bloot gemaakt en daardoor dreigde de voorgevel in te storten.
1682 : Begin dit jaar op 26 januari woedt een hevige storm over de streek. Dit leidt tot zware overstromingen. De huizen kwamen onder water en de mensen moesten op hun zolder of op hun dak vluchten tot ze konden worden bevrijd met behulp van schuiten. Het water stond tot op het kelderkamertje van de herberg “In ‘t Mandeken”.
Den 28 januari 1682 schoot Grembergen ten gevolge eener dijkbraakn zozeer onder water, “ dat de insetenen, hebbende onderstaen de benaurheyt vande voorn. Wateren en tempeesten, de bederfenisse vande graenen, vlas, claversaet ende fourraygien in hunne schueren, ende verlies van eenige beesten, hun ettelycke daeghen hebben op hunne solders, graen- en hoytassen in hunne schueren, sonder malckanderen te connen communiceeren, todat sy hun eyndelinge hebben connen salveren met schuyten ende andersints.
Tot hoe hoog de schade beliep, kan worden nagegaan als men weet dat er voor het onderhoud en de herstelling der dijken gedurende verscheidene jaren 6.000 Gulden werden uitgegeven.
1684 : Op 11.09.1684 werd een nieuwe meester door deken Van de Wincekele aangesteld, nl. Ludovicus Daniels. Deze persoon was zeer onderlegd.
1685 : Franse officieren laten de kerk gedeeltelijk afbreken.
1689 - 1697 : In deze jaren had Grembergen 2 à 3 kampententen van 10 tot 20.000 soldaten te onderhouden, die alle levensmiddelen in de gemeente voor hen alleen opeisten.
1695 : Dit jaar werd een lijst van bewapende ofte weerbare mannen opgesteld.
1706 : Nauwelijks was de erfenisoorlog uitgebroken of de Dendermondenaars zetten de rondliggende dorpen onder water. De dijk van Grembergen werd op twee plaatsen doorgestoken, met name ter hoogte van “den aantrekker” en “de nieuwe kraag”.
1708 : Dit werd weer een rotjaar voor de Grembergenaars. Soldaten die hier verbleven of op doortocht waren gingen zich te buiten aan baldadigheden. Ze dreigden er zelfs mee de gehele gemeente in vlammen te laten opgaan. Door bemiddeling van enkele wijze, bezadigde mensen kwam men ertoe dat zij hun gramschap niet uitvoerden. Het kostte de inwoners wel een aardige stuiver daar ze alles moesten geven aan de soldaten wat deze laatsten ook eisten.
1709 : Verzoekschrift van 242 inwoners van Grembergen, samen met pastoor Thielens, om toelating te bekomen, een nieuwe kerk te bouwen.
DE NIEUWE PAROCHIE
1709
: Op 13.12.1709 verkrijgen de pastoor, de schepenbank en de
kerkmeesters van Grembergen van Koning Filips V, de toelating om de
nieuwe kerk te bouwen. Wanneer men begonnen is aan de nieuwe kerk is
niet juist gekend. De kerkraad ging een lening aan van 5100 Gulden, om
het gebouw te bekostigen. Veel oude zandsteen is gebruikt bij het bouwen
van de toren en de voorgevel. De kerk had maar één beuk en twee
zijkapellen. De zegening van deze kerk had plaats op 10 november 1710,
maar men schreef de viering voor op de 2de zondag van september.
Waarschijnlijk was dit het kerkfeest of kermis van de oude kerk.
parochiekerk St.-Margareta
1714 : Zware beproeving voor de inwoners van Grembergen en de omliggende
gemeenten. De gemeente overstroomde daar er zeker op vier plaatsen de
dijk in Grembergen was doorgestoken. Men zou twee maanden te kampen
hebben met deze overstroming.
1731 : Weer werd Grembergen getroffen door een zware overstroming.
1734 : Oprichting van het hoogaltaar door Cornelis Struif, beeldhouwer van Antwerpen. Hij ontving voor zijn werk, 450 Gulden.
1738 : Het snijwerk van het koorgestoelte en de preekstoel werd geleverd door Adriaan Nijs.
1731 : Weer werd Grembergen getroffen door een zware overstroming.
1734 : Oprichting van het hoogaltaar door Cornelis Struif, beeldhouwer van Antwerpen. Hij ontving voor zijn werk, 450 Gulden.
1738 : Het snijwerk van het koorgestoelte en de preekstoel werd geleverd door Adriaan Nijs.
1740 : Op 14.1.1740 begon het heel hard te vriezen. Resultaat was dat de
rivieren toevrozen en dat men er over kon met zwaar beladen wagens.
1757 : Bouw van een nieuwe pastorij
1763 : Weer had Grembergen te lijden van een zware overstroming.
1764 : Het hele grondgebied van Grembergen wordt in één grote waterplas herschapen, als de dijk aan de Roggeman in Moerzeke het begeeft. Weinig of niks bleef droog, enkel de hoger gelegen heuvels op het zand bleven zonder natte voeten.
1777 : Grote herstellingen aan het dak van de pastorij. Bouw van de huidige St. Elooy-kapel.
1794 : Franse Revolutie.
1798 : Boerenkrijg.
In die tijd woonde in de Hekkenhoek, Juffrouw Catharina Roggeman, op de hofstede genaamd “Pottershof”. Daar werd een priester verstoken die daar ook stiekem de mis voorging. Men heeft lang in de schouw de vorm van het altaar kunnen zien waar de mis werd opgedragen.
1817 : Het mysterie van de vermiste sergeant Majoor, maar daar zullen we een apart item aan besteden.
1819 : Willem I gaf aan de gemeente de toelating om “De Vlasbloem” in het wapenschild te voeren.
1757 : Bouw van een nieuwe pastorij
1763 : Weer had Grembergen te lijden van een zware overstroming.
1764 : Het hele grondgebied van Grembergen wordt in één grote waterplas herschapen, als de dijk aan de Roggeman in Moerzeke het begeeft. Weinig of niks bleef droog, enkel de hoger gelegen heuvels op het zand bleven zonder natte voeten.
1777 : Grote herstellingen aan het dak van de pastorij. Bouw van de huidige St. Elooy-kapel.
1794 : Franse Revolutie.
1798 : Boerenkrijg.
In die tijd woonde in de Hekkenhoek, Juffrouw Catharina Roggeman, op de hofstede genaamd “Pottershof”. Daar werd een priester verstoken die daar ook stiekem de mis voorging. Men heeft lang in de schouw de vorm van het altaar kunnen zien waar de mis werd opgedragen.
1817 : Het mysterie van de vermiste sergeant Majoor, maar daar zullen we een apart item aan besteden.
1819 : Willem I gaf aan de gemeente de toelating om “De Vlasbloem” in het wapenschild te voeren.
1821 : De zoveelste overstroming.
1822 - 1825 : In deze jaren werd de veerbrug gefundeerd op stenen pijlers. Beide kaden werden gemoderniseerd doch op beide oevers bleven wallen en versterkingen duidelijk overheersen. Deze brug kon in het midden opengedraaid worden.
1822 - 1825 : In deze jaren werd de veerbrug gefundeerd op stenen pijlers. Beide kaden werden gemoderniseerd doch op beide oevers bleven wallen en versterkingen duidelijk overheersen. Deze brug kon in het midden opengedraaid worden.
1825 : Overstroming. In de raadszaal van het oude gemeentehuis hangt nog
steeds een schilderij aangaande deze overstroming van de hand van de
heer Louis De Taeye (1822 - 1890).
DE NIEUWE PAROCHIE DEEL TWEE
1858 : Op 12 september 1958 wordt Fernand Knopff geboren te Grembergen. Zijn vader is magistraat en omwille van een benoeming verhuist hij met zijn gezin naar Brugge. In 1860 wordt hier zijn broer Georges geboren (later dichter, criticus, musicus) en in 1864 zijn zus Marguerite. Zij zal later model van de schilder zijn, tot en met haar huwelijk in 1890. 1863 : Op 5 augustus 1863 werd de hofstede aangekocht van Dorothea Van Mele, echtgenote van Frans Van Haver. Dit is de oorsprong van het klooster. Op 5 oktober van dit jaar werden er twee klassen opgericht en aangenomen als meisjesschool.Op 5 oktober 1863 kwamen ook de eerste zusters aan in de gemeente. Ze werden afgehaald aan het station door E.H. Pastoor Van de Velde.
1867 : Dit jaar werd het vaandel van de harmonie ‘Sint Cecilia’ aangekocht. De gemeente verleende hiertoe een dubbele toelage van 600 Fr. Het vaandel was gemaakt in een traditioneel fluwelen doek, bestikt met goud- en zilverdraden, met overgeslagen bovenhoeken in driehoek recht van de stok afhangend.
1869 : Oprichting van een wezen- en ziekenhuis voor de behoeftige mensen
van de gemeente. Dit jaar richtte het Klooster der Kindsheid Jesu een
bewaarschool in met twee lokalen, voor kinderen van beide geslachten van
3 tot 7 jaar.
In 1869 werd ook het station van Grembergen gebouwd. Dit station lag in
een gebied waar het ‘Departemant van Oorlog” om strategische redenen
slecht snel demonterende gebouwen gedoogde. Dit hield in dat het gebouw
slecht uit hout mocht bestaan.
Dit jaar deed Burgemeester Raymond De Waepenaert zijn intrede in
Grembergen, onder begeleiding van het Grembergse Ros Beiaard. Men
probeerde er ook mee naar Dendermonde te trekken, maar dat werd door de
heren van ‘t stad verhinderd.
Anna Coleta Wauman met haar kinderen omstreeks 1885 in de tuinen van
Grembergen. (links naar rechts: Josephine, Florent, Prosper, Octaaf en
Gabrielle de Waepenaert en zittend Caroline en Constance de Waepenaert.)
1871 : op 20.11.1871 werd overgegaan tot openbare aanbesteding voor de verhoging van de kerktoren.
1875 : De spoorlijn Dendermonde - Sint-Niklaas werd in twee delen in gebruik genomen :Het deel van Dendermonde naar Hamme werd op 3.9.1875 ingehuldigd, de rest 2 jaar later.
1876 : Op 25.6.1876 werd Auguste Madou als onderwijzer aangesteld te Grembergen.
1885 : oprichting van het huidige kloostergebouw langs de straat.
Op 15 mei 1885 wordt Albert Jan Van Driessche geboren 1889 : Kon. Besluit van 2.04.1889 stelde M. Rubbens aan als Burgemeester van Grembergen.
links naar rechts: Leon Rubbens, Omer De Vos, Clementine en Maria
Rubbens en de kinderen Marguerite, Cecile, Lucie en Marie Therese De
Vos.
1890 : Op 24.12.1890 werd een aanvraag ingediend tot het oprichten van een postkantoor.
1892 : Op kerstavond van dat jaar werd in herberg “Het Kuypke”, de zangmaatschappij gesticht onder de naam “KLIMOP”.
Dit jaar werd ook de fabriek Roos- Geerinck- De Naeyer opgericht.
1892 : Op kerstavond van dat jaar werd in herberg “Het Kuypke”, de zangmaatschappij gesticht onder de naam “KLIMOP”.
Dit jaar werd ook de fabriek Roos- Geerinck- De Naeyer opgericht.
fabriek Roos- Geerinck- De Naeyer
1897 : De heer De Waepenaert volgt Burgemeester Jan Saeys op.
1898 : Er wordt een boerderij gebouwd in het klooster.
1899 : Inhuldiging door Prins Albert van de nieuwe Scheldebrug (in 1914 gesprongen). Deze brug werd geleverd door de firma Goossens uit Schaarbeek. De kostprijs bedroeg 948.250 Fr.
Carnaval werd weinig of niet gevierd te Grembergen. Het gemaskerd lopen
zou trouwens verboden worden door een gemeentelijk reglement van
31.12.1899.
HISTORIEK VAN DE SINT-MARGARETAPAROCHIE
Sint-Margareta, de patroonheilige van onze kerk werd circa 305 in Antiochië geboren. Door haar voedster werd ze in het christelijk geloof opgevoed. Omwillen van haar geloof wees ze een huwelijk af met de heidense prefect Olybrius en werd ze gearresteerd. Rondom haar leven en lijden worden veel legenden verteld, o.a. over een draak die haar in de gevangenis verscheen. Margareta kon hem verjagen door middel van een kruisteken. Uiteindelijk stierf ze door onthoofding de marteldood in Antiochië onder Diocletianus. Sint-Margareta is de patrones van zwangere en barende vrouwen. Zij wordt aanroepen voor vruchtbaarheid en verder bij barensweeën, de geboorte van een kind en borstkwalen.
Ontstaan van de parochie.
Grembergen en het hele gebied tussen Schelde en Durme was een
heerlijkheid uit het erfgoed van Karel de Grote. Tussen 802 en 805 werd
dit gebied geschonken aan de abdij van Werden (Duitsland), gesticht door
Ludgerus. Vanuit Werden richtten monniken een klooster op te Zele. Van
hieruit werd missioneringswerk verricht. In 1019 wordt er voor het eerst
gesproken van “Grendberga”. De naam werd afgeleid van “stuyvende
bergen”, opgewaaid uit zanden die door de Schelde werden afgezet.
“Grend”, “grem” of “grim” betekent “woest”, “onvruchtbaar”, “onbebouwd”.
Bouwgeschiedenis van de Sint-Margaretakerk.
Rond 1100 werd in de omgeving van de koortskapel een bidplaats opgericht. Deze bevond zich dichtbij de huidige Scheldebrug en was afhankelijk van de moederkerk te Zele. Hoe deze kerk eruit zag en hoe zij verder evolueerde is niet bekend. In 1569 hadden de geuzen allesbehalve de “Geueze” bij zich, doch wel een flink pak agressie. Zij namen Dendermonde in en richtten ook in Grembergen zware schade aan. In 1599 werd de herstelde kerk heringezegend. Na enkele decennia was de kerk reeds zo vervallen dat men er in 1660 aan dacht een nieuwe kerk op te richten. Het beleg van Dendermonde door Lodewijk XIV (1667) bracht niets dan ellende. De oude kerk moest in 1675 zelfs afgebroken worden om Dendermonde goed te kunnen verdedigen. Op 13 december 1709 gaf koning Filips V (van Spanje en de Nederlanden) toelating een nieuwe kerk te bouwen. (toren, beuk, en twee zijkapellen) Hierbij werd gebruik gemaakt van materialen van de oude kerk. Deze nieuwe kerk werd gebouwd op de huidige plaats, buiten het bereik van kanongeschut vanuit Dendermonde. De inzegening vond plaats op 10/11/1710, maar de wijdingsviering werd voorgeschreven op de tweede zondag van september, het tijdstip van onze grote kermis. In 1846 was de bevolking zodanig aangegroeid dat de kerk vergroot moest worden. Er kwamen twee zijbeuken bij. Deze werden plechtig ingezegend in 1850. Een verhoging van de kerktoren volgde na twee openbare aanbestedingen in 1871 en 1873. De beide wereldoorlogen brachten de kerk nagenoeg geen schade toe.
Bouwgeschiedenis van de Sint-Margaretakerk.
Rond 1100 werd in de omgeving van de koortskapel een bidplaats opgericht. Deze bevond zich dichtbij de huidige Scheldebrug en was afhankelijk van de moederkerk te Zele. Hoe deze kerk eruit zag en hoe zij verder evolueerde is niet bekend. In 1569 hadden de geuzen allesbehalve de “Geueze” bij zich, doch wel een flink pak agressie. Zij namen Dendermonde in en richtten ook in Grembergen zware schade aan. In 1599 werd de herstelde kerk heringezegend. Na enkele decennia was de kerk reeds zo vervallen dat men er in 1660 aan dacht een nieuwe kerk op te richten. Het beleg van Dendermonde door Lodewijk XIV (1667) bracht niets dan ellende. De oude kerk moest in 1675 zelfs afgebroken worden om Dendermonde goed te kunnen verdedigen. Op 13 december 1709 gaf koning Filips V (van Spanje en de Nederlanden) toelating een nieuwe kerk te bouwen. (toren, beuk, en twee zijkapellen) Hierbij werd gebruik gemaakt van materialen van de oude kerk. Deze nieuwe kerk werd gebouwd op de huidige plaats, buiten het bereik van kanongeschut vanuit Dendermonde. De inzegening vond plaats op 10/11/1710, maar de wijdingsviering werd voorgeschreven op de tweede zondag van september, het tijdstip van onze grote kermis. In 1846 was de bevolking zodanig aangegroeid dat de kerk vergroot moest worden. Er kwamen twee zijbeuken bij. Deze werden plechtig ingezegend in 1850. Een verhoging van de kerktoren volgde na twee openbare aanbestedingen in 1871 en 1873. De beide wereldoorlogen brachten de kerk nagenoeg geen schade toe.
Lodewijk XIV & koning Filips V
Interieur van de Sint-Margaretakerk.
Altaren
Het hoofdaltaar (1748, gemarmerd hout) vormt het tabernakel, bekroond door een Calvarie. Op het deurtje herkennen we de maaltijd met de Emmaüsgangers. De overvloed aan beelden wijst op een reactie tegen het opflakkerend protestantisme. Rond het tabernakel zien we twee engelen. Zij dragen de symbolen van geloof (pauselijke tiara), hoop (het anker) en liefde (kelk: symbool van de eucharistie).
Het rechter zijaltaar (1622) is toegewijd aan de Heilige Elooi. Aan het linker zijaltaar (1622) wordt Onze-Lieve-Vrouw vereerd.
De huidige altaartafel waar nu de mis wordt opgedragen, is een fragment van de vroegere communiebank (1683, uit oude kerk) en stelt het Lam Gods voor.
Andere fragmenten vinden we in de zitbanken van lectoren en misdienaars
De preekstoel
Altaren
Het hoofdaltaar (1748, gemarmerd hout) vormt het tabernakel, bekroond door een Calvarie. Op het deurtje herkennen we de maaltijd met de Emmaüsgangers. De overvloed aan beelden wijst op een reactie tegen het opflakkerend protestantisme. Rond het tabernakel zien we twee engelen. Zij dragen de symbolen van geloof (pauselijke tiara), hoop (het anker) en liefde (kelk: symbool van de eucharistie).
Het rechter zijaltaar (1622) is toegewijd aan de Heilige Elooi. Aan het linker zijaltaar (1622) wordt Onze-Lieve-Vrouw vereerd.
De huidige altaartafel waar nu de mis wordt opgedragen, is een fragment van de vroegere communiebank (1683, uit oude kerk) en stelt het Lam Gods voor.
Andere fragmenten vinden we in de zitbanken van lectoren en misdienaars
De preekstoel
Een knap staaltje van barokke- en rococobeeldhouwkunst van Adriaan Nijs
(1738). We vinden de symbolen van de vier evangelisten terug: bovanaan
de kuip Lucas (os) en Marcus (leeuw); onderaan de kuip Matteüs (engel)
en Johannes (arend). Op de panelen zien we de voorstelling van de
Bergrede, Sint-Margareta die aan haar geloof weigert te verzaken en
Sint-Margareta en de draak. Het eikenhouten kruisbeeld bovenop de kuip
dateert van 1855. Als kernspreuk werd geopteerd voor “Semen est verbum
Dei” (Het woord van God is zaad). Sedert het Vaticaans Concilie wordt de
preekstoel niet meer gebruikt.
De biechtstoelen
Twee biechtstoelen met bustes van Maria Magdalena en de H. Paulus dateren van omstreeks 1750. De twee andere zijn van de hand van Adriaan Nijs (eerste helft 18 de eeuw) met bustes van de H. Petrus en Carolus Borromeus.
De vaandels
Vooreest is er het vaandel met het H.Hart van Maria in ovaal medaillon en Mariamonogram (circa 1900). Het vaandel met torenmonstrans werd geschonken bij de oprichting van de Broederschap van het Heilig Sacrament in 1849. Tot slot is een vaandel met medaillon en goudborduurwerk dat de Heilige Elooi voorstelt.
Het orgel
Rond 1871 werd ons kerkorgel gebouwd door Petrus Vereecken, orgelmaker uit Gijzegem. Het bestaat uit een eiken orgelkast met 1029 orgelpijpen, 2 manuele klavieren en 1 pedaalklavier. In totaal zijn er 18 register. Op 12 oktober 1981 werd het orgel bij Koninklijk Besluit beschermd als monument. Na een zeer lange administratieve procedure werd het orgel gerestaureerd door bvba Nijs & zonen uit Nieuwerkerken. Dankzij subsidies en restauratiepremies van het Vlaamse Gewest, de provincie en het stadsbestuur speel onze koster-organist Luc Dilewyns nu op een prachtig gerestaureerd orgel.
Glasramen
De glasramen werden op afwisselende wijze gevuld met geometrische motieven en een rondlopende omlijsting van bloemen en bladwerk. Boven de zijdeuren in de voorgevel zijn er gelijkaardige roosvensters.
Naast de zijaltaren realiseerde Eugeen Yoors in 1937 twee glasramen:
- H. Hart van Jezus (schenker: familie de Waepenaert)
- H. Hart van Maria (schenker: E.H. Parys)
De kapelletjes van Grembergen
Sint-Margrietkapel (Sint-Margrietstraat)
Deze kapel werd opgericht als dank voor de genezing in 1912 van Johanna Verleysen, echtgenote van Désiré Willems. De initialen staan in de gevel vermeld. Ze werd gemetst door Petrus Mertens en metserdiender Petrus Bogaert. Vroeger stonden rond de kapel een Spaanse houten haag, enkele rustbanken en aan weerzijden van de ingang een lindeboom.
Kapel O.L. Vrouw van Toorst (Ganzegavers)
De grondlegger van dit kapelletje is E.H. De Vidts. In 1980 vroeg hij als toenmalig onderpastoor aan Frans Fierens een plan te tekenen voor de kapel. In 1981 werd hij echter overgeplaatst naar Lokeren. Gelukkig diepte E.H. Redant het plan weer op. Eind mei 1982 was het kapelletje voltooid. 28 mei 1982 werd het ingehuldigd met een eucharistieviering. Lange tijd werd het kapelletje onderhouden door Edmond Segers. Nu straalt het nog steeds dankzij de hulp van vrijwillige buurbewoners.
De biechtstoelen
Twee biechtstoelen met bustes van Maria Magdalena en de H. Paulus dateren van omstreeks 1750. De twee andere zijn van de hand van Adriaan Nijs (eerste helft 18 de eeuw) met bustes van de H. Petrus en Carolus Borromeus.
De vaandels
Vooreest is er het vaandel met het H.Hart van Maria in ovaal medaillon en Mariamonogram (circa 1900). Het vaandel met torenmonstrans werd geschonken bij de oprichting van de Broederschap van het Heilig Sacrament in 1849. Tot slot is een vaandel met medaillon en goudborduurwerk dat de Heilige Elooi voorstelt.
Het orgel
Rond 1871 werd ons kerkorgel gebouwd door Petrus Vereecken, orgelmaker uit Gijzegem. Het bestaat uit een eiken orgelkast met 1029 orgelpijpen, 2 manuele klavieren en 1 pedaalklavier. In totaal zijn er 18 register. Op 12 oktober 1981 werd het orgel bij Koninklijk Besluit beschermd als monument. Na een zeer lange administratieve procedure werd het orgel gerestaureerd door bvba Nijs & zonen uit Nieuwerkerken. Dankzij subsidies en restauratiepremies van het Vlaamse Gewest, de provincie en het stadsbestuur speel onze koster-organist Luc Dilewyns nu op een prachtig gerestaureerd orgel.
Glasramen
De glasramen werden op afwisselende wijze gevuld met geometrische motieven en een rondlopende omlijsting van bloemen en bladwerk. Boven de zijdeuren in de voorgevel zijn er gelijkaardige roosvensters.
Naast de zijaltaren realiseerde Eugeen Yoors in 1937 twee glasramen:
- H. Hart van Jezus (schenker: familie de Waepenaert)
- H. Hart van Maria (schenker: E.H. Parys)
De kapelletjes van Grembergen
Sint-Margrietkapel (Sint-Margrietstraat)
Deze kapel werd opgericht als dank voor de genezing in 1912 van Johanna Verleysen, echtgenote van Désiré Willems. De initialen staan in de gevel vermeld. Ze werd gemetst door Petrus Mertens en metserdiender Petrus Bogaert. Vroeger stonden rond de kapel een Spaanse houten haag, enkele rustbanken en aan weerzijden van de ingang een lindeboom.
Kapel O.L. Vrouw van Toorst (Ganzegavers)
De grondlegger van dit kapelletje is E.H. De Vidts. In 1980 vroeg hij als toenmalig onderpastoor aan Frans Fierens een plan te tekenen voor de kapel. In 1981 werd hij echter overgeplaatst naar Lokeren. Gelukkig diepte E.H. Redant het plan weer op. Eind mei 1982 was het kapelletje voltooid. 28 mei 1982 werd het ingehuldigd met een eucharistieviering. Lange tijd werd het kapelletje onderhouden door Edmond Segers. Nu straalt het nog steeds dankzij de hulp van vrijwillige buurbewoners.
In 1711 schonk de bisschap van Gent een deel van de relikwieën van
Sint-Elooi aan de Sint-Margaretakerk. Hij is de patroon van de smeden en
de beschermheilige van het vee. Aangezien geen enkel dier bezweek bij
de volgende veeplaag, veroorzaakte dit de grote devotie tot Sint-Elooi.
In 1715 keurde pas Clemens XI het oprichten van de Sint-Elooiconfrerie
goed. In hetzelfde jaar werd de Sint-Elooikapel gebouwd over het
waterputje waar volgens de overlevering het beeld van de heilige
gevonden werd. De jaarlijkse processie van Sint-Elooi en de zegening van
de paarden vindt plaats op de eerste zondag na 29 juni. Het jaartal
“1777” wijst wellicht op verbouwingswerken. De laatste restauratiewerken
dateren van 2002.
Het Koortskappelletje
De omgeving van het koortskapelletje wordt unaniem beschouwd als de plaats waar de vroegere kerk van Grembergen gestaan heeft. De inscriptie “anno 1624” op een steen in de kapelgevel blijft een vraagteken. Sinds 18 juni 2002 zetten de “Vrienden van de Koortskapel” zich in voor de restauratie.
Kapel Onze-Lieve-Vrouw ter Nood
De kapel van de wijk “De Molen”of “De Proche” werd heropgebouwd in 1911 en bevindt zich op de hoek van de Oude Molenstraat en de Denstraat. Op 15 augustus 1911 werd ze plechtig ingewijd. Nog steeds is dit de datum van de jaarlijkse wijkkermis. De kapel is eigendom van de familie De Mey.
Kapel Onze-Lieve-Vrouw van Vrede (Hekkestraat-Hekkenhoek)
Bij de Franse omwenteling van 1790 werd deze kapel niet gespaard. Het beeld van Onze-Lieve-Vrouw en twee koperen kandelaars konden gered worden en werden in een hoeve verborgen. Na de Franse revolutie werd in de lindeboom een houten kapelletje gehangen. Dit was in 1935 aan herstel toe: men besloot een stenen kapel op te richten. Bij de graafwerken voor de fundering stootte men op resten van wat ooit de oude stenen kapel was. De huidige kapel werd op 30 augustus 1936 ingewijd door onderpastoor de Craene. Nu nog wordt er in de maand mei een mis opgedragen.
Andere bezienswaardigheden
Monument van de weerstand
Te Grembergen diende de Nationale Strijdersbond (N.S.B.) in 1945 bij het gemeentebestuur een aanvraag in om de naam Gauweg te wijzigen in Bevrijdingslaan en de nieuwe straat naar de Veerbrug de Martelarenlaan te noemen. De verandering van de benaming Gauweg werd evenwel door de Koninklijke Commissie voor Toponymie en Dialectologie verworpen, zodat enkel de benaming Martelarenlaan werd goedgekeurd. De Nationale Strijdersbond vroeg het gemeentebestuur tevens de toelating het pleintje tussen de Gauweg en de Martelarenlaan te bekomen "tot het oprichten van een gedenkteeken". Op 4 juni 1945 besloot de gemeenteraad de noodzakelijke toestemming te vragen aan de directeur van Bruggen en Wegen. Op 5 oktober werd een schets bezorgd van het op te richten gedenkteken. Op dezelfde dag kreeg de N.S.B. Grembergen van de gemeenteraad de toelating een geldomhaling te organiseren "ten einde een gedenkteeken op te richten op het pleintje in de Gauweg, als aandenken aan de op 4 september 1944, doodgemartelde weerstandsmannen, bij de verdediging van de brug". Men besloot tevens een meer uitgewerkt ontwerp af te wachten om bij de bevoegde instanties verdere stappen te zetten. In 1946 werkte stadsarchitect Fernand De Ruddere zijn plan verder uit en realiseerde beeldhouwer Jos De Decker het bekende beeld van een weerstander.
De plechtige onthulling greep plaats op zondag 7 september 1947. Deze herdenkingsdag werd om 9.30 u. geopend met een plechtige mis in de parochiale kerk van Grembergen, waar de E.H. Krijgsaalmoezenier de homilie hield. Om 11u. werden er op het Militair Kerkhof van Dendermonde en op de plaats waar de 9 weerstanders stierven bloemen neergelegd. In de namiddag vormde zich op het Grootzand, tussen de lokalen van de N.S.B. en de Z.A.B., een optocht waaraan allerlei lokale en Vaderlandse Verenigingen (o.a. N.S.B., Z.A.B., Weerstandsgroeperingen) deelnamen. Na het défilé voor het gedenkteken van de gesneuvelden hield men halt aan het nieuwe gedenkteken aan het begin van de Martelarenlaan. Het monument werd rond 16u. plechtig onthuld door de heer Lohest, federaal voorzitter van de N.S.B. In een aantal redevoeringen loofden de sprekers "de moed en opofferingsgeest van de weerstanders ". Vervolgens werd aan de nabestaanden een ereteken overhandigd en besloot men de plechtigheid besloten met een grote bloemenhulde. De deelnemende muziekverenigingen gaven op het Statieplein een concert. 's Avonds was het nieuwe gedenkteken verlicht.
Het Koortskappelletje
De omgeving van het koortskapelletje wordt unaniem beschouwd als de plaats waar de vroegere kerk van Grembergen gestaan heeft. De inscriptie “anno 1624” op een steen in de kapelgevel blijft een vraagteken. Sinds 18 juni 2002 zetten de “Vrienden van de Koortskapel” zich in voor de restauratie.
Kapel Onze-Lieve-Vrouw ter Nood
De kapel van de wijk “De Molen”of “De Proche” werd heropgebouwd in 1911 en bevindt zich op de hoek van de Oude Molenstraat en de Denstraat. Op 15 augustus 1911 werd ze plechtig ingewijd. Nog steeds is dit de datum van de jaarlijkse wijkkermis. De kapel is eigendom van de familie De Mey.
Kapel Onze-Lieve-Vrouw van Vrede (Hekkestraat-Hekkenhoek)
Bij de Franse omwenteling van 1790 werd deze kapel niet gespaard. Het beeld van Onze-Lieve-Vrouw en twee koperen kandelaars konden gered worden en werden in een hoeve verborgen. Na de Franse revolutie werd in de lindeboom een houten kapelletje gehangen. Dit was in 1935 aan herstel toe: men besloot een stenen kapel op te richten. Bij de graafwerken voor de fundering stootte men op resten van wat ooit de oude stenen kapel was. De huidige kapel werd op 30 augustus 1936 ingewijd door onderpastoor de Craene. Nu nog wordt er in de maand mei een mis opgedragen.
Andere bezienswaardigheden
Oprichting: 1947
Plaats: tussen de Martelarenlaan en de Steenweg van Grembergen (Gauweg)
Ontwerp: Jos De Decker (1946, beeld), Fernand De Ruddere (sokkel)
Opdracht: Nationale Strijdersbond Grembergen
Plaats: tussen de Martelarenlaan en de Steenweg van Grembergen (Gauweg)
Ontwerp: Jos De Decker (1946, beeld), Fernand De Ruddere (sokkel)
Opdracht: Nationale Strijdersbond Grembergen
Het
op 4 september 1944 door terugtrekkende Duitse troepen neerschieten en
verminken van negen, hoofdzakelijk jonge burgers-verzetsstrijders aan de
Scheldebrug en in de Gauweg te Dendermonde en Grembergen, op een
ogenblik dat men te Dendermonde op de Grote Markt samenliep om de
Bevrijding te vieren, liet een diepe indruk na op de plaatselijke
bevolking. De verslagenheid was groot en de collectieve begrafenis op
het Dendermondse kerkhof lokte een massa belangstellenden, familieleden,
vrienden en medestrijders. Het hoeft ons dan ook niet te verwonderen
dat deze gebeurtenis de oprichting van een monument tot gevolg had. Op
het kerkhof van Dendermonde werd, overeenkomstig een besluit van de
Dendermondse gemeenteraad van 16 december 1944, na de beëindiging van de
oorlog op het graf van de negen gesneuvelde verzetsstrijders een
gedenkteken opgericht.
Te Grembergen diende de Nationale Strijdersbond (N.S.B.) in 1945 bij het gemeentebestuur een aanvraag in om de naam Gauweg te wijzigen in Bevrijdingslaan en de nieuwe straat naar de Veerbrug de Martelarenlaan te noemen. De verandering van de benaming Gauweg werd evenwel door de Koninklijke Commissie voor Toponymie en Dialectologie verworpen, zodat enkel de benaming Martelarenlaan werd goedgekeurd. De Nationale Strijdersbond vroeg het gemeentebestuur tevens de toelating het pleintje tussen de Gauweg en de Martelarenlaan te bekomen "tot het oprichten van een gedenkteeken". Op 4 juni 1945 besloot de gemeenteraad de noodzakelijke toestemming te vragen aan de directeur van Bruggen en Wegen. Op 5 oktober werd een schets bezorgd van het op te richten gedenkteken. Op dezelfde dag kreeg de N.S.B. Grembergen van de gemeenteraad de toelating een geldomhaling te organiseren "ten einde een gedenkteeken op te richten op het pleintje in de Gauweg, als aandenken aan de op 4 september 1944, doodgemartelde weerstandsmannen, bij de verdediging van de brug". Men besloot tevens een meer uitgewerkt ontwerp af te wachten om bij de bevoegde instanties verdere stappen te zetten. In 1946 werkte stadsarchitect Fernand De Ruddere zijn plan verder uit en realiseerde beeldhouwer Jos De Decker het bekende beeld van een weerstander.
De plechtige onthulling greep plaats op zondag 7 september 1947. Deze herdenkingsdag werd om 9.30 u. geopend met een plechtige mis in de parochiale kerk van Grembergen, waar de E.H. Krijgsaalmoezenier de homilie hield. Om 11u. werden er op het Militair Kerkhof van Dendermonde en op de plaats waar de 9 weerstanders stierven bloemen neergelegd. In de namiddag vormde zich op het Grootzand, tussen de lokalen van de N.S.B. en de Z.A.B., een optocht waaraan allerlei lokale en Vaderlandse Verenigingen (o.a. N.S.B., Z.A.B., Weerstandsgroeperingen) deelnamen. Na het défilé voor het gedenkteken van de gesneuvelden hield men halt aan het nieuwe gedenkteken aan het begin van de Martelarenlaan. Het monument werd rond 16u. plechtig onthuld door de heer Lohest, federaal voorzitter van de N.S.B. In een aantal redevoeringen loofden de sprekers "de moed en opofferingsgeest van de weerstanders ". Vervolgens werd aan de nabestaanden een ereteken overhandigd en besloot men de plechtigheid besloten met een grote bloemenhulde. De deelnemende muziekverenigingen gaven op het Statieplein een concert. 's Avonds was het nieuwe gedenkteken verlicht.
Het
monument bestaat uit een door Fernand De Ruddere ontworpen lage
witstenen sokkel, die in vier geledingen trapvormig verjongd naar boven
toe. Achteraan werd alles recht afgewerkt; de voorzijde werd in de
onderste geledingen afgerond en in de derde geleding achthoekig
afgewerkt. Op de vierde geleding staat in bronzen letters het opschrift
: ZY STIERVEN OPDAT WY ZOUDEN LEVEN. Op de derde geleding staan van links naar rechts, in bronzen letters, de namen van de martelaren: VAN
DUERM WILLIAM / BOEREWAARD PHILEMON / TERMONIA RAOUL / DE CLIPPEL
ALBERT / STRAETMAN SEVERIN / ALGOET WILLY / MARECHAL ROBERT / OPHALFVENS
LOUIS / OPHALFVENS PIERRE. Op de achterzijde van de sokkel staat: 4 SEPTEMBER 1944 / OPGERICHT DOOR / N.S.B. Z.A.B.
Het
bekronende bronzen beeld (141 x 54 x 85 cm) stelt een weerstander voor
die, het geweer in aanslag, tegen een brugleuning steun en bescherming
zoekt. Op het voetstuk rechts onderaan staat de signatuur: Jos De Decker 1947.
Achter
het monument staan enkele arduinen erezerken opgesteld, met daarop in
brons de namen van de overleden weerstanders, met volgende teksten:
HELDENHULDE
/ HIER VIELEN VOOR / LAND EN VOLK OP / 4-9-1944 / DE CLIPPEL ALBERT /
OPALFVENS PIERRE / STRAETMAN SEVERINUS / TERMONIA RAOUL / VAN DUERM
WILLY
HELDENHULDE / HIER VIELEN VOOR / LAND EN VOLK OP / 4-9-1944 / BOEREWAARD PHILEMON / OPALFVENS LOUIS
HELDENHULDE / HIER VIELEN VOOR / LAND EN VOLK OP / 4-9-1944 / ALGOET WILLY / MARECHAL ROBERT
De
plaat onmiddellijk achter het monument herdenkt het neerstorten van een
V1 op de nabijgelegen villa van De Herde op 25 oktober 1944. Vier
Belgische burgers en 28 Britse officieren en soldaten van een
bevoorradingseenheid (RASC) vonden daarbij de dood. De tekst luidt:
HELDENHULDE / (twee handen in elkaar) / HIER VIELEN/ 28 BRITSCHE /
OFFICIEREN EN SOLDATEN / EN / 4 BELGISCHE BURGERS / OP 25 OCTOBER 1944
natuurreservaat Groot Schoor
Grembergen
Broek is een westelijk uitloper van het natuurpark "Scheldeland" en is
gelegen in één van de grote bochten die de Schelde beschrijft in het
noord-oosten van Dendermonde. Het Grembergse Broek ligt zeer vlak met
een gemiddelde hoogte van twee meter.
Het
"Groot Schoor" is gelegen aan de linkeroever van de Schelde te
Grembergen en ligt geklemd tussen de Scheldedijk en de Schelde. Ten
noorden wordt het reservaat begrensd door de Broekkerslootbeeksluis.
Een
uniek stukje schorgebied in één van de grootste bochten van de Schelde
dat door dagelijkse overstromingen een typerende moerasvegetatie heeft.
Door
de dagelijkse overstroming is dit natuurgebied niet toegankelijk voor
het publiek. Wandelingen en excursies dienen te gebeuren langs de
Scheldedijk. Het Groot Schoor mag enkel betreden worden voor
werkzaamheden in verband met het jaarlijks beheer, wetenschappelijk
onderzoek en toezicht.
oorlogsmonument
Oprichting: 1939
Plaats: kerkhof Grembergen
Ontwerp : Jos De Decker
Opdracht: Comité Doodenhulde (N.S.B., V.O.S., Z.A.B. Grembergen)
Het
comité besloot het erepark te voorzien van een waardig monument en deed
daarvoor beroep op de Dendermondse beeldhouwer Jos De Decker. Deze
maakte een maquette die nadien in de gemeenteraadszaal werd
tentoongesteld. Het beeld zelf werd in de zomer van 1939 in
Neuvillesteen gerealiseerd. Naast het gedenkteken voorzagen de leden van
het comité nog twee extra grafzerken voor de overlijdende oud-strijders
en de opgeëisten. De plechtige onthulling van het monument greep plaats
op 1 november 1939.
(vooraan: ) DOODENHULDE / N.S.B. Z.A.B. / AAN HUNNE / OVERLEDENE MAKKERS / NA DEN II NOV. 1918
(links: ) PELEMAN
ST. 12-6-21 / BRUYNOOGHE HD. 21-6-23 / SEGERS TH 14-7-23 / DE BONDT L
8-8-24 / DE BOCK G 15-10-26 / TAS ACH 7-11-27 / RAEMDONCK O 7-12-27 /
D'HERDE B 8-7-31 / RAEMDONCK L 4-1-32 / CHRISTIAENS R 17-5-32 / VAN
BOVEN J 30-3-35 / DE WAN 9-8-34 / DE BLENDE L. 23-11-34 / NOBELS K.
2-2-41
(rechts: ) WILLEMS
2-3-28 / DE VOS AD. 6-3-23 / DE GRAEF FR. 3-3-27 / EECKHAUDT FR.
24-10-28 / VAN LOOY AUG. 14-3-29 / GEERINCK AD. 21-8-30 / RAEMDONCK E.
29-6-31 / DE BONTE AUG. 19-3-32 / DE COSTER A. 23-6-33 / BRUYNOOGHE AUG.
12-3-34 / PAUWELS P. 3-7-34 / DE POP AL. 28-8-37 / VAN CAUWENBERGHE G.
5-1-38 / DE LOOZE AL. 18-3-38 / DE GRAEF F. 24-3-38 / WILLEMS A. 8-8-39
(achteraan: ) EEN VOLK DAT / ZYNE DOODEN EERT / EERT ZICHZELF 
oorlogsmonument
Oprichting: 1919
Plaats: rechts naast de Sint-Margrietkerk / hoek Ganzegavers
Ontwerp : Jozef Heyndrickx (Sint-Niklaas)
Opdracht : Gemeentebestuur Grembergen
Plaats: rechts naast de Sint-Margrietkerk / hoek Ganzegavers
Ontwerp : Jozef Heyndrickx (Sint-Niklaas)
Opdracht : Gemeentebestuur Grembergen
(vooraan: ) afbeelding van een soldaat, gehuld in een vaandel met een diagonaal geplaatst geweer en onderaan een lauwertak met de tekst: AAN ONZE / GESNEUVELDE SOLDATEN / BUGGENHOUT GUST 2.10.18 ROESELARE / CALLEBAUT ERN 2.7.15 DIXMUDE / CALLEBAUT RUD 16.4.19 RHEINBERG / CROES RENE 27.4.15 SOLTAU / DE KONING LEO 24.8.14 HAELEN / DE VOS GUST 4.9.15 DE PANNE / EECKHAUDT J.BAPT. 12.9.18 AUVOURS / EECKHAUDT FERD. 19.3.15 CALAIS / HOFMAN FRANS 4.11.18 SLIEDRECHT / MERTENS ALFONS 29.10.16 DE PANNE / MERTENS K MARC 14.3.17. PETROGRADE / PEELMAN JOZEF 11.4.15 ST.POL S/MER / TRIEST EDGAR 26.4.15 STEENSTRAETE / VERMEIREN ALEX 27.12.15 CAMP DU RUCHARD / WINDEY MARTEN 8.10.14 GENT
(rechts: ) een krans met een doorgestoken palmtak met de tekst: AAN ONZE GEMARTELDE / OPGEEISCHTEN / AUDENAERT LEO P 28.12.16 MARLES / AUDENAERT ALFRED 23.4.17 / BLONDEEL HENDR. GREMBERGEN / CALLEBAUT PETRUS 7.1.17 MARLES / DE KONING EDOUARD 1.2.17 / DE VRIES HENDRIK 30.7.18 GREMBERGEN / DE WILDE PETRUS . .17 BILL / JACOB CESAR 7.10.17 EFFRY / MERTENS ALEXI AGUST 16.11.17 TRELON
(achteraan: ) HET NAGESLACHT / VERGEET HEM NIET / DIE VOOR T'VADERLAND / ZYN LIET LIET / AAN ONZE / GEVALLENE BURGERS / BAETENS JUL. IVO 1.10.14. GREMBERGEN / BOON SYL. CAM. 4.9.14. / FIERENS LUD. CES. 5.9.14. / VAN DEN ABBEELE CAM. 4.9.14. / WATERSCHOOT ODILA 4.9.14.
(links: ) een krans met een doorgestoken palmtak met de tekst: AAN ONZE GEMARTELDE / OPGEEISCHTEN / SAERENS ALFR 19.1.18 LA N URIEN / SEGERS LODEW 11.9.18 GREMBERGEN / SCHELFAUT GOS 5.3.17 PIRREPONT / SMET EDOUARD 3.9.17 / VAN CAUWENBERGHE 6. . GREMBERGEN / VAN RIET LEO (22.10.30) MARLES / VAN DE VELDE PET LONGUYON / VAN DEN BRANDEN AV 23.. EFFRY / VAN DER POORTER RICH (27.8.18)DUNBERGE
Het monument is bekroond met een fronton met voluten en het wapen van Grembergen. Op de topplaat zit een leeuw met een wapenschild (klauwende leeuw) tussen de poten. Rond het monument werd een laag ijzeren hekken aangebracht.
Ter gelegenheid van de feestelijkheden bij het 100-jarig bestaan van België besloot het schepencollege op 5 maart 1930 het 'gedenkteken van den oorlog met cederplanten te versieren'. Later werd het monument verplaatst naar de rechterzijde van de kerk.
H. Hart
Oprichting : 1930
Plaats: tuin van de pastorie van Grembergen
Ontwerp : onbekend
Opdracht: Gemeentebestuur Grembergen
Plaats: tuin van de pastorie van Grembergen
Ontwerp : onbekend
Opdracht: Gemeentebestuur Grembergen
Op voorstel van burgemeester Jozef Rubbens (1927-1934) besloot het schepencollege van Grembergen op 5 maart 1930 de 100ste verjaardag van de onafhankelijkheid te vieren door "de gemeente toe te wijden aan het H. Hart (en) een beeld van het H. Hart aan te koopen en op het kerkplein te plaatsen". Om de kosten te delgen opende men inschrijvingslijsten. In de loop van de maand augustus werd het beeld links naast de kerk, vooraan in de tuin van de pastorie, op een monumentale sokkel opgesteld.
De inhuldiging van het beeld, in het kader van de H. Hartfeesten, greep plaats op zondag 17 augustus 1930. Om 9.30u, tijdens de plechtige H. Mis vóór de Sint-Margrietkerk, sprak Mgr. Coppieters, bisschop van Gent, het gelegenheidssermoen uit. Na de H. Mis werd het beeld onder grote belangstelling door de bisschop gewijd. Rond 15u. vormde zich tussen het station en de Sint-Elooikapel een grote stoet, waaraan niet minder dan 43 groepen uit 15 omliggende gemeenten deelnamen. De stoet werd geopend door de Harmonie St.-Lutgardis uit Grembergen, nadien volgden een trompetterskorps, een zangafdeling, de Bond der Xaverianen en de Maatschappij voor Onderlinge Bijstand uit Zele, de Katholieke Harmonie, de Kajotters en de Katholieke Kring uit Hamme, de Bond van het H. Hart uit Hamme-St.-Anna, de Boerenbond en de Maatschappij voor Onderlinge Bijstand uit Moerzeke-Castel, een muziekmaatschappij, de Jeugdafdeling van de Boerenbond, de Bond van de Xaverianen en de Bond van het H. Hart uit Buggenhout, een muziekmaatschappij en de Boerenbond uit Moerzeke, De Kajotters en de Studiekring uit Lebbeke, de Katholieke Fanfare en de Bond van het H. Hart uit Berlare, de Bonden van de H. Hart uit Oudegem en Uitbergen, de Koninklijke Fanfare en de Jongelingscongregatie St.-Aloysius uit Hamme-Zogge, de Kajotters, de Boerenbond en de Studiekring uit Waasmunster, de Bond van het H. Hart uit Ruiterskerk, de Katholieke Fanfare en de Bond van het H. Hart uit Wieze, de Kajotters uit Baasrode, de Bond van het H. Hart uit Appels, de Katholieke Harmonie en het Genootschap van de H. Familie uit Sint-Gillis-bij-Dendermonde, de Kajotters en de Bond van het H. Hart uit Dendermonde en ten slotte uit Grembergen de Koninklijke Harmonie, de nieuwe vlag van het H. Hart vergezeld van andere vlaggen, de gemeenteraad en de kerkraad en de hoofdmannen, mannen en jongelingen van de Bond van het H. Hart. Via de versierde Bakkerstraat, het Grootzand, de Dorpssteenweg en de Lindestraat bereikte de stoet het Kerkplein, waar de aanwezige vlaggen rond een podium werden opgesteld. Vervolgens werd de nieuwe vlag van de Bond van het H. Hart gewijd en hielden E.P. Van Steenberghe en de heer Callebaut (Mechelen) een toespraak. Tijdens het Lof werd de gemeente door burgemeester J. Rubbens toegewijd aan het H. Hart. Onder het zingen van het Bondslied brachten de aanwezigen nadien een bloemenhulde aan het monument. Rond 17u. gaven verscheidene aanwezige muziekmaatschappijen een concert en zongen de schoolkinderen van Grembergen enkele 'Vaderlandsche liederen'. 's Avonds was het H. Hartbeeld en het Dorpsplein prachtig verlicht. Het beschilderde witstenen beeld van het H. Hart (ca. 290 cm) stond opgesteld op een wereldbol en spreidde in een uitnodigend gebaar beide armen open. Onderaan de wereldbol was oorspronkelijk een bewaard gebleven steen aangebracht, met daarop centraal een kelk met er rond een geselroede, doornenkroon en drie nagels. Hieronder bevond zich een plaat met een opdracht.
In 1964 werd het monument verplaatst naar de achterkant van de tuin van de pastorie. Na de sloping (1974) en vervanging door een nieuwbouw van de pastorie, volgde in 1981 een tweede verplaatsingvan het beeld. Dit staat nog steeds in de tuin van de pastorie, maar ditmaal met de rug naar het koor van de kerk. De steen met de symbolen van het lijden van Christus ligt ernaast. Het beeld staat nu op een lage bakstenen sokkel, waarin vooraan de oorspronkelijke (?) arduinen plaat werd verwerkt, met de inscriptie: GREMBERGEN / AAN HET / H. HART / 1930 / HERBOUWD 1964-1981.
Oprichting: 1995
Plaats: parking Ros Beiaard Centrum (Zeelsebaan 83)
Ontwerp: Klaar Teurrekens en Fernand Lancksweerd; realisatie Alfons De Maeseneir, Hugo Swenne en Marc van Poeck
Opdracht: N.V. Denderinvest
Plaats: parking Ros Beiaard Centrum (Zeelsebaan 83)
Ontwerp: Klaar Teurrekens en Fernand Lancksweerd; realisatie Alfons De Maeseneir, Hugo Swenne en Marc van Poeck
Opdracht: N.V. Denderinvest
Aan de Zeelsebaan 83 te Grembergen (wijk Klein Zand), vóór de hoofdgebouwen van de gewezen textielfabriek Roos, Geerinckx & De Naeyer (het latere metaalbedrijf Trefil-Arbed , alias FAN), werd in 1995 een monumentaal Ros Beiaardbeeld opgetrokken. Dit was de bekroning van een geslaagde reconversie van een fabriekspand tot een commercieel centrum van 20.000 m² : het Ros Beiaard Centrum. Het complex van Trefil-Arbed werd daartoe in 1993 verworven door N.V. Denderinvest, een initiatief van drie lokale bedrijfsleiders: Alfons De Maeseneir, Daniël De Landtsheer en Fernand Lancksweerd. Op vrij korte tijd werden drie centrale panden van het vroegere bedrijf gerenoveerd en werd de rest van de gebouwen vervangen door een nieuwbouw, waarin zich KMO-bedrijven kwamen vestigen.
Het Ros Beiaard Centrum werd plechtig in gebruik genomen op vrijdag 19 mei 1995 in aanwezigheid van minister Norbert De Batselier en waarnemend burgemeester Alfons Hermans, de beheerders van N.V. Denderinvest en afgevaardigden van de Kamer van Koophandel en het N.C.M.V. Op het einde van de plechtigheid werd het monumentale Ros Beiaard onthuld als een "geschenk voor de bevolking van Dendermonde", aldus de projectontwikkelaar.
Dit
Ros Beiaardbeeld is twaalf meter lang en 7 meter hoog en weegt 2 ton.
Het is een zeer herkenbaar beeld van een springend paard met de vier
Heemskinderen op de rug, een moeilijk gegeven dat hier op een modern
gestileerde manier werd gerealiseerd.. Vóór het beeld werden op twee
betonnen platen bronskleurige metalen platen bevestigd, met daarop de
gedrukte teksten:
(links :) ROS
BEIAARD CENTRUM / OFFICIEEL GEOPEND OP 19-5-1995 DOOR / DE HEER DE
BATSELIER NORBERT / VLAAMS GEMEENSCHAPSMINISTER / DE HEER HERMANS ALFONS
/ WND BURGEMEESTER VAN / DENDERMONDE
(rechts :) "ROS BEIAARD" 1995 / A THING OF BEAUTY, IS A JOY FOREVER (KEATS J.)/ ONTWERP
: KLAAR TEURREKENS / LANCKSWEERD FERNAND / COORDINATIE : ALFONS DE
MAESENEIR / DANIEL DE LANDTSHEER / UITVOERING : HUGO SWENNE / MARK VAN
POECK
Het monument werd ontworpen door interieurarchitecte Klaar Teurrekens (°Aalst 1951) en architect Fernand Lancksweerd (° Gent 1952). Klaar Teurrekens studeerde grafiek en monumentale kunst aan het Sint-Lucasinstituut te Gent en ceramiek en schilderkunst aan de Academie van Aalst. Het geraamte werd, onder leiding van Alfons De Maeseneir (° Dendermonde 1951), samengesteld uit recuperatiemateriaal herkomstig uit het gewezen bedrijf Trefil-Arbed. Het geheel werd bekleed met plaatstaal. De montage en vormgeving werd tot een goed einde gebracht door twee werknemers van de Boelwerf : lasser Hugo Swenne (° Dendermonde 1946) en monteur Marc Van Poeck (° Temse 1952).
De parochiekerk Sint-Margaretha (1710) heeft een peervormige toren en bezit belangrijk kerkmeubilair.
Ieder jaar heeft de ruiterprocessie Sint-Elooi plaats op zondag 29 juni of de zondag na die datum.
De Villa Ritten. De uit 1913-1915 daterende woning met zomerhuis bezit nog haar oorspronkelijke, artistiek waardevolle aankleding in art-nouveaustijl en art-decostijl, met hout- en smeedwerk en enkele kleurrijke glas-in-loodramen van F. Aerts.
Het Hof ter Geesten. Dit domein gaat minstens terug tot de 18e eeuw, waar het reeds vermeld wordt op de Ferraris-kaarten daterend uit 1771-1778.
Geboren
Fernand Khnopff (1858-1921), symbolistisch kunstschilder
Leen Dierick, politica, CD&V
Ingrid Coppieters, choreografe (Lido Parijs)
Bernice Coppieters, danseres (Ballet Van Monaco)
Bekende inwoners
Kurt Rogiers, acteur, (radio-)presentator
Christina Guirlande, schrijfster
Eddy De Mey, weerman
Greg van Avermaet: Olympisch kampioen 2018 wielrennen
Notitie bij Petrus,:
olieslagersgast, marktkramer woonachtig Oude Vest - woonachtig in de Nieuwstraat in 1910
Hij was derde kandidaat van de allereerste verkiezingslijst van de B.W.P. te Grembergen op 24 april 1921 en lid van de Commissie van Openbare Onderstand van 27 mei 1925 tot 25 oktober 1930. Hij was ook bestuurslid bij de Harmonicaïsten van het Kleinzand in de Negen Oortjes dat toen nog bestond naast het fabriek "'t Lammeken"
oprichter van turnclub Morgenrood te Grembergen
Petrus,
trouwde, 21 jaar oud, op zaterdag 23 februari 1895 in Dendermonde met Florentia, Victorina MOERNAUT, 22 jaar oud.
Florentia, is geboren op dinsdag 17 december 1872 in Dendermonde. Florentia, is overleden op
zondag 29 november 1942 in Grembergen,
69 jaar oud.
olieslagersgast, marktkramer woonachtig Oude Vest - woonachtig in de Nieuwstraat in 1910
Hij was derde kandidaat van de allereerste verkiezingslijst van de B.W.P. te Grembergen op 24 april 1921 en lid van de Commissie van Openbare Onderstand van 27 mei 1925 tot 25 oktober 1930. Hij was ook bestuurslid bij de Harmonicaïsten van het Kleinzand in de Negen Oortjes dat toen nog bestond naast het fabriek "'t Lammeken"
oprichter van turnclub Morgenrood te Grembergen
Kinderen van Petrus, en Florentia,:
1 Carolus, Ludovicus Burssens, geboren op zaterdag 17 augustus 1895
in Dendermonde. Volgt 41.
2 Joanna, Alfonsina Burssens, geboren op zaterdag 25 december 1897
in Dendermonde. Volgt 42.
3 Germaine, Pauline Burssens, geboren op
donderdag 3 augustus 1899 in Dendermonde. Germaine, is overleden.
4 Juliette, Albertine Burssens, geboren op maandag 29 april 1901 in
Grembergen. Volgt 44.
5 Maria Burssens, geboren op zaterdag 30 mei 1903 in Grembergen. Volgt 46.
6 Ludovica Burssens, geboren op zaterdag 30
mei 1903 in Dendermonde. Ludovica is
overleden op zondag 7 juni 1903 in Dendermonde, 8 dagen oud.
7 Alfons, Leopold Burssens, geboren op zondag 22 september 1907 in
Dendermonde. Volgt 47.
8 Emerencia, Leontina Burssens, geboren op donderdag 2 juni 1910 in
Dendermonde. Volgt 56.
9 Rosalia, Julietta Burssens, geboren op donderdag 28 november 1912
in Dendermonde. Volgt 57.
41 Carolus, Ludovicus Burssens is geboren
op zaterdag 17 augustus 1895 in Dendermonde, zoon van Petrus, Franciscus
Burssens (zie 40) en Florentia, Victorina MOERNAUT.
Carolus, is overleden op dinsdag 24 december 1963 in Dendermonde, 68 jaar oud. Carolus,:
(1) trouwde, 22 of 23 jaar oud, in 1918 in Orival (Frankrijk) met Ludovica, Joanna Pets, 24 of
25 jaar oud. Ludovica, is geboren op donderdag 20 april 1893 in Dendermonde, dochter van Carolus Ludovicus Pets en Joanna
Sanders. Ludovica, is overleden op zondag 5 januari 1958 in Dendermonde, 64 jaar oud.
(2) trouwde, 63 jaar oud, op zaterdag 1 augustus 1959 in Dendermonde met Anna, Charlotta Raes, 59 jaar oud. Anna, is geboren
op maandag 4 juni 1900 in Sint Gillis
Dendermonde, dochter van Emiel Raes en Delphina Helena van Haut. Anna, is overleden op zondag
4 augustus 1974 in Dendermonde, 74 jaar
oud.
42 Joanna, Alfonsina Burssens is geboren
op zaterdag 25 december 1897 in Dendermonde, dochter van Petrus, Franciscus
Burssens (zie 40) en Florentia, Victorina MOERNAUT.
Joanna, is overleden op vrijdag 7 juli 1989 in Moerzeke, 91 jaar oud. Joanna, trouwde, 26
jaar oud, op zaterdag 14 juni 1924 in Grembergen met Gustaaf De Wilde, 27 jaar oud. Gustaaf is geboren op
vrijdag 19 maart 1897 in Grembergen.
Gustaaf is overleden op donderdag 5 juli 1973 in Grembergen, 76 jaar oud.
Kind van Joanna, en Gustaaf:
1 Edward De Wilde. Volgt 43.
43 Edward De Wilde, zoon van Gustaaf De
Wilde en Joanna, Alfonsina Burssens (zie 42). Edward trouwde met Francine Verhelst.
44 Juliette, Albertine Burssens is
geboren op maandag 29 april 1901 in Grembergen, dochter van Petrus, Franciscus
Burssens (zie 40) en Florentia, Victorina MOERNAUT.
Juliette, is overleden op donderdag 19 oktober 1967 in Grembergen, 66 jaar oud. Juliette,:
(1) trouwde, 21 jaar oud, op zaterdag 22 juli 1922 in Grembergen met Alois De Koning, 25 jaar oud. Alois is geboren op
dinsdag 9 februari 1897 in Grembergen.
Alois is overleden op zaterdag 5 april 1930 in Grembergen, 33 jaar oud.
(2) trouwde, 29 jaar oud, op zaterdag 24 januari 1931 in Grembergen met Frederik, Adolf De Koning, 29 jaar oud. Frederik, is
geboren op donderdag 24 oktober 1901 in Grembergen. Frederik, is overleden op maandag
6 maart 1967 in Grembergen, 65 jaar
oud.
Kind van Juliette, en Frederik,:
1 Charel De Koning, geboren op zondag 15 mei 1932 in Grembergen. Volgt 45.
45 Charel De Koning is geboren op zondag
15 mei 1932 in Grembergen, zoon van
Frederik, Adolf De Koning en Juliette, Albertine Burssens (zie 44).
Charel is overleden op maandag 3 maart 1997 in Grembergen, 64 jaar oud. Charel trouwde met
Diane BAERT.
Diane is een dochter van BAERT en Cooreman. Diane is overleden.
46 Maria Burssens is geboren op zaterdag
30 mei 1903 in Grembergen, dochter van
Petrus, Franciscus Burssens (zie 40) en Florentia, Victorina MOERNAUT.
Maria is overleden op donderdag 12 november 1970 in Dendermonde, 67 jaar oud. Maria trouwde, 25
jaar oud, op zaterdag 2 juni 1928 in Grembergen met Paulus, Mauritius Van Breda, 30 jaar oud. Paulus, is
geboren op zaterdag 6 november 1897 in Hamme. Paulus, is overleden.
47 Alfons, Leopold Burssens is geboren op
zondag 22 september 1907 in Dendermonde, zoon van Petrus, Franciscus
Burssens (zie 40) en Florentia, Victorina MOERNAUT.
Alfons, is overleden op dinsdag 11 maart 1980 in Dendermonde, 72 jaar oud. Alfons, trouwde, 21
jaar oud, op maandag 11 februari 1929 in Grembergen met Yvonne, Maria Van de Veken, 19 jaar oud. Yvonne, is
geboren op vrijdag 28 mei 1909 in Grembergen. Yvonne, is overleden, 72 jaar
oud. Zij is begraven op vrijdag 4 december 1981 in Grembergen.
Kinderen van Alfons, en Yvonne,:
48 Marcellis, Adolf Burssens is geboren
op zondag 28 april 1929 in Grembergen,
zoon van Alfons, Leopold Burssens (zie 47) en Yvonne, Maria Van de Veken.
Marcellis, is overleden op dinsdag 27 november 1979 in Kortrijk, 50 jaar oud. Marcellis, trouwde, 24
jaar oud, op zaterdag 18 juli 1953 in Grembergen met Emiliana, Elodia, Evelina Van Cauwenberghe, 21 jaar
oud. Emiliana, is geboren op zaterdag 11 juni 1932 in Grembergen, dochter van Hilaar Philemon Van Cauwenberghe en Jeanne Debondt. Emiliana, ging later samenwonen na 1979 met Jérome Calcoen.
Kinderen van Marcellis, en Emiliana,:
1 Rita Joanna Burssens, geboren op dinsdag 17
november 1953 in Dendermonde. Rita is
overleden op woensdag 1 juli 1998 in Menen, 44 jaar oud.
2 Marleen Burssens, geboren op zaterdag 20 juli 1957 in Dendermonde. Volgt 49.
49 Marleen Burssens is geboren op
zaterdag 20 juli 1957 in Dendermonde,
dochter van Marcellis, Adolf Burssens (zie 48) en Emiliana, Elodia, Evelina Van
Cauwenberghe. Marleen is overleden op woensdag 7 mei 2003 in Izegem, 45 jaar oud. Marleen trouwde met
Didier Quain. Het
huwelijk werd ontbonden vóór 2003.
Kinderen van Marleen en Didier:
1 Amelie Quain, geboren op maandag 28 februari 1983. Volgt 50.
50 Amelie Quain is geboren op maandag 28
februari 1983, dochter van Didier Quain en Marleen Burssens (zie 49).
Amelie trouwde met Steve
Vanweddingen.
51 Frans Damiaan Burssens is geboren op
vrijdag 5 januari 1934 in Grembergen,
zoon van Alfons, Leopold Burssens (zie 47) en Yvonne, Maria Van de Veken. Frans
is overleden op vrijdag 4 december 1981 in Hamme, 47 jaar oud. Hij is begraven in Grembergen. Frans:
(1) trouwde, 19 jaar oud, op zaterdag 24 oktober 1953 in Grembergen met Agnes Margaretha Rosez, 19 jaar oud. Het kerkelijk
huwelijk vond plaats op zaterdag 24 oktober 1953 in Grembergen. De scheiding werd geregistreerd
op dinsdag 19 oktober 1971 in Dendermonde. Agnes is geboren op vrijdag 19
januari 1934 in Grembergen, dochter van
Leopold bijgenaamd "Polleke Friet" Rosez en Emilia bijgenaamd "ballekens" Saerens. Agnes trouwde later op
vrijdag 30 november 1973 in Hamme met
Gustaaf Smet (1930-2010).
52 Guido Leo Emiel Burssens is geboren op
dinsdag 6 april 1954 in Grembergen,
zoon van Frans Damiaan Burssens (zie 51) en Agnes Margaretha Rosez.
Guido
trouwde, 20 jaar oud, op vrijdag 29 november 1974 in Sint Niklaas met Erna Josephine Trienpont, 18
jaar oud. Het kerkelijk huwelijk vond plaats op vrijdag 29 november 1974 in
Sint Niklaas. Erna is geboren op zondag
18 december 1955 in Sint Niklaas,
dochter van Etienne Serrafin Trienpont en Lisette Maria Madeleine Pieters.
Kinderen van Guido en Erna:
2 Debby Burssens is geboren op zaterdag 26 juni 1982 in Antwerpen, dochter van Guido Leo Emiel Burssens en Erna Josephine Trienpont.
Debby trouwde, 32 jaar oud, op zaterdag 16 mei 2015 in Sint Niklaas met Chris Wauman. Chris is een zoon van Gunther Wauman en Marianne Luyckx.
1 Joeri Burssens,is geboren op zaterdag 26 juni 1982 in Antwerpen, zoon van Guido Leo Emiel Burssens en Erna Josephine Trienpont.
Joeri ging samenwonen, 35 jaar oud, op maandag 1 januari 2018 in Praag Tsechie met Jaana Rosvall. Jaana is geboren in Finland.
Notitie bij Joeri: heeft jarenlang vrijwilligerswerk gedaan voor De Kreek, organiseren van zomerkampen
voor zwaar mentaal gehandicapten, begeleiden van deze mensen
voor zwaar mentaal gehandicapten, begeleiden van deze mensen
2 Debby Burssens is geboren op zaterdag 26 juni 1982 in Antwerpen, dochter van Guido Leo Emiel Burssens en Erna Josephine Trienpont.
Beroep:
| Debby Burssens is freelance journaliste met een uitgebreid werkterrein. Zo schreef zij voor verschillende openbare instellingen zoals de UG, Stad Gent, Fedra (maandblad Federale Overheid). Ook is ze parlementair medewerkster in het Vlaamse Parlement geweest. In het gerenomeerde wetenschappelijk maandblad EOS zijn reeds drie grote artikelen verschenen:
Tot op het bot
Gepubliceerd in EOS Magazine op 01/12/2009
Regenwouden,
de grootste longen van onze planeet? Toch niet. Kiezelwieren zijn samen
met ander plankton de grootste zuurstoffabriek op onze planeet. Nog
fascinerender zijn hun vele toepassingen: van tandpasta over
klimaatreconstructies tot het oplossen van moorden.
Veestapel bedreigt mens
Gepubliceerd in EOS Magazine op 01/11/2007
Vluchtelingen die hun veestapel honderden kilometers ver leiden, zijn
zeer kwetsbaar voor zoönose, ziektes die van dier op mens overgaan.
Ezels, geiten en koeien brengen ziektes naar gebieden waar die voorheen
niet voorkwamen. Een gevaar voor dier, mens en voedselveiligheid.
De bevroren tuin van Eden
Gepubliceerd in EOS Magazine op 01/05/2008
Sinds de komst van de moderne landbouw en van professionele veredelaars
gaat de biodiversiteit van de gewassen in de wereld er sterk op
achteruit. Om het genetisch materiaal van oude cultuurgewassen en wilde
varianten niet voorgoed kwijt te raken, zijn wereldwijd ruim 1.400
genenbanken opgericht. Samen zijn ze goed voor maar liefst 6,5 miljoen
zaadmonsters.
Verder zetten zij en haar echtgenoot zich voor 100 % in voor het klimaat en hebben het startschot gegeven in Sint Niklaas van Plastic Attac dat inmiddels op Europees vlak succes kent.
 |
| Kinderen van Chris en Debby: |
53 Hugo Yvo Leo Burssens is geboren op
woensdag 30 mei 1956 in Dendermonde,
zoon van Frans Damiaan Burssens (zie 51) en Agnes Margaretha Rosez. Hugo is overleden op woensdag 28 augustus 2013 in Deurne, 57 jaar oud. Hugo:
(1) trouwde, 20 jaar oud, op vrijdag 28 januari 1977 in Wetteren met Anneliesje, Jeanne, Aphrodite Doppegieter, 21 jaar
oud. De scheiding werd geregistreerd in 1985 in Wetteren. Anneliesje, is geboren op donderdag
19 januari 1956 in Rotterdam.
Kinderen van Hugo en Anneliesje,:
54 Kenny Burssens is geboren op woensdag
11 februari 1981, zoon van Hugo Yvo Leo Burssens (zie 53) en Anneliesje,
Jeanne, Aphrodite Doppegieter.
Notitie bij Kenny: Barista’s of koffiekunstenaars, want barista is het Italiaanse
woord voor Artista dell Espresso, zijn hot. In het buitenland, maar ook in
België, en daarom werd het Belgisch Kampioenschap Koffie door de Belgische
afdeling van het SCAE (Specialty Coffee Association Europe) en de vzw BCE
(Belgian Coffee Education) voor het eerst tot een groots evenement
omgetoverd.
En daar, te midden van het grootse spektakel, was het Kenny Burssens die de jury het meest kon bekoren met een overtuigende degustatiesessie. De concurrentie was niet min, zo was ook Melanie Nunes - de winnares van vorig jaar - opnieuw van de partij, maar het was verrassend genoeg de ’onervaren’ Kenny Burssens die met de trofee ging lopen.
Waarom ben jij als winnaar uit de bus gekomen?
Kenny Burssens - Ik had nooit gedacht dit te winnen. Ik had van de wedstrijd gehoord en zag deze poging dan ook als een belangrijke eerste kennismaking, die ik gewoon op mijn eigen manier zou aanpakken. Ik werkte hiervoor samen met Rombouts, die bonen uit Brazilië heeft laten overvliegen en die dan afzonderlijk gebrand werden in een koffiebranderij in Kruibeke - CoffeeRoots. Door allerhande experimenten zijn we dan tot een topkoffie gekomen. Onze smaken zaten gewoon goed en de smaak van de koffie is van essentieel belang, want 85% van de wedstrijd hangt hiervan af.
Wat maakt een gewone koffiekenner tot een steengoede barista?
Je moet het volledige proces van het koffiezetten perfect beheersen, alles begrijpen over de bonen, de koffiemolen en het koffieapparaat. Je moet volop gaan experimenteren om in levende lijve te ondervinden hoe bonen reageren, wat er gebeurt als je de doorlooptijden wijzigt, ... . Bij een goede koffie gaat het om de combinatie van heel wat elementen en het kleinste detail dat fout loopt, kan je de kop kosten.
Wat zijn je verdere ambities op vlak van dit specifieke vakgebied?
Ik ben nu natuurlijk de koffieambassadeur van België geworden, wat betekent dat ik mij ook op het Wereldkampioenschap moet gaan voorbereiden. Dat betekent barista-scholing in het buitenland, maar ook veel oefenen met het specifieke espressotoestel dat tijdens het WK moet worden gebruikt. Ik hoef dit natuurlijk niet allemaal op mijn eentje te doen, want ik heb een fantastisch coach gevonden in Manu Demets van Rombouts, die mij tot nu toe met veel succes verder heeft kunnen helpen. Ik ben er dan ook zeker van dat we er opnieuw volop tegenaan zullen gaan met het oog op dit belangrijke toernooi.
Kenny, jij hebt een eigen zaak - restaurant magma in Antwerpen - en staat dus elke dag zelf met beide voeten in de praktijk. Hoe populair zijn die koffievarianten nu echt bij het grote publiek?
Kenny Burssens - De mensen zijn nieuwsgierig, dat merk je wel, ze stellen er veel meer vragen over dan vroeger, en die evolutie kan alleen maar als positief worden ervaren. Vooral in restaurants moet er veel meer aandacht aan worden besteed, want niets is een grotere dooddoener van een fantastische maaltijd dan een flauwe koffie op het einde.
Invincible is een restaurant, eigenlijk een wijnrestaurant, in Antwerpen. De menukaart bestaat uit voor- en hoofdgerechten maar wisselt wel om de vijf weken. De gerechten komen uit de Belgisch/Franse keuken. Er is ook een wijnbar aanwezig. Kenny Burssens is de sommelier en kent werkelijk alles van de wijnen.
En daar, te midden van het grootse spektakel, was het Kenny Burssens die de jury het meest kon bekoren met een overtuigende degustatiesessie. De concurrentie was niet min, zo was ook Melanie Nunes - de winnares van vorig jaar - opnieuw van de partij, maar het was verrassend genoeg de ’onervaren’ Kenny Burssens die met de trofee ging lopen.
Waarom ben jij als winnaar uit de bus gekomen?
Kenny Burssens - Ik had nooit gedacht dit te winnen. Ik had van de wedstrijd gehoord en zag deze poging dan ook als een belangrijke eerste kennismaking, die ik gewoon op mijn eigen manier zou aanpakken. Ik werkte hiervoor samen met Rombouts, die bonen uit Brazilië heeft laten overvliegen en die dan afzonderlijk gebrand werden in een koffiebranderij in Kruibeke - CoffeeRoots. Door allerhande experimenten zijn we dan tot een topkoffie gekomen. Onze smaken zaten gewoon goed en de smaak van de koffie is van essentieel belang, want 85% van de wedstrijd hangt hiervan af.
Wat maakt een gewone koffiekenner tot een steengoede barista?
Je moet het volledige proces van het koffiezetten perfect beheersen, alles begrijpen over de bonen, de koffiemolen en het koffieapparaat. Je moet volop gaan experimenteren om in levende lijve te ondervinden hoe bonen reageren, wat er gebeurt als je de doorlooptijden wijzigt, ... . Bij een goede koffie gaat het om de combinatie van heel wat elementen en het kleinste detail dat fout loopt, kan je de kop kosten.
Wat zijn je verdere ambities op vlak van dit specifieke vakgebied?
Ik ben nu natuurlijk de koffieambassadeur van België geworden, wat betekent dat ik mij ook op het Wereldkampioenschap moet gaan voorbereiden. Dat betekent barista-scholing in het buitenland, maar ook veel oefenen met het specifieke espressotoestel dat tijdens het WK moet worden gebruikt. Ik hoef dit natuurlijk niet allemaal op mijn eentje te doen, want ik heb een fantastisch coach gevonden in Manu Demets van Rombouts, die mij tot nu toe met veel succes verder heeft kunnen helpen. Ik ben er dan ook zeker van dat we er opnieuw volop tegenaan zullen gaan met het oog op dit belangrijke toernooi.
Kenny, jij hebt een eigen zaak - restaurant magma in Antwerpen - en staat dus elke dag zelf met beide voeten in de praktijk. Hoe populair zijn die koffievarianten nu echt bij het grote publiek?
Kenny Burssens - De mensen zijn nieuwsgierig, dat merk je wel, ze stellen er veel meer vragen over dan vroeger, en die evolutie kan alleen maar als positief worden ervaren. Vooral in restaurants moet er veel meer aandacht aan worden besteed, want niets is een grotere dooddoener van een fantastische maaltijd dan een flauwe koffie op het einde.
Invincible is een restaurant, eigenlijk een wijnrestaurant, in Antwerpen. De menukaart bestaat uit voor- en hoofdgerechten maar wisselt wel om de vijf weken. De gerechten komen uit de Belgisch/Franse keuken. Er is ook een wijnbar aanwezig. Kenny Burssens is de sommelier en kent werkelijk alles van de wijnen.
55 Marc, Victor, François Burssens is
geboren op donderdag 30 augustus 1951 in Dendermonde, zoon van Alfons, Leopold
Burssens (zie 47) en Yvonne, Maria Van de Veken. Marc,
trouwde, 21 jaar oud, op vrijdag 2 maart 1973 met Suzanne, Francine, Nicole Van Cauwenberg, 20 jaar
oud. De scheiding werd geregistreerd. Suzanne, is geboren op zaterdag 6 december
1952 in Grembergen.
Kinderen van Marc, en Suzanne,:
Kinderen van Marc, en Suzanne,:
56 Emerencia, Leontina Burssens is
geboren op donderdag 2 juni 1910 in Dendermonde, dochter van Petrus, Franciscus
Burssens (zie 40) en Florentia, Victorina MOERNAUT.
Emerencia, is overleden in 1985, 74 of 75 jaar oud. Emerencia, trouwde, 23 jaar
oud, op zaterdag 3 juni 1933 in Grembergen met Pieter De Koning, 24 jaar oud. Pieter is geboren op
zondag 30 mei 1909 in Grembergen.
Pieter is overleden op zondag 25 november 1979 in Dendermonde, 70 jaar oud.
57 Rosalia, Julietta Burssens is geboren
op donderdag 28 november 1912 in Dendermonde, dochter van Petrus, Franciscus
Burssens (zie 40) en Florentia, Victorina MOERNAUT.
Rosalia, is overleden. Rosalia, trouwde, 19 jaar oud, op zaterdag 27 augustus
1932 in Grembergen met Eugeen, Alfons De Loose, 21
jaar oud. Eugeen, is geboren op dinsdag 22 november 1910 in Courcelles. Eugeen, is overleden.
Kind van Rosalia, en Eugeen,:
1 De Loose. Volgt 1.1.
1.1 De Loose, dochter van Eugeen, Alfons De Loose en Rosalia, Julietta Burssens (zie 1). Zij trouwde met Frans Vermeir.
Kind van De Loose en Frans:
58 Maria Ludovica Burssens is geboren op
vrijdag 18 februari 1876 in Dendermonde, dochter van Carolus Ludovicus
Burssens (zie 30) en Antonia Catharina Baltzar. Maria
is overleden op woensdag 4 februari 1942 in Dendermonde, 65 jaar oud. Maria:
59 Rachel Josephina Burssens is geboren
op woensdag 23 augustus 1882 in Dendermonde, dochter van Carolus Ludovicus
Burssens (zie 30) en Antonia Catharina Baltzar. Rachel
is overleden op woensdag 29 oktober 1975 in Pulderbos, 93 jaar oud. Rachel trouwde, 22
jaar oud, op zaterdag 24 juni 1905 in Dendermonde met Constant François Joseph Oppalfens, 24 jaar oud.
Constant is geboren op woensdag 13 april 1881 in Berlare. Constant is overleden op 24 december
(jaar onbekend) in Mortsel.
60 Dominicus Anastasius Burssens is
geboren op dinsdag 1 juli 1884 in Dendermonde, zoon van Carolus Ludovicus
Burssens (zie 30) en Antonia Catharina Baltzar.
Dominicus is overleden op woensdag 13 juni 1973 in Baasrode, 88 jaar oud. Dominicus trouwde, 24
jaar oud, op vrijdag 16 oktober 1908 met Maria Leontina Vanhandenhove, 25 jaar oud. Maria is geboren
op donderdag 30 augustus 1883 in Dendermonde. Maria is overleden op zaterdag 2
december 1978 in Baasrode, 95 jaar oud.
61 Julianus Petrus Paulus Burssens is
geboren op dinsdag 14 december 1886 in Baasrode, zoon van Carolus Ludovicus Burssens
(zie 30) en Antonia Catharina Baltzar.
Julianus is overleden op zaterdag 5 oktober 1968 in Dendermonde, 81 jaar oud.
Notitie bij Julianus:
loodgieter
Julianus trouwde, 28 jaar oud, op
vrijdag 10 september 1915 in Baasrode
met Elisa Maria Veyt,
22 jaar oud. Elisa is geboren op woensdag 28 juni 1893 in Baasrode. Elisa is overleden op woensdag 17
juli 1963 in Dendermonde, 70 jaar oud.
Kind van Julianus en Elisa:
1 Jozef Burssens. Volgt 62.
62 Jozef Burssens, zoon van Julianus
Petrus Paulus Burssens (zie 61) en Elisa Maria Veyt. Jozef trouwde
met Theodora Maria
Gerardina Van de Voorde. Theodora is geboren op vrijdag 6 augustus 1926.
63 Veerle Burssens, dochter van Jozef
Burssens (zie 62) en Theodora Maria Gerardina Van de
Voorde. Veerle is overleden op zaterdag 10 januari 2009. Veerle trouwde met
Lieven Aloïs Leocadia
Lieven (tweede zoon) SENEPART.
2 Jacobus Burssens (afb. 1) is geboren op donderdag 8 september 1718 in Bazel, zoon van Adrianus Burssens en Anna Maria Van Havenberghe. Jacobus is overleden op maandag 11 mei 1801 in Bazel, 82 jaar oud. Jacobus trouwde, 38 jaar oud, op dinsdag 15 februari 1757 in Bazel met Amelberga Suys, 24 jaar oud. Amelberga is geboren op dinsdag 22 juli 1732 in Bazel. Amelberga is overleden op zondag 19 januari 1783 in Bazel, 50 jaar oud.
Kind van Jacobus en Amelberga:
1 Pierre Josse Burssens is geboren op donderdag 21 oktober 1773 in Bazel, zoon van Jacobus Burssens en Amelberga Suys. Pierre trouwde, 32 jaar oud, op maandag 28 april 1806 in Sint Niklaas met Isabelle D’Hont.
Gegenereerd met Aldfaer
versie 4.2 op 05-10-2012 19:22 door Burssens Guido
Kinderen van Veerle en Lieven:
64 Geert Burssens is geboren op zondag 24 januari 1954, zoon van Jozef Burssens (zie 62) en Theodora Maria Gerardina Van de Voorde. Geert:
(2) trouwde, 46 jaar oud, op zaterdag 8 april 2000 met Hilde De Wandeler.
Verkeersleider niv. 2 bij Infrabel,
CEO bij Undercover Theater en accordeonist bij PassePartoe
CEO bij Undercover Theater en accordeonist bij PassePartoe
Studeerde aan Sint-Thomasinstituut Brussel
Kinderen van Geert en Jeaninne:
Kinderen van Geert en Hilde:
1 Dieter Burssens , geboren op zondag 26 september 1976.
Biografie:
Dieter
Burssens werkt van 2001 tot 2007 als wetenschappelijk medewerker aan de
Katholieke Universiteit van Leuven. Hij doet er onderzoek binnen de
domeinen preventie, herstelgericht groepsoverleg en
jeugdcriminaliteitscijfers. Na een korte tussenstop als stafmedewerker
op het Steunpunt Algemeen Welzijnswerk, herneemt hij het onderzoekswerk
in 2009 als onderzoeker aan het Nationaal Instituut voor Criminalistiek
en Criminologie. Daar legt hij zich toe op de thema's bemiddeling in
strafzaken, voorlopige hechtenis, en opnieuw preventie.
Dieter trouwde, 27 jaar oud, op zaterdag 24 april 2004 met María Lourdes González Anera, 28 jaar oud. María is geboren op vrijdag 19 september 1975 in Granada Spanje.
Dieter trouwde, 27 jaar oud, op zaterdag 24 april 2004 met María Lourdes González Anera, 28 jaar oud. María is geboren op vrijdag 19 september 1975 in Granada Spanje.
Notitie bij María: Geboortedatum is niet exact gekend na adoptie. Officieel is het 19.09.1975 te Granada (Spanje)
(zij viert het op 05.08.1975, vermoedelijk dichter bij de reële geboortedatum).
Flamencodanseres
(zij viert het op 05.08.1975, vermoedelijk dichter bij de reële geboortedatum).
Flamencodanseres
Notitie:
Vlaamse televisiemaker en scenarioschrijver.
Na zijn studies televisieregie aan het RITCS speelde hij Thomas Desmyter in het eerste seizoen van de televisiesoap Spring. In 2002 speelde hij ook een gastrol in de jongerensitcom W817 als Jeroen (2 afleveringen) om zich nadien volledig toe te leggen op scenarioschrijven.
Kinderprogramma's
Tussen 2002 en 2009 schreef hij hoofdzakelijk voor Ketnet en Studio 100 afleveringen voor kinderprogramma’s als Smos (Ketnet), Mega Mindy, Kaatje van Ketnet, Kaatje Tralalaatjes, Dobus en Booh. Burssens schreef ook het scenario voor vier films van Kabouter Plop: Plop in de stad, Plop en het Vioolavontuur, Plop wordt Kabouterkoning en Plop en de kabouterbaby.
Bij productiehuis Sylvester Productions maakte Burssens in 2004 samen met regisseur Bert Ceulemans de kortfilm De Zeepkistenrace, die de eerste prijs van de kinderjury won op het Chicago International Children's Film Festival (CICFF). Het jaar daarop creëerde hij met hetzelfde team de kortfilm Over De Lijn.
Sinds 2017 schrijft Burssens bij productiehuis Hotel Hungaria mee aan de programma’s rond het komische Ketnet-personage Olly Wannabe, samen met Geerard Van de Walle. Hij ontwikkelde mee de spin-offs Olly Wannabe’s Comedy Club en In bed met Olly.
Comedy
Vanaf 2009 legde Burssens zich meer en meer toe op het schrijven van comedy-programma’s. Hij werkte als scenarist en regisseur mee aan drie seizoenen Zonde van de Zendtijd. Nadien kwam hij bij Shelter (productiehuis) terecht waar hij vanaf 2009 vaste scenarist werd voor het meermaals bekroonde sketchprogramma Wat als? (VTM, 3 seizoenen). Hij schreef er nadien ook mee aan de sitcom Safety First (VTM) en Helden van het Internet (2Be). Bij TvBastards werkte hij als regisseur en eindredacteur aan VTM Telefoneert en het verborgen camera programma Vlaamse Streken.
Burssens was ook 10 jaar lang improvisator en lesgever bij de Belgische Improvisatie Liga.
bron: Wikipedia
Koen trouwde met Gitte Mast. Gitte is geboren op dinsdag 13 september 1977 in Lier, dochter van Hugo Mast en Mia Wynants.
Vlaamse televisiemaker en scenarioschrijver.
Na zijn studies televisieregie aan het RITCS speelde hij Thomas Desmyter in het eerste seizoen van de televisiesoap Spring. In 2002 speelde hij ook een gastrol in de jongerensitcom W817 als Jeroen (2 afleveringen) om zich nadien volledig toe te leggen op scenarioschrijven.
Kinderprogramma's
Tussen 2002 en 2009 schreef hij hoofdzakelijk voor Ketnet en Studio 100 afleveringen voor kinderprogramma’s als Smos (Ketnet), Mega Mindy, Kaatje van Ketnet, Kaatje Tralalaatjes, Dobus en Booh. Burssens schreef ook het scenario voor vier films van Kabouter Plop: Plop in de stad, Plop en het Vioolavontuur, Plop wordt Kabouterkoning en Plop en de kabouterbaby.
Bij productiehuis Sylvester Productions maakte Burssens in 2004 samen met regisseur Bert Ceulemans de kortfilm De Zeepkistenrace, die de eerste prijs van de kinderjury won op het Chicago International Children's Film Festival (CICFF). Het jaar daarop creëerde hij met hetzelfde team de kortfilm Over De Lijn.
Sinds 2017 schrijft Burssens bij productiehuis Hotel Hungaria mee aan de programma’s rond het komische Ketnet-personage Olly Wannabe, samen met Geerard Van de Walle. Hij ontwikkelde mee de spin-offs Olly Wannabe’s Comedy Club en In bed met Olly.
Comedy
Vanaf 2009 legde Burssens zich meer en meer toe op het schrijven van comedy-programma’s. Hij werkte als scenarist en regisseur mee aan drie seizoenen Zonde van de Zendtijd. Nadien kwam hij bij Shelter (productiehuis) terecht waar hij vanaf 2009 vaste scenarist werd voor het meermaals bekroonde sketchprogramma Wat als? (VTM, 3 seizoenen). Hij schreef er nadien ook mee aan de sitcom Safety First (VTM) en Helden van het Internet (2Be). Bij TvBastards werkte hij als regisseur en eindredacteur aan VTM Telefoneert en het verborgen camera programma Vlaamse Streken.
Burssens was ook 10 jaar lang improvisator en lesgever bij de Belgische Improvisatie Liga.
bron: Wikipedia
Koen trouwde met Gitte Mast. Gitte is geboren op dinsdag 13 september 1977 in Lier, dochter van Hugo Mast en Mia Wynants.
Kinderen van Koen en Gitte:
65 Lieve Burssens is geboren op donderdag
1 maart 1956, dochter van Jozef Burssens (zie 62) en Theodora Maria
Gerardina Van de Voorde. Lieve:
onderzoek naar wildlife parasitologie in Ilha Soltiera Brazilie, karakterisatie van het beheer van gastro-intestinale parasieten in de Braziliaanse natuur.
(1) begon een relatie met Luc Coppens. Luc is geboren in 1954 in Aalst, zoon van Robert Coppens en Maria De Swaef.
Luc is overleden in 1999 in Zottegem,
44 of 45 jaar oud.
(2) trouwde, 31 of 32 jaar oud, in 1988 met Herwig Bomon, 35 of 36 jaar oud. Herwig is
geboren op woensdag 20 februari 1952.
Kind van Lieve uit onbekende relatie:
Kind van Lieve en Luc:
Kind van Lieve en Herwig:
1 Junior Burssens. Volgt 66.
Kind van Lieve en Herwig:
67 Margaretha Adolphina Burssens is
geboren op zaterdag 25 januari 1890 in Dendermonde, dochter van Carolus Ludovicus
Burssens (zie 30) en Antonia Catharina Baltzar.
Margaretha is overleden op woensdag 27 maart 1946 in Dendermonde, 56 jaar oud. Margaretha trouwde,
22 jaar oud, op zaterdag 19 oktober 1912 in Dendermonde met Gustaaf Antoon Gustaaf II SENEPART, 26 jaar oud.
Notitie bij het huwelijk van
Margaretha en Gustaaf: - na de dood van zijn vader in
1896 belandde hij in het wezenhuis te Dendermonde (thans H.Maagdcollege) samen
met zijn oudere broer Floribert
Gustaaf is geboren op zondag 14
maart 1886 in Dendermonde, zoon van Alphonsus "de vos" SENEPART en Maria VAN HOUTEGEM. Gustaaf is overleden op donderdag 28
december 1944 in Aalst, 58 jaar oud.
68 Petrus Franciscus Burssens is geboren
op maandag 19 februari 1849 in Lebbeke,
zoon van Paulus Benedictus Burssens (zie 29) en Francisca Beeckman. Petrus is
overleden op maandag 22 november 1926 in Aalst, 77 jaar oud. Petrus:
(1) trouwde, 24 jaar oud, op zaterdag 26 april 1873 in Dendermonde met Elenora De Bock, 22 jaar oud. Elenora is geboren op
dinsdag 10 september 1850 in Dendermonde, dochter van Henry De Bock en Isabella Rédele.
Elenora is overleden op vrijdag 4 februari 1876 in Dendermonde, 25 jaar oud.
(2) trouwde, 34 jaar oud, op donderdag 27 december 1883 in Sint Gillis Dendermonde met Maria Ludovica Hofman, 26
jaar oud. Maria is geboren op dinsdag 29 september 1857 in Sint Gillis Dendermonde. Maria is overleden
op vrijdag 29 april 1938 in Aalst, 80
jaar oud.
Kinderen van Petrus en Elenora:
Kinderen van Petrus en
Maria:
1 Hortence Burssens, geboren op donderdag
10 april 1873 in Dendermonde. Hortence
is overleden op zondag 28 december 1873 in Dendermonde, 8 maanden oud.
2 Theophilus Paulus Burssens, geboren op dinsdag 26 mei 1874 in
Dendermonde. Volgt 69.
3 Petrus Joannes Bursens, geboren op zondag
9 november 1884 in Dendermonde. Petrus
is overleden op dinsdag 28 juni 1887 in Dendermonde, 2 jaar oud.
4 Carolus Ludovicus Burssens, geboren op
zaterdag 8 mei 1886 in Dendermonde.
Carolus is overleden op maandag 20 september 1886 in Dendermonde, 4 maanden oud.
5 Karel Burssens, geboren op donderdag 8 september 1887 in Dendermonde. Volgt 73.
69 Theophilus Paulus Burssens is geboren
op dinsdag 26 mei 1874 in Dendermonde,
zoon van Petrus Franciscus Burssens (zie 68) en Elenora De Bock. Theophilus is
overleden op zaterdag 2 augustus 1947 in Dendermonde, 73 jaar oud. Theophilus trouwde,
21 jaar oud, op woensdag 11 december 1895 in Aalst met Joanna Waegemans, 22 jaar oud. Joanna is geboren op
donderdag 24 april 1873 in Aalst,
dochter van Edouard Waegemans en Emerentia Liebaut. Joanna is overleden op vrijdag 18 april 1902
in Aalst, 28 jaar oud.
Kinderen van Theophilus en Joanna:
70 Augusta Bursens is geboren op zaterdag
29 februari 1896 in Aalst, dochter van
Theophilus Paulus Burssens (zie 69) en Joanna Waegemans. Augusta is
overleden. Augusta:
(1) trouwde, 22 jaar oud, op woensdag 24 juli 1918 in Aalst met Oscar Verbeek, 21 jaar oud. Oscar is geboren op
maandag 19 juli 1897 in Erpe. Oscar is
overleden op zondag 20 maart 1949 in Aalst, 51 jaar oud.
(2) trouwde, 54 jaar oud, op vrijdag 5 mei 1950 in Sint Gillis Dendermonde met Camiel Clement Buijens, 53
of 54 jaar oud. Camiel is geboren in 1896. Camiel is overleden in 1967, 70 of 71
jaar oud.
Kind van Augusta en Oscar:
1 Theophile François Verbeek. Volgt
71.
71 Theophile François Verbeek, zoon van
Oscar Verbeek en Augusta Bursens (zie 70). Theophile is overleden. Theophile
trouwde met Juliette
Charlotte Van Hal.
72 Odilla Bursens is geboren op zaterdag
17 maart 1900 in Aalst, dochter van
Theophilus Paulus Burssens (zie 69) en Joanna Waegemans. Odilla is
overleden. Odilla trouwde met Isidoor Casimir Stuerebaut. Isidoor is geboren op vrijdag
20 augustus 1897 in Aalst. Isidoor is
overleden op vrijdag 9 juli 1971 in Aalst, 73 jaar oud.
73 Karel Burssens is geboren op donderdag
8 september 1887 in Dendermonde, zoon
van Petrus Franciscus Burssens (zie 68) en Maria Ludovica Hofman. Karel is
overleden op woensdag 4 augustus 1971 in Aalst, 83 jaar oud.
Notitie bij Karel: wever in 1935
Karel trouwde met Maria Hélèna Schollaert.
Maria is geboren op zaterdag 14 januari 1888. Maria is overleden.
74 Desiré Burssens is geboren op zondag
31 mei 1818 in Hamme, zoon van Eguidius
Burssens (zie 28) en Maria Theresia De Pauw. Desiré is
overleden op donderdag 9 november 1876 in Dendermonde, 58 jaar oud. Desiré trouwde met
Maria Josepha Van
Schoor. Maria is geboren op zaterdag 22 juni 1816 in Lebbeke. Maria is overleden op dinsdag 28
december 1886 in Dendermonde, 70 jaar
oud.
Kind van Desiré en Maria:
1 Carolus Ludovicus Burssens, geboren op zaterdag 25 november 1843
in Sint Gillis Dendermonde. Volgt 75.
75 Carolus Ludovicus Burssens is geboren
op zaterdag 25 november 1843 in Sint Gillis
Dendermonde, zoon van Desiré Burssens (zie 74) en Maria Josepha
Van Schoor. Carolus is overleden op zaterdag 28 april 1917 in Sint Gillis Dendermonde, 73 jaar oud. Carolus
trouwde, 25 jaar oud, op zaterdag 24 april 1869 in Dendermonde met Leonia De Bock, 23 jaar oud. Leonia is geboren op
maandag 20 oktober 1845 in Dendermonde,
dochter van Henry De Bock en Isabella Rédele. Leonia is overleden op maandag 20
maart 1905 in Dendermonde, 59 jaar oud.
Kinderen van Carolus en Leonia:
1 Desideer Burssens, geboren op zaterdag 18
september 1869 in Dendermonde. Desideer
is overleden op woensdag 23 november 1887 in Dendermonde, 18 jaar oud.
2 Franciscus Leopoldus Burssens, geboren op
woensdag 24 januari 1872 in Dendermonde. Franciscus is overleden op
maandag 19 februari 1872 in Dendermonde, 26 dagen oud.
3 Urbania Burssens, geboren op dinsdag 24
december 1872 in Dendermonde. Urbania
is overleden op zondag 19 januari 1873 in Dendermonde, 26 dagen oud.
4 Alfons, Leopold Bursens, geboren op maandag 1 december 1873 in
Dendermonde. Volgt 76.
5 Gustaaf Burssens, geboren op zondag 6 augustus 1876 in Dendermonde. Volgt 78.
6 Petrus Burssens, geboren op vrijdag 7 maart 1879 in Dendermonde. Volgt 94.
7 Irma Burssens, geboren op vrijdag 17 juni 1881 in Dendermonde. Volgt 98.
76 Alfons, Leopold Bursens is geboren op
maandag 1 december 1873 in Dendermonde,
zoon van Carolus Ludovicus Burssens (zie 75) en Leonia De Bock. Alfons, is
overleden op woensdag 5 februari 1936 in Dendermonde, 62 jaar oud. Alfons, trouwde, 24
jaar oud, op zaterdag 27 augustus 1898 in Dendermonde met Elisa Francisca Vanden Abeele, 31 jaar oud. Elisa
is geboren op woensdag 10 juli 1867 in Dendermonde. Elisa is overleden op woensdag
27 augustus 1919 in Lede, 52 jaar oud.
Kind van Alfons, en Elisa:
1 Leonia Maria Bursens, geboren op maandag 15 mei 1899 in Dendermonde. Volgt 77.
77 Leonia Maria Bursens is geboren op
maandag 15 mei 1899 in Dendermonde,
dochter van Alfons, Leopold Bursens (zie 76) en Elisa Francisca Vanden Abeele.
Leonia is overleden op maandag 16 mei 1983 in Dendermonde, 84 jaar oud. Leonia trouwde, 30
jaar oud, op zaterdag 8 februari 1930 in Sint
Gillis Dendermonde met Petrus Aloysius Mannaert, 33 jaar oud. Petrus is geboren op
zondag 2 augustus 1896 in Sint Gillis
Dendermonde. Petrus is overleden op maandag 1 december 1947 in Aalst, 51 jaar oud.
78 Gustaaf Burssens is geboren op zondag
6 augustus 1876 in Dendermonde, zoon
van Carolus Ludovicus Burssens (zie 75) en Leonia De Bock. Gustaaf is
overleden op woensdag 13 april 1938 in Dendermonde, 61 jaar oud. Gustaaf trouwde, 23
jaar oud, op zaterdag 14 oktober 1899 in Dendermonde met Florentine Marie Raimond Temmerman, 26 jaar oud.
Florentine is geboren op zaterdag 14 december 1872 in Dendermonde. Florentine is overleden op
donderdag 15 oktober 1953 in Dendermonde, 80 jaar oud.
Kinderen van Gustaaf en Florentine:
2 René Alfons Desiré Burssens, geboren op woensdag 8 augustus 1900
in Dendermonde. Volgt 79.
3 Ludovica Leona Nathalia Burssens, geboren
op maandag 28 juli 1902 in Dendermonde.
Ludovica is overleden op woensdag 17 december 1902 in Dendermonde, 4 maanden oud.
4 Maria Alphonsina Carolina Burssens,
geboren op maandag 30 mei 1904 in Dendermonde. Maria is overleden op woensdag
15 oktober 1969 in Gent, 65 jaar oud.
5 Petrus Herman Anna Burssens, geboren op woensdag 5 september 1906
in Dendermonde. Volgt 86.
79 René Alfons Desiré Burssens is geboren
op woensdag 8 augustus 1900 in Dendermonde, zoon van Gustaaf Burssens (zie
78) en Florentine Marie Raimond
Temmerman. René is overleden op donderdag 26 oktober 1967 in Dendermonde, 67 jaar oud. René trouwde, 23
jaar oud, op zaterdag 25 augustus 1923 in Sint
Gillis Dendermonde met Carola Stefania Mannaert, 21 jaar oud. Carola is geboren op
zaterdag 2 augustus 1902 in Sint Gillis
Dendermonde. Carola is overleden op donderdag 17 november 1977 in Zele, 75 jaar oud.
80 Gustaaf Johannes Irma Burssens, zoon
van René Alfons Desiré Burssens (zie 79) en Carola Stefania Mannaert. Gustaaf
trouwde met Marie-José
Boons.
81 Viviane Marie René Burssens, dochter
van Gustaaf Johannes Irma Burssens (zie 80) en Marie-José Boons. Viviane trouwde
met Fernand Donald Louis Van
de Velde.
82 Hilde Fanny Marie-Louise Burssens,
dochter van Gustaaf Johannes Irma Burssens (zie 80) en Marie-José
Boons. Hilde trouwde met Rudy Marie Willem Hofman.
83 Anne Gerarda Jeannine Burssens,
dochter van Gustaaf Johannes Irma Burssens (zie 80) en Marie-José
Boons. Anne trouwde met Luc
Albric Juliette Geerinck.
84 Jan Florent Raymond Burssens, zoon van
René Alfons Desiré Burssens (zie 79) en Carola Stefania Mannaert. Jan
trouwde met Marie-Jeanne
Billiouw.
Kinderen van Jan en Marie-Jeanne:
1 Christiane René Maria Burssens. Volgt 85.
85 Christiane René Maria Burssens,
dochter van Jan Florent Raymond Burssens (zie 84) en Marie-Jeanne
Billiouw. Christiane trouwde met Juliën De Swaef.
86 Petrus Herman Anna Burssens is geboren
op woensdag 5 september 1906 in Dendermonde, zoon van Gustaaf Burssens (zie
78) en Florentine Marie Raimond
Temmerman. Petrus is overleden op zondag 10 augustus 1986 in Dendermonde, 79 jaar oud. Petrus trouwde met
Emma Leopoldina
Bogaert.
87 Gustaaf Pieter Karel Burssens, zoon
van Petrus Herman Anna Burssens (zie 86) en Emma Leopoldina Bogaert. Gustaaf
trouwde met Marie-Rachel
Gabriële De Roeck.
88 Bea Louisa Reneé Burssens, dochter van
Gustaaf Pieter Karel Burssens (zie 87) en Marie-Rachel Gabriële De Roeck.
Bea trouwde met Geert
Pouliart.
89 Katrien Marie-José Burssens, dochter
van Gustaaf Pieter Karel Burssens (zie 87) en Marie-Rachel Gabriële De Roeck.
Katrien trouwde met Pieter
Callebout.
90 Peter Georges Maria Burssens is
geboren op donderdag 4 mei 1961, zoon van Gustaaf Pieter Karel Burssens (zie 87)
en Marie-Rachel Gabriële De Roeck. Peter trouwde met Daisy Bisschop.
91 Godeliva Emiel Florina Burssens,
dochter van Petrus Herman Anna Burssens (zie 86) en Emma Leopoldina
Bogaert. Godeliva trouwde met Pierre Hendrik De Bruyne.
92 René Burssens, zoon van Petrus Herman
Anna Burssens (zie 86) en Emma Leopoldina Bogaert. René
trouwde met Jeanine Zulma
Camilla Synaeve.
93 Maria Leona Burssens, dochter van
Petrus Herman Anna Burssens (zie 86) en Emma Leopoldina Bogaert. Maria
trouwde met Frans Juliën
KEYMOLEN.
94 Petrus Burssens is geboren op vrijdag
7 maart 1879 in Dendermonde, zoon van
Carolus Ludovicus Burssens (zie 75) en Leonia De Bock. Petrus is
overleden op vrijdag 1 december 1922 in Appels, 43 jaar oud. Petrus trouwde, 25 jaar
oud, op zaterdag 9 april 1904 in Appels
met Josepha Octavia
Sacre, 20 jaar oud. Josepha is geboren op maandag 11 juni 1883 in Appels. Josepha is overleden op vrijdag 19
november 1954 in Appels, 71 jaar oud.
95 Desiré Maurice Burssens, zoon van
Petrus Burssens (zie 94) en Josepha Octavia Sacre. Desiré
trouwde met Maria Regina
Françoise Vandenhoute.
Kind van Desiré en Maria:
1 Roger Burssens. Volgt 96.
96 Roger Burssens, zoon van Desiré
Maurice Burssens (zie 95) en Maria Regina Françoise
Vandenhoute. Roger trouwde met Ursula Derette.
97 Alfons Ludovica Burssens is geboren op
maandag 16 november 1908 in Appels,
zoon van Petrus Burssens (zie 94) en Josepha Octavia Sacre. Alfons is
overleden op zondag 9 februari 1936 in Brussel, 27 jaar oud. Alfons trouwde met
Andrea Van Steen.
98 Irma Burssens is geboren op vrijdag 17
juni 1881 in Dendermonde, dochter van
Carolus Ludovicus Burssens (zie 75) en Leonia De Bock. Irma is overleden
op vrijdag 8 april 1949 in Dendermonde,
67 jaar oud. Irma trouwde, 53 jaar oud, in november 1934 in Dendermonde met Juliaan Victor Vermeir, 55 jaar oud. Juliaan is
geboren op zaterdag 31 mei 1879 in Dendermonde. Juliaan is overleden op dinsdag
20 november 1934 in Aalst, 55 jaar oud.
99 Jan Frans Bursens is geboren op
zaterdag 28 november 1795 in Bazel
(Kruibeke), zoon van Josephus Augustinus Burssens (zie 27)
en Elisabeth Willems. Jan is overleden op zondag 14 december 1879 in Bazel (Kruibeke), 84 jaar oud. Jan:
(1) trouwde met Constantia Verbraecken. Constantia is geboren op zaterdag
7 juni 1806 in Bazel (Kruibeke).
Constantia is overleden op donderdag 30 maart 1865 in Bazel (Kruibeke), 58 jaar oud.
(2) trouwde, 28 jaar oud, op maandag 11 oktober 1824 in Rupelmonde met Lucia MERTENS, 22 jaar oud. Lucia is geboren op
vrijdag 28 mei 1802 in Puurs. Lucia is
overleden op vrijdag 12 februari 1836 in Bazel
(Kruibeke), 33 jaar oud.
(3) trouwde, 42 jaar oud, op vrijdag 25 mei 1838 in Bazel (Kruibeke) met Antonia van Geenhoven, 23
jaar oud. Antonia is geboren op vrijdag 15 juli 1814 in Bazel (Kruibeke). Antonia is overleden op
zaterdag 13 juni 1840 in Bazel
(Kruibeke), 25 jaar oud.
Kind van Jan en Lucia:
1 Josephus Burssens, geboren op zondag 24 december 1826 in Bazel (Kruibeke). Volgt 100.
100 Josephus Burssens is geboren op
zondag 24 december 1826 in Bazel
(Kruibeke), zoon van Jan Frans Bursens (zie 99) en Lucia MERTENS.
Josephus is overleden op zondag 17 april 1898 in Bazel (Kruibeke), 71 jaar oud. Josephus
trouwde, 24 jaar oud, op woensdag 25 juni 1851 in Bazel (Kruibeke) met Dorothea Schiettekatte,
21 jaar oud. Dorothea is geboren op dinsdag 20 april 1830 in Bazel (Kruibeke), dochter van Jean Schiettekatte en Barbara De
Rijck. Dorothea is overleden op dinsdag 13 maart 1917 in Bazel (Kruibeke), 86 jaar oud.
Kinderen van Josephus en Dorothea:
4 Francis Bursens, geboren op vrijdag 10 oktober 1862 in Bazel (Kruibeke). Volgt 101.
101 Francis Bursens is geboren op vrijdag
10 oktober 1862 in Bazel (Kruibeke),
zoon van Josephus Burssens (zie 100) en Dorothea Schiettekatte. Francis
is overleden op woensdag 15 juli 1959 in Bazel
(Kruibeke), 96 jaar oud. Francis trouwde, 31 jaar oud, op vrijdag 13
oktober 1893 in Bazel (Kruibeke) met
josephina
Lippeveld, 30 jaar oud. josephina is geboren op zondag 7 juni 1863 in
Bazel (Kruibeke). josephina is
overleden op dinsdag 2 april 1946 in Bazel
(Kruibeke), 82 jaar oud.
Kinderen van Francis en josephina:
1 Leander Josephus Bursens, geboren op woensdag 27 februari 1895 in
Bazel (Kruibeke). Volgt 102.
2 Melania Maria Bursens, geboren op
zaterdag 7 maart 1896 in Bazel
(Kruibeke). Melania is overleden op maandag 7 juni 1897 in Bazel (Kruibeke), 1 jaar oud.
3 Helena Bursens, geboren op donderdag 25 maart 1897 in Bazel (Kruibeke). Volgt 103.
4 Maria Magdalena Bursens, geboren op donderdag 8 september 1898 in
Bazel (Kruibeke). Volgt 104.
5 Alphonsus Philipus Bursens, geboren op
maandag 30 oktober 1899 in Bazel
(Kruibeke). Alphonsus is overleden op vrijdag 10 november 1899 in Bazel (Kruibeke), 11 dagen oud.
6 Elodia Maria Bursens, geboren op donderdag 27 december 1900 in
Bazel (Kruibeke). Volgt 105.
102 Leander Josephus Bursens is geboren
op woensdag 27 februari 1895 in Bazel
(Kruibeke), zoon van Francis Bursens (zie 101) en josephina
Lippeveld. Leander is overleden. Leander trouwde, 47 jaar oud, op woensdag 24
februari 1943 in Bazel (Kruibeke) met
Justina Maria VAN
ROYEN, 49 jaar oud. Justina is geboren op donderdag 4 januari 1894 in
Sint Niklaas. Justina is overleden.
103 Helena Bursens is geboren op
donderdag 25 maart 1897 in Bazel
(Kruibeke), dochter van Francis Bursens (zie 101) en josephina
Lippeveld. Helena is overleden. Helena trouwde, 34 jaar oud, op woensdag 22
april 1931 in Bazel (Kruibeke) met
Alexander De
Keersmaeker, 31 jaar oud. Alexander is geboren op zaterdag 17 maart 1900
in Bazel (Kruibeke). Alexander is
overleden.
104 Maria Magdalena Bursens is geboren op
donderdag 8 september 1898 in Bazel
(Kruibeke), dochter van Francis Bursens (zie 101) en josephina
Lippeveld. Maria is overleden op dinsdag 20 juli 1976 in Antwerpen, 77 jaar oud. Maria trouwde, 24
jaar oud, op zaterdag 21 april 1923 in Bazel
(Kruibeke) met Leon
Benedikt Schiettekatte, 27 jaar oud. Leon is geboren op donderdag 13
februari 1896 in Bazel (Kruibeke). Leon
is overleden op zondag 27 januari 1974 in Sint
Niklaas, 77 jaar oud. Hij is begraven op donderdag 31 januari 1974 in
Bazel (Kruibeke).
105 Elodia Maria Bursens is geboren op
donderdag 27 december 1900 in Bazel
(Kruibeke), dochter van Francis Bursens (zie 101) en josephina
Lippeveld. Elodia is overleden op zondag 18 januari 1976 in Sint Niklaas, 75 jaar oud. Elodia:
106 Adrianus Burssens is geboren in 1670
in Bazel (Kruibeke), zoon van Aegidius
Burssens (zie 5) en Paschijne (Paschasia) DE VOLDERE
(Volders, de Volder). Adrianus is overleden. Adrianus:
Kind van Adrianus en Anna Maria:
(1) trouwde, 30 of 31 jaar oud, op zondag 15 mei 1701 in Bazel (Kruibeke) met Joanna Van Strijdonck,
ongeveer 21 jaar oud. Joanna is geboren omstreeks 1680 in Bazel (Kruibeke). Joanna is overleden op
woensdag 22 april 1716 in Bazel
(Kruibeke), ongeveer 36 jaar oud.
(2) trouwde, 45 of 46 jaar oud, op dinsdag 15 september 1716 in Bazel (Kruibeke) met Anna Maria Van Havenberghe,
minstens 36 jaar oud. Anna is geboren vóór 1680. Anna is overleden.
Kind van Adrianus en Joanna:
1 Joannes, Franciscus Beurssens, geboren op woensdag 28 september
1707 in Bazel (Kruibeke). Volgt 107.
2 Jacobus Burssens (afb. 1) is geboren op donderdag 8 september 1718 in Bazel, zoon van Adrianus Burssens en Anna Maria Van Havenberghe. Jacobus is overleden op maandag 11 mei 1801 in Bazel, 82 jaar oud. Jacobus trouwde, 38 jaar oud, op dinsdag 15 februari 1757 in Bazel met Amelberga Suys, 24 jaar oud. Amelberga is geboren op dinsdag 22 juli 1732 in Bazel. Amelberga is overleden op zondag 19 januari 1783 in Bazel, 50 jaar oud.
Kind van Jacobus en Amelberga:
1 Pierre Josse Burssens is geboren op donderdag 21 oktober 1773 in Bazel, zoon van Jacobus Burssens en Amelberga Suys. Pierre trouwde, 32 jaar oud, op maandag 28 april 1806 in Sint Niklaas met Isabelle D’Hont.
107 Joannes, Franciscus Beurssens is
geboren op woensdag 28 september 1707 in Bazel
(Kruibeke), zoon van Adrianus Burssens (zie 106) en Joanna Van
Strijdonck. Joannes, is overleden op zaterdag 17 maart 1770 in Bazel (Kruibeke), 62 jaar oud. Joannes,
trouwde, 34 jaar oud, op dinsdag 10 april 1742 in Bazel (Kruibeke) met Maria Stoop, ten hoogste
47 jaar oud. Maria is geboren na 1695 in Bazel
(Kruibeke). Maria is overleden op maandag 12 januari 1778 in Bazel (Kruibeke), ten hoogste 83 jaar oud.
